Christian Daniel Rauch
Christian Daniel Rauch (2 Januarie 1777 – 3 Desember 1857) was 'n Duitse beeldhouer. Hy was die stigter van die Berlynse beeldhouskool, en was een van die voorste beeldhouers van die 19de eeu.
Christian Daniel Rauch | |
|---|---|
 Rauch in 1855 | |
| Gebore | 2 Januarie 1777 Arolsen, Waldeck, Heilige Romeinse Ryk |
| Sterf | 3 Desember 1857 (op 80) Dresden, Koninkryk Sakse |
| Nasionaliteit | Duits |
| Bekend vir | Beeldhouwerk |
| Noemenswaardige werke |
|
,_Albertinum,_Dresden.jpg)
Lewe
wysig
Rauch is gebore te Arolsen in die Keurvorstedom Waldeck in die Heilige Romeinse Ryk. Sy vader was werksaam aan die hof van Prins Frederik II van Hesse, en in 1790 was sy seun 'n vakleerling van die hofbeeldhouer van Arolsen, Friedrich Valentin. In 1795 word hy assistent van Johann Christian Ruhl, die hofbeeldhouer van Kassel. Na die dood van sy vader in 1796 en sy ouer broer in 1797, verhuis hy na Berlyn waar hy aangestel word in die koning se huishouding. Hy het beeldhouwerk tydelik laat vaar, maar sy nuwe pos het 'n wye veld vir verbetering gebied, en hy het gou die geleentheid gebruik en sy kuns in sy vrye tyd beoefen. Hy het onder die invloed van Johann Gottfried Schadow gekom.
In 1802 het hy sy Slapende Endymion uitgestal. Koningin Louisa van Pruise het hom eendag verras toe hy besig was om 'n wasbeeld van haar te maak, en hom gestuur om aan die Pruisiese Kunsakademie te studeer. Nie lank daarna nie, in 1804, het graaf Sandrecky vir Rauch die middele gegee om sy opleiding in Rome te voltooi, waar Wilhelm von Humboldt, Antonio Canova en Bertel Thorvaldsen met hom bevriend geraak het.[1] Hy het ook sy lewensgrootte borsbeeld van koningin Louisa in marmer uitgevoer. Onder sy ander vroeë werke was borsbeelde van die digter Zacharias Werner, graaf Wengersky en die skilder Raphael Mengs, laasgenoemde is uitgevoer in opdrag van Ludwig I van Beiere. Hy het ook reliëfs van Hippolytus en Phaedra, Diomede Wond vir Mars en Venus, en 'n Biddende Kind gemaak. Hy het vir ses jaar in Rome gewoon.[1]
In 1811 het Rauch opdrag gekry om 'n monument vir koningin Louisa van Pruise te maak. Die standbeeld, wat die koningin in 'n slapende houding voorstel, is in 'n mausoleum op die terrein van Charlottenburg geplaas, en het hom groot roem besorg. 'n Soortgelyke standbeeld van die koningin, selfs meer suksesvol, is in die Sanssouci-park by Potsdam geplaas. Die oprigting van byna alle openbare standbeelde is aan hom toevertrou. Daar was onder andere Bülow, Yorck en Scharnhorst in Berlyn, Blücher by Breslau, Maximiliaan I in München, Francke in Halle, Dürer in Neurenberg, Luther in Wittenberg, en groothertog Paul Friedrich in Schwerin.[1]
Teen 1824 kon hy reeds spog met 70 borsbeelde in marmer, waarvan 20 van kolossale grootte was. Sy kolossale bronsbeelde van Blücher is 13 voet hoog, en die grootste deel van die 12 standbeelde wat deel uitmaak van die Nasionale Monument vir die Bevrydingsoorloë by die Kreuzberg-heuwel naby Berlyn is van yster. Een van sy beste werke is die groep Geloof, Hoop en Liefde, wat hy vir sy geboortedorp, Arolsen, gemaak het.
Rauch het in 1830 saam met die argitek Karl Friedrich Schinkel die modelle vir 'n kolossale ruitermonument in Berlyn begin om koning Frederik II van Pruise te vereer. Hierdie werk is in Mei 1851 met groot prag en praal ingehuldig en word beskou as een van die meesterstukke van moderne beeldhoukuns, die kroon op Rauch se werk as portret- en historiese beeldhouer. Verskeie prinse het Rauch met eerbewyse en lof toegeswaai, en die akademies van Europa het hom onder hul lede ingeskryf. 'n Standbeeld van Immanuel Kant vir Königsberg en 'n standbeeld van Albrecht Thaer vir Berlyn het 'n groot deel van sy aandag gedurende sy laaste jare in beslag geneem; en hy het pas 'n model van Moses voltooi in 'n biddende houding tussen Aaron en Hur, toe hy sy laaste siekte gehad het.[1] In 1837 Rauch word 'n geassosieerde lid van die Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.[2] Hy sterf in Dresden op 80-jarige ouderdom.
Galery
wysig-
Selfportret in gips (1828) -
Sarkofaag van Koningin Louisa van Pruise -
Standbeeld van Generaal Gerhard von Scharnhorst -
Friedrich Wilhelm von Bülow -
August Hermann Francke -
-
Ruiterstandbeeld van Frederik die Grote -
Kranzwerfende Viktoria -
Aleksander II van Rusland as kind
.jpg)
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Chisholm 1911.
- ↑ "Christian Daniel Rauch (1777 - 1857)". Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Besoek op 30 Julie 2015.
Bronne
wysig- Rines, George Edwin, ed. (1920). "Rauch, Christian Daniel" . Encyclopedia Americana.
- Gilman, D. C.; Peck, H. T.; Colby, F. M., eds. (1905). "Rauch, Christian Daniel" . New International Encyclopedia (1ste uitgawe). New York: Dodd, Mead.
- Borsbeeld van Goethe, 1820, brons, Musée de la Vie romantique, Hôtel Scheffer-Renan, Paris
- Hierdie artikel bevat teks uit 'n publikasie wat nou in die openbare domein is: Chisholm, Hugh, red. (1911). "Rauch, Christian Daniel". Encyclopædia Britannica. Vol. 22 (11de uitg.). Drukpers van die Universiteit van Cambridge. bl. 921.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Christian Daniel Rauch.- Rauch biografie by Preussen.de (in Duits)
