Radama II
Radama II (23 September 1829 – vermoedelik 12 Mei 1863) was die seun en erfgenaam van koningin Ranavalona I van die Koninkryk Madagaskar. Hy het van 1861 tot 1863 oor feitlik die hele eiland regeer.
| Radama II | |
|---|---|
| Koning van Madagaskar | |
 | |
| Regeer | 16 Augustus 1861 – 12 Mei 1863 |
| Dinastie | Hova |
| Voorganger | Ranavalona I |
| Opvolger | Rasoherina |
| Gebore | 23 September 1829, Rova van Antananarivo |
| Oorlede | 12 Mei 1863 (op 33) – betwis[1] |
| Eggenotes | Rasoherina (as Rabodo) Ranavalona II (as Ramoma) Marie Rasoamieja[2] |
| Vader | Andriamihaja Radama I (amptelik) |
| Moeder | Ranavalona I |
Bewind
wysigRadama se bewind, hoewel kort, was ’n deurslaggewende tydperk in die koninkryk se geskiedenis. Onder die streng 33 jaar lange bewind van sy ma het Madagaskar sy kulturele en politieke onafhanklikheid van Frankryk en Brittanje behou. Hy het die koningin se beleid van isolasionisme en die vervolging van Christene verwerp en godsdienstige vryheid toegelaat. Hy het ook weer buitelandse invloede verwelkom.
Volgens die terme van die Lambert-charter, wat Radama in die geheim in 1855 met die Franse entrepreneur Joseph-François Lambert onderteken het terwyl sy ma nog geheers het, het Frankryk eksklusiewe regte gehad om groot stukke waardevolle grond en ander hulpbronne te ontgin. Hierdie ooreenkoms, wat later deur eerste minister Rainilaiarivony herroep is, was ’n belangrike faktor in die vestiging van Madagaskar as ’n Franse protektoraat en in 1896 as ’n kolonie.
Die drastiese kontras tussen Ranavalona se isolasionisme en haar seuns se pro-Europese houding het ’n skielike beleidsomkeer teweeggebring wat die tradisionele sosiopolitieke orde bedreig het. Radama se instelling van drastiese hervormings ondanks die advies van sy ministers daarteen, het eindelik teen hom geboemerang. In ’n staatsgreep onder eerste minister Rainivoninahitriniony is Radama II op 12 Mei 1863 verwurg. Sy vrou Rabodo, wat die troonnaam Rasoherina aangeneem het, is deur die ministers toegelaat om haar man op te volg op voorwaarde dat sy en toekomstige monarge nie meer alleen sou regeer nie, maar saam met die Hova (vry burgers), wat deur die eerste minister verteenwoordig sou word. Aan die publiek is gesê Radama het selfmoord gepleeg en dat sy liggaam onseremonieel in ’n graftombe in Ilafy begrawe is.
Gerugte het egter gou ontstaan dat Radama nog lewe en beplan om die troon terug te neem. Daar is bewyse dat hy wel nog kon gelewe het en tot op ’n hoë ouderdom in anonimiteit naby die Kinkonymeer in die noordweste van die land gewoon het.
Verwysings
wysig- ↑ Delval, Raymond (1972). Radama II, prince de la renaissance malgache: 1861–1863 (in Frans). Parys: Éditions de l'École.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - ↑ Chapus, G.S.; Mondain, G. (1953). Un homme d’etat malgache: Rainilaiarivony (in Frans). Parys: Editions Diloutremer.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp)
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Radama II.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
