Alcatraz-gevangenis
Die Alcatraz-gevangenis (Engels: United States Penitentiary, Alcatraz Island), ook net bekend as Alcatraz of The Rock, was 'n federale maksimumsekuriteitsgevangenis op Alcatraz-eiland, sowat 2 km van die kus van San Francisco, Kalifornië, VSA. Sedert die 1850's was daar 'n fort op die eiland; die selblok is in 1910-'12 as 'n militêre tronk opgerig.
| Alcatraz-gevangenis | ||
| ||
| Alcatraz-eiland | ||
| Ligging | ||
| Stad/dorp | San Francisco | |
| Staat/provinsie | Kalifornië | |
| Land | VSA | |
| Geskiedenis | ||
| Geopen | 11 Augustus 1934 | |
| Gesluit | 21 Maart 1963 | |
| Inligting | ||
| Status | Gesluit; nou 'n museum | |
| Sekuriteitsklas | Maksimumsekuriteit | |
| Kapasiteit | 312 | |
Die Amerikaanse departement van justisie het die dissiplinêre kasernes op Alcatraz op 12 Oktober 1933 aangeskaf. Die eiland is in Augustus 1934 aangepas en as 'n gevangenis gebruik nadat die geboue gemoderniseer en die sekuriteit verhoog is. In die lig van die hoë sekuriteit en die eiland se ligging in die koue water en sterk seestrome van San Francisco-baai is geglo niemand sal van Alcatraz kan ontsnap nie en dat dit Amerika se sterkste tronk sou wees.
Die hoofselblok van drie verdiepings het die vier selblokke ingesluit – van blok A tot blok D – asook die hoofbewaarder se kantoor, besoekerskamer, biblioteek en haarkapper. Die tronkselle was gewoonlik 2,7 m x 1,5 m groot en 2,1 m hoog. Hulle was primitief en het geen privaatheid gebied nie. Hulle was toegerus met 'n bed, lessenaar, wasbak, toilet teen die agterste muur en min ander voorwerpe buiten 'n kombers. Swart Amerikaners is van ander gevangenes geskei weens die rassisme van die Jim Crow-tydperk.
Die ergste gevangenes is in blok D aangehou, en ses selle aan die punt daarvan is "Die Gat" genoem. Gevangenes met gedragsprobleme is vir tydperke van dikwels wrede strafbehandelings hierheen gestuur. Die eetsaal en kombuis het uit die hoofselblok gestrek. Die gevangenes en bewaarders het drie keer per dag saam geëet. Die hospitaal was bo die eetsaal geleë.
Die gange tussen selle is na bekende Amerikaanse strate genoem, soos Broadway en Michigan Avenue. Gevangenes het dit as 'n voorreg beskou om in die tronk te werk. Dié met spesiale regte het bedags in die nywerheidsgeboue gewerk, waar hulle met onder meer naald- en houtwerk aktief betrokke was in die verskaffing van goedere aan die weermag.
Nadat Alcatraz in 1963 as 'n tronk gesluit is,[1]:76 is dit as 'n openbare museum heropen. Dit is een van San Francisco se grootste toeristeattraksies en lok sowat 1,5 miljoen besoekers per jaar.[2][3]
Geskiedenis
wysigKonstruksie
wysig
Toe die hoofselblok van 1910 tot 1912 gebou is, is dele van die ou fort op die eiland uit 1859 ingesluit in die ontwerp. Toe dit voltooi is, was die gebou van 150 m glo die langste betongebou in die wêreld. Dié gebou is in 1933 en 1934 gemoderniseer[4][5] en het die hoofdeel van die federale tronk geword. Die departement van justisie het gehoop 'n nuwe tronk sou die misdaadvlaag van die 1920's en 1930's beëindig.[6] Die gebou is in 1963 gesluit.[1]
Vroeë geskiedenis
wysigAlcatraz is beplan vir gevangenes wat aanhoudend probleme verooorsaak het in ander federale tronke. Dit sou 'n "laaste uitweg" wees om die ergste misdadigers te huisves wat geen kans op rehabilitasie gehad het nie.[7][8]
Op 11 Augustus 1934 het die eerste groep van 137 gevangenes in Alcatraz aangekom van die gevangenis in Leavenworth, Kansas. Die meeste was berugte bankrowers, vervalsers of moordenaars.[9]
Onder die eerste gevangenes was ook 14 mans van die McNeil Island-gevangenis in Washington.[5] Op 22 Augustus 1934 het 43 gevangenes van Atlanta en 10 van Pennsilvanië gearriveer.[5] Op 1 September het een gevangene van Washington en sewe van Virginië aangekom. Op 4 September het nog 'n groep van 103 per trein van Leavenworth gearriveer.[5]
Gevangenes het tot in 1935 bly aankom, hoofsaaklik van Leavenworth en Atlanta, en op 30 Junie 1935, die herdenking van die tronk se eerste bestaansjaar, het dit 242 gevangenes gehuisves.[5]
Op 10 Januarie 1935 het 'n woeste storm 'n modderstorting op Alcatraz veroorsaak en een van die nywerheidsgeboue beskadig.[5] Dit het 'n paar strukturele veranderings aan die eiland genoodsaak. Probleme met dié en ander ou geboue het gelei tot uitgebreide moderniserings in 1937.[5]
In 1939-'40 is 'n herontwikkelingsprogram van $1,1 miljoen begin, waarin 'n nuwe nywerheidsgebou gebou is, die kragsentrale van 'n nuwe dieselenjin voorsien is, 'n nuwe watertoring gebou is om die waterbergingsprobleme te beëindig, nuwe woonstelle vir bewaarders gebou, verbeterings aan die dok aangebring en die D-blok in 'n afsonderingsblok omskep is.[5] Die veranderings is in Julie 1941 voltooi.
Reputasie
wysig
Alcatraz was van die begin af berug as die taaiste tronk in Amerika, of as die vreesaanjaendste gevangenis in die wêreld. Voormalige gevangenes het vertel van die wreedheid en onmenslike toestande wat 'n groot toets vir hulle geestesgesondheid was.[10][11][12] Ed Wutke was die eerste gevangene wat in Alcatraz selfmoord gepleeg het. Rufe Persful het sy vingers afgekap nadat hy 'n byl van 'n brandweerwa af gegryp het en 'n ander gevangene gesmeek om dieselfde met sy ander hand se vingers te doen.[12]
Een skrywer het Alcatraz beskryf as "die groot vullisblik van San Francisco-baai waarin elke federale tronk sy vrotste appels weggooi".[13]
Die tronk se reputasie het nie juis verbeter met die aankoms van nog van Amerika se gevaarlikste tronkvoëls nie, onder andere Robert Stroud, die "Voëlman van Alcatraz" in 1942. Hy het op 19-jarige ouderdom in die tronkstelsel beland en dit nooit verlaat nie. Hy was 17 jaar lank in Alcatraz. Stroud het 'n bewaarder vermoor, met ander gevangenes baklei en 42 van sy 54 jaar in die tronk in eensame opsluiting deurgebring.
Ondanks sy reputasie en die feit dat baie voormalige gevangenes dit "Hellcatraz" genoem het, het sommige gevangenes beweer die lewensomstandighede daar was baie beter as in ander tronke in die land, veral die kos, en baie is vryillig na Alcatraz oorgeplaas.[6]
Op 3 Desember 1940 het Henri Young sy medegevangene Rufus McCain vermoor. Hy het met die trappe af gehardloop van die meubelwinkel na die kleremakerswinkel, waar McCain gewerk het, en hom in sy nek gesteek; McCain is vyf uur later dood.[5] Young is in 1933 na Alcatraz gestuur weens moord en was later in 'n ontsnappingspoging betrokke saam met Doc Barker, wat in die voorval doodgeskiet is. Hy het daarna 22 maande in eensame opsluiting gebly, maar is eindelik toegelaat om in die meubelwinkel te werk.
Young is in 1941 verhoor en sy advokate het beweer hulle kliënt kan nie vir sy daad verantwoordelik gehou word nie omdat bewaarders hom glo net voor die moord aan "wrede en ongewone strafbehandeling" onderwerp het. Die verhoor het 'n verdere skadu oor Alcatraz gegooi.[5] Young is eindelik aan manslag skuldig bevind en sy tronkstraf is net met 'n paar jaar verleng.
Laaste jare
wysigTeen die 1950's het toestande in Alcatraz verbeter en gevangenes het algaande meer voorregte geniet, soos om musiekinstrumente te bespeel, oor naweke flieks te kyk, te skilder en radio te luister. Die streng stiltekode is verslap en gevangenes is togelaat om stilweg te gesels.[12] Dit was egter verreweg die duurste tronk in Amerika en baie het dit steeds beskou as die land se mees ekstreme gevangenis.[14][5] In sy jaarverslag vir 1952 vra die direkteur van die gevangenisburo James V. Bennett dat 'n meer gesentraliseerde instelling Alcatraz vervang.[5]
Volgens 'n verslag van 1959 was Alcatraz meer as drie keer so duur om in stand te hou as die gemiddelde Amerikaanse gevangenis: $10 per gevangene per dag teenoor $3 in die meeste ander tronke.[15] Die probleem is vererger deur die strukturele agteruitgang van die gebou weens blootstelling aan sout sproei, wat $5 miljoen sou verg om te herstel. Groot herstelwerk is in 1958 begin, maar teen 1961 het ingenieurs die gevangenis as 'n verlore saak beskou. Die prokureur-generaal Robert F. Kennedy het planne ingedien vir 'n nuwe maksimumsekuriteitsgevangenis in Marion, Illinois.[5]
'n Ontsnappingspoging vanaf Alcatraz in Junie 1962 het tot hewige ondersoeke gelei. Saam met die groot struktuurprobleme en duur instandhouding het dit gelei tot die sluiting van die tronk op 21 Maart 1963.[15] Die finale verslag van die gevangenisburo oor Alcatraz lui: "Die instelling het 'n belangrike doel gedien om die druk weg te neem van die ouer en grootliks oorbevolkte instellings in Atlanta, Leavenworth en McNeil Island, want dit het ons in staat gestel om na kleiner, goed bewaakte instellings te beweeg vir die ontsnapkunstenaars, die groot afpersers, die aartssamesweerders en dié wat beskerming teen ander groepe nodig het."[5]
Die voormalige gevangenis is nou 'n museum. Dit is een van San Francisco se grootste toeristeattraksies en lok jaarliks sowat 1,5 miljoen besoekers (2010).[2][16] Besoekers kom per boot op die eiland aan en onderneem 'n toer van die selblok en eiland. Hulle sien ook 'n skyfievertoning en vertelling met aanhalings deur voormalige gevangenes en bewaarders in Alcatraz.[17] Die atmosfeer word steeds beskou as "grillerig", "spookagtig" en "ysingwekkend".[17] Die gebou word nou deur die nasionale parkdiens en nasionale register van historiese plekke onderhou en die soutskade word nou herstel en in bedwang gehou.[18]
Ontsnappogings
wysig
Volgens die tronk se korrektiewe beamptes was 'n gevangene se eerste gedagte wanneer hy op Alcatrazkaai aangekom het, oor hoe om dit weer te verlaat.[19] Die gevangenis beweer geen gevangene het daarin geslaag om te ontsnap in sy 29 jaar lange bestaan nie. Altesaam 36 gevangenes het 14 pogings aangewend (twee mans twee keer); 23 is gevang, 6 is doodgeskiet tydens die voorval, 2 het verdrink en 5 word aangegee as "vermis en vermoedelik verdrink".[20]
Die eerste ontsnappoging is op 27 April 1936 deur Joseph Bowers aangewend toe hy vullis by die verbrandingsoond moes verbrand. Hy was besig om oor 'n heining aan die kant van die eiland te klim toe hy gesien word. Toe hy weier om die bevele van 'n korrektiewe beampte te gehoorsaam om af te klim, is hy geskiet. Hy is ernstig gewond in die val van verder as 15 m en is aan sy wonde dood.[6]
Die tweede poging was op 16 Desember 1937 deur Theodore Cole en Ralph Roe. Tydens een van hulle werksessies in 'n werkwinkel het hulle die plat ysterstawe voor 'n venster afgesny en in die baai gespring. Dit was 'n stormagtige dag en die see was rof. Die tronkowerhede glo hulle het in die baai verdrink en dat hulle liggame die see in gespoel is.[6]
Slag van Alcatraz
wysig
Die gewelddadigste ontsnappoging het op 2-4 Mei 1946 plaasgevind, toe 'n mislukte poging deur ses gevangenes gelei het tot wat bekend staan as die "Slag van Alcatraz".
Bernard Coy, Joseph Cretzer, Sam Shockley, Clarence Carnes, Marvin Hubbard en Miran Thompson het beheer van die tronk oorgeneem deur korrektiewe beamptes te oorrompel. Hulle het die wapenkamer binnegegaan, waar hulle aangedring het op die sleutel van die deur na die buitenste ontspanningsarea.[6][21]
Een van die wagte, William Miller, het vinnig gedink en al die sleutels vir hulle gegee, buiten dié van die buitedeur. Die gevangenes wou per boot van die dok af ontsnap, maar toe hulle nie by die buitedeur kon uitkom nie, het hulle besluit om te veg. Hulle het Miller en nog 'n wag gyselaar gehou.
Shockley en Thompson het Cretzer aangespoor en hy het die gyselaars van naby af geskiet. Miller en die tweede wag, Harold Stites, is albei aan hulle beserings dood. Hoewel Shockley, Thompson en Carnes na hulle selle teruggekeer het, het die ander drie (Coy, Cretzer en Hubbard) steeds probeer ontsnap.[6][21]
Die Amerikaanse Marinierskorps het tussenbeide getree en die drie gevangenes doodgemaak. In die gevegte is, buiten die wagte en gevangenes wat gedood is, 17 ander wagte en 'n gevangene ook beseer. Shockley, Thompson en Carnes het tereggestaan vir die moord op die korrektiewe beamptes. Shockley en Thompson is ter dood in die gaskamer gevonnis, en die vonnis is in Desember 1948 in San Quentin voltrek. Carnes, wat net 19 jaar oud was, het 'n tweede lewenslange tronkstraf gekry.[6][21]
"Ontsnapping" van Alcatraz
wysig
.jpg)
Op 11 Junie 1962 het Frank Morris, John Anglin en Clarence Anglin ná deeglike beplanning besluit om van Alcatraz te ontsnap. Agter hulle selle in blok B was 'n 0,91 m breë, onbewaakte gang. Die gevangenes het die soutverweerde beton begin wegkap om 'n luginlaat wat na die gang lei. Hulle het gereedskap gebruik soos 'n metaallepel wat met die silwer van 'n muntstuk gesoldeer is en 'n elektriese boor wat van die motor van 'n gesteelde stofsuier geprakseer is. Die geraas is verdoof deur musiek van trekklaviere wat tydens die musiekuur gespeel is en die proses is weggesteek met vals mure wat die bewaarders nie in die donker hoeke van die selle kon sien nie.[6]
Die ontsnaproete het deur 'n waaiergat gelei; die gevangenes het die waaier en motor verwyder en dit met 'n staalrooster vervang wat 'n skag gelaat het waardeur 'n gevangene sou kon klouter. In hulle beddens het hulle maskers van papier-maché geplaas, met menslike hare wat hulle van die haarkapper gesteel het. Oor baie weke het die gevangenes 'n opblaasboot van meer as 50 gesteelde reënjasse gemaak. Hulle het dit van die wagte weggesteek met lakens wat hulle bo-oor gegooi het. Hulle het deur 'n lugopening in die dak verdwyn en is van Alcatraz af weg.[6][21]
Die FBI is in hulle ondersoek gehelp deur 'n ander gevangene, Allen West, wat deel van die ontsnapgroep was, maar agtergelaat is. West se vals muur het aanhou gly, en hy het dit met sement op sy plek gehou. Dit het hard geword en toe Morris en die Anglins die skedule verhaas, het West verbete aan die muur gekap, maar teen die tyd dat hy uitgekom het, was die ander reeds weg.
Die FBI en plaaslike polisiemanne het in die daaropvolgende jare honderde teorieë gehad, maar geen bewyse gekry dat die ontsnappoging geslaag of misluk het nie. Die FBI se ondersoek is eindelik in Desember 1979 afgesluit.[22] Volgens die amptelike verslag het die gevangenes in die koue water van die baai verdrink terwyl hulle die vasteland probeer bereik het en is dit onwaarskynlik dat hulle die kus 2 km verder kon bereik het weens sterk seestrome en die koue seewater van 10-13 °C.[6][21]
Die lêer van die US Marshals Service bly oop en aktief. Morris en die Anglinbroers is steeds op hulle lys van gesoektes.[23]
Omstandigheidsgetuienis wat in die vroeë 2010's ontdek is, kan dalk die teorie steun dat die mans ontsnap het. In teenstelling met die amptelike FBI-verslag dat die ontsnaptes se vlot nooit ontdek is nie en dat geen motordiefstal aangemeld is nie, is 'n vlot op die nabygeleë Angel Island ontdek met voetspore wat weglei, en 'n blou 1955-model Chevrolet is in die nag van die ontsnapping deur drie mans gesteel, wat Morris en die Anglins kon gewees het. Amptenare kon toe in 'n toesmeerdery betrokke gewees het.[24]
Familielede van die Anglinbroers het in die middel 2010's verdere omstandigheidsgetuienis verskaf ter ondersteuning van 'n lang bestaande gissing dat die Anglinbroers ná die ontsnapping na Brasilië gevlug het. 'n Gesigherkenningskundige het tot die gevolgtrekking gekom dat die een fisieke bewys, 'n foto uit 1975 van twee mans wat nes John en Clarence Anglin lyk, dié gevolgtrekking steun.[25][26]
Tronklewe en die selle
wysig
Registers oor die getal gevangenes in Alcatraz in die tyd dat dit 'n federale tronk was, wissel van 1 557 tot 1 576.[27][28] Die selle, wat met opset so ontwerp is dat dit nie aan buitemure grens nie,[11] was gewoonlik 2,7 m x 1,5 m groot en 2,1 m hoog.[29] Die selle was primitief, met 'n bed, lessenaar, wasbak en toilet.[29] 'n Luginlaat, bedek met 'n metaalopening, was aan die agterkant van die selle geleë.[29] Gevangenes het geen privaatheid gehad wanneer hulle die toilet gebruik het nie, en die toilette sou sleg ruik omdat hulle met soutwater gespoel is. Warmwaterkrane is eers in die vroeë 1960's geïnstalleer, kort voordat die tronk gesluit is.[29]
Die tronk het 'n baie streng stel reëls en regulasies gehad wat die gevangenes én wagte moes volg. Afskrifte is aan die gevangenes uitgedeel wat hulle moes lees en gehoorsaam. Gevangenes was basies geregtig op kos, klere, beskutting en mediese aandag. Enigiets anders is as 'n voorreg beskou. Gevangenes het 'n blou hemp, grys broek,[27] lang katoenonderklere, kouse en 'n blou handdoek gekry.[29]
Selle moes skoon en netjies gehou word. Enige gevaarlike artikel wat in 'n sel of aan 'n gevangene gekry is, soos geld, dwelms of gereedskap wat iemand kon beseer of in 'n ontsnapping kon help, is as onwettig beskou en stappe kon teen die gevangene geneem word.[27] Gevangenes moes drie keer per week in hulle selle skeer. Pogings om bewaarders te intimideer of aan te val is as 'n ernstige oortreding beskou.[27]
Toiletpapier, vuurhoutjies, seep en skoonmaakmiddels is Dinsdae en Saterdae aan die selle uitgedeel, en gevangenes kon warm water en 'n dweil vra om hulle selle skoon te maak.[27] Die tralies, vensters en vloere van die tronk is elke dag skoongemaak.[30] In vroeë jare was daar 'n streng stiltekode, maar teen die 1950's is dié reël verslap en is gesels toegelaat mits dit stilweg was, sonder 'n geskree, gefluit of gesing.[27]
Gevangenes is om 06:30 wakker gemaak en ontbyt was om 06:55. Nadat gevangenes na hule selle teruggekeer het, moes hulle dit skoonmaak en die vullisdrom buite plaas.[27] Om 07:30 het die werksessies begin vir dié wat gelukkig genoeg was om te werk. Gevangenes mag nie geld by hulle gehad het nie; geld is in 'n gevangene se trustfonds inbetaal.[27]
Aandete was om 16:25 en die gevangenes sou daarna na hulle selle terugkeer. Hulle sou om 16:50 vir die nag toegesluit word. Ligte het om 21:30 afgegaan.[31] Daarna sou ses wagte gewoonlik die vier selblokke patrolleer.[30] Baie gevangenes het hulle verblyf in Alcatraz met die hel vergelyk en sou die dood bo 'n langer gevangenskap verkies.[32]
Die biblioteek was aan die einde van blok D. Wanneer 'n gevangene na Alcatraz gekom het, het hulle 'n biblioteekkaart en katalogus van biblioteekboeke gekry. Gevangenes kon bestellings plaas deur 'n briefie saam met hulle kaart in 'n boks te plaas, en die boeke sou deur 'n bibliotekaris in hulle selle afgelewer word.[33][34][35]
Gevangenes is tot drie boeke toegelaat, asook 12 handboeke, 'n Bybel en 'n woordeboek.[35] Hulle kon op tydskrifte inteken, maar artikels oor misdade is uitgeskeur en koerante is verbied.[34] Seks, misdaad en geweld is uit alle boeke en tydskrifte gesensor en die bibliotekaris is beheer deur 'n kapelaan wat die leesmateriaal gereguleer het.[35][36]
Gange
wysig
Alcatraz het 'n gangstelsel gehad wat na groot Amerikaanse straatname en landmerke genoem was. Michigan Avenue was aan die kant van blok A. Broadway was die sentrale gang waarin die gevangenes kon byeenkom as hulle deur Times Square beweeg het net voordat hulle die eetsaal sou binnegaan. Broadway het blok B en C geskei, en gevangenes in dié gang het die minste privaatheid in die tronk gehad.[37]
Die gang tussen blok C en die biblioteek was bekend as Park Avenue.[37] Die gang in blok D was bekend as Sunset Strip. Aan die einde van elke blok was die geweergalerye, insluitende die Wes- en Oos-Geweergalery.[1]:76
Blok A
wysigBlok A is nooit gemoderniseer nie en het dus die plat tralies, slotte en spiraaltrappe van die oorspronklike militêre tronk behou.[38] Geen gevangenes is permanent hier aangehou in Alcatraz se tyd as 'n federale tronk nie. Verskeie gevangenes is egter kortliks hier aangehou voor 'n verhoor of 'n oorplasing.[38] In latere jare is blok A hoofsaaklik vir berging gebruik. 'n Wetsbiblioteek is in 'n stadium daar ingerig waar gevangenes wetsdokumente kon tik.[38]
Blok B
wysigDie meeste nuwe gevangenes in Alcatraz is na die tweede vlak van blok B gestuur.[39] Hulle het "kwarantyn"-status gehad vir die eerste drie maande in eensame opsluiting in Alcatraz en is vir minstens 90 dae geen besoekers toegelaat nie.[39][40]
Gevangenes is een besoeker per maand toegelaat, maar iemand wat geneig was om probleme te veroorsaak kon nie besoekers kry nie. Briewe is deur tronkpersoneel gelees om te sien of hulle enige geheime boodskappe bevat.[8][41]
Blok D
wysig
Blok D het berugtheid verwerf as "behandelingsblok" vir sommige van die ergste gevangenes, met wisselende grade van strafbehandelings, insluitende afsondering, eensame opsluiting en om gevangenes kaal op te sluit.[42] Gevangenes het gewoonlik tussen 3 en 19 dae in eensame opsluiting deurgebring.[42] Hulle sou hier hulle etes in hulle sel kry, mag nie gewerk het nie en kon net twee keer per week stort. Ná 'n ontsnappoging in 1939 waarin Arthur "Doc" Barker gedood is, is sekuriteit in blok D verskerp. Die Voëlman van Alcatraz het ses jaar lank in eensame opsluiting in sel 42 in blok D gebly.
.jpg)
Die ergste selle vir opsluiting as straf vir gevangenes wat hulle wangedra het, was aan die einde van blok D in selle 9-14, bekend as "Die Gat".[43] Gevangenes wat in "Die Gat" toegesluit is, kon elke week net vir 10 minute stort en 'n uur lank oefening doen.[44][42] Die vyf selle in die "Die Gat" het niks buiten 'n wasbak en toilet gehad nie; die ergste sel was die laaste een, bekend as "Die Ooste" of die "Ontkleesel". Dit het net 'n gat in die grond gehad vir 'n toilet, en gevangenes sou dikwels vir twee dae sonder 'n draad klere daar aangehou word.[37][42] Die wagte het die spoel van die toilet in die laaste sel beheer.[5]
Nadat 'n gevangene in "Die Gat" was, kon hy na sy sel terugkeer, maar sou gemerk wees. 'n Rooi merk, derde graad, het 'n gevangene aangedui wat dalk vir tot drie maande nie sy sel mag verlaat het nie.[31] Op tweede graad mag gevangenes briewe gekry het. As hulle 30 dae lank goeie gedrag getoon het, kon al hulle voorregte herstel word.[31]
"Die grootte was omtrent dié van 'n gewone sel [...] Jy word kaal uitgetrek en in die sel gestoot. Wagte neem jou klere en deursoek hulle in detail vir die paar korrels tabak wat dalk daarin kan wees. Daar is geen seep nie. Geen tabak nie. Geen tandeborsel nie. Die reuk – wel, jy kan dit net met die woord "stank" beskryf. Dit is soos om in 'n riool in te stap. Dit maak jou naar. Nadat hulle jou klere deursoek het, gooi hulle dit vir jou terug. Vir beddegoed kry jy twee komberse, omtrent vyfuur saans. Jy het geen skoene, geen bed, geen matras nie – niks buiten die vier klam mure en twee komberse. Die mure is swart geverf. Een keer per dag kry jy drie snye brood – nee, dit is 'n fout. Sommige dae het ek vier snye gekry. Ek het een ete in vyf dae gekry, en tussenin niks buiten brood nie. In die hele 13 dae dat ek daar was, het ek twee etes gekry [...] Ek het in die hele tyd dat ek daar was, net een man gesien wat in eensame opsluiting 'n bad kry. 'n Emmer koue water is oor dié man uitgegooi." – Henri Young tydens sy verhoor in 1941 oor sy ondervinding in "Die Gat" in Alcatraz.[45]
Etes
wysig
Die eetsaal, wat dikwels die menasie genoem is, is die saal waar die gevangenes en personeel geëet het. Dit is 'n lang vleuel aan die westekant van die selblok, in die middel van die eiland.[46] Dit is aan die selle verbind met 'n gang genaamd "Times Square". Dié het 'n groot klok by die ingang na die eetsaal.[1]:93 Die vleuel sluit die eetsaal in, asook die kombuis daaronder. Op die tweede verdieping is die hospitaal en ouditorium, wat gebruik is om oor naweke flieks aan die gevangenes te wys.[47]
'n Spesifieke prosedure is in die eetsaal gevolg, insluitende 'n fluitstelsel om aan te dui watter blok en vlak se gevangenes op 'n gegewe tyd na en van die eetsaal moet beweeg, wie waar gesit het, waar om die hande te plaas, en wanneer om te begin eet.[48]
Gevangenes sou om 06:30 wakker gemaak word en om 06:55 begin eet.[31] 'n Ontbytspyskaart van 21 Maart 1963 is steeds op die bord in die gang te sien. Dit sluit 'n verskeidenheid droë graankosse in, asook 'n roereier, melk, gestoomde vrugte, roosterbrood, brood en botter. Middagete is om 11:20 in die eetsaal voorgesit, gevolg deur 'n rustydperk van 30 minute in die selle voordat gevangenes teruggekeer het werk toe tot 16:15.[31]
Aandete is om 16:25 voorgesit en om 16:50 sou gevangenes na hulle selle terugkeer om vir die nag toegesluit te word.[31] Gevangenes kon soveel eet as wat hulle in 20 minute kon, maar moes alles opeet. As kos gemors is, is dit aangemeld en 'n gevangene se voorregte kon weggeneem word as hy 'n gewoonte daarvan gemaak het.[49][50]
Eers het ses mans aan 'n tafel gesit, en later vier.[51] Almal in die tronk, onder andere die gevangenes en bewaarders, sou saam eet.[51][52] Die kos by Alcatraz was na berig word die beste in die Amerikaanse tronkstelsel.[49]
Ontspanning
wysig
Die ontspanningsruimte was die buitenste terrein wat tussen 1934 en 1963 deur die gevangenes gebruik is. Dit is oorkant die eetsaal geleë en wys in die rigting van die vasteland. Dit word omring deur 'n hoë muur en heining daarbo.[53][54][55] Wagtoring #3 is net wes van die terrein geleë.[56]
In 1936 is die terrein, wat vroeër 'n grondbodem gehad het, geplaveisel.[57] Dit is uit dié terrein dat 'n groep gevangenes in Mei 1946 wou ontsnap. Hulle het beplan om 'n sleutel hierheen te kry, die toringwagte dood te maak, gyselaars te neem en hulle as skilde te gebruik om die dok te bereik.[58]
Gevangenes is op Saterdae, Sondae en vakansiedae vir 'n maksimum van vyf uur in die ontspanningsterrein uitgelaat.[59][60] Gevangenes wat sewe dae per week in die kombuis gewerk het, het dit in die week vir kort tye gebruik.[60] Gevangenes wat hulle wangedra het, se voorreg om die terrein te gebruik kon weggeneem word.[60] Die gevangenes kon deelneem aan sportsoorte soos bofbal en sagtebal en intellektuele speletjies soos skaak.[59]
Gevangenes het bofbaltoerusting gekry, maar geen uniforms nie. In 1938 was daar vier amateurspanne, die Bees, Oaks, Oilers en Seals en vier ligaspanne, die Cardinals, Cubs, Giants en Tigers.[61] Hulle is almal na bekende Amerikaanse bofbalspanne genoem. Sommige gevangenes het hulle tyd gebruik om te gesels en misdaad te bespreek; dit was die enigste tyd in die week vir 'n langdurige gesprek.[62]
Ander geboue
wysigBewaardershuis
wysig
Die Bewaardershuis is langs die Alcatraz-vuurtoring geleë, aan die noordoostekant van die selblok. Die huis van drie verdiepings en 15 kamers is in 1921 gebou.[63] Tussen 1934 en 1963 het die vier hoofbewaarders van Alcatraz hier gewoon.
Die luuksehuis het in sterk teenstelling met die res van die gevangenis gestaan, en die bewaarders het dikwels uitspattige partytjies hier gehou.[64] Dit is vandag 'n ruïne, nadat dit in 1970 afgebrand is tydens die Indiaanse besetting van die eiland.[65]
Gemeenskapsaal
wysig
Die Gemeenskapsaal op Alcatraz, ook bekend as die Offisiersklub, was 'n maatskaplike klub aan die noordwestekant van die eiland.[66] Die werkers op die eiland het daar sosiaal verkeer nadat die gevangenes vir die nag toegesluit is.[67][68] Dit is afgebrand tydens die Indiaanse besetting van die eiland in 1970, met net 'n dop wat oorgebly het.
Nywerheidsgeboue
wysig
Die Model Industries Building is 'n gebou van drie/vier verdiepings in die noordwestelike hoek van Alcatraz-eiland. Dit is aanvanklik vir die weermag gebou en is as waskamer gebruik tot in 1939, toe Alcatraz 'n federale gevangenis geword het.
As deel van die tronk het dit werkkamers vir die gevangenes bevat.[69]
Op 10 Januarie 1935 het die gebou in 'n modderstorting tot naby die kant van 'n krans op die eiland geskuif. 'n Klipkeerwal is teen einde 1935 voltooi.[39]
In 1939 is die New Industries Building voltooi as deel van die modernisering van die gevangenis.[5] Die grondverdieping van die 93 meter lange gebou het 'n klerefabriek, droogskoonmakery en meubelwinkel bevat waar die gevangenes teen betaling kon werk.[5] Die geld is in 'n trust gebêre en hulle kon dit kry wanneer hulle Alcatraz verlaat.[70] Die gevangenes het items soos handskoene, matte en weermaguniforms gemaak.[69] Die waskamer het die hele boonste verdieping beslaan en was in dié tyd die grootste in San Francisco.[5][69]
Bekende gevangenes
wysig| Foto | Gevangene | Nommer/Termyn | Opsomming |
|---|---|---|---|
 |
Arthur "Doc" Barker | #268 1935-'39 | Arthur Barker (4 Junie 1899 - 13 Januarie 1939) was die seun van Ma Barker en saam met Alvin Karpis lid van die Barker-Karpis-bende. In 1935 is Barker na Alcatraz gestuur nadat hy gevonnis is vir sameswering tot ontvoering. Op die nag van 13 Januarie 1939 het Barker, Henri Young en Rufus McCain van Alcatraz probeer ontsnap. Barker is deur die wagte doodgeskiet.[71] |
 |
Alphonse "Al" Gabriel Capone ("Scarface") | #85 1934-'39 | Toe Al Capone (17 Januarie 1899 - 25 Januarie 1947) in 1934 op Alcatraz aankom, het tronkamptenare dit duidelik gemaak dat hy geen bevoorregte behandeling sou kry nie. Terwyl hy in Atlanta in die tronk was, het dié meestermanupileerder sy misdade voortgesit deur die wagte om te koop.[72] Capone het groot mediabelangstelling op Alcatraz gelok, maar het net vier en 'n halwe jaar van sy vonnis daar uitgedien.[72] Hy het daarna tersiêre simptome van sifilis en swak gesondheid ontwikkel en is in 1938 na na Los Angeles oorgeplaas. Hy het die hoofbewaarder op Alcatraz probeer omkoop, maar het misluk. hy het allrhande klein werkies gekry om te doen. Hy was baie in gevegte met medegevangenes betrokke. Hy is in November 1939 uit die tronk vrygelaat en het in Miami gewoon tot met sy dood in 1947 op 48 jaar.[72][73] |
 |
Meyer Harris Cohen ("Mickey") | #1518 1961-'63 | Mickey Cohen (4 September 1913 - 29 Julie 1976) het vir die Mafia gewerk en is tot 15 jaar gevonnis vir belastingontduiking.[74] Hy is kort voor Alcatraz se permanente sluiting op 21 Maart 1963 na Atlanta oorgeplaas. Terwyl hy in Atlanta was, het die medegevangene Burl Estes McDonald hom op on 14 Augustus 1963 met 'n loodpyp geslaan[75] en hom gedeeltelik verlam. Ná sy vrylating in 1972 het Cohen 'n stil lewe saam met vriende gelei.[76] |
 |
Ellsworth Raymond Johnson ("Bumpy") | #1117 1954-'63 | "Bumpy" Johnson (31 Oktober 1905 - 7 Julie 1968), genoem die "Godfather of Harlem", was in die vroeë 20ste eeu 'n Amerikaanse gangster in Harlem. Hy is in 1954 na Alcatraz gestuur en is tot in 1963 aangehou. Hy was vermoedelik betrokke by die ontsnapping in 1962 van Frank Morris, John Anglin en Clarence Anglin.[77] |
 |
Alvin Francis Karpavicz ("Creepy Karpis") | #325 1936-'62 | Alvin Karpis (10 Augustus 1907 - 26 Augustus 1979) was Kanadees en van Litause afkoms. Hy het die bynaam "Creepy" gekry oor sy sinistere glimlag; se medebendelede het hom "Ray" genoem. Hy was een van die stigterslede van die Barker-Karpis-bende in die 1930's. Hy was die enigste "openbare vyand #1" wat lewend in hegtenis geneem is. Karpis was die gevangene wat die langste op Alcatraz deurgebring het: 26 jaar. Benewens bankroof is hy ook beskuldig van 10 moorde en 6 ontvoerings. Hy is in 1969 na Kanada gedeporteer en is in 1979 in Spanje dood.[73][78][79] |
 |
Robert Franklin Stroud ("Birdman of Alcatraz") | #594 1942-'59 | Robert Stroud, beter bekend as die Birdman of Alcatraz (28 Januarie 1890 - 21 November 1963), is in 1942 na Alcatraz oorgeplaas. Op 'n jong ouderdom het hy in koppelary betrokke geraak en was ook by 'n moord betrokke tydens 'n dronkbakleiery. Ná termyne in McNeil Island en Leavenworth, waar hy 'n bewaarder vermoor het, is hy na Alcatraz.
As 'n selfgeleerde ornitooloog het hy 'n paar boeke geskryf. Sy Digest on the Diseases of Birds word in ornitologie as 'n klassieke werk beskou. Hy was tydens die grootste deel van sy tyd op Alcatraz in eensame opsluiting in blok D.[80] Ná 'n tyd in die tronkhospitaal is hy na die mediese sentrum vir federale gevangenes in Springfield, Missouri, oorgeplaas weens sy gesondheid wat agteruitgegaan het.[6] Hoewel sy bynaam die "Birdman of Alcatraz" was, is hy nie in Alcatraz toegelaat om voëls in sy sel aan te hou soos by Leavenworth nie, omdat dit daar verbode was. Hy is in 1963 dood.[6][21][81][82] |
Galery
wysig-
Nutskamer, skoorsteen. -
Skoolgebou (in die middel). -
Alcatraz, buite (2012). -
Gang in die tronk (2013). -
Albei kante van die tronk. -
Hawe- wagtoring. -
Alcatraz-eiland vanaf 550 m uit die weste gesien. -
'n Uitsig op Alcatraz van die toerboot af. -
Die kelder van die tronk.
.jpg)
.jpg)
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Alcatraz. Chronicle Books. 3 Februarie 2012. ISBN 978-1-4521-1310-4.
- ↑ 2,0 2,1 Dickinson, Blair & Ott 2010, p. 160.
- ↑ Gonzales, Richard (22 Mei 2006). "New Parts of Alcatraz Revealed to Public". People and Places. NPR. Besoek op 8 September 2012.
- ↑ Wellman 2008, p. 31.
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 "The Rock" (PDF). National Park Service Historical Resource Study. Besoek op 6 November 2012.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 "A Brief History of Alcatraz". Federal Bureau of Prisons. Besoek op 6 September 2012.
- ↑ Oliver 1998, p. 9.
- ↑ 8,0 8,1 Roth 2010, p. 236.
- ↑ "This Is An Alcatraz Documentary (Part 1)". Vertel deur Howard Duff. 1971. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Oktober 2022. Besoek op 17 Oktober 2022.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) - ↑ Siegel 2009, p. 589.
- ↑ 11,0 11,1 Sloate 2008, p. 9.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Sloate 2008, p. 12.
- ↑ Reid 2011, p. 332.
- ↑ Dunbar 1999, p. 14.
- ↑ 15,0 15,1 Person 2010, p. 24.
- ↑ Gonzales, Richard (22 Mei 2006). "New Parts of Alcatraz Revealed to Public". People and Places. NPR. Besoek op 8 September 2012.
- ↑ 17,0 17,1 Hughes 2009, p. 72.
- ↑ "Your Dollars at Work – Alcatraz Island". National Park Service. Besoek op 15 September 2012.
- ↑ Bruce, p. 7
- ↑ "Alcatraz Escape Attempts". Alcatrazhistory.com. Besoek op 24 Januarie 2011.
- ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 "Alcatraz – Page 6". Legendsofamerica.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Augustus 2012. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ "FBI Records: The Vault-Alcatraz Escape: A Brief History of Alcatraz". Federal Bureau of Investigation. Besoek op 6 September 2012.
- ↑ "After 50 Years, the U.S. Marshals Remain Diligent in Hunt for Renowned Alcatraz Escapees". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Maart 2018.
- ↑ Tale of 3 Inmates Who Vanished From Alcatraz Maintains Intrigue 50 Years Later, 2 November 2018.
- ↑ Amy Graff (12 Oktober 2015). "New claim: Alcatraz escapees might have survived. could still be alive". San Francisco Chronicle. Besoek op 13 Oktober 2015.
- ↑ "50 years later, new evidence suggests 3 Alcatraz escapees may still be alive". WPIX-11. 12 Oktober 2015. Besoek op 13 Oktober 2015.
- ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 27,5 27,6 27,7 "Alcatraz Rules & Regulations" (PDF). Historyarchive.com. Besoek op 10 September 2012.
- ↑ Morris & Rothman 1997, p. 168.
- ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 29,4 Watson 2012, p. 23.
- ↑ 30,0 30,1 Dunbar 1999, p. 31.
- ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 31,4 31,5 "This Is An Alcatraz Documentary (Part 2)". Vertel deur Howard Duff. 1971. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 September 2022. Besoek op 17 Oktober 2022.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) - ↑ "Alcatraz – Page 7". Legendsofamerica.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Augustus 2012. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ MacDonald & Nadel 2012, p. 52.
- ↑ 34,0 34,1 Ward & Kassebaum 2009, p. 102.
- ↑ 35,0 35,1 35,2 Dunbar 1999, p. 41.
- ↑ "Minimum Privileges". Alcatraz101.com.
- ↑ 37,0 37,1 37,2 Watson 2012, p. 21.
- ↑ 38,0 38,1 38,2 Dunbar 1999, p. 36.
- ↑ 39,0 39,1 39,2 "Prison Routine". Alcatraz History. 4 September 2012.
- ↑ Sloate 2008, p. 90.
- ↑ Morris & Rothman 1997, p. 167.
- ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 Dunbar 1999, p. 35.
- ↑ Alber 2007, p. 27.
- ↑ Rattle & Vale 2008, p. 30.
- ↑ Ward & Kassebaum 2009, p. 199.
- ↑ Howard 1977, p. 12.
- ↑ "Alcatraz:Inmate Regulations". Alcatraz History. Besoek op 15 September 2012.
- ↑ Ward & Kassebaum 2009, p. 98.
- ↑ 49,0 49,1 Mcshane 1996, p. 36.
- ↑ "For Desperate or Irredeemable Types United States Federal Penitentiary Alcatraz". A History of Alcatraz Island, 1847–1972, Historic Resources Study. Besoek op 6 September 2012.
- ↑ 51,0 51,1 Wellman 2008, p. 36.
- ↑ Sarat 2012, p. 80.
- ↑ Moseley 2009, p. 268.
- ↑ Historic Preservation. 1995. p. 91.
- ↑ Fortunate Eagle, Adam; Golden Gate National Park Association (1992). Alcatraz! Alcatraz!: the Indian occupation of 1969–1971. Heyday Books. p. 84. ISBN 978-0-930588-51-9.
- ↑ Dunbar 1999, p. 71.
- ↑ Ward & Kassebaum 2009, p. 47.
- ↑ Watson 2012, p. 47.
- ↑ 59,0 59,1 Wellman 2008, p. 51.
- ↑ 60,0 60,1 60,2 Albright 2008, p. 151.
- ↑ "For it's one, two, three strikes, you're (not) out, at the old ball game.'". National Park Service. Besoek op 31 Augustus 2012.
- ↑ Lewis Champion Jr 2011, p. 119.
- ↑ "Warden's House (Alcatraz Island)". Golden Gate National Recreational Area. Besoek op 31 Augustus 2012.
- ↑ Hughes et al. 2010, p. 369.
- ↑ Dunbar 1999, p. 82.
- ↑ Dickinson, Blair & Ott 2010, p. 187.
- ↑ Barter 1999, p. 83.
- ↑ Lewis Champion Jr 2011, p. 96.
- ↑ 69,0 69,1 69,2 Dunbar 1999, p. 77.
- ↑ Sloate 2008, p. 14.
- ↑ Esslinger 2003, p. 180.
- ↑ 72,0 72,1 72,2 "Alcatraz – Page 4". Legendsofamerica.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Augustus 2012. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ 73,0 73,1 "Alcatraz – Page 54". Legendsofamerica.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Augustus 2012. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ "Mickey-Cohen-Page-3 » Page 1 of 1". alcatrazhistory.com. Besoek op 14 Januarie 2016.
- ↑ "Star-News – Google News Archive Search". Besoek op 14 Januarie 2016.
- ↑ "The Biography Channel". The Biography Channel. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Junie 2012. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ "Notorious Inmates". National Park Service. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ ""Creepy" Alvin Karpis – Public Enemy No. 1". insidesocal.com. 30 Junie 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Augustus 2012. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ "Alcatraz: The "Worst of the Worst" – Doing Hard Time on the Rock". Goldengate National Park Conservancy. Besoek op 7 September 2012.
- ↑ George 1999, p. 20.
- ↑ "Top Ten Alaskans- Robert Stroud". Times Specials. 4 Januarie 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Februarie 2009.
- ↑ "OfficerAndrew F. Turner". Officerdown Memorial Page. Times Specials. Besoek op 7 September 2012.
Bibliografie
wysig- Alber, Jan (2007). Narrating the Prison: Role and Representation in Charles Dickens' Novels, Twentieth-Century Fiction, and Film. Cambria Press. ISBN 978-1-934043-60-8.
- Albright, Jim (30 Maart 2008). Last Guard Out: A Riveting Account by the Last Guard to Leave Alcatraz. AuthorHouse. ISBN 978-1-4343-5077-0.[selfgepubliseerde bron?]
- Alcatraz. Chronicle Books. 3 Februarie 2012. ISBN 978-1-4521-1310-4.
- Barter, James (September 1999). Alcatraz. Lucent Books. ISBN 978-1-56006-596-8.
- Dickinson, Greg; Blair, Carole; Ott, Brian L. (2 Augustus 2010). Places of Public Memory: The Rhetoric of Museums and Memorials. University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-5613-2.
- Dunbar, Richard (1 Januarie 1999). Alcatraz. Casa Editrice Bonechi. p. 36. ISBN 978-88-8029-940-0.
- Esslinger, Michael (1 Mei 2003). Alcatraz: A Definitive History of the Penitentiary Years. Ocean View Pub. ISBN 978-0-9704614-0-7.[dooie skakel]
- George, Linda (1 Maart 1999). Alcatraz. Turtleback Books. p. 180. ISBN 978-0-613-51967-0.
- Howard, Clark (Augustus 1977). Six against the Rock. Dial Press. ISBN 978-0-8037-8003-3.
- Hughes, Holly (10 Augustus 2009). Frommer's 500 Places to Take Your Kids Before They Grow Up. John Wiley & Sons. p. 72. ISBN 978-0-470-47405-1.
- Hughes, Holly; Murphy, Sylvie; Flippin, Alexis Lipsitz; Duchaine, Julie (2 Februarie 2010). Frommer's 500 Extraordinary Islands. John Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-50070-5.
- Lewis Champion Jr, Jerry (27 Januarie 2011). The Fading Voices of Alcatraz. AuthorHouse. ISBN 978-1-4567-1488-8.
- Lewis Champion Jr, Jerry (26 April 2012). Alcatraz Unchained. AuthorHouse. ISBN 978-1-4685-8753-1.
- MacDonald, Donald; Nadel, Ira (15 Februarie 2012). Alcatraz: History and Design of a Landmark. Chronicle Books. ISBN 978-1-4521-0153-8.
- Mcshane, M. (1 Februarie 1996). Encyclopedia of American Prisons. Taylor & Francis. ISBN 978-0-8153-1350-2.
- Morris, Norval; Rothman, David J. (18 Desember 1997). The Oxford History of the Prison: The Practice of Punishment in Western Society. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511814-8.
- Moseley, Andy (September 2009). Around the States in 90 Days. ISBN 978-0-9561551-0-8.
- Oliver, Marilyn Tower (1998). Alcatraz Prison in American History. Berkley Heights, NJ: Enslow Publishers Inc. ISBN 0-89490-990-8.
- Person, Stephen (1 Augustus 2010). Ghostly Alcatraz Island. Bearport Publishing. p. 2. ISBN 978-1-936087-97-6.
- Rattle, Alison; Vale, Allison (1 Augustus 2008). Hell House: And Other True Hauntings from Around the World. Sterling Publishing Company, Inc. ISBN 978-1-4027-6310-6.
- Reid, Sue Titus (23 Augustus 2011). Criminal Justice Essentials. John Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-65887-1.
- Roth, Mitchel P. (2 Junie 2010). Crime and Punishment: A History of the Criminal Justice System. Cengage Learning. ISBN 978-0-495-80988-3.
- Sarat, Ausin (23 Januarie 2012). Studies in Law, Politics, and Society. Emerald Group Publishing. ISBN 978-1-78052-623-2.
- Siegel, Larry J. (5 Januarie 2009). Introduction to Criminal Justice. Cengage Learning. ISBN 978-0-495-59977-7.
- Sloate, Susan (1 April 2008). Mysteries Unwrapped: The Secrets of Alcatraz. Sterling Publishing Company, Inc. p. 9. ISBN 978-1-4027-3591-2.
- Ward, David A.; Kassebaum, Gene G. (2009). Alcatraz: The Gangster Years. University of California Press. ISBN 978-0-520-25607-1.
- Watson, Stephanie (1 Januarie 2012). The Escape from Alcatraz. ABDO. ISBN 978-1-61783-303-8.
- Wellman, Gregory L. (28 Mei 2008). A History of Alcatraz Island: 1853–2008. Arcadia Publishing. ISBN 978-0-7385-5815-8.
Skakels
wysig- Gevangenisgids en -geskiedenis
- Alcatrazhistory.com – 'n gedetailleerde gids tot die geskiedenis en gebruike van Alcatraz
- "National Park Service"-webtuiste oor Alcatraz-eiland
- 'n Kaart van die selblok
- Films oor ontsnappogings vanaf Alcatraz
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Alcatraz-gevangenis.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
