Watervlier

plantspesie
(Aangestuur vanaf Nuxia oppositifolia)

Die Watervlier (Nuxia oppositifolia) is 'n klein immergroen boom wat deel is van die Stilbaceae familie. Die spesie is inheems in Angola, Demokratiese Republiek die Kongo, Djiboeti, Eswatini, Eritrea, Ethiopië, Jemen, Kenia, Madagaskar, Malawi, Mosambiek, Namibië, Saoedi-Arabië, Somalië, Soedan, Suid-Afrika, Tanzanië, Uganda, Zambië en Zimbabwe. In Suid-Afrika kom die plant in KwaZulu-Natal, Limpopo en Mpumalanga voor. Die boompie groei langs waterlope, op oewergrond en selfs tussen rotse.

Watervlier
Wetenskaplike klassifikasie edit
Domein: Eukaryota
Koninkryk: Plantae
Klade: Tracheofiete
Klade: Angiospermae
Klade: Eudicots
Klade: Asterids
Orde: Lamiales
Familie: Stilbaceae
Genus: Nuxia
Spesie:
N. oppositifolia
Binomiale naam
Nuxia oppositifolia
(Hochst.) Benth., (1846)
Sinonieme

Sien teks.

Beskrywing

wysig

Dit is 'n meerstammige struik of klein boom (tot 8 m hoog) met 'n dun, regop stam en digte blaarbedekking. Takke is dun en reguit en neig om buitentoe te buig in ouer bome. Die bas raak gesplete in lang riwwe wat later in lang repe afdop.

Die glansende, vaalgroen blare is lank en smal (8 x 1 cm), enkelvoudig en in pare gedra. Die uiters fyn en klein, wit blommetjies word in digte bondels op oksels van die laaste paar blare gedra. Die boom se FSA-nommer is 635.[1][2]

Sinonieme

wysig

Die spesie het twaalf sinonieme:

  • Lachnopylis oppositifolia Hochst.
  • Nuxia autunesii Gilg
  • Nuxia capitata var. tomentella Hochr.
  • Nuxia dentata R.Br. ex Benth.
  • Nuxia dentata var. glutinosa Engl.
  • Nuxia schlechteri Gilg
  • Nuxia tomentella (Hochr.) Jovet
  • Nuxia tomentella f. farinosa Jovet
  • Nuxia tomentella var. meridionalis Jovet
  • Nuxia tomentella f. microphylla Jovet
  • Nuxia tomentella f. subdentata Jovet
  • Nuxia tomentella var. typica Jovet

Sien ook

wysig

Verwysings

wysig
  1. https://www.treetags.co.za/national-list-of-indigenous-trees/
  2. Van Wyk, Piet (2008). Field guide to the TREES of the Kruger National Park. Kaapstad: Struik. p. 204. ISBN 978-1-77007-759-1.

Bronne

wysig