Lombarde

Die Lombarde (ook Langobarde of Longobarde) was 'n Wes-Germaanse volk wat aan die oewers van die Elbe gewoon het. Die Romeine het hulle al in 98 geken toe Tacitus hulle noem in sy "De origine et situ Germanorum".

Edictum Rothari, 'n Lombardiese handskrif

Migrasie na die suide

Die volksverhuising van die Lombarde verloop in stappe. Vanaf 200 verplaas die Lombarde stadig stroomop langs die Elbe, tot waar nou die Duitse deelstaat Sakse-Anhalt is. Omstreeks 350 het die laaste Lombarde die benedeloop van die Elbe verlaat. In die periode tussen 350 en 493 trek hulle verder na Sakse en Boheme. Hulle is nie deur die Hunne oorrompel nie en behou hulle onafhanklikheid. In die periode raak die Lombarde gekersten en word hulle aanhangers van die Arianisme. Die name van enkele leiers uit die tyd is bekend, te wete Lethu, Hildeoc, Godehoc en Claffo.

In 493 verskyn die Lombarde in die gebied waar die Rugiërs voorheen gewoon het, die Romeinse provinsie Noricum, teenswoordig Oostenryk. Die Lombarde was teen hierdie tyd 'n groot volk, waarskynlik omdat verskeie Germaanse stamme by hulle aangesluit het tydens die migrasieperiode. In Noricum raak hulle herhaaldelik slaags met die Herule, wat 'n koninkryk gestig het aan die Tisza en Mures riviere.

Tydens die migrasie het die Lombarde se stamstruktuur geleidelik verander. Hulle word nie meer gelei deur stamhoofde nie, maar het nou een koning. Die eerste bekende koning se naam is Tato. In 510 vernietig Tato die koninkryk van die Herule. Die meeste Herule sluit hulle nou by die Lombarde aan. Die opolger van Tato, Wacho verslaan die Sueve aan die Donau. Deur die oorwinning kom die Lombarde is besit van die Bisantynse provinsie Pannonië. Die Bisantyne (Oos-Romeine) maak die Lombarde in 540 tot hulle bondgenote (foederati) en as sodanig veg die Lombarde in die Romeinse oorloë. Hulle word gebruik teen die Oos-Gote en in die ooste teen die Perse. Die Avare het nou die Lombarde in Pannonië begin aanval. Die Romeine het nie belang gehad by die stryd nie en gee die Lombarde geen steun nie. Alboin, die opvolger van koning Audoin, sluit 'n ooreenkoms met die Avare. Hy versamel 'n groot leër bestaande uit veterane van die oorloë teen die Perse en die Gote. In 567 val hy die Gepide aan en vernietig hulle koninkryk. Die laaste koning van die Gepide, Kunimund word gedood en sy dogter Rosamunde word gedwing om met Audoin te trou. Die Gepide word by die Lombarde ingelyf.

Italië

Onder druk van die Avare verlaat die Lombarde en die Gepide die Balkan in 568, trek oor die Alpe en val Italië binne. Hoewel hulle nie daarin slaag om die ommuurde stede in te neem nie, verower hulle groot dele van Noord- en Midde-Italië. Die stad Pavia aan die Ticino, 'n syrivier van die Po-rivier, word die hoofstad van hulle koninkryk. Dit beteken die einde van die politieke eenheid van Italië, tot in die 19de eeu. Die mag van die Oos-Romeinse keiser word beperk tot Ravenna en enkele kusstede in Suid-Italië.

Dit het tien jaar geduur voordat die Lombarde na die dood van hulle koning Alboin en sy opvolger Cleph weer 'n nuwe koning gekies het. In die jaar 600 bekeer hulle hulle tot die Roomse Kerk.

In 755 word hulle koning Aistulf, wat die pous bedreig het, verslaan deur die leër van Pepyn die Korte onder leiding van Chrodegang.

Die laaste egte Lombardiese koning was Desiderius wat regeer het tot 774. Karel die Grote het nie alleen hulle ryk verower nie, maar ook die titel "Koning van die Lombarde" oorgeneem. Dit was die eerste keer dat 'n Germaanse leier die titel van Koning van 'n ander Germaanse volk oorgeneem het. Die Lombarde word naderhand geleidelik opgeneem in die omringende Italo-Romeinse bevolking van Noord- en Midde-Italië. In die suide behou nogtans Arichis II die hertogdom Benevento wat nog eeue sal bestaan.

Die Yster Kroon van die Lombarde.

In die Dom van Monza word 'n Lombardiese skat uitgestal waarin ook die Yster Kroon van die Lombarde 'n plekkie gekry het.

Bronne

• Wickham, Christopher. "Aristocratic Power in Eight-Century Lombard Italy." After Rome's Fall: Narrators and Sources of Early Medieval History, Essays presented to Walter Goffart. Toronto: University of Toronto Press, 1998. pp 153–170. 0-8020-0779-1
• Neil Christie, The Lombards (Oxford, 1995).
• Nicholas Everett, Literacy in Lombard Italy c.568-774 A.D. (Cambridge, 2003).
• Gwatkin, H. M., Whitney, J. P. (ed) - The Cambridge Medieval History: Volume II—The Rise of the Saracens and the Foundations of the Western Empire. Cambridge University Press, 1926.
• Giess, Hildegard. "The Sculpture of the Cloister of Santa Sofia in Benevento (in Notes)." The Art Bulletin, Vol. 41, No. 3. (Sep., 1959), pp 249–256.
• Oman, Charles. The Dark Ages 476-918. London, 1914.
• Santosuosso, Antonio. Barbarians, Marauders, and Infidels: The Ways of Medieval Warfare. 2004. ISBN 0-8133-9153-9
• Karin Priester - Geschichte der Langobarden / Gesellschaft - Kultur - Altagsleben - Theiss
• Wilfried Menghin - Die Langobarden / Geschichte und Archäologie - Theiss
• Dr. Ludwig Schmidt - Älteste Geschichte der Langobarden
• Thomas Hodgkin - Italy and her Invaders - Clarendon Press
• Wilhelm Bruckner - Die Sprache der Langobarden
• Friedrich Bluhme - Gens Langobardorum
• Freiherren von Hammerstein-Loxten - Bardengau
• Kaspar Zeuss - Die Deutschen und die Nachbarstämme
• Robert Wiese - Die aelteste Geschichte der Langobarden
• Ludo Moritz Hartmann - Geschichte Italiens im Mittelalter II Vol.
• Tacitus - Annals
• Tacitus - Germania
• Willi Wegewitz - Das Langobardische brandgräberfeld von Putensen, Kreise Harburg
• Grimm - Deutsche Mythologie
• Hermann Fröhlich - Studien zur langobardischen Thronfolge - Zur Herkunft der Langobarden - Quellen und Forschungen aus italienischen Archiven und Bibliotheken (QFIAB)
• Walter Pohl und Peter Erhart - Die Langobarden / Herrschaft und Identität
• Hallenbeck, Jan T - Pavia and Rome: The Lombard Monarchy and the Papacy in the Eighth Century Transactions of the American Philosophical Society New Series, 72.4 (1982), pp. 1-186.
• Drew, Katherine Fischer, - The Lombard Laws.

Nota

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse en die Engelse wikipedia.