Nebukadnesar II

Nebukadnesar II, ook bekend as Nebukadrésar II [lower-alpha 1] d Nabu-kudurri-uṣur, wat beteken "O god Nabu, bewaar/verdedig my eersgebore seun", koning van Babel ongeveer 605 - 562 v.C., was die monarg wat die langste regeer het en magtigste van die Neo-Babiloniese Ryk was. [2] [3]

Nabû-kudurri-uṣur
Koning van Babilon
Koning van Sumerië en Akkadië
Koning van die Heelal
Nebukadnessar II.jpg
'n Gravering met 'n koninklike inskripsie van Nebukadnesar II. Anton Nyström, 1901.[1]
Koning van die Nieu-Babiloniese Ryk
Heerskappyongeveer 605 –  562 BC
VoorgangerNabopolassar
OpvolgerAmel-Marduk
Geboreongeveer 634 v.C.
Oorledeongeveer 562 v.C. (71–72 jaar oud)
EggenootAmytis van Media
HuisAssiries
VaderNabopolassar

Sy vader, Nabopolassar, was 'n amptenaar van die Nieu-Assiriese Ryk wat in 626 v.C. in opstand gekom het en hom as die koning van Babilon gevestig het. [4] [5] Nebukadnesar het die troon in 605 v.C. bestyg waarna hy verskeie veldtogte in die Weste gevoer het, toe Egipte probeer het om 'n koalisie teen hom te vorm. Sy verowering van Juda word in die Bybelboeke Konings en in die boek Jeremia beskryf. [6] Sy hoofstad, Babilon, is die grootste argeologiese terrein in die Midde-Ooste. [7]

Die Bybel hou hom voor as die vernietiger van Salomo se Tempel en die skepper van die Babiloniese ballingskap. Hy word as 'n belangrike karakter aangedui in die boek Daniël, 'n versameling van legendariese verhale en visioene wat uit die 2de eeu v.C. dateer.[8]

Sy LewensverhaalWysig

 
Bou-inskripsie van koning Nebukadnesar II by die Ishtar-Poort. 'n Verkorte uittreksel sê: Ek (Nebukadnesar) het die fondament van die poorte tot by die grondwatervlak gelê en dit gebou uit suiwer blou klip. Teen die mure in die binnekamer van die poort is bulle en drake en daarom versier ek hulle met luukse prag vir die ganse mensdom om dit met ontsag te aanskou.
 
Besonderhede van 'n terracotta-silinder van Nebukadnesar II waarin die bou- en heropbou-werke by Babilon aangeteken is. 604–562 v.C. Vanuit Babilon, Irak, tans in die Britse museum.

Nebukadnesar was die oudste seun en opvolger van Nabopolassar, 'n Assiriese amptenaar wat in opstand teen die Assiriese Ryk gekom het. Hy het homself in 620 v.C. as die koning van Babilon uitgeroep. [4] [5] Nebukadnesar se naam verskyn vir die eerste keer in 607 v.C. tydens die vernietiging van Babilon se aartsvyand Assirië. Hy was op daardie stadium reeds die kroonprins. [6] In 605 v.C. het hy en sy bondgenoot Cyaxares, koning van die Meders, 'n leër teen die Assiriërs en Egiptenaars gelei, wat Sirië destyds beset het, en in die daaropvolgende Slag van Kárkemis, verslaan hy Farao Nego II en bring Sirië en Fenisië daarmee onder Babilon se beheer. [6] Nabopolassar is in 605 v.C. oorlede en Nebukadnesar het na Babilon teruggekeer om die troon te bestyg. [6] Die volgende paar jaar het hy sy aandag toegespits op die beveiliging en versekering van sy oostelike en noordelike grense, en in 595/4 v.C. was daar 'n ernstige, dog kort opstand in Babilon self. [6] In 594/3 v.C. keer hy met sy leër na die weste terug, waarskynlik om die opstand van Psamtik II, wat intussen die troon in Egipte bestyg het, te onderdruk. [6] Tydens die beleg van Jerusalem het Nebukadnesar koning Jojagin gevange geneem en saam met die vooraanstaande burgers en al die vakmanne weggevoer. Hy het Sedekía as koning van Juda, in Jojagin se plek aangestel. Sedekia het gerebelleer en gepoog om die ander kleiner state in die streek teen Babilon op te sweep, maar sy hoofstad, Jerusalem, is in 587 v.C ingeneem (hierdie gebeure word in die Bybelboeke van Konings en boek Jeremia beskryf).[6] In die daaropvolgende jare het Nebukadnesar Fenisië en die voormalige Assiriese provinsie Cilícië (suidwes Anatolië) tot sy ryk toegevoeg en het hy moontlik weer in Egipte veldtogte gevoer. [6] In sy laaste jare het hy skynbaar irrasioneel begin optree, 'geen ag op seun of dogter geslaan nie', en hy was diep agterdogtig teenoor sy seuns. [9] Die konings wat na hom gekom het, het elk net 'n kort tydjie regeer en Nabonidus, blykbaar nie uit die koninklike familie nie, is minder as vyf-en-twintig jaar ná die dood van Nebukadnesar deur die Persiese veroweraar Kores die Grote omvergewerp.

Die ruïnes van Nebukadnesar se Babilon lê oor ongeveer twee duisend hektaar versprei en is die grootste argeologiese terrein in die Midde-Ooste. [7] Hy het die koninklike paleis vergroot (waaronder 'n openbare museum, moontlik die wêreld se eerste), tempels gebou en herstel, 'n brug oor die Eufraat gebou, 'n groot optog-boulevard (die "Procession Way) en 'n poort (die Ishtar Poort) gebou, weelderig versier met geglasuurde bakstene. [4] Elke lente, met die Dag-en-nag-ewening (die begin van die nuwe jaar), word 'n standbeeld van die god Marduk vanaf sy tempel na 'n tempel buite die mure geparadeer, om later deur die Ishtar-Poort en langs die optog-boulevard, wat met met gekleurde klip geplavei en met gevormde leeus belyn is, teruggeneem te word, te midde van 'n juigende skare. [9]

Uitbeelding in die BybelWysig

 
Daniël lê die droom van Nebukadnesar uit.

Die twee beleërings van die Babiloniese koning teen Jerusalem (in 597 v.C. en in 587 v.C.) word in 2 Konings 24–25 verhaal. Die boek Jeremia noem Nebukadnesar die "vernietiger van die nasies" (Jeremia 4:7) en gee 'n uiteensetting van die tweede beleg van Jerusalem (587 v.C.) asook die plundering en vernietiging van die Eerste Tempel (Jeremia 39:1–10 ; 52:1–30 ). Die veldtog van Nebukadnesar teen Egipte vier maande voor die val van Jerusalem in 587 v.C. [10] word in Esegiël as 'n goddelike opdrag beskryf, wat "deur die hand van Nebukadnesar, die koning van Babel" uitgevoer is

Nebukadnesar word in die Ou Testamentiese boek Daniël as 'n belangrike karakter uitgebeeld. [8] Daniël 1 openbaar Nebukadnesar as die koning wat Daniël en ander Hebreeuse jeugdiges in ballingskap na Babilon wegvoer om in 'die leer en die taal van die Galdeërs opgelei te word. In Nebukadnesar se tweede regeringsjaar lê Daniël die koning se droom uit, een van 'n groot beeld, as God se openbaring van die opkoms en val van die wêreldmoondhede, en dit begin by die koninkryk van die Nebukadnesar ( Daniël 2 ). Nebukadnesar erken die almag van die God van die Hebreërs twee keer : die eerste keer nadat God drie van die metgeselle van Daniël uit 'n gloeiende vuuroond gered het (Daniël 3); en die tweede keer, nadat Nebukadnesar self 'n vernederende tydperk van waansin ervaar het, net soos Daniël voorspel het ( Daniël 4 ).

Konsensus onder kritiese deskundiges is dat die boek Daniël historiese fiksie is. [11] [12] [13] Nebukadnesar se inkeer tot die Jahwe (Judaïsme) en bekering is bloot 'n denkbeeldige gebeurtenis. Die periode van waansin waaraan hy gely het, is hiervolgens ook fiktief, en historici koppel dit aan gerugte oor Nabonidus se verblyf en ervaring in Teima (of Tayma), wat as 'n verhaal oorgeneem en op Nebukadnesar toegepas is.

In die Bybel word Nebukadnesar se naam soms as "Nebukad r ezzar" (in Esegiël en in dele van Jeremia) aangedui, maar dit kom meer as "Nebukad n ezzar" voor. Die vorm Nebukadrezzar strook meer met die oorspronklike Akkadiese taal, en sommige geleerdes glo dat Nebukadnesar 'n neerhalende woordspeling is wat deur die Israeliete gebruik word, en wat beteken "Nabu, pas my donkie op". [14]

Kyk ookWysig

NotasWysig

  1. "In sommige tekste in die Bybel, word die naam foutiewelik met 'n "n" in stede van 'n "r" geskryf, as Nebukadnesar." Asimov, I. (1968) The Near East, Boston: Houghton Mifflin Co., p. 62

VerwysingsWysig

  1. Anton Nyström, Allmän kulturhistoria eller det mänskliga lifvet i dess utveckling, bd 2 (1901)
  2. Freedman 2000.
  3. "Nebuchadnezzar II" (in Engels). ancient.eu. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 April 2020. Besoek op 22 Desember 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 Bertman 2005.
  5. 5,0 5,1 Oates 1997.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 Wiseman 1991a.
  7. 7,0 7,1 Arnold 2005.
  8. 8,0 8,1 Collins 2002.
  9. 9,0 9,1 Foster 2009.
  10. Davidson, A. B. (1893), Cambridge Bible for Schools and Colleges on Ezekiel 30, accessed 21 December 2019
  11. Collins 1999.
  12. Redditt 2008.
  13. Collins 1984.
  14. Hayim Tawil, An Akkadian Lexical Companion for Biblical Hebrew, p. 461.

BibliografieWysig

Eksterne skakelsWysig