Andrew Milne Murray

Ds. Andrew Milne Murray (Middelburg, Kaap 4 Julie 1862 - Kaapstad 26 Januarie 1932) was 'n predikant in die Nederduitse Gereformeerde Kerk en Moderator van die Kerk se Sinode in Natal.

Ds. A.M. Murray.

Predikantefamilie wysig

Ten tyde van sy geboorte was Murray se pa, ds. William Murray, predikant van die NG gemeente Middelburg, Kaap. Sy oupa was die stamvader van die Murrays in Suid-Afrika, ds. Andrew Murray sr., van wie vyf uit ses seuns wat volwassenheid bereik het, predikant geword het: John (15 September 1826 - 27 Desember 1882), Andrew (9 Mei 1828 - 18 Januarie 1917), William (29 Oktober 1829 - 16 Junie 1899), Charles (26 Februarie 1833 - 31 Oktober 1904) en George (7 Augustus 1845 - 18 Mei 1921). Vier van sy oupa se dogters het ook met predikante getrou, waarvan die een en haar man, ds. Jan Hendrik Hofmeyr, ook vyf predikanteseuns gehad het. Sy ouma, gebore Maria Stegmann, was die suster van die Lutherse en later NG predikant ds. Georg Stegmann.

Opleiding en eerste standplaas wysig

Ds. Murray ontvang sy eerste skoolonderwys op Worcester en ná die beëindiging van sy vierjarige kursus aan die Kweekskool op Stellenbosch is hy aan die einde van 1887 gelegitimeer. As hulpprediker van die gemeente Glen Lynden is hy op 16 Desember 1888 op Adelaide, wat toe nog deel was van die moedergemeente, georden.

Na Natal wysig

In 1891 neem hy 'n beroep aan na die gemeente Weenen in Natal. Dit sou sy lewensarbeid word. Daar het hy hom geheel en al met sy gemeente en met die Kerk in die Tuinkolonie vereenselwig en in geen geringe mate deel gehad aan die leiding en ontwikkeling van die kerklike lewe in Natal. Telkens het hy die hoogste betrekking in die Kerk, dié van moderator, beklee en dikwels die Natalse Kerk op vergaderings van die Raad der Kerken verteenwoordig. Hy het die gemeente Weenen 36 jaar lank met vrug bearbei en in 1927 die herderstaf neergelê en emeritaat aanvaar.

Hy is oorlede in 'n hospitaal in Kaapstad ná 'n ernstige operasie.

Sy blymoedige opgeruimdheid, beskeidenheid en vriendelikheid het harte na hom getrek en sy gesonde oordeel en verstandige beleid het vertroue in hom by die Kerk geskep, skryf eerw. Andries Dreyer in sy lewenskets in die NG Kerke se 1933-Jaarboek.

Bronne wysig