Pylsterteend
Die pylsterteend (Anas acuta) is 'n algemene en wydverspreide eend wat oor groot dele van Noord-Amerika, Europa en Asië voorkom, asook in sekere streke in Afrika. Die spesie kom ook voor in 'n klein strekie in suidelike Afrika en word dus ook as 'n Suider-Afrikaanse voël beskou. Hulle is streng nomadies. Buite die paarseisoen is hulle hoogs gesellig en vorm groot gemengde swerms met ander eende.
| Pylsterteend | |
|---|---|
| |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Domein: | |
| Koninkryk: | |
| Filum: | |
| Klas: | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Spesie: | A. acuta
|
| Binomiale naam | |
| Anas acuta | |
| |
| Liggroen: broeigebied; blou: oorwintergebied; donker groen: permanente habitat | |
Eilandbevolkings het afgesplinter en ontwikkel in aparte spesies soos Eaton se pylsterteend (Anas eatoni), 'n nabyverwante spesie waarvan twee vorme op die Kergueleneilande (Anas eatoni eatoni), en Crozeteilande (Anas eatoni drygalskyi) in die suidelike Indiese Oseaan gevind word. In beide gevalle ontwikkel die manlike voēls nie volle broeivere nie.
Bedreigings vir die pylsterteend sluit in: voëlgriep en verlies van watergebiede as gevolg van ontwikkeling, besoedeling en indringerplante.
Identifikasie
wysig
Die broeimannetjie is onmiskenbaar. Hy het 'n vaalgrys liggaam, wit bors en wit streep wat van die bors af met die nek langs tot by die kop loop, en 'n donkerbruin kop. Die anusstreek is vaalbruin en swart, en dit het die lang gepunte stert wat aan die spesie sy Afrikaanse, Engelse (Pintail of Northern Pintail) en wetenskaplike naam gee.
Die wyfie is ligbruin met 'n ligter bruin keel en haar gepunte stert is korter, maar sy kan maklik uitgeken word aan haar vorm, lang nek, en lang grys snawel. Onvolwasse en mannetjie-eende in niebroeiverekleed, lyk soos die wyfie. Die spesie is redelik groot vir 'n eend, maar is lig vir sy grootte; mannetjies wissel van 65 tot 75 cm in lengte, terwyl wyfies kleiner is, naamlik 50 tot 55 cm.
Habitat
wysigDie pylsterteend is 'n voël van oop watergebiede, soos nat grasvelde of toendra, en wei deur hoofsaaklik in die aand of snags vir plantvoedsel rond te pik. Tydens paartyd eet die voël ook waterinsekte, slakke en skaaldiere. Hulle wei soms op gras en sade in die velde. Hulle gebruik 'n vlak, saamgeskraapte nes op die grond, gevoer met plantmateriaal en dons, in 'n droë ligging wat redelik ver van water kan wees.
In die Hawaii-eilande oorwinter 'n paar honderd pylsterteende in vlak moerasland en oorspoelde landbouhabitatte.
Verspreiding
wysigDie wêreldwye pylsterteendbevolking word tans op tussen 6 100 000 en 7 500 000 geskat. Die spesie is broei-endemies in die noordelike dele van Asië en oor die grootste deel van Kanada, Alaska en die noordelike Verenigde State. Die pylsterteende oorwinter verder suid, en is endemies aan enkele dele van Europa en die Verenigde State. Die oorwinteringsgebied sluit sentrale en suidelike dele van Noord-Amerika, Noord-Afrika aan die Middellandse See en die meeste dele van Europa, 'n strook oor Afrika vanaf Mauritanië in die weste tot sover as die ewenaar in Kenia in die ooste, en van daar af noord tot by die Middellandse See, asook Indië en ander dele in die Verre-Ooste in. In Kenia bewoon hulle standhoudende watergebiede en oorwinter in groot getalle op die mere van die Groot Skeurvallei en in die sentrale en westelike hooglande.
In Suidelike Afrika word ontsnapte hokvoëls soms gesien, maar hulle kom natuurlik voor in die noordooste van Zimbabwe.
Geluid
wysigDie mannetjie het 'n hoërige "krie"-fluitgeluid, terwyl die wyfie laer kwaakgeluide maak.
Ander name
wysig- Engelse naam: Northern Pintail/Pintail
- Wetenskaplike naam: Anas acuta
Die antieke Hawaiiese naam vir die pylsterteend is Koloa Mapu wat windgewaaide eend beteken. Mapu beteken ook om te styg of soos 'n wolk te sweef.
Galery
wysig-
-
-
-
-
Eiers in 'n museum
.jpg)
Sien ook
wysigVerwysings
wysig- ↑ BirdLife International (2008). Recurvirostra avosetta. 2008 IUBN Rooi Lys van bedreigde spesies. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur 2008. Verkry op 13 May 2009. Databasis inskrywing gee kort verdediging hoekom hierdie spesie nie bedreigd is nie.
Bronnelys
wysig- Newman se Voëls van Suider-Afrika
- Sasol Voëls van Suider-Afrika, Struik Uitgewers, Eerste uitgawe 1993
Eksterne skakels
wysig- All about birds - Cornell Universiteit
- RSPB A to Z of UK Birds Page
| Wikimedia Commons bevat media in verband met Anas acuta. |
