Vlag van Tunisië

Die nasionale vlag van Tunisië is in 1835[1] en weer op 20 Maart 1956 amptelik in gebruik geneem. Die vlag vertoon ’n enkele rooi baan met ’n wit skyf in die middel van die vlag waarop ’n rooi ster en sekelmaan is.

Vlag van Tunisië
Vlag van Tunisië
Vlag van Tunisië
Gebruik Nasionale vlag en vaandel Nasionale vlag en vaandel
Verhouding 2:3
Goedgekeur 1835 en 20 Maart 1956
Ontwerp ’n Enkele rooi baan met ’n rooi ster en sekelmaan in ’n wit skyf in die middel.
Ontwerp deur Al-Husayn II ibn Mahmud

Simboliek wysig

Vir die Tunisiese ambassade in Frankryk stel rooi die bloed van die martelare voor wat gesterf het in die Turkse verowering van Tunisië in 1574.[2][3] 'n Ander interpretasie is dat die “rooi Beiliese vlag lig regdeur die Moslemwêreld versprei het”.[4] Die wit simboliseer vrede terwyl die vyfpuntige ster en sekelmaan die Vyf Pilare van die Islam en die eenheid van alle Moslems afsonderlik verteenwoordig.[3]

Volgens Ludvík Mucha, skrywer van Webster’s Concise Encyclopedia of Flags & Coats of Arms, stel die wit skyf in die middel van die vlag die son voor. Die rooi vyfpuntige ster en sekelmaan, twee antieke simbole van Islam, was op die Ottomaanse vlag gebruik en het sedertdien op die vlae van baie Islamitiese lande verskyn. Die sekelmaan is, van die oogpunt van ’n Arabiese toeskouer, veronderstel om goeie geluk te bring. Die rooi is ’n simbool van verset teen Turkse oorheersing.[5] Whitney Smith stel dit dat die sekelmaan aanvanklik geblasoeneer is op vaandels en geboue van die Puniese staat, Kartago, wat geleë is in die huidige Tunisië. Sedert dit op die Ottomaanse vlag verskyn het, is dit grootliks aangeneem deur Moslemlande en het dit bekendheid begin verwerf as simbole van Islam alhoewel dit waarskynlik kulturele simbole is.[6]

Ontwerp wysig

Die Tunisiese vlag is gedefinieer in Artikel 4 van die grondwet van 1 Junie 1959 onder hierdie terme: “Die vlag van die Republiek Tunisië is rooi, dit het, onder omstandighede soos deur die wet voorgeskryf, in die middel, ’n wit skyf wat ’n vyfpuntige ster omsingel deur ’n rooi sekelmaan.”[7]

Die organiese wet No. 99-56 van 30 Junie 1999,[8] aanvaar op 3 Julie[9] deur die Kamer van Afgevaardigdes, het die Tunisiese vlag vir die eerste keer in die wet geformaliseer deur Artikel 4 van die grondwet op te klaar.[10] Die vlag is in die vorm van ’n rooi reghoek met ’n wydte gelyk aan twee derdes van die lengte.[10] In die middel van die vlag is ’n wit skyf waarvan die deursnee gelyk is aan een derde van die lengte van die reghoek en waarvan die middelpunt op die kruising van die middelloodlyne van die reghoek is.[10] ’n Rooi vyfpuntige ster is regs op die skyf waarvan die middelpunt een dertigste van die lengte van die vlag, van die middelpunt van die skyf af moet wees.[10]

Die ligging van die ster se vyf punte word vasgestel deur ’n denkbeeldige sirkel om die ster te trek, met die middelpunt dieselfde as die van die ster en die deursnee ongeveer 15% van die lengte van die vlag. Die punte van die ster is ewe ver van mekaar af en een van die punte lê op die horisontale middelloodlyn van die vlag links van die middel van die denkbeeldige sirkel. Die ster word aan sy linkerkant omsingel deur ’n rooi sekelmaan wat gemaak is deur die kruising van twee boë; ’n buiteboog waarvan die deursnee gelyk is aan een kwart van die langte van die vlag en ’n binneboog waarvan die deursnee gelyk is aan een kwint van die lengte van die vlag.[10]

Bo-aan die vlag van die President van die Republiek staan die woorde “vir die nasie” ((ar) : للوطن) in goud.[10][11] Die drie rante van die vlag wat nie teen die vlagpaal is nie, het ’n geel soom en rooi lint met ’n goue soom op die regter vertikale kant en ’n wit skyf met die ster en sekelmaan naby die soom, word tot die vlagpaal toegevoeg bo die vlag.[10]

 
Konstruksietekening voor 1999
 
Konstruksietekening volgens die wet van 1999

Artikel 4 van die 1959-grondwet spesifiseer die teenwoordigheid van ’n tegniese dossier waarin ’n model van die vlag is, ’n aanduiding hoe om dit te teken (wat die korrekte mates insluit) en tegniese spesifikasies van die kleur.[10]

Kleure wysig

 
Drie wapperende vlae van Tunisië

Die kleurskema word hieronder gelys:

 /  Rooi Wit
RGB 231-0-19 255-255-255
Heksadesimaal #e70013ff #FFFFFF
CMYK 0, 100, 92, 9 0, 0, 0, 0

Ander vlae wysig

Soortgelyke vlae wysig

Verwysings wysig

  1. (en) Greig, Charlotte. The Dictionary of Flags. Grange Books. ISBN 1-84013-758-4
  2. (fr) Tunisiese vlag. Tunis: Alif Éditions. 2006. ISBN 9973-22-210-5.
  3. 3,0 3,1 "Vlag van die Republiek Tunisië" (in Frans). Ambassade van die Republiek Tunisië in Frankryk. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Oktober 2018. Besoek op 26 Julie 2008.
  4. (fr) Lambrechts, Chantal (2005). Nomadiese ensiklopedie 2006. Line Karoubi, Simon Parlier, and Patrick Pasques. Paris: Larousse. p. 707. ISBN 2035202507. OCLC 61139850.
  5. (en) Mucha, Ludvík (1985). Webster se Beknopte Ensiklopedie van Vlae & Wapenskilde. William G. Crampton en Jiří Louda (reds.). New York: Crescent Books. ISBN 0-517-49951-7. OCLC 12421520.
  6. Smith, Whitney. "Vlag van Tunisië" (in Engels). Encyclopædia Britannica. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 15 Mei 2019.
  7. "Grondwet van die Republiek Tunisië" (in Frans). Tunisiese Regering. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Mei 2019. Besoek op 15 Mei 2019.
  8. Southworth, Christopher (27 Mei 2006). "Tunisië: Konstruksietekening" (in Engels). Flags of the World. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Desember 2018. Besoek op 15 Mei 2019.
  9. Anderson, J. J. (28 Julie 2007). "Tunisië" (in Engels). Flags of the World. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 November 2000. Besoek op 15 Mei 2019.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 (fr) "Wet van 30 Junie 1999 op die vlag van die Tunisiese Republiek" (PDF). Journal Officiel de la République Tunisienne (54): 1088. 6 Julie 1999. ISSN 0330-9258. Besoek op 15 Mei 2019.
  11. Heimer, Željko (17 November 2007). "Vlag van die President as Opperbevelhebber van die Weermag" (in Engels). Flags of the World. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2020. Besoek op 15 Mei 2019.

Bronne wysig

  • (fr) Hugon, Henri (1913). Les Emblèmes des beys de Tunis: Etude sur les Signes de l'autonomie Husseinite. Paris: Leroux. p. 64. OCLC 962103.
  • (fr) Lux-Wurm, Pierre C.; Zaragoza, Martha (2001). Les drapeaux de l'islam: de Mahomet à nos jours. Paris: Buchet-Chastel. ISBN 2-283-01813-7. OCLC 48449213.

Eksterne skakels wysig

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.