Sagrada Família

Die Basílica de la Sagrada Família (Basilika van die Heilige Familie), ook bekend as die Sagrada Família, is 'n groot, onvoltooide Rooms-Katolieke kerk in Barcelona, Katalonië, Spanje. Die kerk is deur die Spaanse/Katalaanse argitek Antoni Gaudí (1852-1926) ontwerp; sy werk aan die gebou is deel van 'n UNESCO-wêrelderfenisgebied. Op 7 November 2010 het pous Benedictus XVI die kerk ingewy en dit as 'n mindere basilika verklaar.

Basilica de la Sagrada Familia, Barcelona, Spanje, 2017

Bouwerk aan die Sagrada Família het op 19 Maart 1882, onder leiding van die argitek Francisco de Paula del Villar begin. In 1883, toe Villar bedank, het Antoni Gaudí as hoofargitek oorgeneem. Hy het die projek met sy eiesoortige argitektoniese- en ingenieurstyl, met 'n kombinasie van Gotiese en gekurfde Art Nouveau-vorms, omskep. Gaudí het die res van sy lewe aan die projek gewy, en hy is in die kript van die gebou begrawe. Ten tyde van sy dood in 1926 was minder as 'n kwart van die projek voltooi.

Omdat die konstruksie van die Sagrada Família slegs van private skenkings afhanklik was, het dit stadig gevorder, en is dit boonop deur die Spaanse Burgeroorlog onderbreek. Tydens Julie 1936 het rewolusionêres die kript aan die brand gesteek en by die werkswinkel ingebreek, waar hulle Gaudí se oorspronklike planne, tekeninge en gipsmodelle gedeeltelik vernietig het. Dit het 16 jaar se werk geneem om die fragmente van die meestermodel weer aanmekaar te sit. Tydens die 1950's is konstruksie met onderbroke vordering hervat. Vooruitgang in tegnologie soos rekenaargesteunde ontwerp en gerekenariseerde numeriese beheer (CNC) het vordering sedertdien bespoedig; konstruksie het in 2010 die halfpadmerk verbygesteek. Van die grootste uitdagings van die projek lê egter nog voor, insluitend die bou van nog tien torings, wat elk 'n belangrike Bybelse figuur in die Nuwe Testament sal simboliseer. Na verwagting is dit moontlik dat die gebou teen 2026 voltooi sal wees; dit sal ook die eeufeesherdenking van Gaudí se dood wees.

Die basilika het 'n lang geskiedenis van meningsverskille onder die inwoners van Barcelona: oor die aanvanklike moontlikheid dat dit met die Barcelona-katedraal sal kompeteer, oor Gaudí se ontwerp, oor die moontlikheid dat die bouwerk na Gaudí se dood sy ontwerp misken het, en die 2007-voorstel om 'n tonnel te bou wat Spanje se hoë-spoed treinstelsel met Frankryk verbind, en wat die stabiliteit van die basilika sou kon versteur. In 'n beskrywing van die Sagrada Família, het Rainer Zerbst, 'n kunskritikus, gesê "dit is waarskynlik onmoontlik om 'n kerkgebou, wat enigsins daarmee vergelyk, in die ganse kunsgeskiedenis te vind". Paul Goldberger beskryf dit as "die mees buitengewone interpretasie van Gotiese argitektuur sedert die Middeleeue”. Die basilika is nie die katedraalkerk van die aartsbisdom van Barcelona nie, want dié titel behoort aan die Katedraal van die Heilige Kruis en Sint Eulalia (Barcelona-katedraal).

Geskiedenis

Agtergrond

Model van die volledige ontwerp

Die Basílica de la Sagrada Família was die inspirasie van 'n boekhandelaar, Josep Maria Bocabella, stigter van Asociación Espiritual de Devotos de San José (Spirituele assosiasie van aanhangers van Sint Josef).

Na 'n besoek aan die Vatikaan in 1872 het Bocabella van Italië teruggekeer met die voorneme om 'n kerk te bou wat deur die basilika by Loreto geïnspireer is. Op 19 Maart 1882, tydens die fees van Sint Josef, is daar met die apsiskript van die kerk begin, wat deur skenkings befonds is. Die kerk is deur die argitek Francisco de Paula del Villar ontwerp, wat beplan het om 'n standaardvorm Gotiese herlewingskerk te bou. Die apsiskript is voor Villar se bedanking op 18 Maart 1883 voltooi. Antoni Gaudí het hierna verantwoordelikheid vir die ontwerp, wat hy radikaal verander het, aanvaar. Gaudi het in 1883 aan die kerk begin werk, maar is eers in 1884 as direkteur van argitektuur aangestel.

Konstruksie

Nuwe klipwerk by die Sagrada Família is duidelik sigbaar teen die bevlekte en verweerde ouer gedeeltes.

Oor die kwessie van die geweldige lang konstruksietydperk word beweer dat Gaudí opgemerk het: "My kliënt is nie haastig nie." Toe Gaudí in 1926 sterf, was tussen 15 en 25 persent van die basilika voltooi. Na Gaudí se dood is die werk onder leiding van Domènec Sugrañes i Gras voortgesit, totdat dit in 1936 deur die Spaanse Burgeroorlog onderbreek is.

Dele van die onvoltooide basilika en Gaudí se modelle en werkswinkel is tydens die oorlog deur Katalaanse anargiste vernietig. Die huidige ontwerp is gebaseer op gerekonstrueerde weergawes van die planne wat in 'n vuur verbrand is, sowel as op moderne aanpassings. Die argitekte Francesc Quintana, Isidre Puig Boada, Lluís Bonet i Gari en Francesc Cardoner het sedert 1940 die werk voortgesit. Die verligting is deur Carles Buïgas ontwerp. Die huidige direkteur, en seun van Lluís Bonet, Jordi Bonet i Armengol, het sedert die 1980's rekenaars in die ontwerp- en konstruksieproses gebruik. Mark Burry van Nieu-Seeland is die uitvoerende argitek en navorser. Beeldhouwerke van J. Busquets, Etsuro Sotoo en die kontroversiële Josep Maria Subirachs versier die fantastiese fasades. Jordi Fauli, wat in Barcelona gebore is, het in 2012 as hoofargitek oorgeneem.

Die gewelwe van die sentrale middeskip is in 2000 voltooi en die belangrikste take sedertdien was die konstruksie van die dwarsvleuels en apsis. Teen 2006 het die werk op die kruising en die ondersteunende struktuur vir die hooftoring van Jesus Christusgekonsentreer, sowel as die suidelike afsluiting van die sentrale middeskip, wat die gloriefasade sal word.

Die Sagrada Família-skool wat oorspronklik in 1909 deur Gaudí ontwerp is vir die kinders van die konstruksiewerkers, is ook op die kerkterrein. Die gebou is in 2002 vanaf die oostelike hoek van die terrein na die suidelike hoek hervestig en huisves tans 'n uitstalling.

• 
  1905
• 
  1915
• 
  1930. Lugfoto deur Walter Mittelholzer, ETH-Bibliothek.

Konstruksiestatus

Skaalmodel van Sagrada Familia, met bruin gedeeltes wat reeds-voltooide areas aandui (2019)

Die hoofargitek Jordi Fauli het in Oktober 2015 aangekondig dat 70 persent van die konstruksie voltooi is, en dat die finale fase, waartydens ses enorme torings gebou sal word, bereik is. Die torings en die grootste gedeelte van die kerkstruktuur behoort teen 2026, die honderdjarige herdenking van Gaudi se dood, voltooid te wees. Volgens beramings wat in 2017 gedoen is, behoort die dekoratiewe elemente teen 2030 of 2032 voltooi te wees. Die toegangsgeld van besoekers van € 15 tot € 20 finansier die jaarlikse konstruksiebegroting van € 25 miljoen. Rekenaarondersteunde ontwerptegnologie word gebruik om die konstruksie van die gebou te versnel. Die huidige tegnologie maak dit moontlik dat die klip weg van die bouperseel, deur 'n CNC-freeswerktuig gesny word, terwyl dit in die 20ste eeu met die hand gekerf is.

Die Japannese kunstenaar Etsuro Sotoo werk in die gipswerkswinkel

In 2008 het 'n aantal bekende Katalaanse argitekte die staking van die konstruksie bepleit om Gaudí se oorspronklike ontwerpe te respekteer, wat hoewel dit nie volledig was nie en gedeeltelik vernietig is, oor die afgelope jare slegs gedeeltelik gerekonstrueer is.

In 2018 is die kliptipe wat vir die konstruksie benodig word in 'n steengroef in Brinscall, naby Chorley, Engeland, gevind.

Onlangse geskiedenis

AVE-tonnel

Sedert 2013 loop AVE-sneltreine naby die Sagrada Família, deur 'n tonnel wat onder die middestad van Barcelona geleë is. Die konstruksie van die tonnel, wat op 26 Maart 2010 begin is, was omstrede. Die Ministerie van Openbare Werke van Spanje (Ministerio de Fomento) het beweer dat die projek geen risiko vir die kerk inhou nie. Ingenieurs en argitekte van Sagrada Família het nie hiermee saamgestem nie en gesê daar is geen waarborg dat die tonnel nie die stabiliteit van die gebou sal beïnvloed nie. Die Raad van die Sagrada Família (Patronat de la Sagrada Família) en die Buurtvereniging AVE pel Litoral (AVE by die kus) het sonder sukses 'n veldtog teen die AVE-roete gelei. In Oktober 2010 het die tonnelboormasjien die kerk onder die grond, in lyn met die hooffasade van die gebou, bereik. Diens deur die tonnel is op 8 Januarie 2013 geopen. Die treinspoor in die tonnel maak gebruik van 'n stelsel deur Edilon Sedra waarvolgens die spore in 'n elastiese materiaal ingebed is om vibrasies te verminder. Daar is tot dusver nog geen skade aan die Sagrada Família gerapporteer nie.

Inwyding

Die hoof middeskip is in 2010 bedek, en 'n orrel is geïnstalleer, wat dit moontlik gemaak het om die gebou wat steeds half-voltooid was, vir godsdienstige doeleindes te gebruik. Die kerk is op 7 November 2010, voor 'n gemeente van 6 500 mense, deur pous Benedictus XVI ingewy. 'n Verdere 50,000 mense het die inwydingsmis aan die buitekant van die basilika gevolg, waar meer as 100 biskoppe en 300 priesters die Nagmaal bedien het.

Vanaf 9 Julie 2017 word daar elke Sondag en Heilige dag van verpligting, om 9 uur 'n internasionale mis by die basilika gehou. Dit is oop vir die publiek (totdat die kerk vol is). Soms word die mis ook op ander tye aangebied - 'n uitnodiging tot toegang is egter nodig. Wanneer 'n mis geskeduleer word, word aanwysings oor hoe om 'n uitnodiging te kry op die basilika se webwerf geplaas. Besoekers mag ook in die Kapel van die geseënde sakrament en boetedoening bid.

Brand

Op 19 April 2011 het 'n brandstigter 'n klein brand in die sakristie begin, wat die ontruiming van toeriste en konstruksiewerkers genoodsaak het. Die sakristie is beskadig, en dit het 45 minute geduur om die brand onder beheer te bring.

Pandemie

Op 11 Maart 2020, as gevolg van die 2020-koronaviruspandemie in Spanje, is die konstruksie gestaak en die basilika onbepaald gesluit. Die Gaudí-huismuseum in Park Güell is ook gesluit.

Ontwerp

Die styl van la Sagrada Família word as Spaanse laat-Goties, Katalaanse modernisme of Art Nouveau beskryf. Terwyl die Sagrada Família binne die Art Nouveau-periode val, wys Nikolaus Pevsner daarop dat Gaudí, sowel as Charles Rennie Mackintosh in Glasgow, die Art Nouveau-styl baie verder as die gewone gebruik daarvan as 'n oppervlakversiering gevoer het.

Plan

Hoewel daar nooit beoog is dat die Sagrada Família 'n katedraal (setel van 'n biskop) sal wees nie, is daar van die begin af beplan dat die gebou die grootte van 'n katedraal sal wees. Die grondplan toon duidelike ooreenkomste met vroeëre Spaanse katedrale soos Burgos-katedraal, León-katedraal en Sevilla-katedraal. Soos by ander Katalaanse, en verskeie Europese Gotiese katedrale, is die Sagrada Familia kort in vergelyking met die breedte, en het 'n groot kompleksiteit van dele, 'n menigte torings en drie portale wat elk drasties verskil met betrekking tot die struktuur sowel as die ornamentasie. Hoewel dit algemeen is dat katedrale in Spanje deur talle kapelle en kerklike geboue omring word, het die plan van hierdie kerk 'n ongewone kenmerk: 'n bedekte gang of klooster wat 'n reghoek vorm wat die kerk omring en deur elk van die drie voorportale loop. Met hierdie eienaardigheid ter syde, dui die plan, wat deur Villar se kript beïnvloed is, skaars op die kompleksiteit van Gaudí se ontwerp of die afwykings wat dit van tradisionele kerkargitektuur maak. Daar is min reguit lyne in die ontwerp, en geen presiese regte hoeke binne of buite die kerk nie.

Torings

Gaudí se oorspronklike ontwerp het altesaam agtien torings, wat in stygende orde van hoogte die twaalf apostels, die Maagd Maria, die vier Evangeliste en, die hoogste van almal, Jesus Christus verteenwoordig. Teen 2010 was agt van die torings, wat die apostels verteenwoordig, reeds gebou. Vier hiervan is aan die geboortefasade se kant, en vier aan die passiefasade se kant.

Volgens die 2005 'werksverslag' van die projek se amptelike webwerf, toon tekeninge wat deur Gaudí onderteken is, en wat onlangs in die munisipale argiewe gevind is, dat Gaudí beplan het om die toring van die Maagd Maria korter te maak as dié van die evangeliste. Die hoogte van die toring sal gevolglik volgens Gaudí se oorspronklike ontwerp gebou word. Volgens die verslag sal die aangepaste hoogte van die Maagde-toring ook geskik wees vir die bestaande fondasie. Die torings van die Evangeliste sal deur beelde van hul tradisionele simbole omring word: 'n gevleuelde bul (Lukas die Evangelis), 'n gevleuelde man (Matteus die apostel), 'n arend (Johannes die Evangelis) en 'n gevleuelde leeu (Markus die Evangelis). Op die sentrale toring van Jesus Christus sal daar 'n reuse kruis wees, waarvan die totale hoogte (172.5 meter) laer sal wees as dié van die Montjuïc-heuwel in Barcelona, omdat Gaudí van mening was dat sy skepping nie God s'n moes oortref nie. Die laer torings word met nagmaalgashere met koringgerwe en kelke met druiwetrosse, wat die Avondmaal voorstel, bekroon.   Volgens die planne moet buisvormige klokkies binne die torings geïnstalleer word, wat aangedryf deur die krag van die wind, klank na die binne- en onderkant van die kerk sal laat vloei. Gaudí het akoestiese studies uitgevoer om die toepaslike akoestiese resultate in die kerk te bereik. Daar is egter tans slegs een klokkie geïnstalleer.

Die voltooiing van die torings sal Sagrada Família die hoogste kerkgebou ter wêreld maak.

Fasades

Die geboortefasade

By voltooiing sal die kerk drie groot fasades hê: die geboortefasade aan die oostekant, die passiefasade aan die westekant en die gloriefasade aan die suidekant. Die geboortefasade is voordat die werk in 1935 onderbreek is gebou, en toon die meeste Gaudí-invloed. Die passiefasade is volgens die ontwerp wat Gaudi in 1917 geskep het gebou. Die bouwerk het in 1954 begin, en die torings wat oor die elliptiese plan gebou is, is in 1976 voltooi. Die fasade is veral opvallend weens die skraal, grimmige, gekwelde karakters, wat ook uitgeteerde figure van Christus, wat gegesel en gekruisig word, insluit. Hierdie kontroversiële ontwerpe is die werk van Josep Maria Subirachs. Die gloriefasade, waarvan die konstruksie in 2002 begin is, sal die grootste en mees monumentale van die drie fasades wees, en sal die mens se hemelvaart uitbeeeld. Dit sal ook verskillende tonele soos die hel en die vagevuur, sowel as elemente soos die sewe dodelike sondes en die sewe hemelse deugde insluit.

Geboortefasade

Beeldhouwerk van die koor van engelkinders

Gedurende die tydperk tussen 1894 en 1930, is die geboortefasade gekonstrueer; dit was die eerste van die fasades wat voltooi is. Dit is aan die geboorte van Jesus toegewy, en is met tonele wat herinner aan elemente van lewe versier. Kenmerkend van Gaudí se naturalistiese styl, is die beeldhouwerk van die fasade oordadig, met versierings wat natuurbeelde- en tonele uitbeeld, elk met sy eie simboliek. Die drie portieke word byvoorbeeld deur twee groot kolomme geskei; aan die basis van elke kolom is daar 'n waterskilpad of 'n skilpad (een om die land voor te stel en die ander die see; beide is simbole van tyd, met die veronderstelling dat tyd in klip vasgevang is en onveranderlik is). In teenstelling met die figure van skilpaaie en hul simboliek, is daar aan weerskante van die fasade twee verkleurmannetjies, wat simbolies van verandering is.

Die fasade wys in 'n noordoostelike rigting, na die opkomende son, wat 'n simbool van die geboorte van Christus is. Dit word in drie portieke verdeel, wat elk 'n teologiese deugd verteenwoordig (hoop, geloof en liefdadigheid). Die Boom van die lewe is bokant die Jesusdeur, in die portiek van liefdadigheid. Vier torings voltooi die fasade; elk is aan 'n heilige opgedra (Matteus, Barnabas, die apostel Judas en Simon die dweper).

Dit was oorspronklik Gaudí se bedoeling dat hierdie fasade veelkleurig, en in 'n groot verskeidenheid kleure geverf, moet wees. Hy wou hê dat elke standbeeld en figuur geverf moet word. Hiervolgens sou die menslike figure net so lewendig as die plante en diere vertoon.

Gaudí het hierdie fasade gekies om die struktuur en ornamentasie van die hele kerk te verpersoonlik. Hy was deeglik bewus daarvan dat hy nie die kerk sou voltooi nie en dat hy 'n artistieke en argitektoniese voorbeeld sou moet stel vir ander om na te volg. Hy het ook gekies dat hierdie fasade die eerste sou wees waarmee bouwerk sou begin; volgens sy mening was dit ook die mooiste en mees toeganklikste vir die publiek. Hy het geglo dat indien hy met die passiefasade, wat hard en kaal (asof dit van bene gemaak is), voor die geboortefasade sou begin, mense die voorkoms daarvan ontstellend sou vind. Sommige van die standbeelde is in 1936 tydens die Spaanse burgeroorlog vernietig, en is daarna deur die Japanese kunstenaar Etsuro Sotoo gerekonstrueer.

Passiefasade

Passiefasade van die Sagrada Família in 2018

In teenstelling met die hoogs versierde geboortefasade, is die passiefasade sober, eenvoudig en onopgesmuk. Daar is groot gedeeltes kaal klip, en dit is met harde reguit lyne gekerf om soos die bene van 'n skelet te lyk. Die fasade is aan die passie en lyding van Christus tydens sy kruisiging opgedra, met die bedoeling om die sondes van die mens uit te beeld. Bouwerk het in 1954 begin, volgens die tekeninge en instruksies wat Gaudí vir toekomstige argitekte en beeldhouers nagelaat het. Die torings is in 1976 voltooi, en in 1987 het 'n span beeldhouers, onder leiding van Josep Maria Subirachs, begin met die beeldhouwerk van die verskillende tonele en detail van die fasade. Hulle het daarna gestreef om 'n star, hoekige voorkoms, om 'n dramatiese effek te ontlok, weer te gee. Dit was Gaudí se bedoeling om met hierdie fasade vrees by die kyker in te boesem. Hy wou boë 'breek' en 'kolomme' deursny, en die effek van chiaroscuro (donker, hoekige skaduwees, gekontrasteer met fel, rigiede lig), gebruik om die erns en brutaliteit van Christus se offer verder te beklemtoon.

Die passiefasade wys in die rigting van die ondergaande son, wat aanduidend en simbolies is van Christus se dood. Die fasade word deur ses groot, hellende kolomme, wat ontwerp is om soos Sequoia-boomstamme te lyk, ondersteun. Bokant dit is 'n piramidale pediment, wat uit agtien beenvormige kolomme, wat met 'n groot kruis met 'n doringkroon eindig, bestaan. Elk van die vier torings is aan 'n apostel (Jakobus, Thomas, Filippus en Bartholomeus) opgedra. Net soos by die geboortefasade is daar drie portieke wat elk die teologiese deugde voorstel, maar op 'n ander manier.

Die tonele wat in die fasade voorgestel word kan in drie vlakke verdeel word, wat in 'n S-vorm boontoe strek en die kruisweg van Christus voorstel. Die onderste vlak beeld tonele van Jesus se laaste aand voor die kruisiging uit, insluitend die Laaste Avondmaal, die Judaskus, Ecce homo en die Sanhedrin-verhoor. Die middelste vlak beeld Christus se Golgota uit, sowel as die Drie Marias, Sint Longinus, Sint Veronica en 'n holgesig illusie van Christus op Veronica se sluier. Op die derde en laaste vlak is die dood, graflegging en opstanding van Christus sigbaar. 'n Bronsfiguur op 'n brug, wat die torings van Sint Bartholomeus en Sint Thomas verbind, verteenwoordig Jesus se hemelvaart.

Die fasade bevat 'n magiese vierkant, wat op die magiese vierkant in die 1514-gravure Melencolia I gebaseer is. Die vierkant word geroteer en een getal in elke ry en kolom word met een verminder, sodat die rye en kolomme optel tot 33, in plaas van die standaard 34 vir 'n 4x4-magiese vierkant.

Gloriefasade

• 
  Model van die voltooide kerk; die gloriefasade is op die voorgrond.
• 
  Model wat die ingang volgens Gaudí se voorkeur toon.
• 
  Vloermodel, met Carrer de Mallorca wat ondergronds loop.
• 
  Gloriefasade in aanbou (in 2016).
• 
  Die gloriefasade van binne.

Die grootste en opvallendste fasade is die gloriefasade waarvan die konstruksie in 2002 begin is. Dit is die belangrikste fasade en bied toegang tot die sentrale skip. Die fasade is aan die hemelse glorie van Jesus opgedra, en beeld die weg na God uit: die dood, die finale oordeel en die glorie, terwyl die hel daar is vir diegene wat van God se wil afwyk. Omdat Gaudí bewus was van die feit dat hy nie lank genoeg sou lewe om hierdie fasade te voltooi nie, en het hy 'n model, wat in 1936 vernietig is, gemaak. Die oorspronklike stukke van hierdie model het as basis vir die ontwerp van die fasade gedien. Die voltooiing van hierdie fasade mag moontlik die gedeeltelike sloping van 'n blok geboue oorkant die Carrer de Mallorca noodsaak.

Om by die glorieportiek uit te kom, sal die groot trap oor die ondergrondse gang wat oor Carrer de Mallorca gebou is strek, met ornamentasie wat die hel en onsedelikheid uitbeeld. Vir ander projekte sal Carrer de Mallorca ondergronds moet gaan. Dit sal met voorstellings van demone, afgode, vals gode, kettery, skeuring, ens. versier word. Die vagevuur en die dood sal ook uitgebeeld word, laasgenoemde met grafte langs die grond. Die portiek sal sewe groot kolomme hê, wat aan die gawes van die Heilige Gees toegewy sal word. Aan die onderkant van die kolomme sal daar voorstellings van die sewe dodelike sondes, en aan die bokant, die sewe deugde, wees.

• Geskenke: wysheid, begrip, raad, sterkte, kennis, vroomheid en vrees vir die Here.
• Sondes: hebsug, wellus, trots, vraatsug, luiheid, toorn, afguns.
• Deugde: vriendelikheid, vlytigheid, geduld, liefdadigheid, gematigdheid, nederigheid, kuisheid.

Eucharistiese deur van die gloriefasade, met "A ... G" vir Antoni Gaudí aan die onderkant.

Hierdie fasade sal vyf deure hê, wat met die vyf vensters van die kerk sal ooreenstem. Die sentrale deur sal 'n drievoudige ingang hê, met die gevolg dat die gloriefasade 'n totaal van sewe deure, wat die sakramente verteenwoordig, sal hê:

• doop
• aanneming
• nagmaal
• boetedoening
• heilige opdragte
• huwelik
• salwing van die siekes

In September 2008 is die deure van die gloriefasade, deur Subirachs, geïnstalleer. 'n Inskripsie van die Onse Vader-gebed is op die sentrale deure aangebring, met die woorde 'Gee ons ons daaglikse brood', wat in vyftig verskillende tale aangebring is. Die handvatsels van die deur is die letters "A" en "G", die voorletters van Antoni Gaudí, in die frase "lei ons nie in versoeking nie".

Interieur

• Interieur van die Sagrada Família
• 
  In die dwarsvleuel van die kerk, in 'n noordoostelike rigting (2011)
• 
  Detail van die plafon in die middeskip. Gaudí het die kolomme ontwerp om soos 'n woud met bome en takke te lyk.
• 
  Kolomme van middeskip.
• 
  Lig stroom deur die vensters van die middeskip.
• 
  Middeskip met kolomme.

Die kerkplan is dié van 'n Latynse kruis met vyf gange. Die gewelf van die sentrale middeskip is 45 meter hoog, terwyl die syvleuels se gewelwe dertig meter hoog is. Die dwarsvleuel het drie gange. Die kolomme is 7.5 meter uit mekaar gespasieer. Die kolomme van die apsis, wat op del Villar se fondasie rus, stem egter nie met hierdie spasiëring ooreen nie. Dit het tot gevolg dat 'n gedeelte van die kolomme van die ambulant van die 7.5 meter spasiëring gebruik maak, wat sodoende 'n hoefysterpatroon aan die uitleg van die kolomme verleen. Die kruising rus op die vier sentrale kolomme van porfiersteen, wat 'n groot hiperboloïed ondersteun, wat deur twee ringe van twaalf hiperboloïede, omring word. Die sentrale vleuel is 60 meter hoog. Die apsis word met 'n hiperboloïedegewelf, wat 75 meter hoog is, bedek. Dit was Gaudí se bedoeling dat die besoeker by die hoofingang die gewelwe van die middeskip, kruising en vleuels moet kan sien, en daarmee saam die toename in hoogte van die gewelwe.

Daar is gapings in die vloer van die apsis wat 'n uitsig ondertoe op die kript bied.

Die kolomme van die interieur toon Gaudí se unieke ontwerpstyl. Buiten die vertakking om gewig te dra, is die veranderende oppervlaktes die resultaat van die interseksie van verskillende meetkundige vorms. Die eenvoudigste voorbeeld is dié van 'n vierkantige basis wat in 'n agthoek ontwikkel soos die kolom hoër strek, om dan 'n sestienkantige vorm, en uiteindelik 'n sirkel aan te neem.

In essensie is daar geen binneoppervlaktes wat plat is nie; die ornamentasie is omvattend en ryk, en bestaan grotendeels uit abstrakte vorms wat met gladde kurwes en happerige punte gekombineer word. Selfs werk op detailvlak, soos die ysterrelings vir balkonne en trappe, toon uitvoerige kurwes.

Orrel

In 2010 het die orrelbouer, Blancafort Orgueners de Montserrat, 'n orrel in die kanselruimte geïnstalleer. Die instrument het 26 registers (1 492 pype) op twee manuale en 'n pedaalbord.

Om die unieke akoestiese uitdagings wat die kerk se argitektuur en die grootte daarvan bied, aan te spreek, sal verskeie bykomende orrels op verskillende plekke in die kerk geïnstalleer word. Hierdie instrumente sal afsonderlik (van hul eie individuele konsoles), sowel as gelyktydig (vanaf 'n enkele mobiele konsole) gespeel kan word, wat wanneer dit voltooi is, 'n orrel met ongeveer 8000 pype sal verteenwoordig.

Geometriese detail

Alpha en Omega. Kerfwerk by die ingang van Sagrada Família

Die torings van die geboortefasade is met geometries-gevormde bokante, wat aan Kubisme herinner, afgerond. Dit is omstreeks 1930 voltooi. Die ingewikkelde ornamentasie stem met Art Nouveau-ontwerpe ooreen, maar Gaudí se unieke styl het hoofsaaklik inspirasie uit die natuur geput, en kan nie maklik gekategoriseer word nie.

By latere ontwerpe van die Sagrada Família (meer sigbaar na 1914), het Gaudí hiperboloïedstrukture gebruik. Daar is egter wel 'n paar plekke by die geboortefasade waar hy van die hiperboloïed gebruik maak. By die toneel van die pelikaan is daar byvoorbeeld talle voorbeelde (insluitend die mandjie wat deur een van die figure vasgehou word). Daar is 'n hiperboloïed wat strukturele stabiliteit aan die sipresboom verleen (deur dit aan die brug te koppel). En laastens word die punte van die biskopsmus met hiperboloïedstrukture bedek. In sy latere ontwerpe word liniêre oppervlaktes dikwels gebruik, byvoorbeeld in die middeskip se gewelwe en vensters, sowel as by die passiefasade.

Simboliek

Detail van 'n toring van die passiefasade, versier met die woord Sanctus

Die temas van ornamentasie sluit deurgaans woorde uit die liturgie in. Die torings is met woorde soos "Hosanna", "Excelsis" en "Sanctus" versier; die groot deure van die passiefasade het uittreksels uit verskillende tale, veral Katalaans, uit die Passie van Jesus uit die Nuwe Testament. Die gloriefasade sal met woorde uit die Apostoliese geloofsbelydenis versier word. Die hoofdeur het inskripsies van die hele Onse Vader-gebed in Katalaans, sowel as verskeie variasies van "Gee ons vandag ons daaglikse brood" in vyftig ander tale. Die drie ingange simboliseer die drie deugde: geloof, hoop en liefde. Elkeen van hulle is ook aan 'n deel van Christus se lewe toegewy. Die geboortefasade is aan sy geboorte opgedra; dit het ook 'n sipresboom wat die boom van die lewe simboliseer. Die gloriefasade is aan sy glorieperiode opgedra. Die passiefasade is simbolies van sy lyding. Die apsistoring toon die Latynse teks van die "Wees gegroet, Maria". Oorkoepelend is die Sagrada Família simbolies van Christus se lewe.

Sekere areas van die heiligdom sal bestem wees om 'n verskeidenheid konsepte, soos heiliges, deugde en sondes, sowel as sekulêre konsepte soos streke, te verteenwoordig. Die ornamentasie sal vermoedelik daarby aanpas.

Grafte

• Josep Maria Bocabella
• Antoni Gaudí

Evaluering van die gebou

Die kunshistorikus Nikolaus Pevsner, wat in die 1960's geskryf het, het na Gaudí se geboue verwys as 'groeiend soos suikerbrode en miershope'. Hy was van mening dat die ornamentasie van geboue met pottebakkerskerwe moontlik as 'swak smaak' beskou kan word, maar dat dit met 'durf en 'n meedoënlose vermetelheid' uitgevoer is.

Die ontwerp van die gebou self was polariserend. Gaudí se tydgenote en mede-argitekte het dit oor die algmeen positief geëvalueer; Louis Sullivan het groot bewondering daarvoor gehad, en Sagrada Família as die 'grootste stuk kreatiewe argitektuur van die afgelope vyf-en-twintig jaar beskryf. 'Sullivan was ook van mening dat die gebou daarin slaag om 'gees in klip te simboliseer!' Walter Gropius het die Sagrada Família ook geprys en die mure van die gebou beskryf as 'n wonder van tegniese volmaaktheid'. Time Magazine beskryf die kerk as "sensueel, geestelik, wispelturig, oorvloedig"; George Orwell het dit "een van die afgryslikste geboue in die wêreld" genoem. James A. Michener noem dit "een van die vreemdste ernstige geboue in die wêreld" en die Britse historikus Gerald Brenan het oor die gebou gesê: "Nie eens in die Europese argitektuur van die periode kan 'n mens enigiets so vulgêr of pretensieus vind nie." Die kenmerkende silhoeët van die gebou het nietemin simbolies van Barcelona self geword, met 'n geskatte 2.5 miljoen jaarlikse besoekers.

Wêrelderfenisstatus

Tesame met ses ander geboue van Gaudí in Barcelona, is 'n deel van la Sagrada Família 'n UNESCO-wêrelderfenisgebied. Dit is getuienis van "Gaudí se uitsonderlike kreatiewe bydrae tot die ontwikkeling van argitektuur en boutegnologie". Hy het Katalaanse modernisme verteenwoordig, en baie van die vorms en tegnieke wat relevant sou wees vir die ontwikkeling van moderne konstruksie in die twintigste eeu, geantisipeer. Die inskripsie sluit slegs die kript en die geboortefasade in.

Besoekerstoegang

Besoekers het toegang tot die middeskip, die kript, die museum, die winkel, en die passie- en geboortetorings. Toegang tot enige van die twee torings is slegs moontlik as dit vooraf bespreek is, en die kaartjies daarvoor vooraf betaal is. Toegang tot die torings is via 'n hysbak, met 'n verdere kort entjie se klim op in die torings, tot by die brug tussen die torings. 'n Baie nou wenteltrap, met meer as 300 trappies, word gebruik om weer na onder te klim. Aangesien dit uitputtend kan wees, is daar 'n waarskuwing vir mense met mediese toestande.

Vanaf Junie 2017 is dit moontlik om kaartjies aanlyn te koop. Vanaf Augustus 2010 is daar 'n diens beskikbaar waarvolgens besoekers 'n toegangskode by óf Servicaixa OTM- kiosks (deel van CaixaBank ) óf aanlyn kan koop. Gedurende die piekseisoen, Mei tot Oktober, is besprekingsvertragings tot toegang vir so veel as 'n paar dae nie ongewoon nie.

Internasionale mis

Die aartsbisdom van Barcelona hou elke Sondag 'n internasionale mis by die Basilika van die Sagrada Família, sowel as op Heilige dae van verpligting.

• Datum en tyd: Elke Sondag en op heilige dae om 9 uur
• Daar is geen koste om die mis by te woon nie, maar kapasiteit is beperk
• Besoekers word gevra om gepas aan te trek en met respek op te tree.

Befondsing en boupermit

Bouwerk aan Sagrada Família word nie deur enige regeringsbronne of amptelike kerklike bronne befonds nie. Die aanvanklike stadium van die bouwerk is deur private begunstigdes befonds. Geld van kaartjies wat deur toeriste gekoop word, word nou gebruik om vir die werk te betaal. Privaatskenkings word ook deur die Vriende van Sagrada Família aanvaar. Die konstruksiebegroting vir 2009 was € 18 miljoen.

In Oktober 2018 het die trustees van Sagrada Família ingestem om € 36 miljoen aan die stadsowerhede te betaal om 'n boupermit te bekom, nadat die konstruksie van die kerk reeds vir 136 jaar aan die gang was. Die meeste van die fondse sou gebruik word om die toegang tussen die kerk en die Barcelona-metro te verbeter. Die permit is op 7 Junie 2019 deur die stad uitgereik.

Sien ook

• Lys van basilikas
• Lys van Gaudí-geboue
• Lys van Modernista-geboue in Barcelona
• Sagrada Família metrostasie

Verdere leesstof

• Zerbst, Rainer (1988). Antoni Gaudi – A Life Devoted to Architecture. Trans. from German by Doris Jones and Jeremy Gaines. Hamburg, Germany: Taschen. ISBN 3-8228-0074-0.
• Nonell, Juan Bassegoda (2004). Antonio Gaudi: Master Architect. New York: Abbeville Press. ISBN 0-7892-0220-4.
• Hernandez SJ, Jean-Paul (2007). Pardes (red.). Antoni Gaudi: La Parola nella pietra. I simboli e lo spirito della Sagrada Familia. Bologna, Italy. p. 114. ISBN 978-88-89241-31-8.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
• Crippa, Maria Antonietta (2003). Peter Gossel (red.). Antoni Gaudi, 1852–1926: From Nature to Architecture. Trans. Jeremy Carden. Hamburg, Germany: Taschen. ISBN 3-8228-2518-2.
• Schneider, Rolf (2004). Manfred Leier (red.). 100 most beautiful cathedrals of the world: A journey through five continents. Trans. from German by Susan Ghyearuni and Rae Walter. Edison, New Jersey: Chartwell Books. p. 33. ISBN 978-0-7858-1888-5.
• Borja de Riquer i Permanye (2001). Modernisme i Modernistes. Barcelona: Gaudi, Lunwerg. ISBN 84-7782-776-1.
• Barral i Altet, Javier (2001). L'isard, Barcelona (red.). Art de Catalunya. Arquitectura religiosa moderna i contemporània. ISBN 84-89931-14-3.
• Bassegoda i Nonell, Joan (1989). Ausa, Sabadell (red.). El gran Gaudí. ISBN 84-86329-44-2.
• Bassegoda i Nonell, Joan (2002). Gaudí o espacio, luz y equilibrio. Madrid: Criterio Libros. ISBN 84-95437-10-4.
• Bergós i Massó, Joan (1999). Ed. Lunwerg, Barcelona (red.). Gaudí, l'home i l'obra. ISBN 84-7782-617-X.
• Bonet i Armengol, Jordi (2001). Ed. Pòrtic, Barcelona (red.). L'últim Gaudí. ISBN 84-7306-727-4.
• Crippa, Maria Antonietta (2007). Taschen, Köln (red.). Gaudí. ISBN 978-3-8228-2519-8.
• Flores, Carlos (2002). Ed. Empúries, Barcelona (red.). Les lliçons de Gaudí. ISBN 84-7596-949-6.
• Fontbona, Francesc; Miralles, Francesc (1985). Ed. 62, Barcelona (red.). Història de l'Art Català. Del modernisme al noucentisme (1888–1917). ISBN 84-297-2282-3.
• Giralt-Miracle, Daniel (2002). Lunwerg (red.). Gaudí, la busqueda de la forma. ISBN 84-7782-724-9.
• Gómez Gimeno, María José (2006). Mundo Flip Ediciones (red.). La Sagrada Familia. ISBN 84-933983-4-9.
• Lacuesta, Raquele (2006). Diputació de Barcelona, Barcelona (red.). Modernisme a l'entorn de Barcelona. ISBN 84-9803-158-3.
• Navascués Palácio, Pedro (2000). Espasa Calpe, Madrid (red.). Summa Artis. Arquitectura española (1808–1914). ISBN 84-239-5477-3.
• Permanyer, Lluis (1993). Ed. Polígrafa, Barcelona (red.). Barcelona modernista. ISBN 84-343-0723-5.
• Puig i Boada, Isidre (1986). Ed. Nou Art Thor, Barcelona (red.). El temple de la Sagrada Família. ISBN 84-7327-135-1.
• Tarragona, Josep Maria (1999). Ed. Proa, Barcelona (red.). Gaudí, biografia de l'artista. ISBN 84-8256-726-8.
• Van Zandt, Eleyearr (1997). Asppan (red.). La vida y obras de Gaudí. ISBN 0-7525-1106-8.
• Zerbst, Rainer (1989). Taschen (red.). Gaudí. ISBN 3-8228-0216-6.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sagrada Família.
• Official website of the Construction Board of La Sagrada Família Foundation
• Gaudí, Sagrada Família (video), Smarthistory