Wikipedia

Neo-luddisme

filosofie wat baie vorme van moderne tegnologie teenstaan

Neo-Luddisme of Nuwe Luddisme is 'n filosofie wat baie vorme van moderne tegnologie teenstaan.[1] Die term Luddiet word oor die algemeen gebruik as 'n pejoratief wat toegepas word op mense wat tegnofobiese neigings toon.[2] Die naam is gebaseer op die historiese nalatenskap van die Engelse Luddiete, wat tussen 1811 en 1817 aktief was.[1] Terwyl die oorspronklike Luddiete meestal gemoeid was met die ekonomiese implikasies van die verbetering van tegnologie met betrekking tot industrialisasie, is neo-Luddiete geneig om 'n breër en meer holistiese wantroue in tegnologiese verbetering te hê.

Neo-Luddisme is 'n leierlose beweging van nie-geaffilieerde groepe wat moderne tegnologieë weerstaan en 'n terugkeer van sommige of alle tegnologieë na 'n meer primitiewe vlak dikteer.[3] Neo-Luddiete word gekenmerk deur een of meer van die volgende praktyke: passief laat vaar die gebruik van tegnologie, benadeling van diegene wat tegnologie produseer wat skadelik is vir die omgewing, bepleit eenvoudige lewe, of sabotering van tegnologie. Die moderne neo-Ludditiese beweging het verbintenisse met die anti-globaliseringsbeweging, anargo-primitivisme, radikale omgewingsbewustheid en diep ekologie.[3]

Neo-Luddisme is gebaseer op die kommer oor die tegnologiese impak op individue, hul gemeenskappe en/of die omgewing,[4] Neo-Luddisme stipuleer die gebruik van die voorsorgbeginsel vir alle nuwe tegnologieë, en dring daarop aan dat tegnologie veilig bewys word voor aanvaarding , as gevolg van die onbekende effekte wat nuwe tegnologie kan inspireer.

Filosofie

wysig

Neo-Luddisme vra om die ontwikkeling van nuwe tegnologieë te vertraag of te stop. Neo-Luddisme skryf 'n leefstyl voor wat spesifieke tegnologieë laat vaar, vanweë sy oortuiging dat dit die beste vooruitsig vir die toekoms is. Soos Robin en Webster dit gestel het, "'n terugkeer na die natuur en wat as meer natuurlike gemeenskappe voorgestel word". In die plek van industriële kapitalisme skryf neo-Luddisme kleinskaalse landbougemeenskappe soos dié van die Amish en die Chipko-beweging in Nepal en Indië voor[5] as modelle vir die toekoms.

Neo-Luddisme ontken die vermoë van enige nuwe tegnologie om huidige probleme, soos omgewingsagteruitgang,[5] kernoorlogvoering en biologiese wapens op te los, sonder om meer, potensieel gevaarlike, probleme te skep.[6][7]

 
Chellis Glendinning.

Chellis Glendinning het in 1990, in 'n poging om 'n verenigde beweging te stig en die term Luddiet te herwin, haar "Notes to a Neo-Luddite manifesto" gepubliseer. In hierdie artikel beskryf Glendinning neo-Luddiete as "20ste eeuse burgers - aktiviste, werkers, bure, sosiale kritici en geleerdes - wat die oorheersende moderne wêreldbeskouing bevraagteken, wat verkondig dat ongebreidelde tegnologie vooruitgang verteenwoordig".[8] Glendinning spreek 'n teenkanting uit teen tegnologie wat sy as vernietigend vir gemeenskappe beskou of materialisties en rasionalisties is. Sy stel voor dat tegnologie vooroordele aanmoedig, en daarom moet bevraagteken of tegnologieë vir spesifieke belange geskep is, om hul spesifieke waardes te laat voortduur, insluitend korttermyndoeltreffendheid, gemak van produksie en bemarking, sowel as wins. Glendinning sê ook dat sekondêre aspekte van tegnologie, insluitend sosiale, ekonomiese en ekologiese implikasies, en nie persoonlike voordeel nie, in ag geneem moet word voordat tegnologie in die tegnologiese stelsel aanvaar word.[9]

Toekomsvisie sonder ingryping

wysig

Neo-Luddisme vestig dikwels skerp voorspellings oor die effek van nuwe tegnologieë. Alhoewel daar nie 'n samehangende visie van die gevolge van tegnologie is nie, voorspel neo-Luddisme dat 'n toekoms sonder tegnologiese hervorming verskriklike gevolge het. Neo-Luddiete glo dat huidige tegnologieë 'n bedreiging vir die mensdom en vir die natuurlike wêreld in die algemeen is, en dat 'n toekomstige ineenstorting van die samelewing moontlik of selfs waarskynlik is.

Hierdie voorspellings sluit in veranderinge in die mensdom se plek in die toekoms as gevolg van die vervanging van mense deur rekenaars, genetiese verval van mense as gevolg van 'n gebrek aan natuurlike seleksie, biologiese ingenieurswese van mense, misbruik van tegnologiese mag insluitend rampe veroorsaak deur geneties gemodifiseerde organismes, kernoorlogvoering, en biologiese wapens; beheer van die mensdom deur gebruik te maak van waarneming, propaganda, farmakologiese beheer en sielkundige beheer; die mensdom versuim om aan te pas by die toekoms wat manifesteer as 'n toename in sielkundige versteurings, toenemende ekonomiese en politieke ongelykheid, wydverspreide sosiale vervreemding, 'n verlies aan gemeenskap en massiewe werkloosheid; tegnologie wat omgewingsagteruitgang veroorsaak as gevolg van kortsigtigheid, oorbevolking en oorbevolking.[5]

Tipes intervensie

wysig

In 1990, met 'n poging om die term Luddiet te herwin en 'n verenigde beweging te vind, het Glendinning haar "Notes to a Neo-Luddite manifesto" gepubliseer. In hierdie referaat stel Glendinning voor om die volgende tegnologieë te vernietig: elektromagnetiese tegnologie (dit sluit kommunikasie, rekenaars, toestelle en verkoeling in), chemiese tegnologie (dit sluit sintetiese materiale en medisyne in), kerntegnologie (dit sluit wapens en krag in sowel as kankerbehandeling, sterilisasie en rookopsporing), genetiese ingenieurswese (dit sluit gewasse sowel as insulienproduksie in).[10] Sy pleit ten gunste van die "soektog na nuwe tegnologiese vorms" wat plaaslik in skaal is en sosiale en politieke vryheid bevorder.

Beweging

wysig

Hedendaagse neo-Luddiete is 'n wyd uiteenlopende groep los- of nie-geaffilieerde groepe wat "skrywers, akademici, studente, gesinne, Amish, Mennoniete, Kawkers, omgewingsbewustes, "weggevalle yuppies", "verouderende blommekinders" en " jong idealiste soek 'n tegnologie-vrye omgewing".[11] Sommige Luddiete sien hulself as slagoffers van tegnologie wat probeer om verdere viktimisasie te voorkom (soos Citizens Against Pesticide Misuse en Parents Against Underage Smartphones). Ander sien hulself as voorstanders van die natuurlike orde en weerstaan omgewingsagteruitgang deur tegnologie (soos Earth First!).[11]

Een neo-Luddite-byeenkoms was die "Tweede Neo-Luddite-kongres", wat 13–15 April 1996 by 'n Kwaker-vergaderingsaal in Barnesville, Ohio, gehou is. Op 24 Februarie 2001 is die "Teach-In on Technology and Globalization" by Hunter College in New York gehou met die doel om kritici van tegnologie en globalisering bymekaar te bring.[11] Die twee figure wat as die beweging se stigters beskou word, is Glendinning en Kirkpatrick Sale. Prominente neo-Luddiete sluit in opvoeder S. D. George, ekoloog Stephanie Mills, Theodore Roszak, Scott Savage, Clifford Stoll, Bill McKibben, Neil Postman, Wendell Berry, Alan Marshall en Gene Logsdon.[5][11] Postman het homself egter nie as 'n Luddiet beskou nie.[12]

Verwantskap met geweld en vandalisme

wysig

Sommige neo-Luddiete gebruik vandalisme of geweld om sosiale verandering te bewerkstellig en hul saak te bevorder.[13]

In Mei 2012 is krediet vir die skietery van Roberto Adinolfi, 'n Ansaldo Nucleare-bestuurder, geëis deur 'n anargistiese groep wat hom geteiken het omdat hy gesê het dat geen van die sterftes na die 2011 Tōhoku-aardbewing en tsoenami deur die Fukushima Daiichi-kernramp self veroorsaak is nie: 

"Adinolfi weet goed dat dit net 'n kwessie van tyd is voordat 'n Europese Fukushima op ons vasteland doodmaak [...] Wetenskap in die afgelope eeue het ons 'n goue era belowe, maar dit dryf ons na selfvernietiging en slawerny [...] Met ons optrede gee ons aan julle 'n klein deel van die lyding terug wat julle wetenskaplikes vir die wêreld bring."[14]
 
Theodore Kaczynski in 1968 op die ouderdom van 25, toe hy 'n fakulteitslid aan die Berkeley-fakulteit was.

Ted Kaczynski, ook bekend as die Unabomber, het aanvanklik ontwikkelings naby sy berghut gesaboteer, maar het hom daaraan toegewy om terug te kom by die stelsel nadat hy ontdek het dat 'n pad gebou is oor 'n plato wat hy as pragtig beskou het. Tussen 1978 en 1995 was Kaczynski betrokke by 'n landwye bomveldtog teen moderne tegnologie, het talle tuisgemaakte bomme geplant of gepos, drie mense doodgemaak en 23 ander beseer. In sy 1995 Unabomber-manifes,[15] sê Kaczynski: 

“Die soort revolusie wat ons in gedagte het, sal nie noodwendig 'n gewapende opstand teen enige regering behels nie. Dit mag fisiese geweld behels of nie, maar dit sal nie 'n POLITIEKE rewolusie wees nie. Die fokus sal op tegnologie en ekonomie wees, nie politiek nie.”

In Augustus 2011 het 'n groep of persoon wat homself Individualists Tending to the Wild noem, in Meksiko 'n aanval met 'n bom gepleeg by die Monterrey Institute of Technology and Higher Education, State of Mexico-kampus, bedoel vir die koördineerder van sy besigheidsontwikkelingsentrum en tegnologie-oordrag. Die aanval het gepaard gegaan met die publikasie van 'n manifes wat nanotegnologie en rekenaarwetenskap kritiseer.

Sale sê dat neo-Luddiete nie gemotiveer is om geweld of vandalisme te pleeg nie.[16] Die manifes van die "Tweede Luddite-kongres", wat Sale 'n groot rol in die definisie geneem het, poog om neo-Luddiete te herdefinieer as mense wat gewelddadige optrede verwerp.[11]

Geskiedenis

wysig

Oorsprong van kontemporêre kritiek op tegnologie in die letterkunde

wysig

Volgens Julian Young was Martin Heidegger 'n Luddiet in sy vroeë filosofiese fase en het geglo in die vernietiging van moderne tegnologie en 'n terugkeer na 'n vroeëre agrariese wêreld.[17] Die latere Heidegger het egter nie tegnologie as geheel en al negatief gesien nie en het nie gevra vir die verlating of vernietiging daarvan nie.[18] In The Question Concerning Technology (1953) het Heidegger aangevoer dat die moderne tegnologiese "weesmodus" een is wat die natuurlike wêreld, plante, diere en selfs mense as 'n "staande-reservaat" beskou - hulpbronne wat as middele ontgin moet word. tot 'n einde.[18] Om hierdie "monsterlikheid" te illustreer, gebruik Heidegger die voorbeeld van 'n hidroëlektriese aanleg aan die Rynrivier wat die rivier van 'n ongerepte natuurwonder na net 'n verskaffer van hidrokrag verander. In hierdie sin is tegnologie nie net die versameling van gereedskap nie, maar 'n manier om in die wêreld te wees en die wêreld te verstaan wat instrumenteel en grotesk is. Volgens Heidegger definieer hierdie manier van wees die moderne manier van leef in die Weste.[18] Vir Heidegger bring hierdie tegnologiese proses uiteindelik wesens tot nie-wesens te reduseer, wat Heidegger 'die verlating van syn' noem en behels die verlies van enige gevoel van ontsag en verwondering, sowel as 'n onverskilligheid teenoor daardie verlies.[18]

Een van die eerste groot hedendaagse anti-tegnologiese denkers was die Franse filosoof Jacques Ellul. In sy The Technological Society (1964) het Ellul aangevoer dat logiese en meganiese organisasie "die natuurlike wêreld uitskakel of ondergeskik stel". Ellul het tegniek gedefinieer as die hele totaliteit van organisatoriese metodes en tegnologie met 'n doelwit na maksimum rasionele doeltreffendheid. Volgens Ellul het tegniek 'n stukrag wat geneig is om menslike bekommernisse te verdrink: "Die enigste ding wat tegnies saak maak, is opbrengs, produksie. Dit is die wet van tegniek; hierdie opbrengs kan slegs verkry word deur die totale mobilisering van mense, liggaam en siel, en dit impliseer die uitbuiting van alle menslike psigiese kragte."[19] In Industriële Revolusie Engeland het masjiene goedkoper geword om te gebruik as mans. Die vyf graafskappe Yorkshire, Lancashire, Cheshire, Derbyshire en Nottinghamshire het 'n klein opstand gehad waar hulle diegene gedreig het wat gehuur is om die masjiene te bewaak.[20] Nog 'n kritikus van politieke en tegnologiese uitbreiding was Lewis Mumford, wat The Myth of the Machine geskryf het. Die sienings van Ellul het die idees van die berugte Amerikaanse neo-Luddiet Kaczynski beïnvloed. Die opening van Kaczynski se manifes lui: "Die Industriële Revolusie en die gevolge daarvan was 'n ramp vir die menslike ras."[15] Ander filosowe van tegnologie wat die geldigheid van tegnologiese vooruitgang bevraagteken het, sluit in Albert Borgmann, Don Ihde en Hubert Dreyfus.[5]

Verwysings

wysig
  1. ↑ 1,0 1,1 Jones, Steve E. (2006). Against technology: from the Luddites to neo-Luddism. CRC Press. p. 20. ISBN 978-0-415-97868-2.
  2. ↑ Brosnan, M.J. (1998). Technophobia: the psychological impact of Information Technology. bl 155. London: Routledge.
  3. ↑ 3,0 3,1 Sale, Kirkpatrick (Februarie 1997). "AVOWEDLY LOW-TECH: America's new Luddites". mondediplo.com. Besoek op 14 November 2020.
  4. ↑ Christensen, Karen; David Levinson (2003). Encyclopedia of community: from the village to the virtual world, Volume 3. SAGE. p. 886. ISBN 978-0-7619-2598-9.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Basney, Lionel. Questioning Progress, Books and Culture magazine, 1998
  6. ↑ Graham, Gordon (1999). The Internet: a philosophical inquiry. Routledge. p. 9. ISBN 978-0-415-19749-6.
  7. ↑ Huesemann, Michael H., and Joyce A. Huesemann (2011). Technofix: Why Technology Won’t Save Us or the Environment, New Society Publishers, Gabriola Island, British Columbia, Canada, ISBN 0865717044, 464 pp.
  8. ↑ Glendinning, Chellis. Notes towards a Neo-Luddite manifesto. Utne Reader, 1990.
  9. ↑ Glendinning, Chellis. Notes towards a Neo-Luddite manifesto. Utne Reader, 1990.
  10. ↑ Glendinning, Chellis. Notes towards a Neo-Luddite manifesto. Utne Reader, 1990.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Doresa Banning, Modern Day Luddites, 30 November 2001, [1] Geargiveer 7 Maart 2016 op Wayback Machine
  12. ↑ Postman, Neil (Winter 1993). "Of Luddites, Learning, and Life". Technos. 2 (4).
  13. ↑ Bell, David (2005). Science, technology and culture. McGraw-Hill International. p. 55. ISBN 978-0-335-21326-9.
  14. ↑ Tom Kington (11 Mei 2012). "Italian anarchists kneecap nuclear executive and threaten more shootings". The Guardian. Besoek op 13 Mei 2012.
  15. ↑ 15,0 15,1 The Washington Post: Unabomber Special Report: Industrial Society and Its Future by Theodore Kaczynski
  16. ↑ Interview with the Luddite, Wired magazine, Issue 3.06, Junie 1995
  17. ↑ Young, Julian. Heidegger's Later Philosophy, bl. 80. Cambridge University Press, 2002.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Wheeler, Michael, "Martin Heidegger", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2013 Edition), Edward N. Zalta (ed.)
  19. ↑ Ellul, The Technological Society bl. 324
  20. ↑ Lindholdt, Paul (1997). "Luddism and Its Discontents". American Quarterly. 49 (4): 866–873. doi:10.1353/aq.1997.0033. JSTOR 30041816. S2CID 144450752.

Verdere leeswerk

wysig
  • Huesemann, M.H., and J.A. Huesemann (2011). Technofix: Why Technology Won’t Save Us or the Environment, New Society Publishers, Gabriola Island, Canada, ISBN 0865717044.
  • Kaczynski, Theodore (2020) Anti-Tech Revolution: Why and How, Fitch & Madison Publishers, Scottsdale, ISBN 978-1-944228-02-6
  • Kaczynski, Theodore (2022) Technological Slavery, Fitch & Madison Publishers, Scottsdale, ISBN 978-1-944228-03-3
  • Marshall, Alan (2016) Ecotopia 2121: Our Future Green Utopia, Arcade Publ, New York, ISBN 9781628726008
  • Postman, Neil (1992) Technopoly: the Surrender of Culture to Technology Knopf, New York, ISBN 0-394-58272-1
  • Pynchon, Thomas (28 Oktober 1984). "Is It O.K. To Be A Luddite?". The New York Times.
  • Quigley, Peter (1998) Coyote in the Maze: Tracking Edward Abbey in a World of Words University of Utah Press, Salt Lake City, ISBN 0-87480-563-5
  • Roszak, Theodore (1994) The Cult of Information: A Neo-Luddite Treatise on High-Tech, Artificial Intelligence, and the True Art of Thinking (2nd ed.) University of California Press, Berkeley, California, ISBN 0-520-08584-1
  • Sale, Kirkpatrick (1996) Rebels Against The Future: The Luddites And Their War On The Industrial Revolution: Lessons For The Computer Age Basic Books, ISBN 978-0-201-40718-1
  • Tenner, Edward (1996) Why Things Bite Back: Technology and the Revenge of Unintended Consequences Knopf, New York, ISBN 0-679-42563-2
  • Mueller, Gavin (2021) Breaking Things at Work: The Luddites Are Right About Why You Hate Your Job; ASIN: B07ZN3MFL4
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Neo-luddisme&oldid=2712162"