Wikipedia

Barbara Tuchman

Barbara Wertheim Tuchman (Engelse uitspraak: /ˈtʌkmən/; 30 Januarie 1912 – 6 Februarie 1989) was 'n Amerikaanse geskiedkundige en outeur. Sy het die Pulitzerprys twee keer gewen, naamlik vir haar meesterstuk, The Guns of August (1962), welke 'n topverkoper boek oor die voorspel tot, en die verloop van die eerste maand van die Eerste Wêreldoorlog is, en Stilwell and the American Experience in China, 1911-45 (1971), te wete 'n biografie oor Generaal Joseph Stilwell.[1]

Barbara W. Tuchman
Gebore
Barbara Wertheim

30 Januarie 1912
Sterf6 Februarie 1989
NasionaliteitVlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
BeroepSkrywer, historikus

Tuchman het gefokus op die skryf van populêre geskiedenis.

Vroeë jare

wysig

Wertheim was op 30 Januarie 1912 gebore as die dogter van die bankier Maurice Wertheim en sy eerste vrou Alma Morgenthau. Haar vader was 'n vermoënde en prestigeryke man, en die eienaar van die The Nation tydskrif, president van die Amerikaanse Joodse Kongres, prominente kunsversamelaar, en 'n stigter van die Teater Gulde.[2] Haar moeder was die dogter van Henry Morgenthau Sr., Woodrow Wilson se ambassadeur tot die Ottomaanse Ryk.[2]

Terwyl Tuchman dit nie spesifiek genoem het in haar boek (The Guns of August) nie, was sy teenwoordig tydens een van die deurslaggewende gebeure van die boek: die najaging van die Duitse oorlogskruiser Goeben en die ligte kruiser Breslau. In haar relaas van die najaging skryf sy, "Daardie oggend [10 Augustus 1914] het daar in Konstantinopel 'n klein Italiaanse passasierskip gearriveer wat getuie was tot die HMS Gloucester se optrede teen die SMS Goeben en SMS Breslau. Tussen die passasiers was die dogter, skoonseun en drie kleinkinders van die Amerikaanse ambassadeur, Mnr. Henry Morgenthau."[3] Aangesien sy 'n kleinkind van Henry Morgenthau is verwys sy hier na haarself, wat later bevestig is in haar boek Practicing History,[4] waarin sy die verhaal vertel van haar vader Maurice Wertheim, wat op 29 Augustus 1914 van Konstantinopel na Jerusalem gereis het om fondse aan die Joodse gemeenskap aldaar af te lewer. Derhalwe was Tuchman op die ouderdom van twee jaar teenwoordig gedurende die najaag van die Goeben en Breslau, wat sy agt-en-veertig jaar later sou dokumenteer.

Wertheim is op 'n vroeë stadium beïnvloed deur die boeke van Lucy Fitch Perkins en G.A. Henty, sowel as die geskiedkundige romans van Alexandre Dumas.[2] Sy het die Walden Skool (New York Stad) in Manhattan se Upper West Side bygewoon.[5] Sy het in 1933 haar Baccalaureusgraad (Kuns) aan Radcliffe Kollege verwerf, nadat sy geskiedenis en letterkunde studeer het.[2]

wysig

Nadat sy gegradueer het was Wertheim werksaam as 'n vrywilliger en navorsingsassistent by die Instituut van Pasifiese Verhoudinge in New York. Sy het 'n jaar (1934-35) in Tokio spandeer, insluitende 'n maand in China, voordat sy teruggekeer het na die Verenigde State via die Trans-Siberiese Spoorlyn tot in Moskou, waarvan af sy na Parys, Frankryk gereis het.[2] Sy het ook tot 1937 as korrespondent bydrae gelewer vir die The Nation, toe haar vader die publikasie verkoop het. Sy het in dié hoedanigheid na Valencia en Madrid gereis om die Spaanse Burgeroorlog te dek.[6] Die gevolg hiervan was haar eerste boek getiteld The Lost British Policy: Britain and Spain Since 1700, wat in 1938 gepubliseer is.

In 1940 is Wertheim getroud met Lester R. Tuchman (sy het sy van aangeneem), 'n internis, mediese navorser en professor van kliniese medisyne aan die Icahn Skool van Medisyne by Berg Sinai in Manhattan. Hulle het drie kinders gehad, insluitend Jessica Mathews, wat president geword het van die Carnegie Begiftigingsfonds vir Internasionale Vrede.[7]

Tydens die Tweede Wêreldoorlog het Tuchman in die Kantoor van Oorlogsinligting gewerk.[2] Na die oorlog het Tuchman tyd daaraan spandeer om haar kinders groot te maak, terwyl sy navorsing gedoen het vir wat uiteindelik haar 1956 boek, Bible and Sword: England and Palestine from the Bronze Age to Balfour, sou word.[2]

Geskiedkundige

wysig

Met die publikasie van Bible and Sword in 1956 het Tuchman haarself toegewy aan historiese navorsing en skryfwerk en omtrent elke vier jaar 'n nuwe boek uitgebring.[2] Eerder as om gekniehalter te voel deur haar gebrek aan 'n gevorderde graad in geskiedenis het Tuchman geargumenteer dat vryheid van die beswaringe en verwagtinge van die akademie eintlik bevrydend was, aangesien die norme van akademiese skryfwerk "enige skryfkapasiteit gesmoor het."[2]

Tuchman was ten gunste van 'n literêre benadering tot die skryf van geskiedenis en het verstaanbare storielyne voorsien, eerder as om te fokus op die ontdekking en publikasie van nuwe argivale bronne. In die woorde van een biograaf; was Tuchman "not a historian's historian; she was a layperson's historian who made the past interesting to millions of readers".[8] Tuchman se besondere vermoëns is in 1963 beloon toe sy die Pulitzerprys vir haar boek The Guns of August ontvang het, welke handel oor die politiekery wat gelei het tot die uitbreek van die Eerste Wereldoorlog in die somer van 1914.

In 1971 het Tuchman die Sint Louis Literêre-prys van Saint Louis-universiteit se Biblioteek-assosiasie gewen.[9][10]

Tuchman het in 1972 'n tweede Pulitzerprys gewen vir haar biografie oor Joseph Stilwell getiteld Stilwell and the American Experience in China.

In 1978 is Tuchman verkies as 'n genoot van die Amerikaanse Akademie van Kuns en Wetenskappe.[11] Sy het in 1979 die eerste vroulike president van die Amerikaanse Akademie van Kuns en Wetenskappe geword.[12] Sy het ook in 1980 die VSA se Nasionale Boektoekenning gewen [13] vir die eerste sagteband uitgawe van A Distant Mirror.[14] Die Nasionale Begiftigingsfonds vir die Geesteswetenskappe (NEH) het in 1980 vir Tuchman as spreker gekies vir die Jefferson-lesing; die federale regering se hoogste eerbewys vir prestasie in die geesteswetenskappe. Tuchman se lesing was getiteld "Mankind's Better Moments".[15]

Tuchman was 'n trustee van Radcliffe Kollege en 'n lektor aan Harvard, die Universiteit van Kalifornië, en die Oorlogs Vlootkollege. Alhoewel sy nooit 'n formele graad in geskiedenis ontvang het nie het Tuchman 'n aantal eregrade van die voorste Amerikaanse universiteite ontvang soos o.a. Yale-universiteit, Harvard-universiteit, New York-universiteit, Columbia-universiteit, Boston-universiteit en Smith College.[2]

Dood en erfenis

wysig

Tuchman het op die ouderdom van 77 in 1989 in Greenwich, Connecticut na 'n beroerte gesterf.[2] 'n Toring van Currier House (Harvard Kollege), 'n residensiële afdeling van Radcliffe Kollege, en nou deel van Harvard Kollege, is na Tuchman vernoem.[16]

Die Afdeling van historiese internasionale verhoudinge van die Assosiasie van internasionale studies het ook 'n prys na Tuchman vernoem, die Barbara W. Tuchman-prys vir die beste werk in historiese internasionale verhoudinge deur 'n voorgraadse student.

Bibliografie

wysig

Boeke

wysig
  • The Lost British Policy: Britain and Spain Since 1700. Londen: United Editorial, 1938. OCLC 1437885
  • Bible and Sword: England and Palestine from the Bronze Age to Balfour. New York: New York University Press, 1956. OCLC 445506
  • The Zimmermann Telegram, New York: Viking Press, 1958. OCLC 221110341
  • The Guns of August. New York: Macmillan, 1962. OCLC 781625312
  • The Proud Tower: A Portrait of the World Before the War, 1890–1914 New York: Macmillan, 1966. ISBN 0345405013
  • Stilwell and the American Experience in China, 1911-45 (1971) OCLC 109537
  • Notes from China. New York: Collier, 1972. OCLC 570634
  • A Distant Mirror: The Calamitous Fourteenth Century New York: Alfred A. Knopf, 1978. ISBN 0394400267
  • Practicing History: Selected Essays. New York: Alfred A. Knopf, 1981. ISBN 0394520866
  • The March of Folly: From Troy to Vietnam New York: Knopf/Random House, 1984. ISBN 0394527771
  • The First Salute: A View of the American Revolution. New York: Knopf/Random House, 1988. ISBN 0394553330

Ander werke

wysig
  • America's Security in the 1980s. Londen: International Institute for Strategic Studies, 1982.
  • The Book: A Lecture Sponsored by the Center for the Book in the Library of Congress and the Authors’ League of America, Presented at the Library of Congress, October 17, 1979. Washington, DC: Library of Congress, 1980.

Notas

wysig
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.

Verwysings

wysig
  1. ↑ Ernest Becker. "The Pulitzer Prizes | General Nonfiction" (in Engels). Pulitzer.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Desember 2015. Besoek op 27 November 2012.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Oliver B. Pollack, "Barbara W. Tuchman (1912–1989)," in Paula E. Hyman en Deborah Dash Moore (reds.), Jewish Women in America: An Historical Encyclopedia: Volume II, M-Z. New York: Routledge, 1997; bls. 1414–1416.
  3. ↑ Tuchman, Barbara W (1962). The guns of August. New York: The Macmillan Company. ISBN 9781617939310. OCLC 830668272.
  4. ↑ Tuchman, Barbara W. (1981). Practicing history : selected essays (1st uitg.). New York: Alfred A. Knopf. ISBN 0394520866. OCLC 7460683.
  5. ↑ Douglas Martin, Walden School, At 73, Files for Bankruptcy, The New York Times, 23 Junie 1987
  6. ↑ Barbara Tuchman Dead at 77; A Pulitzer-Winning Historian. The New York Times, 7 February 1989.
  7. ↑ "Lester Tuchman, Internist and professor, 93". New York Times. 19 Desember 1997. Besoek op 27 November 2012.
  8. ↑ Die woorde is die van Oliver B. Pollack in Paula E. Hyman en Deborah Dash Moore (reds.), Jewish Women in America: An Historical Encyclopedia, bl. 1415.
  9. ↑ "Website of St. Louis Literary Award". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Augustus 2016. Besoek op 17 Junie 2019.
  10. ↑ Saint Louis University Library Associates. "Recipients of the Saint Louis Literary Award" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Julie 2016. Besoek op 25 Julie 2016.
  11. ↑ "Book of Members, 1780–2010: Chapter T" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Besoek op 25 Julie 2014.
  12. ↑ Robertson, Nan (27 Februarie 1979). "Barbara Tuchman: A Loner at the Top of Her Field". New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Junie 2019. Besoek op 17 Junie 2016.
  13. ↑ This was the 1980 award for paperback History. From 1980 to 1983 in National Book Award history there were dual hardcover and paperback awards in most categories, and multiple nonfiction subcategories. Most of the paperback award-winners were reprints, including this one.
  14. ↑ "1980 National Book Awards Winners and Finalists, The National Book Foundation" (in Engels). Nationalbook.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2020. Besoek op 27 November 2012.
  15. ↑ "Jefferson Lecture | National Endowment for the Humanities" (in Engels). Neh.gov. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2011. Besoek op 27 November 2012.
  16. ↑ "The Harvard Crimson". www.thecrimson.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Julie 2015. Besoek op 6 Februarie 2019.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Barbara_Tuchman&oldid=2474664"