Wikipedia

Andrew Roberts

Engelse historikus

Andrew Roberts [1] (gebore op 13 Januarie 1963)[2] is 'n Britse geskiedkundige en joernalis. Hy is 'n gasprofessor aan die Departement van Oorlogstudies, King's Kollege Londen, 'n Roger en Martha Mertz-gasnavorsingsgenoot by die Hoover Instituut by Stanford-universiteit en 'n Lehrman Instituut Uitgelese Lektor by die New York Geskiedkundige Genootskap. Roberts het sy opvoeding by Gonville en Caius Kollege, Cambridge ontvang, waar hy 'n eersteklas graad in Moderne Geskiedenis verdien het.

Andrew Roberts
Gebore13 Januarie 1963
NasionaliteitVlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
BeroepSkrywer, joernalis, historikus

Sy openbare kommentaar het in verskeie tydskrifte verskyn, soos The Daily Telegraph en The Spectator. Roberts is die beste bekend om sy 2009 nie-fiksie werk The Storm of War.[3][4]Die boek bied 'n blik op die Tweede Wêreldoorlog en dek historiese faktore soos Hitler se opkoms van mag en die organisasie van Nazi-Duitsland. Die boek is wyd geloof[4] en het die Britse Leër se Militêre Boek van die Jaar Toekenning vir 2010 ontvang.[3]

Op ander fronte is sy werk somtyds gekritiseer, byvoorbeeld, The Economist het een boek beskryf as " 'n reuse politiese pamflet gelaai met sy skrywer se vooroordele, met 'n minagtende grynslag teenoor die wat nie sy vooroordele en foute deel nie".[5] Baie van Roberts se werk, insluitende sy 2018 biografie van Winston Churchill, het egter wye lof ontvang; die Sunday Times, het byvoorbeeld die biografie "Ongetwyfeld die beste enkel-volume lewensbeskrywing oor Churchill wat al ooit geskryf is" genoem.[6]

Roberts ondersteun in sy werke 'n tussenganger-rol vir die Verenigde Koninkryk wat betref globale diplomatiese en militêre aangeleenthede, en is 'n voorstander van " 'n aktiewe rol in die verdediging van ordentlikheid" deurdat die VK "een van die wêreld se voorste morele polisiemanne is".[7]

Vroeë lewe en opvoeding

wysig

Roberts was in Hammersmith, Wes-Londen gebore as die seun van Kathleen (née Hillery-Collings) en die sakeman Simon Roberts.[8][9] Simon Roberts, van Cobham, Surrey, het die Job's Suiwelmelk besigheid geërf, en ook die regte besit van die Verenigde Koninkryk-konsessie van die Kentucky Fried Chicken restaurantgroep. Sy ouers sou later in 1987 hul belang in die genoemde melkbesigheid verkoop. Roberts was as 'n kind 'n kranige leser, en het gou 'n passie vir geskiedenis ontwikkel, veral vir dramatiese werke wat verband hou met "gevegte, oorloë, sluipmoorde en dood".[2]

Cranleigh Skool

wysig

Roberts het as kind Cranleigh Skool bygewoon. Hy was egter, soos hy later openbaar het, op "geweldige wyse geboelie" deur ander leerlinge, en is op een punt toegesluit in 'n klerekas en vertel dat daar 'n brand by die skool uitgebreek het. Hy het gedeeltelike verligting gesoek in alkohol. Alhoewel hy uiteindelik drie A simbole in sy A-vlakke behaal het, is Roberts geforseer om Cranleigh te verlaat as gevolg van uitbarstings van alkoholisme, sowel as beuselagtige dade van vandalisme.[10]

Cambridge Universiteit

wysig

Roberts het gestudeer by Gonville en Caius Kollege, Cambridge, en hy sou voortgaan om voorsitter te wees van die Cambridge Universiteit Konserwatiewe Genootskap.[10] Hy het in 1985 'n eersteklas eerbewyse B.A.-graad in Moderne Geskiedenis by die Gonville en Caius Kollege verdien, waar hy 'n Honorêre senior geleerde en honorêre PhD is. Roberts het sy nagraadse loopbaan in korporatiewe finansies as 'n beleggings bankier en private maatskappydirekteur met die Londense handelsbank Robert Fleming & Co. begin, waar hy vou voortgaan om vanaf 1985 tot 1988 te werk. Hy het sy eerste geskiedkundige boek in 1991 gepubliseer.

Roberts is geskei van sy eerste vrou, Camilla Henderson, saam met wie hy twee kinders gehad het.[2][11] Roberts is getrou met die sakevrou Susan Gilchrist, die HUB van die korporatiewe kommunikasiefirma Brunswick Group LLP en 'n Goewerneur van die South Bank Sentrum. Hulle woon tans in Londen.

Roberts het saam met dinkskrum organisasies soos die Sentrum vir Beleidsstudies en die Sentrum vir Sosiale Kohesie gewerk. Hy het bykomend hiertoe persoonlike vriendskappe met verskeie Britse politieke en sosiale figure onderhou soos David Cameron, Michael Gove en Oliver Letwin.[2] In Februarie 2016 was hy aangestel as President van die Cambridge Universiteit Konserwatiewe Genootskap.

Historiese en Sosio-politieke oortuigings

wysig

Kommentaar op geskiedenis

wysig

Roberts se analise van die Tweede Wêreldoorlog het hom oortuig dat die Duitse regering van die Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty vroeg in die oorlog reeds beduidende voordele gehad het wat betref militêre organisasie en ekonomiese mag. Het het geargumenteer dat indien iemand anders as Adolf Hitler beheer gehad het oor die nasie se militêre strategie, Duitsland in alle waarskynlikheid nie sou voortgaan met 'n direkte, duur en verswarende konfrontasie met die Sowjetunie nie, (welke konfrontasie teweeggebring is deur Operasie Barbarossa) maar in stede daarvan deur die Mediterreense gebied sou "vee" voordat hulle sou probeer om die areas van die Brits-beheerde Midde-Ooste af te sonder. Derhalwe glo Roberts dat die morele hupstoot wat oorwinnings oor die komparatief swakkere magte aan die suid-ooste sou meebring, Hitler sou toelaat om essensieel die oorlog te "wen".[4] Die ander belangrike strategiese fout was volgens Roberts die Duitse oorlogsverklaring teen die Verenigde State, wat slegs vier dae na die Pearl Harbor aanvalle plaasgevind het en wat Duitsland nie verplig was om te maak nie. Roberts argumenteer dat Duitsland na die oorlogsverklaring nie die VSA se oorlogmakende ekonomiese masjien kon keer nie.[4] In 'n neutedop, glo Roberts dat die foute, dwalings en oordrewe selfvertroue komplekse wat die fascistiese diktatorskap help kweek het sy eie grootste vyand was.[12]

Roberts het ook gekonstateer dat hy die beheer van Joseph Stalin oor die Sowjet magte as rampspoedig beskou het vir die Geallieerde magte se pogings teen die Spilmoondhede. Hy het opgemerk dat Stalin se obsessiewe taktieke, te wete die doodmaak van sy eie mense om ideologiese redes, hom duisende op duisende troepe gekos het, wat hy andersins oor sou kon beskik. Tydens die Slag van Stalingrad alleen, het Sowjet-magte die ekwivalent van twee volle afdelings van hulle eie personeel gedood.[4]

In terme van meer onlangse geskiedenis, omarm Roberts die politiese beginsel van Thatcherisme. Hy was 'n stoere ondersteuner van die Eerste minister Margaret Thatcher asook haar sosio-politieke nalatenskap.[2] In Roberts se opinie was Thatcher se besondere insig om die VK te druk in 'n rigting wat dit uit die Euro sou hou, maar waar dit steeds sterk bande met die Europese ekonomieë sou behou, geregverdig deur die Eurosone krisis in die nasleep van die wêreld ekonomiese resessie. Nadat Tony Blair bedank het as Eerste minister, het Roberts hom opgesom as 'n "uitnemende oorlogsleier" met sy "kragdadige uitvoering van die Oorlog teen terreur", wat sy nalatenskap as " 'n hoogs suksesvolle eerste minister" sou verseker.[13] Behalwe vir Roberts se skeptiese benadering tot die Europese Unie as 'n institusie,[14] beskik hy ook oor 'n afkeurenswaardige opinie wat die Verenigde Nasies betref, en glo hy dat die krag van onderdrukkende en outkratiese regimes in die VN se subgroepe dit korrup, oneffektief en traag maak.[15] Tydens die 2016 Verenigde Koninkryk Referendum op die EU, het Roberts die "ja" stem om die EU te verlaat ondersteun.[16]

Ondersteuning vir die Irakse Oorlog en die "Vierde Wereldoorlog"

wysig

Roberts ondersteun 'n sterk Amerikaanse militêre owerheid, en het oor die algemeen ten gunste van naby verhoudinge tussen die Anglofiele lande geargumenteer. As 'n voorstander van die algemene beginsel van demokratiese pluralisme, het hy geargumenteer dat; "uitgejou dat hy 'simplisties' is om sy reaksie op 9/11, en Pres. Bush se instinktiewe reaksies op die aanvalle van 'n fascistiese, totalitêre doodkultus"; sy reaksie egter op die lang termyn gesien sal word as dat dit wesenlik die regte een was. Roberts het in baie skrywes uitgekom ter ondersteuning van neo-konserwatisme beïnvloede sosio-politieke oogpunte.[2]

Gedurende die opbou na die Irakse Oorlog, het Roberts die voorgestelde inval ondersteun. Hy het geargumenteer dat enigiets minder gelykstaande sou wees aan 'n paaibeleid, en het Tony Blair vergelyk met Winston Churchill vir sy "verstommende leierskap". Hy het bykomend hiertoe geargumenteer dat die optrede teen Saddam Hussein in lyn was met die "Pax Americana realpolitik wat sedert die Tweede Wêreldoorlog die wêreldmagte in vrede gehou het ten spyte van die ineenstorting van kommunisme".[15]

Roberts het in 2003 geskryf, wrote in 2003 "Churchill se apoteose het in 1940 gekom; vir Tony Blair sal dit kom wanneer Irak suksesvol binnegeval is en honderde wapens van massavernietiging opgegrawe word waar hulle deur Saddam se trawante weggesteek is."[17] Toe die wapens nie gevind word nie, het Roberts steeds die inval verdedig om groter strategiese redes en geargumenteer dat sy oogpunte uit die onlangse verlede gebaseer was op geloofwaardige assesserings van "die Franse, Israeli en Russiese intelligensieagentskappe" sowel as ander bronne. Roberts glo ook dat die geskiedenis 'n goeie oordeel sal fel oor die destydse VSA President George W. Bush.[18]

Roberts het met goedkeuring gepraat oor die gebruik van waterboarding deur die Central Intelligence Agency (CIA) , en gesê dat, "soms vereis die verdediging van vryheid die maak van 'n paar onaangename besluite", en hy het die martelings-gebaseerde taktiek wat deur sommige geallieerde magte gebruik is tydens die Tweede Wêreldoorlog beskou as sou dit hul eventuele oorwinning bewerkstellig.[1] Roberts glo dat die Irakse Oorlog die Engelssprekende volkere betrek het in "'n eksistensiële oorlog vir die oorlewing van hul lewenswyse" en dat die grootskaalse konflikte met Islamitiese ekstremisme 'n punt bereik het waar "hierdie stryd teen Islamofascisme die vierde wêreldoorlog is", die Koue Oorlog synde die Derde Wêreldoorlog te gewees het; terwyl "die Engelssprekende mense hulself op die voorpunt van die beskerming van die beskawing bevind".[19]

Roberts het later in 2009 kommentaar gemaak op die menslike koste van die Irakse en Afgaanse oorloë en gesê dat Brittanje "minder soldate afgestaan het as op 'n normale naweek op die Westelike front tydens WW1".[18] Roberts het vir die Daily Mail geskryf en soos volg opgemerk:"Die ontmanning van Britse buitelandse beleid na die oorlog in Irak en tydens die voortgesette Afgaanse oorlog, is 'n buitengewone verskynsel, indien in oorweging gebring word hoe min Britte hul lewens in dié plekke gegee het in vergelyking met ander oorloë." Hy het bygevoeg, "die omverwerping van die Taliban in 2001 en die oorwinning oor Saddam Hussein twee jaar later is in die geskiedkundige konteks teen 'n ongelooflike lae prys verkry".[7]

Outeurskap en televisieverskynings

wysig

Die eerste van Roberts se verskeie boeke was die biografie van Neville Chamberlain en Winston Churchill se Sekretaris van Staat vir Buitelandse en Gemenebes Sake (Buitelandse sekretaris), Edward Wood van Halifax, getiteld The Holy Fox, wat in 1991 gepubliseer is. Roberts het 'n and published in 1991. Roberts het 'n revisionistiese relaas van Wood, voorgehou. Halifax is al saam met Chamberlain van 'n paai-houding beskuldig, maar Roberts argumenteer egter dat Halifax eintlik begin het om sy regering weg te laat beweeg van daardie beleid vis-à-vis die Duitsland van die Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty na die 1938 München Krisis.

Die werk was in 1994 gevolg deur Eminent Churchillians, synde 'n versameling essays oor vriende en vyande van Churchill. 'n Groot deel van die boek is 'n aanval op die Admiraal van die Vloot (Koninklike Vloot van Groot-Brittanje) Louis Mountbatten en ander prominente leiers van die elite-klas. Die titel is 'n duidelike verwysing na die bekende-en op soortgelyke wyse- aggressiewe boek van biografieë Eminent Victorians.

In 1995 het Roberts The Aachen Memorandum gepubliseer, synde 'n riller roman wat hy beskryf het as 'n "distopiese visie van waarin Brittanje kan verander as dit 'n mindere kolonie van 'n uitgestrekte proteksionistiese, nie-liberale, anti-Amerikaanse polities-korrekte Europese Unie word."[20] Gebaseer op 'n voorspelde referendum in die Verenigde Koninkryk op 'n Verenigde State van Europa in 2015, het dit op profetiese wyse voorspellinge bevat van die werklike Brexit referendum van 2016.

In 1999 het Roberts Salisbury: Victorian Titan, 'n biografie van die Victoriaanse tydperk politikus en toe-Eerste minister Robert Cecil geskryf. Die geskiedkundige Michael Korda het die werk geprys as " 'n meesterstuk oor een van die grootste en mees bekwame Tory-politieke figure van die Victoriaanse era".[12] Die boek het bykomend tot die lof die Wolfson Geskiedenis-prys en die James Stern Silwer Pen Toekenning vir Nie-fiksie gewen. In September 2001 was Napoleon and Wellington, 'n ondersoek na die verhouding tussen die twee generale, gepubliseer deur Weidenfeld & Nicolson. Die boek was die onderwerp van die hoofresensie in almal behalwe twee van die Verenigde Koninkryk se nasionale koerante.

In Januarie 2003 is Hitler and Churchill: Secrets of Leadership gepubliseer. In die boek, wat die leierskaptegnieke van Hitler en Churchill aanspreek, het Roberts 'n weerlegging gelewer tot baie van die aannames wat gemaak was deur Clive Ponting en Christopher Hitchens betreffende Churchill.

'n Begeleidende televisiereeks, gebaseer op Roberts se Hitler and Churchill het op BBC2 gewys, met die eerste episode wat op 7 Maart 2013 uitgesaai was.[17] Roberts het opgemerk dat hy dankbaar gevoel het vir die BBC se ondersteuning van sy werk en hul onwilligheid om kortpaadjies te neem as dit kom by die gedetailleerde eksplorasie van geskiedenis.[10]

In 2003 het Roberts ook 'n genoot van die Koninklike Genootskap van Kunste geword. In 2004 was hy die redakteur van What Might Have Been, te wete 'n versameling van twaalf "What If?" essays geskryf deur historici en joernaliste, insluitende Robert Cowley, Antonia Fraser, Norman Stone, Amanda Foreman, Simon Sebag Montefiore, Seur Black van Crossharbour en Anne Somerset. In 2005 het Roberts Waterloo: Napoleon's Last Gamble, gepubliseer, wat in Amerika gepubliseer was as Waterloo: The Battle for Modern Europe.

Roberts se A History of the English-Speaking Peoples Since 1900, 'n opvolg tot die A History of the English-Speaking Peoples ('n Vier-volume werk van Churchill), was in September 2006 gepubliseer en het die Interkollegiale Studies Instituut Boekprys gewen. Masters and Commanders beskryf hoe vier figure die strategie van die Weste gedurende die Tweede Wêreldoorlog gevorm het. Dit was in November 2008 gepubliseer en het die Internasionale Churchill Genootskap Boekprys gewen en was op die kortlys geplaas vir twee ander militêre-geskiedenis boekpryse. The Art of War is 'n twee-volume kronologiese oorsig van die grootste militêre bevelvoerders in geskiedenis. Dit was saamgestel deur 'n span geskiedkundiges, insluitende Robin Lane Fox, Tom Holland, John Julius Norwich, Jonathan Sumption en Felipe Fernández-Armesto, wat almal onder die algemene redakteurskap van Roberts gewerk het.

The Storm of War: A New History of the Second World War het in Augustus 2009 uitgekom. Dit is 'n gedetailleerde kykie na die geskiedenis van gebeure agter die Tweede Wêreldoorlog en verskeie sleutelelemente daarbinne soos die aard van die beheer van die Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty. Die boek was baie gewild.[4] Dit is Roberts se bekendste werk tot op datum, en het No, twee behaal in die The Sunday Times topverkoperslys. Die boek het bykomend hiertoe die Boek van die Jaar prys vir 2010 van die Britse Leër gewen.[3]

In terme van kritiese reaksie, het die boek The Storm of War ook wydlopende lof ontvang in publikasies soos bv. The Daily Beast, waar die geskiedkundige Michael Korda dit lof toegeswaai het as "uitstekend" geskryf en gekonstateer het dat Roberts se "geleerdheid uitstekend is",[12] en in die The Wall Street Journal, waar die geskiedkundige Jonathan W. Jordan gesê het dat Roberts "verweef op wonderlike wyse 'n menslike tragedie in 'n storie in".[21] Roberts het ook ondersteuning ontvang van figure soos die Amerikaanse politiese kommentator Peter Robinson, en sy mede Engelse historikus, Paul Johnson. In die boek poog die skrywer om 'n presiese en bondige, dog gedetailleerde prent te skilder van die konflik waarin hy argumenteer dat die diktators Joseph Stalin en Adolf Hitler beide verskriklike aksies onderneem het as gevolg van hul onderdrukkende ideologieë waarin duisende lewens in die proses weggegooi is, en tog het die uiteindelike oorwinning oor die Spilmoondhede 'n morele triomf daargestel van demokratiese pluralisme oor outoritarisme, wat tot 'n beter toekoms gelei het.[4]

In 2014 het Roberts Napoleon the Great gepubliseer.(die Amerikaanse uitgawe is getiteld Napoleon: A Life), wat in 2015 die Los Angeles Times Boekprys vir beste biografie gewen het. Die boek is deur Allen Lane, 'n druknaam van Penguin Books UK, gepubliseer (en deur Viking Press in die VSA). Die boek poog om 'n gematigde kontemporêre assessering van die lewe van Napoleon te gee, sowel as sy erfenis wat Frankryk en die res van die Westerse wêreld betref. In die biografie poog Roberts om Napoleon se geweldige energie, beide fisies en intellektueel, in herinnering te roep, en die aantreklikheid van sy persoonlikheid, selfs aan sy vyande. Die boek argumenteer teen baie langstaande historiese opinies, insluitende die mite van die groot romanse met Joséphine. Soos Roberts wys, het sy het onmiddellik na hul huwelik 'n minnaar aangeneem, en Napoleon het eintlik drie keer soveel minnaresse gehad as wat hy voorgegee het. Roberts gaan in die proses deur drie-en-vyftig van Napoleon se sestig veldslagte, en hy evalueer bykomend hiertoe 'n reuse nuwe Franse uitgawe van Napoleon se briewe, en poog in die finale instansie om 'n gehele her-evaluasie van die man te onderneem.[22]

Soos Storm of War, het Roberts se lewe van Napoleon wye lof ontvang van 'n wye reeks publikasies. Die joernalis Jeremy Jennings het byvoorbeeld in Oktober 2014 vir die tydskrif Standpoint geskryf dat "Napoleon kon min biograwe gehad het wat meer toegewy was aan hul vak(as Roberts)." Jennings het bykomend die boek ook getipeer as 'n "ryk gedetailleerde en gegronde heroorweging van die man, sy prestasies – en mislukkings – en die buitengewone tye waarin hy geleef het ".[22] Die boek het die Prix du Jury des Grands Prix de la Fondation Napoléon vir 2014 gewen, 'n toekenning wat gegee word deur die historiese organisasie Fondation Napoléon.[23]

Lof het bykomend hiertoe ook gekom van sy mede-geskiedkundige Jay Winik: "Met sy gebruiklike Je Ne Sais Quoi, en skerp historiese oog het Andrew Roberts weer uitnemend presteer. Hierdie kan dalk beste enkel-volume biografie van Napoleon in Engels in die laaste vier dekades wees. 'n Kragtoer wat in elke geskiedenis-liefhebber se boekrak hoort!"[24] Die historikus Bernard Cornwell het die boek as "Eenvoudig dinamiet...[Napoleon was] 'n persoonlikheid van teenstrydighede, en Roberts se boek omvat al die bewyse daarvan, ten einde 'n briljante portret van die man te gee. Die boek, soos dit hoort, is massief, maar die tempo is vinnig, en dit word nooit oorskadu deur geleerde navorsing nie, wat eenvoudig oorverdowend was … Roberts stel op sy unieke wyse voor dat na Europa gekyk word vir die Keiser se monument, maar hierdie pragtige biografie is nie 'n slegte plek om te begin nie."[25]

Met die aankondiging in 2013 dat dit 'n drie-delige televisiereeks gebaseer op Roberts se analise van Napoleon se lewe en erfenis sou aanbied, het BBC Two in sy persafkondiging verklaar dat "Roberts gaan daarop uit om nuwe lig op die keiser te werp... 'n buitengewone, begaafde militêre bevelvoerder en 'n betowerende leier, wie se private lewe vol teleurstellings en verraad was."[26] Die reeks het egter gemengde reaksie ontlok en gemengde resensies ontvang. Die The Daily Telegraph het dit "onoortuigend" verklaar, en gesê: "Daar was geen ontsnapping van Roberts se gereelde helde-verering nie," en "Roberts se opmerkings oor die verfrissende eienskappe van diktatorskap, het my laat wonder of hy die klutz kwyt geraak het".[27]

In 2018 het Roberts 'n biografie van Winston Churchill geskryf met die titel Churchill: Walking with Destiny (2018). Die boek was uiters goed ontvang. Die Financial Times het geskryf dat "Staaltjies skitter soos juwele regdeur Roberts se boek – 'n uitputtende maar vlot teks -wat 'n wyer verskeidenheid bronne as die tipiese Churchill-biografie betrek".[28] Andrew Rawnsley in The Observer het die boek ingesluit tussen die 'Boeke van die Jaar' en het gesê dat "Andrew Roberts het my skeptisisme weggevee met sy merkwaardige relaas van die buitengewone lewe van die mees merkwaardige individu wat ooit in nr. 10 geleef het."[29] Stephen Pollard in The Jewish Chronicle, was van die opinie dat " Churchill is die wonderlikste een-volume biografie wat ek ooit gelees het – van enigiemand. Roberts slaag daarin om iets te behaal wat ek gedink het onmoontlik was. Hy het vir ons 'n nuwe, baanbrekende portret gegee van die man wat baie beskou as die grootste Engelsman van alle tye. Dit is 'n wonderlike boek. 'n Lewende, poëtiese, roerende, maar tog deurdagte portret van 'n reus; dit sal vir geslagte om te kom beskou word as 'n klassieke boek."[30] Die New York Times het opgemerk dat 'Alles gedaan, moet dit sekerlik een van die beste een-volume biografieë van Churchill wees wat ooit geskryf is.’[31] Die National Book Review het ook opgemerk dat die boek ‘wyd geprys was as die beste enkelvolume biografie van Winston Churchill wat ooit geskryf is" dat "geskiedkundige en kommentator Roberts gebruik maak van voorheen nie-beskikbare joernale en notas vir die robuuste, boeiende en genuanseerde geskiedenis van die groot Britse leier."[32]

Dispute en kritiek

wysig

Alhoewel Roberts se 2006 werk- A History of the English-Speaking Peoples since 1900 kritiese lof van sommige seksies van die media gekry het,[33][34] het The Economist die aandag gevestig op sommige historiese, geografiese en tipografiese foute, sowel as 'n algemeen striemende resensie van die boek gegee. Die koerant het na die werk verwys as " 'n reuse politieke pamflet wat met die skrywers se vooroordele bevlek is".[5] 'n Bewering wat deur Roberts in A History of the English-Speaking Peoples since 1900 gemaak word, was dat die Harvard-universiteit historikus Caroline Elkins " 'n bloed-aanklag teen Brittanje gepleeg het" in haar Pulitzerprys bekroonde boek Imperial Reckoning: The Untold Story of Britain's Gulag in Kenya.[35] Elkins se beweringe was gevolglik gevindikeer toe lêers wat deur die Nasionale Argiewe vrygestel is, gewys het dat misbruike beskryf was as "op verontrustende wyse soortgelyk aan toestande in Nazi-Duitsland of Kommunistiese Rusland" deur die Prokureur Generaal van die tyd.[36] Die Staatsekretaris vir Buitelandse en Gemenebes sake, Buitelandse Sekretaris William Hague het daarna vergoeding aangekondig vir die eerste ronde van slagoffers, met verklarings dat die Britse regering "erken dat Keniane aan marteling en ander vorme van mishandeling " blootgestel was en " dit regtig betreur dat hierdie misbruike plaasgevind het " tydens die Mau Mau-opstande.[37][38]Die joernalis Johann Hari het beweer dat Roberts se skrywes die Amritsar-slagting, die konsentrasiekampe vir Afrikaners tydens die Anglo-Boereoorlog en Operasie Demetrius (Massa internerings in Ierland) verdedig het.

Publikasies

wysig
  • The Holy Fox: A Biography of Lord Halifax, London : Weidenfeld and Nicolson, 1991 ISBN 0-297-81133-9.
  • Eminent Churchillians, London : Weidenfeld & Nicolson, 1994 ISBN 0-297-81247-5; Simon & Schuster, 1994, ISBN 978-0-671-76940-6
  • The Aachen Memorandum, London : Weidenfeld & Nicolson, 1995 ISBN 0-297-81619-5.
  • Salisbury: Victorian Titan, Weidenfeld & Nicolson, 1999, ISBN 978-0-297-81713-0
  • The House of Windsor, Berkeley, Calif. : University of California Press, 2000, ISBN 0-520-22803-0.
  • Napoleon and Wellington : The Battle of Waterloo—And the Great Commanders Who Fought It. New York: Simon & Schuster. 2001. ISBN 978-0-297-64607-5.
  • Hitler and Churchill: Secrets of Leadership, Weidenfeld & Nicolson, 2003, ISBN 978-0-297-84330-6
  • What Might Have Been, Weidenfeld & Nicolson, 2004, ISBN 978-0-297-84877-6
  • Waterloo: June 18, 1815: The Battle for Modern Europe. New York: HarperCollins. 2005. ISBN 978-0-06-008866-8.
  • A History of the English Speaking Peoples since 1900, Weidenfeld & Nicolson, 2006, ISBN 978-0-297-85076-2
  • Masters and Commanders: How Roosevelt, Churchill, Marshall and Alanbrooke Won the War in the West (2008), Allen Lane, ISBN 978-0-7139-9969-3 (UK edition); Masters and Commanders: How Four Titans Won the War in the West, 1941–1945 (2009), Harper, ISBN 978-0-06-122857-5 (US edition).
  • The Art of War: Great Commanders of the Ancient and Medieval World, Quercus, 2008, ISBN 978-1-84724-515-1
  • The Art of War: Great Commanders of the Modern World Since 1600, Quercus, 2009, ISBN 978-1-84724-516-8
  • The Storm of War: a New History of the Second World War. Allen Lane. 2009. ISBN 978-0-7139-9970-9.; HarperCollins, 2011, ISBN 978-0-06-122859-9
  • Love, Tommy: Letters Home, from the Great War to the Present Day. Osprey Publishing. 2012. ISBN 978-1-84908-791-9.
  • Napoleon: A Life. Viking Press. 2014. ISBN 978-0-670-02532-9.
  • Napoleon the Great. Allen Lane. 2015. ISBN 978-1-84614-027-3.
  • Elegy: The First Day on the Somme (2015). Head of Zeus. ISBN 1784080012
  • Churchill: Walking with Destiny. Allen Lane. 2018. ISBN 978-0-241-20563-1.

As bydraer

wysig
  • Virtual History (1997) – Een Essay
  • What If? (1999) – Een Essay
  • The Kings and Queens of England (2000) – Een hoofstuk
  • The Railway King: A Biography of George Hudson (2001) – Inleiding
  • Historian’s Holiday (2001) Inleiding
  • What If? Volume 2 (2001) – Een essay
  • Protestant Island (2001) – Inleiding
  • Spirit of England (2001) – Inleiding
  • The Secret History of P.W.E. (2002) – Inleiding
  • Rich Dust (2002) – Inleiding
  • A History of the English-Speaking Peoples (2002) – Inleiding
  • Spirit of England (2002) – Voorwoord
  • Historian's Holiday (2002) – Voorwoord
  • What Ifs of American History? (2003) – Een Essay
  • The Multicultural Experiment (2003) – Een Hoofstuk
  • British Military Greats (2004) – Een hoofstuk
  • Lives for Sale (2004) – Een hoofstuk
  • Hitler's Death: Russia's Last Great Secret from the Files of the KGB (2005) – Voorwoord
  • Liberty and Livelihood (2005) – Een hoofstuk
  • The Eagle’s Last Triumph (2006) – Inleiding
  • The Eagle's Last Triumph : Napoleon's Victory at Ligny, June 1815 (2006) – Voorwoord
  • Postcards from the Russian Revolution (2008) – Inleiding
  • Postcards of Political Icons (2008) – Inleiding
  • Postcards from Checkpoint Charlie (2008) – Inleiding
  • A Week at Waterloo (2008) – Inleiding
  • The Future of National Identity (2008) – Een hoofstuk
  • Postcards from the Trenches (2008) – Inleiding
  • Postcards from Utopia: The Art of Political Propaganda (2009) – Inleiding
  • Postcards of Lost Royals (2009) – Inleiding
  • Napoleon Bonaparte by Georges Lefevre (2010) – Inleiding
  • Letters from Vicky: The Letters of Queen Victoria to Vicky, Empress of Germany 1858–1901 (2011) – Inleiding en Seleksie
  • A History of the World in 100 Weapons (2011) – Inleiding

Verwysings

wysig
  1. ↑ 1,0 1,1 Roberts, Andrew (13 Mei 2009). "How Torture Helped Win WWII". The Daily Beast (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Mei 2017. Besoek op 14 September 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Marre, Oliver (26 Julie 2009). "Andrew Roberts: The history man who loves to party". The Observer (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Januarie 2020. Besoek op 17 Maart 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 "Esteemed Military Historian to Lecture at UM" (in Engels). University of Montana. 2 Oktober 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 April 2019. Besoek op 17 Maart 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 "The Storm of War" (in Engels). Uncommon Knowledge. 6 Januarie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Februarie 2020. Besoek op 17 Maart 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 "Going out in the midday sun". The Economist (in Engels). 2 November 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 September 2019. Besoek op 14 September 2018.
  6. ↑ https://www.thetimes.co.uk/article/review-churchill-walking-with-destiny-by-andrew-roberts-the-best-biography-of-winston-ever-written-fh35d7982?shareToken=d450df1a808828526ae32787acb837c5[dooie skakel]
  7. ↑ 7,0 7,1 Roberts, Andrew (31 Augustus 2013). "Hideously amoral Little England has stepped through the looking glass". Daily Mail (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2020. Besoek op 18 Maart 2015.
  8. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Who's Who
  9. ↑ "Index entry". FreeBMD. ONS. Besoek op 14 September 2018.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Thomas, David (11 Februarie 2003). "Churchill, Hitler and me". The Daily Telegraph (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2018. Besoek op 14 September 2018.
  11. ↑ "Andrew Roberts and Camilla Henderson". Tatler (in Engels). 8 Desember 1995. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Januarie 2018. Besoek op 22 Januarie 2018.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Korda, Michael (16 Mei 2011). "'The Storm of War' by Andrew Roberts: Best History of World War II" (in Engels). The Daily Beast. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2017. Besoek op 17 Maart 2015.
  13. ↑ "How will history judge Blair?" (in Engels). BBC News. 10 Mei 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Maart 2009. Besoek op 9 November 2017.
  14. ↑ Roberts, Andrew (31 Julie 2015). "Dear Barack Obama, leave Britain alone!". Politico Europe. Besoek op 14 September 2018.
  15. ↑ 15,0 15,1 Roberts, Andrew; Pimlott, Ben (8 Maart 2003). "The UN: Right or wrong". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2018. Besoek op 17 Maart 2015.
  16. ↑ Roberts, Andrew (10 Mei 2016). "Cameron's travesty of history: The PM must know it's bunkum to say Brexit raises the threat of war". Daily Mail (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Januarie 2020. Besoek op 9 November 2017.
  17. ↑ 17,0 17,1 Seaton, Matt (19 Februarie 2003). "Blast from the past". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Desember 2019. Besoek op 18 Maart 2015.
  18. ↑ 18,0 18,1 Roberts, Andrew (14 Januarie 2009). "History will show that George W Bush was right". The Daily Telegraph (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Januarie 2020. Besoek op 14 September 2018.
  19. ↑ At stake in the Iraq war: survival of a way of life, Christian Science Monitor, 12 Julie 2007
  20. ↑ Roberts, Andrew (22 April 2004). "I lay claim to the title 'Nostradamus of the Right'". The Daily Telegraph (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2018. Besoek op 4 Julie 2016.
  21. ↑ Jordan, Jonathan W. (2 Julie 2011). "Hell's Ethos" (in Engels). The Wall Street Journal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Desember 2017. Besoek op 17 Maart 2015.
  22. ↑ 22,0 22,1 Jennings, Jeremy (Oktober 2014). "The Enlightenment on Horseback" (in Engels). Standpoint (magazine). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Oktober 2016. Besoek op 17 Maart 2015.
  23. ↑ "Archived copy" (in Frans). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Maart 2016. Besoek op 17 November 2011.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  24. ↑ "Home – Andrew Roberts, British historian, British history writer, Masters and Commanders, A History of the English Speaking Peoples since 1900". Andrew Roberts, British historian, British history writer, Masters and Commanders, A History of the English Speaking Peoples since 1900.
  25. ↑ Napoleon the Great: Amazon.co.uk: Andrew Roberts: 9781846140273: Books. Sjabloon:ASIN. {{cite book}}: |work= ignored (hulp)
  26. ↑ "BBC – BBC Two announces new collection of history commissions – Media Centre" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Desember 2018.
  27. ↑ Gerard O'Donovan (17 Junie 2015). "Napoleon, episode 2, review: 'unconvincing'". Telegraph.co.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2018.
  28. ↑ http://www.ft.com/content/13c8f2c2-e1d4-11e8-a6e5-792428919cee. Retrieved 17 Jan 2019.
  29. ↑ https://www.theguardian.com/books/ng-interactive/2018/dec/09/best-books-of-2018. Opgespoor op 17 Januarie 2019.
  30. ↑ https://www.thejc.com/culture/books/book-review-churchill-walking-with-destiny-1.472568. Retrieved 17 Januarie 2019.
  31. ↑ https://www.nytimes.com/2018/11/13/books/review/andrew-roberts-churchill-winston-biography.html. Retrieved 17 Jan 2019.
  32. ↑ https://www.thenationalbookreview.com/features/2018/11/18/5-hot-books-a-timely-look-at-how-to-get-rid-of-a-president-churchill-and-more. Retrieved 17 Jan 2019.
  33. ↑ Daniels, Anthony (2 November 2006). "The case for the defence". The Spectator (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Januarie 2019. Besoek op 16 April 2010.
  34. ↑ Massie, Allan (22 Oktober 2006). "Happy is he who speaks English". The Daily Telegraph (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2018. Besoek op 16 April 2010.
  35. ↑ Andrew Roberts (16 Desember 2010). A History of the English-Speaking Peoples since 1900. Orion. p. 278. ISBN 978-0-297-86524-7. One way that the Left in the West has attempted to undermine its legacy is to try to argue that there was a 'moral equivalence' between Soviet communism and English-speaking capitalism. Thus in 2004 the University of California Press published a book by Mark Dow entitled American Gulag and subtitled Inside US Immigration Prisons, and in 2005 a book entitled Britain's Gulag was published about British detention camps in Kenya, written by a Harvard historian named Caroline Elkins, whose blood-libels against Britain won her the Pulitzer Prize.
  36. ↑ "British colonial 'cover up' in Mau Mau camp revealed in new secret document release". The Daily Telegraph (in Engels). 30 November 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2018. Besoek op 6 Junie 2015. Serious concerns about the clampdown were raised as far back as 1953, the second year of the uprising, when Solicitor General described reported abuses as distressingly reminiscent of conditions in Nazi Germany or Communist Russia, according to one of the secret documents.
  37. ↑ "Mau Mau torture victims to receive compensation – Hague" (in Engels). BBC News. 6 Junie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Oktober 2019. Besoek op 3 Junie 2015.
  38. ↑ "UK to compensate Kenya's Mau Mau torture victims". The Guardian (in Engels). Press Association. 6 Junie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Maart 2020. Besoek op 3 Junie 2015.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrew_Roberts&oldid=2695610"