Pisanello

Italiaanse skilder

Pisanello (c. 1395 - c. 1455), professioneel bekend as Antonio di Puccio Pisano of Antonio di Puccio da Cereto, ook verkeerdelik Vittore Pisano genoem deur Giorgio Vasari was een van die mees luisterryke skilders van die vroeë Italiaanse Renaissance en Quattrocento. Hy was deur digters soos Guarino da Verona bewonder en geprys deur humaniste van sy era, wat hom vergelyk het met sulke roemryke name soos Cimabue, Phidias en Praxiteles.

Pisanello
'n Medalje wat die profiel van Pisanello toon
Gebore
Antonio di Puccio Pisano

c. 1395
Pisa, Italië
Sterfc. 1455
Napels, Italië
BeroepSkilder, freskos, medaljes
BewegingInternasionaal Goties
Sint Joris en die Prinses (detail met perd).

Pisanello is bekend vir sy pompeuse fresko's in groot muurskilderye, elegante portrette, klein esel-prente, en baie briljante tekeninge. Hy is die mees belangrikste portret medaljis van die eerste helfte van die 15de eeu, en kan hom daarop roem dat die oorsprong van hierdie belangrike genre by hom lê.[1]

He was in diens van die Doge van Venesië, die Pous in die Vatikaan en die howe van Verona, Ferrara, Mantua, Milaan, Rimini, en by die Koning van Napels. Hy is hoog aangeskryf in die Gonzaga en Este families.

Baie van Pisanello se werke is verkeerdelik aan ander kunstenaars toegeskryf soos bv. Piero della Francesca, Albrecht Dürer en Leonardo da Vinci, om maar 'n paar te noem. Terwyl die meeste van sy skilderye vergaan het, het vele van sy tekeninge en medaljes behoue gebly.

Portret van Ludovico III Gonzaga, markgraaf van Mantua. Elektrotipe van die medalje deur Antonio Pisano (teenoorgestelde kant).
Portret van 'n Prinses, c. 1435-1440.
Medalje van Johannes VIII Palaeologus deur Pisanello wat hom by Ferrara in 1438 gesien het.
Die Vision van Sint Eustasie, c. 1438–1442.
Cecilia Gonzaga medalje: Onskuld en Eenhoring in Maanverligte Landskap (1447).

Erfenis

wysig

Eksemplare van Pisanello se werk as skilder bestaan steeds in Rome, Venesië, Verona, Pistoia, asook twee werke in die Nasionale Galley, Londen (Die Visie van Sint Eustasie en Die Maagd en Kind met Sint George en Sint Antonie Abdy). Baie van sy tekeninge kan nou by die Biblioteca Ambrosiana in Milaan, Italië en die Louvre, Parys, gevind word.

Pisanello het baie van sy tydgenote beïnvloed, maar het nie sy eie beweging (skool) geskep nie. Sy genialiteit was slegs vir 'n kort tydperk te berde gebring en na sy dood was hy gou vergeet te midde van die opkoms van die humanistiese en klassieke kultuur van die Renaissance en Renaissance (kuns). Hy word nou beskouSjabloon:By whom as die laaste en mees manjifieke kunstenaar van die hoflike-styl van die Gotiese kuns in die 15de eeu, welke die Internasionaal Gotiese-styl genoem word en waarvan Gentile da Fabriano ook 'n proponent van was. Aan die ander hand kan hy ook beskou word as een van die eerste leiers van die Renaissance beweging.

Galery

wysig

Bronne

wysig
  • Richter, George Martin (Augustus 1929). "Pisanello Studies I". The Burlington Magazine for Connoisseurs. 55 (317): 58–61+64–66. JSTOR 863983.
  • Benezit E. Dictionnaire des Peintres, Sculpteurs, Dessinateurs et Graveurs Librairie Gründ, Parys, 1976; ISBN 2-7000-0156-7 (in Frans)
  • Turner, J. Grove Dictionary of Art Oxford University Press, USA; nuwe uitgawe (2 Januarie 1996); ISBN 0-19-517068-7
  • Callan G. "A Renaissance Depicture of Nature: Pisanello at the National Gallery", The Art Book, Volume 9, Nommer 3, Junie 2002, bls. 7–9(3); Blackwell Publishing
  • Brenzoni Raffaello - Pisanello, Pittore - uitstallingskatalogus Florence, 1953 (in Italiaans)
  • Gill, Joseph. Personalities of the Council of Florence and Other Essays. Oxford University Press (Oxford, 1964).
  • Degenhart, Bernhard. 1973. "Pisanello in Mantua." Pantheon 31:364-411
  • Woods-Marsden, Joanna. 1988. The Gonzaga of Mantua and Pisanello's Arthurian Frescoes. New Haven.
  • Luke Syson en Dillian Gordon, met bydrae deur Susanna Avery-Quash. Pisanello: Painter to the Renaissance Court. Londen: National Gallery Company, 2001. xi + 264 bls. 286 illus., baie in kleur. ISBN 1-85709-932-X
  • Hill, George Francis 1930. A Corpus of Italian Medals of the Renaissance before Cellini. 2 vols. Londen.

Verwysings

wysig

Eksterne skakels

wysig