Halimeda is 'n genus van groenmikroalge. Die algeliggaam (thallus) bestaan uit gekalsifiseerde groen segmente. Die weefsel bevat kalsiumkarbonaat, dus is dit vir die meeste herbivore oneetbaar. Een spesie, Halimeda tuna, is egter beskryf as eetbaar met olie, asyn en sout.[3][4]

Halimeda
Tydperk: Permian - recent[1]
Halimeda tuna
Halimeda tuna
Wetenskaplike klassifikasie e
Domein: Eukaryota
Filum: Chlorophyta
Klas: Ulvophyceae
Orde: Bryopsidales
Familie: Halimedaceae
Genus: Halimeda
J.V.Lamouroux, 1812
Tipespesie
Halimeda tuna
Spesies[2]

Sien teks

Gefossileerde Halimeda

Net soos in ander lede van die orde Bryopsidales, bestaan indiwiduele organismes uit een meerkernige sel. Hele weide kan uit een indiwiduele alg bestaan wat deur fyn drade in die substraat verbind word.[5]

Halimeda veroorsaak kenmerkende sirkelvormige neerslae in verskeie dele van die Groot Koraalrif aan die noordooskus van Queensland, Australië. Halimeda-beddens vorm aan die westelike kant van buiteskildriwwe waar die toevoer van water van die oop see ryk aan voedingstowwe hulle toelaat om te floreer. Hierdie beddens is die grootste Halimeda-beddens ter wêreld wat aktief versamel.

Die genus is een van die mees bestudeerde voorbeelde van kriptiese spesiepare weens die morfologiese konvergensie binne die marine makroalge.[6] [7] [8]

Sommige spesies groei so vinnig in tropiese strandmere dat die sediment uitsluitlik uit die oorskot van hul weefsels bestaan en 'n kalkagtige sand, bekend as Halimedasand, vorm. Trouens, sommige tropiese rifstelsels soos atolle bestaan grootliks uit Halimedasand wat oor die eons versamel het.[9]

Regop en uitgestrekte Halimeda

Spesies

wysig
 
Halimeda-fossiele. Die holtes is waar die Halimeda was, toe dit met sand bedek was, voor dit weggevrot het.
 
Halimeda copiosa op 10 meter diep in 'n vlak grot

Verwysings

wysig
  1. Hillis, L.W. (2001). "The calcareous reef alga Halimeda (Chlorophyta, Byropsidales): a cretaceous genus that diversified in the cenozoic". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. 166 (1–2): 89–100. doi:10.1016/s0031-0182(00)00203-0. ISSN 0031-0182.
  2. Guiry, M.D.; Guiry, G.M. (2007). "Genus: Halimeda taxonomy browser". AlgaeBase version 4.2 World-wide electronic publication, National University of Ireland, Galway. Besoek op 24 September 2007.
  3. Bauhin, Jean; Cherler, Johann Heinrich (1651). "Liber XXXIX". Historia plantarum [...] Tomus III (in Latyn). Ebroduni. p. 803. OCLC 495081149. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 16 Februarie 2018. Besoek op 15 Februarie 2018. Nà Theophraftus (1. cap. hist. c. 12) scribit circa Opuntem herbulam effe quandam, quae ex foliis radicem mittat, ac cum suauitate mandi possit. Plinius verò ipsum sequutus (21.cap.17) circa Opuntem, inquit, Opuntia est herba, etiam homini-dulcis: mirúmque è folio ejus radicem sièri, ac sic eam nasci. Et certè credibile est hanc plantam recentem cum aceto, sale, & oleo, vel etiam sine sale, non minùs suauiter edi posse quàm Portulacae marinae & sìmilium folia.
  4. Hills-Colinvaux, Llewellya (27 Mei 1980). Baxter, J.H.S.; Russell, Frederick S.; Yonge, Maurice (reds.). Ecology and Taxonomy of Halimeda: Primary Producer of Coral Reefs (PDF). pp. 17–18. ISBN 9780080579405. OCLC 476214112. Besoek op 15 Februarie 2018. {{cite book}}: |journal= ignored (hulp)
  5. The Cell Biology of the Bryopsidales
  6. Kooistra W.H.C.F., Coppejans E.G.G. & Payri C. (2002). Molecular systematics, historical ecology, and phylogeography of Halimeda. (Bryopsidales) Molecular Phylogenetics and Evolution 24: 121–138
  7. Verbruggen H., De Clerck O., Kooistra W.H.C.F. & Coppejans E. (2005). Molecular and morphometric data pinpoint species boundaries in Halimeda section Rhipsalis (Bryopsidales, Chlorophyta). Journal of Phycology 41: 606-621
  8. Verbruggen H., De Clerck O., Schils T., Kooistra W.H.C.F. & Coppejans E. (2005). Evolution and phylogeography of Halimeda section Halimeda. Molecular Phylogenetics and Evolution 37: 789-803
  9. Hoek, Christiaan; Mann, David; Jahns, H.M. (1995). Algae: An Introduction to Phycology. Cambridge University Press. p. 434. ISBN 978-0-521-31687-3.

Eksterne skakels

wysig