Heidelbergse Kategismus
Die Heidelbergse Kategismus is 'n geloofsbelydenis wat in die Gereformeerde kerke gebruik word.
.jpg)
Hierdie Belydenisskrif het in 1563 te Heidelberg, Duitsland ontstaan. Op versoek van keurvors Frederik III van die Palts, een van die invloedrykste state binne die Heilige Romeinse Ryk, is dit as leerboek vir die skole opgestel. Zacharias Ursinus en Kaspar Olevianus is met hierdie belangrike werk getaak deur hierdie vrome prins. Zacharius Ursinus was 28 jaar oud en alreeds 'n professor in teologie aan die Universiteit van Heidelberg. Casper Olivianus was 26 jaar oud en 'n hofprediker.
Kategismus beteken leerboek en is gebruik om die jeug te onderrig en leiding aan predikers en onderwysers te gee. Keurvors Frederik III van die Palts het die advies en samewerking van die hele teologiese fakulteit bekom in die voorbereiding van die kategismus.
Die Heidelbergse Kategismus was eerste op die Sinode van Heidelberg aanvaar en in Duits gepubliseer met 'n voorwoord deur keurvors Frederik III gedateer 19 Januarie 1563. In dieselfde jaar is daar 'n tweede en derde Duitse uitgawe uitgebring en ook 'n Latynse weergawe, elkeen met klein veranderinkies. Verskeie ander sinodes van die 16de eeu en ook die Nasionale Sinode van Dordrecht (1618-1619) het dit as een van die belydenisskrifte van die Gereformeerde Kerke aanvaar en as deel van die Formuliere van Eenheid verklaar.
Die kategismus is in 52 dele verdeel, sodat 'n deel van die kategismus elke Sondag van die jaar in die kerk geleer kon word.
Vandag nog word dit as leerboek vir jong gelowiges van die Drie Susterskerke gebruik en word dit van ampsdraers vereis om die leer daarvan te onderskryf en te leer aan hul gemeentes. Die Heidelbergse Kategismus is in menigte tale vertaal en is heel moontlik die invloedrykste en die mees aanvaarde kategismus uit die Reformasie.
Kyk ookWysig
| Wikisource bevat oorspronklike teks in verband met |
