Steeleik
Die steeleik (Quercus robur) is 'n indringerplant en groot tot massiewe boom wat in woudrande, langs paaie en rivieroewers in grasveld en fynbos groei. Die boom staan ook bekend as die Europese of Engelse eik en is inheems aan Engeland, Europa en Wes-Asië.
| Steeleik | |
|---|---|
| |
| Blare en akkers | |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Koninkryk: | |
| (geen rang): | |
| (geen rang): | |
| (geen rang): | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Seksie: | |
| Spesie: | Q. robur
|
| Binomiale naam | |
| Quercus robur | |
| |
| Natuurlike verspreiding | |
VoorkomsWysig
_JPG.jpg)
Die boom kan tot 30 m hoog word en is bladwisselend met 'n breë, geronde kroon. Die bas is donkerbruin en grof. Die enkelvoudige blare is ovaal, groen met geskulpte lobbe. Die steeleik se heldergroen jong blare verdonker namate die seisoen vorder. Die blommetjies is gelerig in neerhangende bloeiwyses. Die vrug is die kenmerkende akker, wat in 'n doppie gedra word. Die boom lewer aantreklike geelbruin hout wat baie gewild is vir onder meer die vervaardiging van meubels en wynvate.
Aanplanting aan die KaapWysig
Volgens oorlewering is die eerste eikebome in Suid-Afrika deur die volksplanter Jan van Riebeeck waarskynlik in 1656 geplant. Later het die goewerneur Simon van der Stel en sy seun Willem Adriaan in die jong Kaapkolonie se timmerhoutbehoeftes voorsien deur tussen 1679 en 1706 duisende groot eike in Kaapstad, Stellenbosch, Drakenstein en die Paarl aan te plant. Die oudste lewende eikebome in die land is omstreeks 1797 in Stellenbosch, ewe goed bekend as die Eikestad, geplant. Hulle is meer as 220 jaar oud en tot nasionale gedenkwaardighede verklaar.[1]
Sien ookWysig
BronWysig
- Natuurlewe van Suid-Afrika. Duncan Butchart Struik Nature 2012 ISBN 978-1-4317-0248-0
VerwysingsWysig
- ↑ Lynette van Hoven: Louere vir die eik. In: Suid-Afrikaanse Panorama, Julie/Augustus 1990, bl. 86
Eksterne skakelsWysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Steeleik.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Steeleik
