Duits-Kameroen

Duits-Kameroen (Duits: Kamerun) was vanaf 1884 tot 1919 'n kolonie van die Duitse Keiserryk op die gebied van die huidige Kameroen en kleiner gebiede in Nigerië, Gaboen, Tsjad, die Sentraal-Afrikaanse Republiek en die Republiek van Kongo.

Kamerun
Duits-Kameroen

1884–1919


Vlag	Wapen

Duitse kolonies in Afrika met Kameroen in 1913

Hoofstad

Douala^[1] (1894–1910)
Buea (1910–1915)
Yaoundé^[2] (1915–1916)

Taal/Tale

Duits (amptelik), Duala, Basaa, Beti

Godsdiens

Islam, Christendom (Rooms-Katolieke Kerk en Protestantisme), tradisionele Afrika-godsdiens

Regering

Monargie

Keiser

- tot 1919

Wilhelm II

Goewerneur

- 1884

Gustav Nachtigal

- 1887–1906

Jesko von Puttkamer

- 1914–1916

Karl Ebermaier

Historiese tydperk

Wedloop om Afrika

- Gevestig

1884

- Ontbind

1919

Geldeenheid

Goldmark

Duits-Kameroen het 'n bevolking van omstreeks 4,6 miljoen gehad en was daarmee een van die grootste Duitse kolonies. Die kolonie het aanvanklik 'n oppervlakte van 495 000 km² gehad, ná die anneksasie van Nieu-Kameroen in 1911 het dit 'n oppervlakte van 790 000 km² gehad en dit was daarmee omstreeks 1,3-keer groter as die Duitse Keiserryk.

Deur die Verdrag van Versailles van 1919 het Kameroen amptelik in die besit van die Volkebond gekom wat op sy beurt 'n mandaat oor die bestuur aan die Verenigde Koninkryk en Frankryk gegee het. Daarna is Kameroen in 'n Britse en 'n Franse deel verdeel. Sedert 1961 behoort albei tot die onafhanklike republiek van Kameroen.