Wikipedia

Anna Boleyn

(Aangestuur vanaf Anne Boleyn)

Anna Boleyn (Engels: Anne Boleyn; omstreeks 1501/1507[1] – 19 Mei 1536) was van 1533 tot 1536 die tweede vrou van Hendrik VIII van Engeland en uit eie reg die Markiesin van Pembroke.[2] Hendrik se huwelik met Anna, en haar daaropvolgende teregstelling, maak haar ’n sleutelfiguur in die politieke en godsdienstige omwentelinge wat tot die hervorming in die Engelse kerk gelei het.

Anna Boleyn
Koningin-gemaal van Engeland
Latere namaaksel van ’n oorspronklike portret uit omstreeks 1534.
Latere namaaksel van ’n oorspronklike portret uit omstreeks 1534.
Eggenoot Hendrik VIII van Engeland
Tydperk 28 Mei 1533 – 14 Mei 1536
Voorganger Catharina van Aragon
Opvolger Jane Seymour
Huis Huis van Tudor
Kinders Elizabeth I
Gebore Omstreeks 1501–1507
Oorlede 19 Mei 1536
Handtekening

Anna, wat uit die burgerstand gebore is, was die dogter van Thomas Boleyn en sy vrou, Elizabeth, en is in Engeland, Nederland en Frankryk opgevoed. In Februarie/Maart 1526 het Hendrik VIII begin om Anna die hof te maak terwyl hy nog met sy eerste vrou, Catharina van Aragon, getroud was. Sy het egter geweier om toe te gee en sy minnares te word, soos haar suster, Maria. Dit het gou Hendrik se allesoorheersende begeerte geword om van Catharina te skei sodat hy met Anna kon trou. Toe dit duidelik word dat pous Clemens VII nie sy huwelik gaan ontbind nie, was dit die begin van die einde van die Katolieke Kerk in England.

Hendrik en Anna is eindelik op 25 Januarie 1533 getroud. Op 23 Mei 1533 het Thomas Cranmer, die biskop van Kantelberg (Canterbury), Hendrik en Catharina se huwelik nietig verklaar en vyf dae later het hy Hendrik en Anna se huwelik geldig verklaar. Kort daarna het die pous Hendrik en Cranmer geëkskommunikeer. As gevolg hiervan het die eerste breuk tussen die Kerk van Engeland en Rome plaasgevind en die Kerk van Engeland is onder beheer van die koning geplaas. Anna is op 1 Junie 1533 as koningin van Engeland gekroon. Op 7 September het sy die lewe geskenk aan die toekomstige Elizabeth I. Tot Hendrik se frustrasie het sy egter nie vir hom ’n manlike erfgenaam gegee nie. Hy het aanvanklik geglo sy sal eindelik ’n seun hê, maar ná drie moontlike miskrame, teen Maart 1536, het Hendrik Jane Seymour die hof begin gemaak.

Hendrik het in April 1536 ’n ondersoek van hoogverraad teen Anna gelas. Op 2 Mei is sy in hegtenis geneem, in die Londense Tower verhoor en op 15 Mei skuldig bevind. Sy is vier dae later onthoof. Moderne historici beskou die aanklagte teen haar, onder meer van owerspel en bloedskande, as onoortuigend. Ná die kroning van haar dogter as Elizabeth I is Anna se naam in ere herstel.[3]

Vroeë jare

wysig
Die vroue van Hendrik VIII
  Catharina van Aragon
  Anna Boleyn
  Jane Seymour
  Anna van Kleef
  Catharina Howard
  Catharina Parr
 
Anna se suster, Maria Boleyn.

Anna was die dogter van Thomas Boleyn, later die 1ste Graaf van Wiltshire, en sy vrou, Elizabeth. Thomas Boleyn was ’n gerespekteerde diplomaat met ’n gawe vir tale; hy was ook ’n gunsteling van Hendrik VII, wat hom op talle diplomatieke sendings oorsee gestuur het. Anna en haar sibbe het in Hever-kasteel in Kent grootgeword. ’n Gebrek aan rekords van dié periode maak dit onmoontlik om Anna se regte geboortedatum vas te stel. Hedendaagse getuienis verskil en verskeie datums is al genoem. Sy is heel waarskynlik tussen 1501 en 1507 gebore. Net so is dit onmoontlik om te sê wanneer haar sibbe gebore is, maar dit is duidelik dat haar suster, Maria, ouer as sy was. Die meeste historici glo nou dat Maria in 1499 gebore is. Maria se kleinseun het die Ormonde-titel in 1596 opgeëis op grond daarvan dat Maria die oudste dogter was, en Elizabeth I het dit aanvaar.[4][5] Maria is ook eerste getroud, en volgens gebruik moes die oudste dogter eerste trou. Hul broer, George, is omstreeks 1504 gebore.[6][7]

Teen die tyd dat Anna gebore is, is haar familie as een van die mees vooraanstaande families in Engeland gereken. Een van haar voorvaders was koning Edward I van Engeland. Die spelling van die naam het gewissel; dit is soms Bullen gespel, vandaar die bulhorings wat deel was van die familiewapen.[8] Dit is soms ook Boullan of Bolina gespel.

Anna se vroeë opvoeding was tipies vir vroue van dié tyd. Haar akademiese opvoeding was beperk tot rekenkunde, haar familiegeskiedenis, grammatika, geskiedenis, lees, spel en skryf. Sy het ook ander dinge geleer soos dans, borduurwerk, goeie manier, huishouding, musiek, naaldwerk en sing. Verder het sy speletjies leer speel soos kaart en skaak en leer boogskiet, perdry en jag.

Nederland en Frankryk

wysig

Anna se pa het sy diplomatieke loopbaan onder Hendrik VIII voortgesit. In Europa het Thomas Boleyn baie mense met sy sjarme verower, onder andere Margaret van Oostenryk, die dogter van die Heilige Romeinse keiser Maximilian I. In dié tyd het sy namens haar pa oor Nederland regeer en sy was so beïndruk met Boleyn dat sy sy dogter Anna ’n plek in haar huishouding aangebied het. Daar het Anna ’n goeie indruk gemaak.[9] Anna het by Margaret gebly tot in die lente van 1513, tot haar pa gereël het dat sy Hendrik VIII se suster, Maria Tudor, bystaan vir Maria se huwelik met Lodewyk XII van Frankryk in Oktober 1514.

In Frankryk was Anna die diensmeisie van koningin Maria en daarna van die 15-jarige koningin Claude van Frankryk, by wie sy amper sewe jaar gebly het.[10][11] Hier het sy haar studie in Frans voltooi en ’n belangstelling getoon in mode en godsdiensfilosofie. Sy het ook geleer van Franse kultuur en etiket.[12]

Anna het mense met haar sjarme beïndruk, maar opinies oor hoe aantreklik sy was, wissel. ’n Skrywer van Venesië, Marino Sanuto, wat gesien het toe Anna Hendrik VIII in Oktober 1532 ontmoet, beskryf haar as "nie een van die mooiste vroue in die wêreld nie; sy is van middelmatige lengte, en het ’n blas gelaat, lang nek, breë mond . . . oë wat swart en pragtig is".[13] Simon Grynée het in September 1531 geskryf Anna is "jonk, mooi, met ’n taamlike donker gelaat". Lancelot de Carles het haar beskryf as "mooi met ’n elegante figuur". Die belangrikste,[14] maar nie mees betroubare beskrywing nie, was deur die Katolieke propagandis Nicholas Sanders in 1586, ’n halfeeu ná Anna se dood: "Anna Boleyn was taamlik lank, met swart hare en ’n ovaal, bleek gesig asof sy geelsug het. Daar word gesê dat sy ’n tand gehad het wat onder haar onderlip uitsteek, en ses vingers aan haar regterhand. Daar was ’n groot sist onder haar ken en om dit weg te steek het sy ’n hoë rok gedra wat haar keel toemaak . . . sy was mooi om na te kyk, met ’n mooi mond".[15] Sanders het Anna verantwoordelik gehou vir Hendrik VIII se verwerping van die Katolieke Kerk en 50 jaar ná haar dood was hy gretig om haar as duiwels voor te stel. Sanders se beskrywing het bygedra tot wat die biograaf Eric Ives noem die "monsterlegende" van Anna Boleyn.[16] Hoewel die besonderhede denkbeeldig was, het dit dikwels die basis gevorm vir verwysings na Anna se voorkoms, selfs in moderne handboeke.[17]

Aan die hof van Hendrik VIII: 1522–1533

wysig
 
Hendrik VIII, deur Hans Holbein die Jongere, omstreeks 1536.

Anna is teruggeroep na Engeland om met haar Ierse neef James Butler te trou in ’n poging om ’n dispuut oor die titel en boedel van die Graaf van Ormond te besleg. James se pa, sir Piers Butler, het aanspraak gemaak op die graafskap. Sir Thomas Boleyn het gevoel die titel kom hom toe en het met sy swaer daaroor gepraat. Dié het koning Hendrik genader, wat bang was die dispuut lei tot ’n burgeroorlog in Ierland. Hy wou die saak oplos deur ’n huwelik te reël tussen James en Anna Boleyn. Die plan het egter misluk.[18]

Maria Boleyn, Anna se getroude ouer suster, het hierna Hendrik se minnares geword. Sommige historici glo dat een of albei haar kinders deur Hendrik verwek is[19] Dr. G.W. Bernard (The King's Reformation) en Joanna Denny (Anne Boleyn: A New Life of England's Tragic Queen) het geglo dat Hendrik die pa was van haar kinders. Hendrik het hulle egter nie as sy kinders erken nie, nes die geval was met Henry Fitzroy, sy buite-egtelike seun by Elizabeth Blount.

Anna het intussen bekend geraak as een van die stylvolste vroue aan die hof en daar was gou verskeie mans wat om haar hand meegeding het.[20] In dié tyd het sy in die geheim verloof geraak aan Henry Percy, seun van die Graaf van Northumberland. Die verhouding is beëindig toe Percy se pa geweier het om hul verlowing goed te keur. Anna is na haar familie se landgoed gestuur. Toe sy terugkeer, het sy die diensmeisie van Hendrik se vrou, Catharina van Aragon, geword.

In 1526 het koning Hendrik op Anna verlief geraak en haar die hof begin maak.[21] Sommige mense sê Anna het sy attensies verwerp en geweier om sy minnares te word, en sy het dikwels na Hever-kasteel ontvlug. Hy het haar egter binne ’n jaar gevra om met hom te trou en sy het ja gesê. Albei het geglo Hendrik se huwelik sou binne ’n paar maande ontbind word. Daar is geen bewyse dat hulle ’n seksuele verhouding gehad het tot kort voor hul troue nie. Anna was egter swanger toe hulle trou.

Nietigverklaring van Hendrik se huwelik

wysig
 
Thomas Cromwell, 1ste Graaf van Essex, was eers Anna se bondgenoot, maar later haar vyand. Portret deur Hans Holbein die Jongere, omstreeks 1532.

Dit is moontlik dat die idee om sy huwelik nietig te laat verklaar (en nie te skei soos algemeen aanvaar word nie) reeds vroeër by Hendrik opgekom het en dat dit die gevolg was van sy begeerte om ’n manlike opvolger te hê. Voor Hendrik se pa, Hendrik VII, die troon bestyg het, was Engeland gewikkel in die Oorlog van die Rose weens verskeie mense wat op die troon aanspraak gemaak het; Hendrik wou ’n soortgelyke situasie ná sy dood voorkom. Hy en Catharina het geen oorlewende seuns gehad nie: al Catharina se kinders buiten Maria is klein dood.[22] Catharina van Aragon het na Engeland gekom om met Hendrik se broer Arthur te trou wat kort ná hul troue dood is. Spanje en Engeland wou in daardie stadium hul koninkryke verenig en in 1509 is Hendrik en Catharina getroud. Die troue kon egter nie plaasvind voor die pous uitslag gegee het oor ’n Bybelvers in Levitikus wat blykbaar ’n huwelik van ’n man met sy broer se vrou verbied nie. Die pous het eindelik bepaal dat die vers nie van toepassing is nie omdat Arthur en Catharina geen seksuele verhouding gehad het nie.

’n Paar jaar later, onder ’n nuwe pous, het Hendrik egter oor die saak begin nadink. Aangespoor deur Catharina se onvermoë om vir hom ’n manlike erfgenaam te gee, en dalk ook met Anna in gedagte, het Hendrik besluit geen pous het die reg om so ’n uitspraak oor ’n Bybelteks te gee nie. Dit het beteken hy en Catharina woon nog altyd in sonde saam, hoewel Catharina dit teengestaan het en geweier het om toe te gee dat haar en Arthur se huwelik voltrek was. Dit het ook beteken dat hul kind, Maria, buite-egtelik was en dat die nuwe pous, Clemens VII, sou moes erken dat die vorige pous ’n fout gemaak het. Hy sou dan hul huwelik nietig moes verklaar.

Anna het ’n geleentheid vir haarself gesien in Hendrik se verliefdheid en die morele verknorsing waarin hy was. Sy het gesê sy sal net aan hom toegee as sy erken word as sy koningin. Sy het haar plek begin inneem langs hom op staatsgeleenthede, maar nog nie in sy bed nie.[23] Daar is egter geen twyfel nie dat Anna vir Elizabeth (gebore op 7 September 1533) verwag het toe sy en Hendrik haastig en in die geheim getrou het sodat sy getroud kon wees teen die tyd dat sy in Mei 1533 as koningin gekroon is; enige kind wat gebore is voor sy koningin geword het, sou nie ’n aanspraak op die troon hê nie.

In 1528 het sweetsiekte in Londen uitgebreek. Baie mense is dood en Hendrik het voortdurend van blyplek verander. Anna het in die Boleyns se huis, Hever Castle, gaan bly, maar het die siekte opgedoen. Hendrik het sy eie dokter gestuur om haar te versorg[24] en kort daarna het sy herstel. Dit het Hendrik verder aangespoor om sy huwelik met Catharina nietig te laat verklaar.[25] In 1527 is die koning se sekretaris na die pous gestuur om ’n nietigverklaring te eis op grond daarvan dat die vorige pous se bepaling dat hy met sy broer se vrou kon trou, onder valse voorwendsels uitgereik is.

Die pous was egter in daardie stadium die gevangene van Karel V van die Heilige Romeinse Ryk, die neef van Catharina.[26] Die pous het Hendrik verbied om weer te trou tot daar ’n besluit in Rome geneem is en nie in Engeland nie. ’n Jaar later, in 1531, is Catharina uit die paleis gestuur en haar kamers aan Anna gegee.

In 1532 het die Engelse hoofminister, Thomas Cromwell, ’n aantal wette aan die parlement voorgelê wat die koning se gesag bo dié van die kerk erken, en so is die breuk met die Rooms-Katolieke Kerk gefinaliseer.

Anna Boleyn kon teen dié tyd versoeke toestaan en diplomate ontvang en sy het ’n groot invloed op haar toekomstige man gehad. Sy het ’n belangrike rol gespeel in Engeland se internasionale betrekkinge en het ’n ooreenkoms met Frankryk help verseker. Op 1 September 1532 het Hendrik haar die Markiesin van Pembroke "uit eie reg" gemaak. Dit het haar die sesde hoogste adellike gemaak, met net drie hertoë en twee markiese bo haar.

Anna se familie het ook baat gevind by die verhouding. Haar pa, reeds burggraaf Rochford, het die Graaf van Wiltshire geword en haar Ierse neef die Graaf van Ormond. Haar suster Maria het ’n groot jaarlikse pensioen gekry en Maria se seun het ’n goeie opvoeding gekry.

Koningin van Engeland: 1533–1536

wysig
 
Anna Boleyn se wapen as koningin.[27]

Kort daarna is Anna en Hendrik op ’n geheime seremonie in die huwelik bevestig.[28] Op 25 Januarie 1533 is ’n tweede seremonie in Londen gehou om die eerste huwelik, wat as onwettig beskou is, te wettig.[29] Gebeure het mekaar nou vinnig opgevolg. Op 23 Mei 1533 het Cranmer uitslag gegee dat Hendrik se huwelik met Catharina nietig was, en vyf dae later, op 28 Mei 1533, het hy verklaar dat Hendrik en Anna se huwelik geldig was.[30]

Catharina is amptelik die titel koningin ontneem en Anna is op 1 Junie 1533 op ’n swierige onthaal in Westminster-abdy gekroon.[31] Sy was die laaste koningin-gemaal wat apart van haar man gekroon is. Sint Edward se kroon, wat voorheen net vir die kroning van heersende monarge gebruik is, is op die geleentheid gebruik.[32]

Pous Clemens het Hendrik en Cranmer geëkskommunikeer. Hy het die troue met Anna veroordeel en in Maart 1534 gesê die koning se huwelik met Catharina is wettig.[33]

Hendrik het sy onderdane opdrag gegee om ’n eed af te lê wat die pous se mag in regsake verwerp en Anna as die nuwe koningin erken. Dié wat geweier het, is in die Londense Tower opgesluit. Aan die einde van 1534 het die parlement Hendrik verklaar as "die enigste opperhoof op aarde van die Anglikaanse Kerk".[34] Die Kerk was nou onder Hendrik se beheer, en nie meer Rome s’n nie.

Stryd vir ’n seun

wysig

Ná haar kroning het Anna ’n stil lewe begin lei in die koning se gunsteling-woning, die Paleis van Placentia, om voor te berei op die geboorte van haar kind. Die nuwe koningin het meer as 250 bediendes gehad: van priesters tot stalknegte. Daar was meer as 60 diensmeisies. Sy het ook verskeie kapelane en godsdienstige adviseurs gehad.

Op 7 September 1533 is ’n dogter ietwat vroeg gebore. Sy is Elizabeth genoem, waarskynlik na Anna en/of Hendrik se ma, wat albei Elizabeth was.[35] Die geboorte van ’n dogter was ’n slag vir albei ouers, wat vas geglo het dit sou ’n seun wees. Almal behalwe een van die dokters en astroloë aan die hof het ’n seun voorspel. Die vooraf geskrewe briewe wat die koms van ’n prince aankondig, moes haastig verander word deur ’n "s" agteraan te voeg om princes (sic) te lees en die tradisionele plegtigheid om die geboorte van ’n erfgenaam te vier, is gekanselleer.[36][37]

Onenigheid met die koning

wysig
 
Hendrik se hereniging met Anna Boleyn, deur George Cruikshank, 19de eeu.

Die koning en sy nuwe vrou het ’n aansienlik gelukkige lewe gelei met tydperke van rustigheid en toegeneentheid. Anna se intelligensie, politieke vernuf en vrypostige geaardheid, wat wenslik in ’n minnares was, was egter onaanvaarbaar in ’n eggenote. Nadat ’n baba teen Kersfees 1534 doodgebore is of sy ’n miskraam gehad het, het Hendrik die moontlikheid met Cranmer en Cromwell bespreek om Anna te verlaat sonder om na Catharina terug te keer.[38] Daar het egter niks van gekom nie, aangesien die koninklike paartjie herenig is. Teen Oktober was sy weer swanger.

Anna het ’n uitspattige lewe gelei, soos van haar verwag is. Sy het groot bedrae uitgegee op klere, juwele, volstruisveer-waaiers, perdrytoerusting en meubels. Verskeie paleise is gerestoureer om te voldoen aan haar en haar man se oordadige smaak.[39] Haar leuse was "Die Gelukkigste" en sy het ’n wit valk in haar persoonlike wapen laat aanbring.

Anna is geblameer vir die tirannie van haar man se regering en is deur sommige van haar onderdane "die koning se hoer" of ’n prostituut genoem.[40] Mense het haar verder die rug toegekeer weens haar onvermoë om ’n manlike opvolger te hê.

Val en teregstelling: 1536

wysig
 
Jane Seymour het Hendrik VIII se derde vrou geword kort ná Anna se teregstelling.

Op 8 Januarie 1536 het Hendrik en Anna gehoor Catharina van Aragon is oorlede. Teen dié tyd was Anna weer swanger. Sy was bewus van die gevaar wat dit vir haar sou inhou as sy dié keer nie ’n seun het nie, want ná Catharina se dood sou Hendrik weer kon trou sonder enige mate van onwettigheid.

Later dié maand is Hendrik van ’n perd afgegooi en was hy twee uur lank bewusteloos. Daar word geglo dat die skok daartoe gelei het dat Anna vyf dae later ’n miskraam gehad het.[41] Die miskraam het plaasgevind op die dag van Catharina se begrafnis. Volgens Chapuys, die Heilige Romeinse Ryk se ambassadeur in Engeland, het die miskraam plaasgevind toe sy drie en ’n half maande swanger was, oënskynlik met ’n seun.[42] Volgens Chapuys was dié persoonlike verlies die begin van die einde van die koninklike huwelik.[43]

Vanweë Hendrik se begeerte om ’n seun te hê, het Anna se swangerskappe groot belangstelling ontlok. Die skrywer Mike Ashley bespiegel dat Anna ná Elizabeth twee doodgebore babas gehad het voor die miskraam van 1536.[44] Die meeste ander bronne noem net die geboorte van Elizabeth in September 1533, ’n moontlike miskraam in die somer van 1534 en die miskraam in 1536.[45]

Terwyl Anna van haar miskraam herstel het, het Hendrik verklaar dat hy met gemene spel in ’n huwelik met haar gedwing is. Sy nuwe minnares, Jane Seymour, het net daarna in die koninklike woonkwartier ingetrek. Anna se broer is terselfdertyd ’n vername toekenning, die Orde van die Kousband, geweier en dit is aan iemand anders gegee.[46]

Aanklagte teen Anna

wysig
 
Anna Boleyn in die Tower, deur Edouard Cibot (1799–1877).

Anna se biograaf Eric Ives en die Tudor-historikus Alison Weir glo dat Thomas Cromwell Anna se val beplan het.[47] Cromwell se biograaf John Schofield glo egter hy het eers by die koninklike twis betrokke geraak toe Hendrik hom betrek het.[48] Cromwell het nie die aanklagte uitgedink nie, maar hy en ander amptenare het dit gebruik om Hendrik se saak teen Anna te versterk.[49]

Teen die einde van April 1536 is Mark Smeaton, ’n Vlaamse musikant in Anna se diens, in hegtenis geneem en waarskynlik gemartel tot hy erken het hy en Anna is minnaars. Nog ’n howeling, sir Henry Norris, is op Meidag gearresteer, maar omdat hy ’n aristokraat was, kon hy nie gemartel word nie. Norris het skuld ontken en gesweer Anna is onskuldig. Sir Francis Weston is twee dae later op dieselfde klag gearresteer. William Brereton, ’n dienskneg in die koning se diens, is ook aangekeer op aanklag van owerspel. Thomas Wyatt, ’n digter en vriend van die Boleyns wat glo verlief op Anna was voor haar troue met die koning, is ook gevange geneem, maar later vrygelaat – waarskynlik danksy sy of sy familie se vriendskap met Cromwell. Sir Richard Page is ook van ’n verhouding met Anna beskuldig, maar alle aanklagte is later laat vaar omdat geen getuienis van ’n verbintenis met haar gevind kon word nie.

Die laaste aangeklaagde was Anna se eie broer, George Boleyn. Hy is gearresteer op aanklag van bloedskande en verraad en daarvan aangekla dat hy ’n seksuele verhouding met sy suster gehad het.[50]

Op 2 Mei 1536 is Anna gearresteer en in die Londense Tower opgesluit. Daar het sy ’n brief vir die koning geskryf waarin sy haar onskuld bepleit en sweer sy was getrou aan hom.

Vier van die aangeklaagde mans is op 12 Mei 1536 in Westminster verhoor. Weston, Brereton en Norris het volgehou hulle is onskuldig en net Smeaton, wat gemartel is, het skuld beken. Drie dae later is Anna en George Boleyn apart in die Tower verhoor. Sy is aangekla van owerspel, bloedskande en hoogverraad.[51] Kragtens die Verraadwet van Edward III was owerspel deur ’n koningin ’n vorm van verraad (waarskynlik weens die gevolge wat dit vir die troonopvolging inhou). Daarvoor kon sy lewend verbrand word. Die aanklag van owerspelige bloedskande was moontlik om ’n skadu te gooi oor Anna se morele waardes. Die ander aanklag van verraad teen haar was dat sy die koning se dood saam met haar minnaars beplan het sodat sy later met Henry Norris kon trou.[52]

Op 14 Mei het Cranmer Anna en Hendrik se huwelik ontbind.[53]

Teregstelling

wysig

Hoewel die getuienis teen hulle onoortuigend was, is die aangeklaagdes skuldig bevind en die doodstraf opgelê. George Boleyn en die ander mans is op 17 Mei 1536 tereggestel. Op die oggend van 19 Mei is Anna onthoof. Tydens die laaste sakramente het sy weer eens gesweer dat sy nie ontrou aan die koning was nie.[54] Elf dae later, op 30 Mei, is Hendrik met Jane Seymour getroud.

Anna is in ’n ongemerkte graf begrawe in die Kapel van St. Peter ad Vincula. Met herstelwerk aan die kapel tydens die bewind van koningin Victoria is haar beendere uitgeken en haar laaste rusplek word nou op die marmervloer aangedui.

Erkenning en nalatenskap

wysig

Anna Boleyn is deur haar tydgenote as intelligent en begaaf beskryf. Sy was ook trots. Sy het ’n sterk wil gehad en het dikwels met Hendrik gestry.[55] Geen portrette van Anna wat in haar tyd geskilder is, bestaan vandag nie. Net een medalje uit 1534 bestaan wat haar tweede swangerskap vier, maar dit is erg beskadig.

Nadat haar dogter as koningin Elizabeth I gekroon is, is Anna vereer as ’n martelaar en heldin van die Engelse Hervorming, veral deur die werk van John Foxe, wat gereken het Anna het Engeland gered van die euwels van Rooms-Katolisisme en dat God bewyse verskaf het van haar onskuld en deug deur te sorg dat haar dogter koningin word. Sy is al "die belangrikste koningin-gemaal wat Engeland nog gehad het" genoem[56] omdat sy Hendrik VIII die geleentheid gegee het om sy eerste huwelik nietig te laat verklaar en onafhanklik van Rome te word. ’n Voorbeeld van die invloed wat Anna in die hervormde kerk gehad het, is wat Alexander Ales aan koningin Elizabeth genoem het "die evangeliese biskoppe wat u heilige moeder aangestel het uit die geleerdes wat ten gunste was van die reiner leerstellings".[57]

Deur die eeue is Anna in verskeie kuns- en kultuurwerke genoem en het sy dus bly voortleef tot in die moderne tyd. Een van die 20ste-eeuse werke is die rolprent Anne of the Thousand Days wat in 1969 oor haar lewe gemaak is met Geneviève Bujold in die naamrol.

Kinders

wysig
Naam Gebore Oorlede Nota
Elizabeth 7 September 1533 24 Maart 1603 Ongetroud, geen kinders
Hendrik, Hertog van Cornwall
Augustus/September 1534
 Doodgebore of net ná sy geboorte dood
Naamlose seun
29 Januarie 1536
 Doodgebore

Verwysings

wysig
  1. ↑ The Life of Jane Dormer, Duchess of Feria
  2. ↑ Ives, pp.158-59, p.388 n32, p.389 n53; Warnicke, p.116
  3. ↑ "Review: The Life and Death of Anne Boleyn" (in Engels). Copperfieldreview.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Maart 2012. Besoek op 26 April 2010.
  4. ↑ Ives, pp. 16-17
  5. ↑ Fraser, p.119
  6. ↑ Warnicke, p. 9;
  7. ↑ Ives, p. 15
  8. ↑ Fraser, p.115
  9. ↑ Warnicke, bl. 12
  10. ↑ Starkey, pp. 261–63.
  11. ↑ Fraser, p. 121.
  12. ↑ Starkey, p. 263.
  13. ↑ Strong, p. 6.
  14. ↑ Warnicke, p. 243.
  15. ↑ Strong, 6; Ives, 39.
  16. ↑ Ives, p. 39.
  17. ↑ Warnicke, p. 247.
  18. ↑ Fraser, pp. 121-124.
  19. ↑ Weir. Henry VIII: The King and His Court. p. 216.
  20. ↑ Starkey, p. 271; Ives, 45
  21. ↑ Scarisbrick, p. 154.
  22. ↑ Lacey, p.70.
  23. ↑ Graves, p. 132.
  24. ↑ Starkey p. 331.
  25. ↑ Brigden, p. 114.
  26. ↑ Morris, p. 166.
  27. ↑ Boutell, Charles (1863). "A Manual of Heraldry, Historical and Popular". Londen: Winsor & Newton: 278. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  28. ↑ Starkey, pp. 462–464.
  29. ↑ Starkey, Six Wives p.463.
  30. ↑ Williams, p.124.
  31. ↑ Fraser, p. 195.
  32. ↑ Ives, p. 179
  33. ↑ Scarisbrick, pp. 414–18; Haigh, pp. 117–18
  34. ↑ Haigh, pp. 118–20.
  35. ↑ Williams, pp.128-131.
  36. ↑ David Starkey: Six Wives, 2003, p. 508
  37. ↑ Brief van Chapuys aan die keiser, 10 Julie 1533
  38. ↑ Williams, p.138.
  39. ↑ Ives, pp. 231–260.
  40. ↑ Farquhar, Michael (2001). A Treasure of Royal Scandals, p.67. Penguin Books, New York. ISBN 0-7394-2025-9.
  41. ↑ Scarisbrick, p. 452.
  42. ↑ Scarisbrick, pp. 452–53; Starkey, pp. 552–53.
  43. ↑ Starkey, pp. 553–54.
  44. ↑ Ashley, p. 240.
  45. ↑ Williams, chapter 4.
  46. ↑ Williams, p.142.
  47. ↑ Ives, pp. 319–329. Sien ook Starkey, ble. 559–569, en Elton, ble. 252–53, wat saamstem
  48. ↑ Schofield, ble. 106–108
  49. ↑ Warnicke, pp. 212, 242; Wooding, p. 194.
  50. ↑ Williams, pp.143-144.
  51. ↑ Hibbert, pp.54-55.
  52. ↑ Ives, p344
  53. ↑ David Starkey, p.581, Six Wives: The Queens of Henry VIII
  54. ↑ Ives, p356
  55. ↑ Warnicke, pp. 58–9; Graves, 135.
  56. ↑ Ives, p. xv.
  57. ↑ Ives, p.261, Google Books, URL besoek op 5 Desember 2009

Bibliografie

wysig
  • Ashley, Mike British Kings & Queens (2002) ISBN 0-7867-1104-3
  • Bernard, G.W. "The fall of Anne Boleyn", English Historical Review, 106 (1991), 584–610 in JSTOR
  • Dowling, Maria. "A Woman's Place? Learning and the Wives of King Henry VII." History Today, 38-42 (1991).
  • Dowling, Maria. Humanism in the Age of Henry the VIII (1986)
  • Fraser, Antonia. The Wives of Henry VIII (1992) ISBN 0-679-73001-X
  • Graves, Michael. Henry VIII. Londen, Pearson Longman, 2003 ISBN 0-582-38110-X
  • Ives, Eric. The Life and Death of Anne Boleyn (2004) ISBN 1-4051-3463-1
  • Ives, E.W. "Anne (c.1500–1536)", Oxford Dictionary of National Biography, (2004) URL besoek op 8 September 2011
  • Lacey, Robert. The Life and Times of Henry VIII (1972)
  • Lindsey, Karen. Divorced Beheaded Survived: A Feminist Reinterpretation of the Wives of Henry VIII (1995) ISBN 0-201-40823-6
  • Norton, Elizabeth. Anne Boleyn: Henry VIII's Obsession 2009 hardeband ISBN 978-1-84868-084-5 sagteband ISBN 978-1-84868-514-7
  • Parker, K.T. The Drawings of Hans Holbein at Windsor Castle Oxford: Phaidon (1945)OCLC 822974.
  • Rowlands, John. The Age of Dürer and Holbein Londen: Britse Museum (1988) ISBN 0-7141-1639-4
  • Scarisbrick, J.J. Henry VIII (1972) ISBN 978-0-520-01130-4
  • Schama, Simon. A History of Britain: At the Edge of the World?: 3000 BC–AD 1603 (2000) ISBN 0-563-38497-2
  • Starkey, David. Six Wives: The Queens of Henry VIII (2003) ISBN 0-06-000550-5
  • Walker, Greg. "Rethinking the Fall of Anne Boleyn," Historical Journal, Maart 2002, Vol. 45 Uitg. 1, ble 1-29
  • Warnicke, Retha M. "The Fall of Anne Boleyn: A Reassessment," History, Februarie 1985, Vol. 70 Uitg. 228, ble. 1-15
  • Warnicke, Retha M. The Rise and Fall of Anne Boleyn: Family politics at the court of Henry VIII (1989) ISBN 0-521-40677-3
  • Weir, Allison. The Lady in the Tower: The Fall of Anne Boleyn ISBN 978-0-224-06319-7
  • Wooding, Lucy. Henry VIII, Londen: Routledge, 2009 ISBN 978-0-415-33995-7

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Boleyn&oldid=2219904"