Femke Rumpff
Femke Rumpff (née Moolenaar, Groningen, Nederland, 9 Desember 1882 – oorlede Pretoria 1 Februarie 1973) was ’n vroueleier in die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika.
Herkoms en huwelik
wysig
Femke Molenaar se vader Laurens Marius Moolenaar (1 Augustus 1848 - 15 Mei 1934) was ’n argitek in haar geboortestad. Haar moeder was Maaike Haanstra (12 April 1850 - 20 September 1931). Sy was in diens van die pos- en telegraafdiens te Ijmuiden 1903-1909.
Sy is op 27 Januarie 1910 te Velsen, Noord-Holland, getroud met Derk Rumpff (1878–1944), ’n boorling van Middelstum in die provinsie Groningen.
Hy het begin1899, toe hy 20 jaar oud was, na Suid-Afrika gegaan as onderwyser te Wonderboom, distrik Pretoria,en aan die Tweede Vryheidsoorlog deelgeneem totdat hy deur die Btitse magte gevange geneem is. Hy is terug na Nederland om daar in die teologie te studeer. Ná sy volbragte studie (November 1909) en troue het sy hom na Suid-Afrika vergesel.
Danksy sy deelname aan die Boere se vryheidstryd het ds. Rumpff die land en sy geskiedenis goed geken. Deur sy wyse raadgewing was die aanpassing in 'n vreemde land, wat aanvanklik deur sy vertes 'n gevoel van groot eensaamheid by haar gewek het, nie so 'n skrikwekkende proses nie. Met blymoedigheid het die jong Nederlandse vrou dit aangedurf om Afrikaner te word en haar al die ontberings van 'n pionierslewe laat welgeval.
Eerste vier gemeentes
wysigNog in 1910 is ds. Rumpff as leraar van Standerton bevestig. Omdat predikante destyds skaars was, moes hy ’n hele paar ander gemeentes in kombinasie met sy eie standplaas bedien en na dié werkkringe het hy verwys as "die sewe gemeentes van Klein-Asië". Tydens die verblyf op die Hoëveld was die reise deur vol riviere met steeks perde, ook deur bergagtige streke vir Femke Rumpff 'n vreemde ervaring. Sy het die gasvryheid van die gemeentelede en die goeie geaardheid van die kerkraadslede met wie hulle saamgereis het, leer ken en waardeer. Haar opgewekte natuur en humorsin kon haar elke situasie terdeë laat geniet en talle koppies boeretroos getroos laat sluk.
Van 1913 tot 1914 het sy en haar man in Gereformeerde kerk Petrusburg gestaan en in laasgenoemde jaar is hulle na Venterstad in die Noordoos-Kaap, die bakermat van die Gereformeerde kerkverband. Hul volgende werking was die Gereformeerde kerk Heidelberg, Tvl., van 1920 tot 1922, toe hulle na die gemeente Pretoria verhuis waar ds. Rumpff die res van sy gemeentebediening sou staan.
Vroueleier
wysigIn die gemeente Pretoria het mev. Rumpff se ware roeping in vervulling gegaan. As toekomstige leier en organiseerder het sy hier 'n arbeidsveld gevind wat haar uitnemend tot die taak bekwaam het. Met die stigting van 'n Gereformeerde Sustersvereniging op 29 Julie 1925 het sy voortgebou op die werk wat Aletta du Plessis, eggenote van dr. J.A. du Plessis, in 1917 begin het. As presidente van die Gereformeerde Sustershulp en erepresidente van die meisiesvereniging Tabitha het sy in verskillende komitees gedien en ’n lewendige aandeel in die werk geneem. Ida Bosman skryf in 1959 van haar: "As voorsitster was sy taktvol dog beslis in haar optrede, gesteld op ordelikheid, eenvormigheid en konsekwente handeling. Vir die jongmense en die susters kon sy dit so aangenaam en gesellig aan die pastorie maak."
Mev. Rumpff het haar in die besonder beywer vir die belange van die Gereformeerde jeug. Die Bond van Jongeliedeverenigings kon altyd op haar ondersteuning staatmaak. Geskikte huisvesting vir laagbesoldigde seuns en dogters was 'n ideaal wat tot die oprigting van die Febé-dogtershuis deur die verskillende sustersverenigings van Pretoria gelei het.
Gereformeerde vroue het vanaf 1929 begin organiseer om tot gesamentlike aksie oor te gaan. Mev. Rumpff was in 1932 medeoprigster van die Algemene Sustersvereniging (AGSV). Met die totstandkoming van die Bond van Gereformeerde Sustersverenigings in 1936 is sy tot voorsitster van die Uniale komitee benoem en op die eerste provinsiale kongres het sy ook voorsitster van die GSB-Transvaal geword. Saam met Aletta du Plessis het sy haar vir die stigting van 'n eie blad beywer. Sedert die oprigting van Die Gereformeerde Vroueblad was mev. Rumpff jare lank medewerkster vir Transvaal en daar het talle artikels van haar verskyn.
Sy het in Maart 1948, tydens die algemene kongres van die Gereformeerde Sustersvereniging op Burgersdorp, as Uniale voorsitter uitgetree toe mev. Anna Aucamp in haar plek verkies is, maar tot 1952 nog voorsitster van GSB-Transvaal gebly. Bosman skryf: "Deur haar liefde, volharding en ywer sal mev. (ds.) Rumpff in die Gereformeerde Kerk as baanbreekster op die gebied van vroueorganisasies bekendstaan. Die Bond van Gereformeerde Sustersverenigings het in haar 'n besielde voorstander gehad. Waar daar later oor die beleid van die sustersaksie 'n verskil ontstaan het, het die optrede van mev. Rumpff respek afgedwing. Sy het nooit geaarsel om haar mening, wat op oortuiging berus het, ronduit te verklaar en onomwonde te verdedig nie."
Ds. en mev. Rumpff het een kind gehad, Frans Lourens Herman Rumpff (Standerton, 5 Junie1912– Pretoria, 4 April1992), in lewe appèlregter en hoofregter, en getroud met Monica Krüger, 'n dogter van ds. I.D. Krüger, twee maal leraar van die Gereformeerde kerk Bloemfontein.
Bron
wysig- (af) Die Gereformeerde Vroueblad. 1959. Die Gereformeerde vrou 1859–1959. Potchefstroom: Potchefstroom Herald.