Team Lotus (1958-1994)

Team Lotus was die motorsport-sustermaatskappy van die Engelse sportmotorvervaardiger Lotus Cars. Die span het motors in baie motorsportkategorieë ingeskryf, insluitend Formule Een, Formule Twee, Formule Ford, Formule Junior, IndyCar en ander sportmotorrenne. Meer as tien jaar ná sy laaste wedren het Team Lotus een van die suksesvolste renspanne van alle tye gebly, en het tussen 1962 en 1978 sewe Formule 1-vervaardigerstitels, ses bestuurderskampioenskappe en die Indianapolis 500 in die Verenigde State gewen. Onder leiding van stigter en hoofontwerper Colin Chapman was Lotus verantwoordelik vir baie innoverende en eksperimentele ontwikkelings in kritieke motorsport, in beide tegniese en kommersiële areas.

Die Lotus-naam het in 2010 teruggekeer na Formule Een as Tony Fernandes se Lotus Racing-span. In 2011 het Team Lotus se ikoniese swart-en-goue kleure teruggekeer in die Lotus Renault GP-span, geborg deur Lotus Cars, en in 2012 is die span heeltemal hernaam as Lotus F1-span.

1950's – Lotus se oorsprong

Colin Chapman het Lotus Engineering Ltd in 1952 by Hornsey, VK, gestig. Lotus het spoedig sukses behaal met die 1953 Mk 6 en die 1954 Mk 8 sportmotors. Team Lotus is in 1954 van Lotus Engineering geskei. ’n Nuwe Formule Twee- regulasie is vir 1957 aangekondig, en in Brittanje het verskeie organiseerders in 1956 aan wedrenne vir onder die nuwe regulasies. Die meeste van die motors wat daardie jaar ingeskryf is, was sportmotors, en dit het 'n groot aantal Lotus 11's ingesluit, die gebruiklike Coventry Climax-aangedrewe renmotor, gelei deur die Team Lotus-inskrywings vir Chapman, bestuur deur Cliff Allison en Reg Bicknell.

'n 1955 Lotus Mk IX

Lotus Eleven-motors vir die 24-uur Le Mans in 1956

Namate die Coventry Climax-enjins in 1952 tot 2,2 liter vergroot is, het Chapman besluit om aan Grand Prix-renne deel te neem en het in 1958 'n paar Lotus 12's vir Graham Hill en Cliff Allison by Monaco ingeskryf. Dié is later daardie jaar deur Lotus 16's vervang.

Oorheersing in 1960's en 1970's

Die eerste Formule Een-oorwinning vir Team Lotus het gekom toe Innes Ierland die 1961 Verenigde State Grand Prix gewen het. 'n Jaar tevore het Stirling Moss die eerste oorwinning vir 'n Lotus-motor by Monaco behaal in sy Lotus 18 wat deur die onafhanklike Rob Walker Racing Team ingeskryf is.

Lotus 49

Lotus 77

Die Cosworth DFV V8-enjin is in 1967 deur Lotus in Formule Een bekendgestel

Jim Clark buite die Lotus-garage by die Nürburgring in 1966

In 1963 het Clark die Lotus 25 tot 'n merkwaardige sewe oorwinnings in die seisoen bestuur en die Wêreldkampioenskap gewen. Die 1964-titel was teen die laaste ren in Meksiko nog onbeslis, maar probleme met Clark se Lotus en Hill se BRM het dit aan Surtees in sy Ferrari gegee. In 1965 het Clark egter weer oorheers, ses oorwinnings in sy Lotus 33 het hom die sege in die kampioenskap gegee.

Alhoewel baie innoverend, het Chapman egter ook kritiek vir die strukturele broosheid van sy ontwerpe ontvang. Die aantal topbestuurders wat ernstig beseer of dood is in Lotus-motors was aansienlik – veral Stirling Moss, Alan Stacey, Mike Taylor, Jim Clark, Mike Spence, Bobby Marshman, Graham Hill, Jochen Rindt en Ronnie Peterson. Dan Gurney het gesê: "Het ek gedink die Lotus-manier van dinge doen was goed? Nee. Ons het verskeie strukturele foute in daardie motors gehad (die Indianapolis Lotus 34 en 38). Maar ek het destyds gevoel dis die prys wat jy betaal het om iets aansienlik beter te kry.”

Toe Formule Een-enjins in 1966 tot drie liter vergroot is, is Lotus onvoorbereid betrap, deels weens die verrassende mislukking van die Coventry Climax 1,5-liter FWMW Flat-16- projek, wat verhoed het dat Climax 'n 3-liter-opvolger ontwikkel het. Hulle het die seisoen begin met die haastig voorbereide en onmededingende tweeliter Coventry-Climax FWMV V8-enjin, en het eers betyds vir die Italiaanse Grand Prix na die BRM P75 H16-enjin oorgeskakel, met die nuwe enjin wat oorgewig en onbetroubaar blyk te wees. 'n Oorskakeling na die nuwe Ford Cosworth DFV-enjin in 1967, ontwerp deur die voormalige Lotus-werknemer Keith Duckworth, het die span na wenvorm teruggebring.

Alhoewel hulle nie daarin geslaag het om die titel in 1967 te wen nie, was die Lotus 49 en die DFV-enjin teen die einde van die seisoen volwasse genoeg om die Lotus-span weer oorheersend te maak. Vir 1968 het Lotus egter sy eksklusiewe reg om die DFV te gebruik, verloor. Die Suid-Afrikaanse Grand Prix in 1968 wat die seisoen begin het, het Lotus se meerderwaardigheid bevestig, met Jim Clark en Graham Hill wat in die 1ste en 2de plekke geëindig het. Dit sou Clark se laaste oorwinning wees. Op 7 April 1968 is Clark, een van die mees suksesvolle en gewildste jaers van alle tye, dood toe hy 'n Lotus 48 by Hockenheimring bestuur het in 'n nie-kampioenskap Formule Twee-byeenkoms. Die seisoen het die bekendstelling van vlerke soos voorheen op verskeie motors gesien, insluitend die Chaparral-sportmotor. Colin Chapman het beskeie voorvlerke en 'n drukvlerk op Hill se Lotus 49 B by die 1968 Monaco Grand Prix bekendgestel. Graham Hill het in 1968 die Formule 1- wêreldkampioenskap met die Lotus 49 gewen.

In 1969 het die span baie tyd spandeer om met 'n gasturbine-aangedrewe motor te eksperimenteer, en na vier nat wedrenne in 1968, met vierwielaandrywing. Albei was onsuksesvol, veral omdat al die wedrenne droog was. Hulle het 'n revolusionêre nuwe motor vir 1970 geskryf - die wigvormige Lotus 72.

Die nuwe Lotus 72 was 'n innoverende motor, met torsiestaafvering, heupgemonteerde verkoelers, binneboord-voorremme en 'n oorhangende agtervlerk. Die 72 het oorspronklik veringprobleme gehad, en Jochen Rindt het 'n gelukkige oorwinning in Monaco in die ou 49 behaal toe Jack Brabham in die laaste rondte verongeluk het terwyl hy voor was.

Maar toe teenduik en teenhurk uit die suspensie ontwerp is, het die motor vinnig sy meerderwaardigheid getoon, en Rindt het die kampioenskap oorheers totdat hy by Monza dood is toe 'n remas gebreek het. Rindt het eers onlangs 'n skouerharnas begin dra, maar het geweier om kruisbande te dra omdat hy gevoel het hulle vertraag sy uitgang uit die motor in geval van 'n brand. Toe die motor die versperring reg van voor tref, het Rindt vorentoe gegly en die skootgordel het noodlottige kop- en nekbeserings veroorsaak.

Die res van die 1970-seisoen was naelskraap, want Ferrari het Rindt se onverdedigde voorsprong begin inhaal. 'n Briljante oorwinning in die Amerikaanse GP deur die nuwelingjaer Emerson Fittipaldi, wat sy buiging in die Britse GP in 'n 49 gemaak het, het die kampioenskap verseël vir Rindt, wat die enigste man in die geskiedenis geword het om die wêreldkampioenskap postuum te wen.

1980's

Nigel Mansell het sy eerste voorposisie in die Renault-aangedrewe Lotus 95T by die 1984 Dallas Grand Prix behaal..

Ná Chapman se dood is die renspan voortgesit deur sy weduwee, Hazel, en bestuur deur Peter Warr, maar 'n reeks F1-ontwerpe was onsuksesvol. Halfpad deur 1983 het Lotus die Franse ontwerper Gérard Ducarouge aangestel en in vyf weke het hy die Renault turbo- aangedrewe 94T gebou. ’n Oorskakeling na Goodyear-bande in 1984 het Elio de Angelis in staat gestel om derde in die Wêreldkampioenskap te eindig, ondanks die feit dat die Italianer nie enige wedren gewen het nie. Die span het ook in die 3de plek in die vervaardigerskampioenskap geëindig.

Ayrton Senna se Lotus 99T wat in 2010 vertoon is. Die Brasiliaanse jaer het Lotus sy laaste Grand Prix-oorwinning besorg toe hy die 1987 Detroit Grand Prix in die aktiewe vering- toegeruste 99T gewen het.

Die Lamborghini 3512 wat in 1990 in die Lotus 102 gebruik is. Dit was die enigste keer dat Lotus 'n V12-enjin in Grand Prix-renne gebruik het.

Die Lotus 102B soos gebruik in die 1991 F1-seisoen.

2010: terugkeer van Lotus-naam in Formule Een

Ná die ineenstorting van 1994 – maar voor die einde van daardie seisoen – is die regte op die naam Team Lotus deur David Hunt, broer van die voormalige F1-kampioen James Hunt gekoop. In 2009, toe die FIA 'n voorneme aangekondig het om inskrywings vir 'n begroting-beperkte kampioenskap in 2010 uit te nooi, het Litespeed die reg verkry om 'n inskrywing onder die historiese naam in te dien. Lotus Cars, die sustermaatskappy van die oorspronklike Team Lotus, het hom van die nuwe inskrywing gedistansieer en sy bereidwilligheid aangekondig om aksie te neem om sy naam en reputasie te beskerm indien nodig. Toe die 2010-inskrywingslys op 12 Junie 2009 vrygestel is, was die Litespeed Team Lotus-inskrywing nie een van dié wat gekies is nie. In September 2009 het verslae na vore gekom van planne vir die Maleisiese regering om 'n Lotus-benoemde inskrywing vir die 2010-kampioenskap te ondersteun om die Maleisiese motorvervaardiger Proton te bevorder, wat op daardie stadium Lotus Cars besit het. Op 15 September 2009 het die FIA aangekondig dat die Maleisiese gesteunde span Lotus Racing toegelaat is tot die 2010-seisoen. Group Lotus het later die lisensie vir toekomstige seisoene beëindig as gevolg van wat dit genoem het "flagrante en aanhoudende oortredings van die lisensie deur die span". 'n Bietjie meer as 'n jaar later, op 24 September 2010, is aangekondig dat Tony Fernandes (Lotus Racing) die naamregte van Team Lotus van David Hunt verkry het, wat die amptelike hergeboorte van Team Lotus in Formule Een aandui. Toe het Genii Capital en Group Lotus plc op 8 Desember 2010 die skepping aangekondig van "Lotus Renault GP", die opvolger van die Renault F1-span wat in die 2011 FIA Formule Een Wêreldkampioenskap sou meeding.