Wikipedia

Prins Nikolaas Romanof

(Aangestuur vanaf Nikolaas Nikolajewitsj van Rusland)

Nikolaas Romanowitsj Romanof (Russies: Николай Романович Романов; 26 September 1922 tot 15 September 2014) was ’n aanspraakmaker op die hoofskap van die Huis van Romanof[2][3] en president van die Romanof-familievereniging. Hoewel hy ’n afstammeling van tsaar Nikolaas I van Rusland was, is sy aanspraak deur sommige lede van die familie betwis wat beweer sy ouers se huwelik was nie "gelyk" kragtens die Russiese Ryk se wette nie.[4] Hy word ook onder andere prins Nikolaas van Rusland,[5][6][7][8] of prins Nikolai Romanof[9][10][11] genoem.

Prins Nikolaas Romanof
Titel Prins van Rusland[1]
Huis Holstein-Gottorp-Romanof
Eggenote Gravin Sveva della Gherardesca
Kinders Prinses Natalia Nikolajewna
Prinses Elizabeth Nikolajewna
Prinses Tatjana Nikolajewna
Gebore 26 September 1922
Oorlede 15 September 2014 (op 91)
Vader Prins Roman Petrowitsj
Moeder Gravin Praskowia Dmitrijewna Sjeremetjewa

Vroeë lewe

wysig

Prins Nikolaas is naby Antibes, Frankryk, gebore as die oudste seun van prins Roman Petrowitsj van Rusland en sy vrou, prinses Praskowia Dmitrijewna (geb. gravin Sjeremetjewa). Hy het ’n jonger broer, Dmitri, gehad. Hul pa was die enigste seun van groothertog Pieter Nikolajewitsj en prinses Milica van Montenegro. Hul oupa was die seun van groothertog Nikolaas Nikolajewitsj (1831–1891), wat die seun was van keiser Nikolaas I van Rusland.

Prins Nikolaas het in Frankryk in ’n Russiese omgewing grootgeword met die gebruik van die Juliaanse kalender in die huis. Hy het sedert sy geboorte Russies en Frans gepraat.[2] Sy gesin het later na Italië verhuis vanweë die hoër vlak van onderwys.[12]

Hy het sy opvoeding in 1942 in Italië voltooi en het belanggestel in ’n vlootloopbaan, maar dit is die wiele gery deur sy bysiendheid.[2] Hy wou daarna ingenieurswese studeer, maar die Tweede Wêreldoorlog het dit verhinder. Ná die oorlog het hy as ’n burgerlike werk gekry by die Geallieerdes se afdeling vir sielkundige oorlogvoering en die Amerikaanse inligtingsdiens. Sy gesin het in 1946 in Egipte gaan woon[13] waar hy betrokke was by die koop en verkoop van Turkse tabak. Hy het ook by ’n versekeringsmaatskappy gewerk.

In 1954, ná die dood van sy swaer, het hy die bestuur van sy vrou se eiendom en besigheid in Toskane oorgeneem. In 1982 het hy na Switserland verhuis.[2] As vlugteling van geboorte af het Nikolaas nie burgerskap van ’n land gehad nie en het hy oorsee gereis met ’n brief wat deur die koning van Griekeland uitgereik is. In 1988 het hy eindelik ’n burger van Italië geword.[13] Prins Nikolaas het Rusland die eerste keer in Junie 1992 besoek saam met ’n groep sakelui. Hy het dikwels met die pers gepraat oor die Romanofs[2] en het in TV-dokumentêre verskyn.[14] In 1999 is ’n dokumentêr oor sy lewe gemaak deur die Russiese TV-kanaal NTV.[15]

Familievereniging

wysig

Die idee van ’n Romanof-familievereniging het in die 1970's by sy pa opgekom.[13] Ná sy dood in 1978 het Nikolaas en ander familielede die Romanof-familievereniging gestig met prins Dmitri Aleksandrowitsj as president en Nikolaas as visepresident. In 1989 is Nikolaas verkies tot president. Die meeste afstammelinge van tsaar Nikolaas I deur die manlike lyn is lid van die vereniging, hoewel groothertogin Maria Wladimirowna en haar pa, groothertog Wladimir Kirillowitsj, nooit aangesluit het nie.

Aanspraak op opvolging

wysig

Die amptelike posisie van die Romanof-familievereniging is dat die reg van die familie op die Russiese troon opgeskort is toe tsaar Nikolaas II geabdikeer het namens homself en sy seun, Aleksei, ten gunste van sy broer, groothertog Michail Aleksandrowitsj. Dié wou nie regeer tensy die Russiese Oorgangsregering sy bewind bekragtig nie. Hy het nie geabdikeer nie, maar het die oorgangsregering mag gegee om te regeer. Michail se "bewind" is beëindig met sy moord in 1918.[16]

Volgens prins Nikolaas was hy ná die dood van groothertog Wladimir Kirillowitsj in 1992 die hoof van die Huis van Romanof en Wladimir se regmatige opvolger.[2][3][17][18] Dié posisie word nou beklee deur prins Alexis Romanov.

Wladimir se dogter, Maria, maak ook aanspraak op die hoofskap van die huis op grond daarvan dat haar pa die laaste manlike dinas was en dat alle ander Romanofs uitgesluit is weens hul ouers se morganatiese huwelike. Kragtens die opvolgingswette van die Russiese Ryk moes troonopvolgers "gelyke" huwelike aangaan met ander koninklikes (dus buitelandse prinsesse), anders kon hul kinders hulle nie opvolg nie.

Die grootste deel van die familie het Nikolaas en daarna sy broer, Dmitri, as die hoof van die familie erken.[19] Die jongste uitgawe van die Almanach de Gotha, wat in 1944 deur Justus Perthes gepubliseer is, noem egter dat die huwelik van Nikolaas se ouers "nie in ooreenstemming met die wette van die huis" was nie,[20] hoewel vorige uitgawes hom gelys het as ’n dinastiese lid van die huis. Prins Nikolaas self het oor die feit dat hulle en hul ouers se huwelike nie gelyk was nie, gesê:

Daar was niemand wat ons gevra het om afstand van ons regte te doen nie; daarom het ons getrou sonder om afstand daarvan te doen, en ons en ons kinders het steeds ’n aanspraak op die troon van Rusland.[21]

Prins Nikolaas het die familie gelei met die herbegrafnis van Nikolaas II en sy gesin se beendere in Julie 1998.[2] As hoof van die familie was hy ook teenwoordig toe keiserin Maria Fjodorowna se oorskot in September 2006 in Rusland herbegrawe is.[22]

Die prins was ook ’n aanspraakmaker op die Britse troon deur Nikolaas I se vrou, Charlotte van Pruise, ’n afstammeling van koning George I van Groot-Brittanje.

Gesinslewe

wysig
 
Die wapen van die Huis van Della Gherardesca

In 1950 het prins Nikolaas en gravin Sveva della Gherardesca, ’n lid van ’n Italiaanse adellike familie van Toskane, mekaar in Rome ontmoet. Hulle is op 31 Desember 1951 in Florence op ’n burgerlike plegtigheid getroud en op 21 Januarie 1952 op ’n Russies-Ortodokse seremonie in Cannes.[2]

Hulle het drie dogters gehad:

  • Prinses Natalia Nikolajewna Romanowa (geb. 1952)
  • Prinses Elizabeth Nikolajewna Romanowa (geb. 1956)
  • Prinses Tatiana Nikolajewna Romanowa (geb. 1961)

Prins Nikolaas is op 15 September 2014 op 91-jarige ouderdom oorlede.

Verwysings

wysig
  1. ↑ Brozan, Nadine. (1995) Chronicle
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 "Nikolai Romanov Prince of Russia Presentation". nikolairomanov.com. 26 September 2002. Besoek op 22 Julie 2008.
  3. ↑ 3,0 3,1 "Statement by Nicholai Romanov, Russian Prince" (in Engels). Spbnews. 4 Julie 1998. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 22 Julie 2008.
  4. ↑ Massie, ch. 19: The Romanov Emigres
  5. ↑ "Russian Summer Ball". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Desember 2013. Besoek op 22 April 2013.
  6. ↑ "Comite de Patronage". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 April 2016. Besoek op 22 April 2013.
  7. ↑ "Order of Prince Danilo". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2011. Besoek op 11 Mei 2011.
  8. ↑ "Russian Cathedral of Nice". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 22 April 2013.
  9. ↑ International affairs: Vol. 54, uitg. 1-3, bl. 202
  10. ↑ European encounters: essays in memory of Albert Lovett, bl. 394
  11. ↑ 'Prince' lays claim to a used czar lot Royal pain felt over crumbling mansions. 12 Augustus 1998. Dallas News
  12. ↑ Pfeiffer-Brechbühl, Anne (21 Januarie 2005). "Nikolai Romanov Prince of Russia: an eventful life" (PDF). Gstaad Life. pp. 6, 7. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 30 Oktober 2008. Besoek op 22 Julie 2008.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Flintoff, John-Paul (19 September 2003). "Lunch with the FT: Nicholas Romanov" (in Engels). Financial Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2008. Besoek op 22 Julie 2008.
  14. ↑ "Un nom en héritage, les Romanov" (in Frans). France 3. Besoek op 23 Julie 2008.
  15. ↑ "Emperor's grandson". NTV. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Februarie 2012. Besoek op 5 Augustus 2008.
  16. ↑ "The law of succession of the Imperial House of Russia" (in Engels). Romanof-familievereniging. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2009. Besoek op 22 Julie 2008.
  17. ↑ Horan, Brien Purcell (September 1998). "The Russian Imperial Succession" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 November 2019. Besoek op 23 Julie 2008.
  18. ↑ Looijen, Sytske (25 Junie 1992). "European Topics". International Herald Tribune. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Mei 2011. Besoek op 22 Julie 2008.
  19. ↑ Massie p. 274
  20. ↑ "Almanach de Gotha", Russie, (Gotha: Justus Perthes, 1944), bl. 107, (Frans) "en mariage non conforme aux lois de la maison".
  21. ↑ Massie p. 278
  22. ↑ "The Dowager Empress Maria Feodorovna reburied in St Petersburg" (in Engels). Romanof-familievereniging. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Junie 2010. Besoek op 22 Julie 2008.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Prins_Nikolaas_Romanof&oldid=2583530"