Theuns Eloff

Dr. Theuns Eloff (Potchefstroom, 17 Mei 1955) is ’n Suid-Afrikaanse akademikus en direkteur van die FW de Klerk-stigting.

Eloff, ’n agter-agter-agterkleinkind van pres. Paul Kruger en sy tweede vrou, Gezina, en ’n agter-agterkleinkind van F.C. (Ryk Freek of Frikkie) Eloff, na wie die woonbuurt Eloffsdal in Pretoria genoem is, en sy vrou, Elsie Eloff-Kruger, is een van vyf kinders.

Opleiding en bediening

Eloff het eers ’n B.Jur. aan die Potchefstroomse Universiteit vir CHO en daarna sy graad in die teologie in 1980 met lof verwerf. Hy het drie jaar lank in die studenteraad gedien en was voorsitter van die Afrikaanse Studentebond in 1979. Hy was ’n medeopsteller van die Koinonia-verklaring en ’n stigterslid van die nierassige politieke studenteorganisasie Polstu. Tydens sy twee jaar nasionale diensplig het hy sy meestersgraad in die teologie verwerf, weer met lof.

Sy eerste en enigste gemeente was die Gereformeerde kerk Pretoria-Brooklyn van 1983 tot 1989. In dié tyd het hy sy Th.D. verwerf met ’n proefskrif oor “Regering, regverdigheid en rasseklassifikasie”. Ná die probleme wat hy in 1987 op die hals gehaal het weens sy insluiting in die groep Afrikaners wat in Julie daardie jaar met die ANC in Dakar beraadslaag het, het hy die bediening twee jaar later verlaat en aangesluit by die Consultative Business Movement, waarvan hy in 1990 uitvoerende direkteur geword het.

Latere loopbaan

Hy was betrokke by die beplanning van die Nasionale Vredeskonferensie, wat in September 1991 gelei het tot die ondertekening van die Nasionale Vredesooreekoms. By KODESA het hy aan die hoof gestaan van die proses- en sekretariële dienste en daarna van die administrasie van die veelparty-onderhandelings.

Hy was mederedakteur van twee boeke, "Managing Change", en "Building a Winning Nation - Companies and the RDP", en het talle artikels geskryf oor die rol van die burgerlike samelewing in konflik, fasilitering en mediasie. Tot Mei 1994 was hy adjunk- uitvoerende direkteur van die Uitvoerende Oorgangsraad.

In Februarie 1995 is Eloff aangestel as hoofbeampte van die National Business Initiative (NBI). Onder sy leiding het die NBI onder meer fondse van R1 miljard aangewend om die Saketrust en Sake teen Misdaad op te rig. Hy het ook gedien in die Ekonomiese Adviesraad van die provinsie Noordwes en die raad van Sake teen Misdaad en die Sentrum vir Geskiloplossing. Aan die Universiteit van die Witwatersrand het hy lesings aan M.B.A.-studente gegee.

In Januarie 2002 is hy aangestel as visekanselier van sy alma mater. Hy het ’n nuwe bestuursfilosofie ingevoer en ’n groot rol gespeel in die samesmelting van die verskillende dele wat die Noordwes-Universiteit (NWU) geword het. In Mei 2004 is hy aangestel as visekanselier van die NWU.

Eerbewyse

Eloff het talle eerbewyse ontvang ter erkenning van sy rol in die onderhandelingsproses: die Junior Chamber of South Africa se prys as een van die vier uitsonderlike jong Suid-Afrikaners van 1994, die Harvard Business Club se staatsman van die jaar-prys in 1994, die Junior Chamber International se 10 uitsonderlike jong mense ter wêreld in 1995 en insluiting in die Wêreld-Ekonomiese Forum se 100 wêreldleiers vir môre in 1996.

Bronne

• (en) Sy CV op die webtuiste van die Noordwes-Universiteit Geargiveer 31 Oktober 2017 op Wayback Machine. URL besoek op 26 Augustus 2016.