Wikipedia

Toiletpaper (tydskrif)

tweejaarlikse tydskrif saamgeskep deur die Italiaanse kunstenaar Maurizio Cattelan en fotograaf Pierpaolo Ferrari

Toiletpaper (gestileer as "TOILETPAPER") is 'n tweejaarlikse tydskrif wat saamgeskep is deur die Italiaanse kunstenaar Maurizio Cattelan en fotograaf Pierpaolo Ferrari. Die tydskrif, wat in 2010 gestig is, word as 'n beperkte uitgawe boek aangebied en sy webwerf bied 'n post-internet collage-uitstalling van geanimeerde en video-inhoud.[1]

Die fotografie-gebaseerde publikasie bevat geen artikels of advertensies nie, en elke uitgawe wentel om 'n basiese tema, soos liefde of hebsug.[2] Die helderkleurige, surrealistiese beelde verskil in styl en verwysing, en sluit woordspel en optiese illusies in.[3] Toiletpapier word beskou as "'n nuwe grens van media en kreatiewe eko-volhoubaarheid,"[4] Toiletpaper word geïnterpreteer as 'n gedemokratiseerde kunsplatform[5] waarvan die toeganklike beelde in boeke en deur sosiale media sirkuleer, terwyl dit ook toegepas word op ontwerp- en huisdekorprodukte.[6] Om hul beweerde "een-miljoenste" tydskrifverkoping te vier, het Cattelan en Ferrari hul eerste Toiletpaper-opwipwinkel in Milaan geopen.[7]

Geskiedenis

wysig

Cattelan en Ferrari het die eerste keer in 2009 saamgewerk aan W Magazine se Kunsuitgawe; hulle werkverhouding met 'n hoofartikel vir TAR Magazine voortgesit.[2] In 'n onderhoud met Vogue Italia noem Ferrari dat Toiletpaper 'n passieprojek tussen hom en Cattelan is, wat na vore gekom het as 'n geestelike uitbarsting van 'n algemene obsessie. "Elke prent spruit uit 'n idee, selfs 'n eenvoudige een, en word dan 'n komplekse orkestrasie van mense wat tableaux vivants bou." [8]

By die openingsaand van Cattelan se terugblik by die Guggenheim, is 'n Hummer-reklimousine met die woord "toiletpaper" aan die kant gedruk buite die museum geparkeer om die tydskrif se bekendstelling aan te kondig.[2] Gefinansier deur die Griekse versamelaar Dakis Joannou se Deste Foundation,[9] Toiletpaper word in boekvorm aangebied met alle visuele materiaal wat uitsluitlik deur sy kreatiewe span ontwerp is, wat kunsregie deur Micol Talso[10] en stelontwerp deur Michela Natella insluit.[11]

Cattelan en Ferrari beskryf hoe hulle hul digitale kameras soos filmmakers gebruik om hul modelle en stelle vanuit verskeie hoeke te verken.[12] Toiletpaper-foto's word massa-vervaardig as verkoopbare goedere, wat die duo se afkeer van tradisionele en uitsluitingspraktyke van kunsvertoon weerspieël. In ooreenstemming met hul demokratiserende missie, word Cattelan aangehaal en gesê: "Ek en Pierpaolo is soos sadistiese wetenskaplikes: alles rondom ons kan deur die TP-virus besmet word."[13]

Cattelan and Ferrari

wysig

Maurizio Cattelan

wysig

Cattelan is 'n kontemporêre konseptuele kunstenaar wat sy loopbaan as 'n meubelmaker in Forlì, Italië, begin het. Die "hofnar van die kunswêreld"[14] is op 21 September 1960 in Padua, Italië, gebore. Met geen formele kunsopleiding beskou hy homself as 'n 'kunswerker' eerder as 'n kunstenaar."[14] Bekend vir sy makabere humor en ondervraging van sosiale sedes, put hy inspirasie uit die Dadaïstiese en Surrealistiese bewegings.[15] Sy absurdistiese beeldhouwerke en installasies beeld dikwels bekendes, kunshistoriese figure, of taksidermied diere uit wat in surrealistiese tonele afspeel.[16] Sy oeuvre handel oor kontroversiële onderwerpe soos selfmoord, angs, godsdienstigheid en die dekadensie van die Amerikaanse kultuur.[13]

Hy het deelgeneem aan verskeie Venesiese Biënnales, die 2004 Whitney Biënnale,[16] en het in talle solo-uitstallings uitgestal, insluitend by die Solomon R. Guggenheim Museum, New York; die Museum van Moderne Kuns, New York; die Museum van Kontemporêre Kuns, Los Angeles; en die Centre Georges Pompidou, Parys.[17]

Cattelan was in die politieke kollig geplaas toe president Donald Trump 'n Vincent van Gogh-landskap van die Guggenheim-museum aangevra het en hul hoofkurator, Nancy Spector, het eerder ‘n teenaanbod gemaak om sy 18-karaat soliede goue toiletinstallasie getiteld America aan die Withuis te leen.[18]

Pierpaolo Ferrari

wysig

Ferrari is 'n Italiaanse fotograaf, gebore en getoë in Milaan, Italië. Deur vir agentskappe soos BBDO en Saatchi & Saatchi te werk, het hy naam gemaak deur vir internasionale kliënte soos Nike, Sony, Heineken, MTV, Mercedes Benz, Audi en BMW te skiet.[17]

Sy kuns word onmiddellik herken aan sy kleurvolle surrealisme, wat hy aan sy vroeë mentors aan die styl erken. Hy vereis byna volledige kreatiewe vryheid wanneer jy vir 'n kliënt werk, en merk op: "As jy my bel, en jy het 'n prentjie in gedagte en jy wil hê ek moet daardie prentjie doen— moet jy iemand anders bel. Iemand wat goed is met die interpretasie van jou idees. Ons wil die gevoel weet waarvoor jy gaan, maar daarna gaan ons ons eie pad."[19] Sy werk is in advertensies vir Kenzo en Alitalia, en in publikasies insluitend The New York Times, Bloomberg Pursuits en Wallpaper*.[20]

Estetika

wysig

In Junie 2010 het Toiletpaper begin as 'n kunstenaarsboek en -tydskrif wat slegs volledige kleurfoto's bevat wat kommersiële fotografiese, Dadaïstiese en Surrealistiese estetika toegeëien het. William S. Rubin beskryf surrealisme as 'n metodologiese benadering tot 'n onderwerp van belang.[21] Terwyl Dada in 1916 gevorm is as 'n kritiek op die kunskultuur in Europa,[22] spruit Surrealisme uit 'n soortgelyke ingesteldheid in die sin dat dit 'n idee parodieer of oordryf sonder om sy terrein in die werklikheid te verloor.

Toiletpaper spot met die kunswêreld[23] met sy foto-collages wat die tale van kommersiële en beeldende kunsfotografie saamsmelt, met uitdagende opgevoerde vignette.[17]

Foto's word gereeld afgekeur omdat dit nie "genoeg Toiletpapieragtig" is nie, met Cattelan wat die skeppingsproses vergelyk met die distilleer van parfuum. Hy brei uit: "Dit gaan nie oor een spesifieke styl of tydsraamwerk nie; wat hulle toiletpapierwaardig maak, is 'n spesiale kinkel. 'n Ongewone dubbelsinnigheid."[2] Terwyl die stelontwerper Natella die improvisasie-aard van Toiletpaper bespreek, mymer die stelontwerper: "Sodra ek 'n idee het. in gedagte, ontwerp ek die stelle en ek laat my span die voorwerpe en rekwisiete ondersoek. Dit is 'n samewerkende proses en ek hou daarvan om op stel te gaan en improviseer."[11] Toiletpaper se estetiese en visuele inhoud dwing kykers om die realiteit van ons weggooibare kulture te konfronteer.[24]

Uitstallings, samewerkings en publikasies

wysig

Toiletpaper is uitgegee deur die Deste Foundation for Contemporary Art, en nou deur Damiani, die uitgewerstak van die drukkery Grafiche Damiani, geleë in Bologna, Italië.[25] Foto's uit die tydskrif is ingesluit in kunsboeke soos Lipstick Flavour: A Contemporary Art Story deur Jerome Sans en Marla Hamburg Kennedy, wat die sosiokulturele implikasies van lipstiffie in kuns en populêre kultuur ondersoek.[26] Beelde het ook in spesiale uitgawes van tydskrifte soos Vice en Hunger verskyn. In 2012 is beelde wat uit die eerste ses uitgawes geneem is, met tekste saamgevoeg en gepubliseer in 'n bloemlesing wat dit op die Top 10 Fotoboeke-lys in The New York Times gemaak het.[27]

High Line billboard: 2012

wysig

In 2012 het die duo 'n reuse-advertensiebord by West 18th Street en 10th Avenue, naby die High Line in Chelsea, onthul. Rooi gelakte, vryswewende, versierde vingers spring uit 'n blou fluweel-agtergrond in 'n ironiese kommentaar op die bedrieglike aanloklikheid van luukse. Cattelan het die beeld "surrealisties, maar grens aan Pop" genoem, en bygevoeg dat dit bloederig was sonder die bloed.[28] Die vierde aflewering in 'n reeks kunsinstallasies geborg deur Edison Properties, Toiletpaper se advertensiebord, gevolg op werke deur John Baldessari, Anne Collier en David Shrigley.[29]

Palais de Tokyo: 2013

wysig

Toiletpaper het die sewe voorvensters van die Palais de Tokyo in Parys in Junie 2013 oorgeneem. Eerder as om werke in die galeryruimte uit te stal, het die monumentale vensters die foto's gedemokratiseer deur dit sigbaar te maak vanaf beide die openbare straat en binne die gebou.[27] Die toiletpapervensters is in opdrag van die Switserse-Amerikaanse kunstenaar Christian Marclay gemaak as deel van 'n reeks deurlopende "ingrypings op die gebou", wat installasies in trappe en op naamborde en mure ingesluit het.[30]

Toiletpaper opwipwinkel, 2016

wysig

Om die tydskrif se beweerde "miljoenste kopie-verkoop" mylpaal te vier, het Cattelan en Ferrari 'n tydelike toiletpaperwinkel in Milaan geopen. Die opwipwinkel was 'n samewerking met die Italiaanse meubelhandelsmerk Gufram en die luukse huisware-ontwerper Seletti. Die spasie was 'n ten volle meeslepende weergawe van die tydskrif, met uitstallings van verkoopspunte bedek met beelde wat die tydskrif se postmodernistiese estetika gekanaliseer het. Items te koop het huisversiering, eetgerei en meubels ingesluit. Die duo het ook met The Vinyl Factory saamgewerk om 'n spesiale uitgawe goue vinielskyf van Daft Punk se 1995 Da Funk vry te stel, wat in die winkel beskikbaar was voor sy wêreldwye vrystelling.[7]

Toiletpaper Paradise: 2017

wysig

Cattelan en Ferrari het saam met Visionaire-stigters Cecilia Dean en James Kaliardos saamgewerk om 'n meeslepende installasie by The Gallery by Cadillac House in SoHo te skep. Regdeur die spasie was vignette van middel-eeuse moderne meubels en bykomstighede wat deur resensente gebrandmerk is as "Mad Men on acid".[31] Met 'n gemeubileerde slaapkamer en kombuis, is besoekers aangemoedig om in die ruimtes te speel, te sit en Instagram-selfies te neem.[32]

OK Cupid's DTF-veltog: 2017

wysig

Cattelan en Ferrari het met Wieden+Kennedy saamgewerk aan OK Cupid se "Dating deserves better"-veldtog. Deur DTF, die alomteenwoordige kontemporêre uitgaan-term wat verwys na 'n persoon wat bereid is om seks te hê, hertoeëien, herinterpreteer die veldtog die letter F in frases soos "af om fantasties te voel", "af om ons bagasie te vergeet", en "om te baklei oor die president". Melissa Hobley, OKCupid se CMO, verduidelik dat vennootskap met Cattelan en Ferrari sin gemaak het omdat "hul lewendige, brutale beelde die regte pas was" vir die humoristiese veldtog.[33] "In die huidige politieke en sosiale klimaat het ons 'n verantwoordelikheid gevoel en 'n geleentheid gesien om 'n rol te speel om die gesprek oor afspraakkultuur te verander en elke individu te bemagtig om die betekenis van DTF terug te eis en dit hulle s'n te maak."[34]

Galerie Perrotin Tokyo: 2017-2018

wysig

Hierdie uitstalling het gefokus op samestellings geïnspireer deur gevonde beelde wat van beide die internet en tydskrifte geneem is.[4] Die popbeelde het verwysings na kunsgeskiedenis en kontemporêre verbruikerskultuur gekombineer deur gebruik te maak van vergulde spieëls as 'n algemene raamdraad, en verwysings na werke deur René Magritte en Georges de la Tour.[35]

Ontvangs

wysig

Dean, een van die medestigters van Visionaire wat saam met Cattelan en Ferrari gewerk het vir die uitstalling Toiletpaper Paradise by Cadillac House, prys die duo se samewerking: 

"Toe hy en Pierpaolo in 2010 met Toilet Paper begin het, was dit so verfrissend, uniek, vreemd en anders as alles anders daar buite. En toe begin hulle produkte doen wat hul foto's bevat...en toe begin hulle installasies doen met die produkte wat hul foto's bevat. foto's ... en dan doen hulle hierdie klein films met die produkte in hul installasies Dit is soos om in hul brein te stap en net dieper en dieper in hul gekheid betrokke te raak. Hulle het so 'n sterk identiteit."[32]

Verwysings

wysig
  1. ↑ "Toiletpaper case study | Observatoire de l'art contemporain". www.observatoire-art-contemporain.com (in Engels). Besoek op 26 Maart 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Lokke, Maria (18 November 2011). "Maurizio Cattelan's Toilet Paper". The New Yorker (in Engels). ISSN 0028-792X. Besoek op 27 Maart 2018.
  3. ↑ "Maurizio Cattelan & Pierpaolo Ferrari Toilet Paper ARTBOOK | D.A.P. 2012 Catalog Freedman|Damiani 9788862082105". www.artbook.com. Besoek op 26 Maart 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 "TOILETPAPER by Maurizio Cattelan & Pierpaolo Ferrari Arrives in Tokyo". Widewalls. Besoek op 27 Maart 2018.
  5. ↑ "Toiletpaper in Paris". www.domusweb.it (in Engels). Besoek op 27 Maart 2018.
  6. ↑ "Shoptoiletpaper | Home". Shoptoiletpaper (in Engels (VSA)). Besoek op 27 Maart 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 "Toiletpaper magazine opens its first shop, selling its own furniture and homeware". It's Nice That. 23 September 2016. Besoek op 27 Maart 2018.
  8. ↑ "Toilet Paper - Vogue.it" (in Italiaans). Besoek op 27 Maart 2018.
  9. ↑ Zhong, Fan. "DEC 1: Maurizio Cattelan". W Magazine (in Engels). Besoek op 27 Maart 2018.
  10. ↑ "About". Micol Talso (in Engels (VSA)). Besoek op 27 Maart 2018.
  11. ↑ 11,0 11,1 "Michela Natella's hyperreal world and stand-out set designs for Toilet Paper Magazine". It's Nice That. 6 September 2017. Besoek op 27 Maart 2018.
  12. ↑ "Staging the surreal with Italian photographer and co-founder of Toiletpaper, Pierpaolo Ferrari". Freunde von Freunden (in Engels). Besoek op 27 Maart 2018.
  13. ↑ 13,0 13,1 "MoMA | Maurizio Cattelan and Pierpaolo Ferrari Bring Toiletpaper to the Table". www.moma.org (in Engels). Besoek op 27 Maart 2018.
  14. ↑ 14,0 14,1 Guggenheim. "Maurizio Cattelan".
  15. ↑ "Artist Maurizio Cattelan On Mortality, The Internet and Identity". HUNGER TV (in Engels (VSA)). Besoek op 11 April 2018.
  16. ↑ 16,0 16,1 "Maurizio Cattelan | artnet". www.artnet.com. Besoek op 27 Maart 2018.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 "Art + Commerce - Artists - Photographers - Maurizio Cattelan + Pierpaolo Ferrari". www.artandcommerce.com. Besoek op 27 Maart 2018.
  18. ↑ Schwartzman, Paul (25 Januarie 2018). "The White House asked to borrow a van Gogh. The Guggenheim offered a gold toilet instead". Washington Post (in Engels (VSA)). ISSN 0190-8286. Besoek op 27 Maart 2018.
  19. ↑ "Staging the surreal with Italian photographer and co-founder of Toiletpaper, Pierpaolo Ferrari". Freunde von Freunden (in Engels). Besoek op 28 Maart 2018.
  20. ↑ "Art + Commerce - Artists - Photographers - Maurizio Cattelan + Pierpaolo Ferrari - Publications - Covers". www.artandcommerce.com. Besoek op 28 Maart 2018.
  21. ↑ Rubin, William S. Dada and Surrealst Art. p. 64.
  22. ↑ Rubin, William S. Dada and Surrealist Art. p. 12.
  23. ↑ "Fondazione Nicola trussardi - TOILET PAPER#2 The launch party". www.fondazionenicolatrussardi.com. Besoek op 27 Maart 2018.
  24. ↑ Omalley, Mike (26 Maart 2012). "EXHIBITION REVIEW: TOILETPAPER MAGAZINE". Media and Materiality 2012. Besoek op 27 Maart 2018.
  25. ↑ "Toiletpaper Books | Damiani editore". www.damianieditore.com. Besoek op 31 Maart 2018.
  26. ↑ Sans, Jérôme; Kennedy, Marla Hamburg, reds. (24 Mei 2016). Lipstick Flavor: A Contemporary Art Story with Photography (in English). Bologna: Damiani. ISBN 9788862084260.{{cite book}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  27. ↑ 27,0 27,1 "Toiletpaper". Palais de Tokyo EN (in Engels). 26 Mei 2016. Besoek op 27 Maart 2018.
  28. ↑ Vogel, Carol (31 Mei 2012). "A Cattelan Billboard for the High Line". The New York Times (in Engels (VSA)). ISSN 0362-4331. Besoek op 27 Maart 2018.
  29. ↑ (leecarter@hintmag.com), Lee Carter. "Something Different: Toilet Paper Billboard". Hint Fashion Magazine (in Engels). Besoek op 27 Maart 2018.
  30. ↑ "Maurizio Cattelan covers windows in Toilet Paper | Art | Agenda | Phaidon". Phaidon. Besoek op 28 Maart 2018.
  31. ↑ ""Toiletpaper Paradise" on show at the Cadillac House in Manhattan - Archpaper.com". archpaper.com (in Engels (VSA)). Besoek op 27 Maart 2018.
  32. ↑ 32,0 32,1 Garced, Kristi (9 Februarie 2017). "Visionaire Unveils 'Toiletpaper Paradise' Exhibit With Maurizio Cattelan". WWD (in Engels (VSA)). Besoek op 27 Maart 2018.
  33. ↑ Magazine, Wallpaper* (16 Januarie 2018). "Open letter: the artists behind ToiletPaper are 'DTF' with OKCupid". Wallpaper*. Besoek op 27 Maart 2018.
  34. ↑ "OkCupid Redefines 'DTF' in Striking Ads That Are Like Little Works of Art" (in Engels (VSA)). Besoek op 27 Maart 2018.
  35. ↑ "L'insolence ravageuse du duo ToiletPaper s'empare de la galerie Perrotin". Numéro Magazine (in Frans). 22 November 2017. Besoek op 27 Maart 2018.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Toiletpaper_(tydskrif)&oldid=2722674"