Hendrik VII van Engeland
Hendrik VII (Engels: Henry VII; 28 Januarie 1457 – 21 April 1509) was van 22 Augustus 1485 tot met sy dood koning van Engeland en lord van Ierland. Hy was die eerste koning van die Huis van Tudor.
Hendrik VII | |
---|---|
Koning van Engeland en lord van Ierland | |
Huis | Tudor |
Regeer | 22 Augustus 1485 – 21 April 1509 |
Voorganger | Richard III |
Opvolger | Hendrik VIII |
Eggenote | Elizabeth van York |
Kinders | Arthur, Prins van Wallis Margaret Tudor, koningin van Skotland Hendrik VIII Maria Tudor, koningin van Frankryk |
Gebore | 28 Januarie 1457 |
Oorlede | 21 April 1509 |
Vader | Edmund Tudor |
Moeder | Lady Margaret Beaufort |
Hendrik was die seun van Edmund Tudor, 1ste Graaf van Richmond, die halfbroer van koning Hendrik VI van Engeland, en lady Margaret Beaufort, ’n afstammeling van koning Eduard III. Van sy pa het hy die titel Graaf van Richmond geërf en van sy ma sy twyfelagtige aanspraak op die troon. Hy is in Pembroke, Wallis, gebore, maar het in Bretagne, Frankryk, in ballingskap grootgeword, waarheen hy gevlug het van die konings van die Huis van York.
Bewind
wysigNá die mislukking van die opstand van sy neef, die Hertog van Buckingham, het Hendrik die belangrikste mededinger vir die Huis van Lancaster geword. Met die steun van die skoonfamilie van wyle koning Eduard IV (York), het hy en sy mag van sowat 5 000 soldate[1] in Wallis geland en Engeland binnegeval.
Hulle het die mag van York onder Richard III in 1485 verslaan in die Slag van Bosworth. Dit het die einde van die langdurige Oorlog van die Rose tussen die Huis van Lancaster en die Huis van York teweeggebring. Hendrik is toe as koning aangewys. Sy aanspraak op die troon was twyfelagtig en gebaseer op ’n geskiedenis van buite-egtelike kinders en onwettige opvolging, maar die parlement kon as koning kies wie hulle wou.
Ná die lang burgeroorlog was Hendrik se eerste taak om sy mag te vestig en ander onwettige aanspraakmakers op die troon te ontmoedig. Hy het dit deels bereik deur die mag van die adel te ondermyn en verdeel. Hy het ook getrou met Elizabeth van York, die dogter en erfgenaam van koning Eduard IV. So het hy die huise van York en Tudor verenig en sy eie aanspraak versterk.
Hendrik se politiek was daarop gerig om sowel die vrede te bewaar as ekonomiese voorspoed te bewerkstellig. In ’n mate het hy hierin geslaag. Hy het byvoorbeeld nie probeer om Franse deelgebiede te herower wat onder sy voorgangers verlore gegaan het nie. Hy het selfs ’n verdrag met Frankryk gesluit wat voordelig vir Engeland was. Om sy posisie te versterk het hy skeepsbou gesubsidieer, waardeur die seemag versterk en die handelsposisie verbeter is.
Hendrik het ’n verbond met Spanje gesluit deur die huwelik van sy seun Arthur Tudor met Catharina van Aragon, met Skotland deur die huwelik van sy dogter Margaret met koning Jakobus IV van Skotland en met die Duitsland van keiser Maximiliaan I.
Laaste jare
wysigIn 1502 is Hendrik getref deur ’n dubbele slag wat hy nooit heeltemal te bowe sou kom nie: Eers is sy seun en erfgenaam, die pasgetroude Arthur, in ’n epidemie dood en enkele maande later sy vrou in haar kraambed. Aangesien hy wou voorkom dat die onderhandelinge wat gelei het tot die huwelik van sy seun met Catharina van Aragon skipbreuk ly, het hy ’n huwelik tussen Catharina en sy jonger seun Hendrik gereël.
Hendrik VII is in 1509 dood, volgens Alison Weir aan tuberkulose.[2] Hy is in Westminster-abdy begrawe. Hy is opgevolg deur sy tweede oudste seun, Hendrik VIII.
Kinders
wysigHendrik en Elizabeth het sewe kinders gehad:
- Arthur Tudor (20 September 1486 – 2 April 1502)
- Margaret Tudor (28 November 1489 – 18 Oktober 1541)
- Hendrik VIII (28 Junie 1491 – 28 Januarie 1547)
- Elizabeth Tudor (2 Julie 1492 – 14 September 1495)
- Maria Tudor (18 Maart 1496 – 25 Junie 1533)
- Edmund Tudor, Hertog van Somerset (21 Februarie 1499 – 19 Junie 1500)
- Katherine Tudor (2 Februarie 1503 – 2 Februarie 1503)
Verwysings
wysigBronne
wysig- Kendall, P.M., Richard III, Cardinal (1973) (ISBN 0-351-17095-2)
- Weir, Alison, Henry VIII, King & Court, Pimlico (2002) (ISBN 0-7126-6451-3)
- Williams, Neville, Henry VII, Weidenfeld & Nicholson (1972)
Skakels
wysig- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Hendrik VII van Engeland.
- Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Nederlandse Wikipedia vertaal.