Lys van helderste sterre
Hier volg ’n lys van die 50 helderste sterre (tot by ’n magnitude van 2) volgens hulle maksimum, totale of gekombineerde skynbare magnitude (helderheid soos van die Aarde af gesien). Hoewel baie van die helderste sterre bekende dubbel- of veelvoudige sterre is en relatief na aan die Aarde is, lyk hulle met die blote oog soos enkelsterre. Dié lys kombineer die magnitudes van helder individuele komponente. Die meeste van die eiename op die lys word deur die Internasionale Astronomiese Unie se sternaamwerkgroep (WGSN) erken,[1] behalwe dié van Regor.
Meting
wysigDie Son is die helderste ster soos van die Aarde af gesien. Die skynbare magnitudes van die helderste sterre kan ook vergelyk word met niestellêre voorwerpe in die Sonnestelsel. Dié voorwerpe se skynbare magnitudes groter as die helderste ster, Sirius (-1,46), s’n is (buiten die Son): Maan (-12,7), Venus (-4,89), Jupiter (-2,94), Mars (-2,91), Mercurius (-2,45) en Saturnus (-0,49).
Die presiese volgorde van die visuele helderheid van sterre is nie volkome vasgestel nie, om drie redes:
- Die helderheid van sterre is tradisioneel geskoei op die skynbare magnitude, dus dit wat die menslike oog sien – van die helderste sterre van die eerste magnitude tot die dofste sterre van die 6de magnitude. Sedert die ontdekking van die optiese teleskoop en die dokumentering van dubbel- en veelvoudige sterre word helderheid uitgedruk as óf hulle individuele (aparte) óf hulle totale (gekombineerde) magnitude. Hierdie tabel is georden volgens die gekombineerde magnitude van komponente soos hulle met die blote oog te sien is asof hulle enkelsterre is. By veelvoudige stelsels word die individuele magnitudes van komponentsterre wat helder genoeg is om ’n sigbare verskil te maak, tussen hakies aangedui. Die dubbelster Alpha Centauri het byvoorbeeld ’n totale magnitude van -0,27, terwyl sy twee komponentsterre magnitudes van +0,01 en +1,33 het.[2]
- Nuwe of akkurater fotometrie, standaardfilters en verskillende metodes kan meebring dat die metings van sterre se helderheid effens verskil. Dit kan die volgorde op lyste van helder sterre beïnvloed. Dié tabel gee gemete V-magnitudes aan wat ’n spesifieke filter gebruik wat goed vergelyk kan word met die menslike sig. Ander magnitudestelsels bestaan egter wat op verskillende golflengtes gebaseer is (sommige ander as dié van sigbare lig) en die resultate wat daarmee behaal word, kan drasties van ander stelsels verskil.[3] Betelgeuse het byvoorbeeld ’n skynbare magnitude in die K-band (infrarooi) van -4,05.[4]
- Sommige sterre, soos Betelgeuse en Antares, is veranderlike sterre, wat beteken hulle magnitude wissel oor dae, maande of jare. In dié tabel word die omvang van die wisselings, of variasies, met var aangedui. Die waardes van enkele magnitudes vir veranderlike sterre kom uit ’n verskeidenheid bronne. Die magnitudes in die tabel is wanneer die sterre óf by hul maksimum helderheid is, wat vir elke siklus herhaal word, óf as ’n gemiddelde waarde as die wisselings klein is. By alle rooi veranderlike sterre is dit dikwels moeilik om ’n enkele maksimum helderheid aan te gee omdat dit in elke siklus anders is, iets wat vermoedelik veroorsaak word deur ’n swak begrip van pulse in stervolusieprosesse. Sulke waardes word soms geskoei op die gemiddelde maksimum skynbare magnitude[5] van geraamde maksimums oor baie waargenome ligkurwesiklusse, wat soms oor eeue strek.
Tabel
wysigRang | Visuele magnitude (mV) | Eienaam[1] | Bayer-naam | Afstand (ligjare) | Spektraalklas |
---|---|---|---|---|---|
1 | −26,74 | Son | 0,000015813 | G2 V | |
2 | −1,46 | Sirius | α CMa | 8,6 | A0mA1 Va, DA2 |
3 | −0,74 | Canopus | α Car | 310 | A9 II |
4 | −0,27 (0,01 + 1,33) | Rigil Kentaurus & Toliman | α Cen | 4,4 | G2 V, K1 V |
5 | −0,05 | Arcturus | α Boo | 37 | K0 III |
6 | 0,03 (-0,02–0,07var) | Vega | α Lyr | 25 | A0 Va |
7 | 0,08 (0,03–0,16var) | Capella | α Aur | 42 | K0 III, G1 III |
8 | 0,13 (0,05–0,18var) | Rigel | β Ori | 860 | B8 Ia |
9 | 0,34 | Procyon | α CMi | 11 | F5 IV-V |
10 | 0,46 (0,40–0,46var) | Achernar | α Eri | 140 | B6 Vep |
11 | 0,50 (0,2–1,2var) | Betelgeuse | α Ori | 640 | M1-M2 Ia-ab |
12 | 0,61 | Hadar | β Cen | 350 | B1 III |
13 | 0,76 | Altair | α Aql | 17 | A7 V |
14 | 0,76 (1,33 + 1,73) | Acrux | α Cru | 320 | B0.5 IV, B1 V |
15 | 0,86 (0,75–0,95var) | Aldebaran | α Tau | 65 | K5 III |
16 | 0,96 (0,6–1,6var) | Antares | α Sco | 600 | M1.5 Iab-Ib, B2.5 V |
17 | 0,97 (0,97–1,04var) | Spica | α Vir | 260 | B1 III-IV, B2 V |
18 | 1,14 | Pollux | β Gem | 34 | K0 III |
19 | 1,16 | Fomalhaut | α PsA | 25 | A3 V |
20 | 1,25 (1,21–1,29var) | Deneb | α Cyg | 2,600 | A2 Ia |
21 | 1,25 (1,23–1,31var) | Mimosa | β Cru | 350 | B0.5 III, B2 V |
22 | 1,39 | Regulus | α Leo | 77 | B8 IVn |
23 | 1,50 | Adhara | ε CMa | 430 | B2 II |
24 | 1,62 | Shaula | λ Sco | 700 | B2 IV |
25 | 1,62 (1,98 + 2,97) | Castor | α Gem | 52 | A1 V, Am |
26 | 1,64 | Gacrux | γ Cru | 88 | M3,5 III |
27 | 1,64 | Bellatrix | γ Ori | 240 | B2 III |
28 | 1,65 | Elnath | β Tau | 130 | B7 III |
29 | 1,69 | Miaplacidus | β Car | 110 | A1 III |
30 | 1,69 (1,64–1,74var) | Alnilam | ε Ori | 2,000 | B0 Ia |
31 | 1,72 (1,81–1,87var + 4,27) | Regor* | γ1,2 Vel | 840 | WC8, O7,5III |
32 | 1,74 | Alnair | α Gru | 100 | B6 V |
33 | 1,77 | Alioth | ε UMa | 81 | A1 III-IVp kB9 |
34 | 1,77 | Alnitak | ζ Ori A | 820 | O9.5 Iab, B1 IV, B0 III |
35 | 1,79 | Dubhe | α UMa | 120 | K0 III, F0 V |
36 | 1,80 | Mirfak | α Per | 590 | F5 Ib |
37 | 1,82 | Wezen | δ CMa | 1,800 | F8 Ia |
38 | 1,84 | Sargas | θ Sco | 270 | F0 II |
39 | 1,85 | Kaus Australis | ε Sgr | 140 | B9.5 III |
40 | 1,86 | Avior | ε Car | 630 | K3 III, B2 Vp |
41 | 1,86 | Alkaid | η UMa | 100 | B3 V |
42 | 1,90 (1,89–1,94var) | Menkalinan | β Aur | 100 | A1mIV+A1mIV |
43 | 1,91 | Atria | α TrA | 420 | K2 IIb-IIIa |
44 | 1,92 | Alhena | γ Gem | 100 | A1,5 IV+ |
45 | 1,94 | Peacock | α Pav | 180 | B3 V |
46 | 1,96 (1,99–2,39var + 5.57) | Alsephina | δ Vel | 80 | A1 Va(n), F7,5 V |
47 | 1,98 | Mirzam | β CMa | 500 | B1 II-III |
48 | 2,00 | Alphard | α Hya | 180 | K3 II-III |
49 | 1,98 (1,86–2,13var) | Polaris | α UMi | 430 | F7 Ib |
50 | 2,00 | Hamal | α Ari | 66 | K1 IIIb |
Sien ook
wysigVerwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 "Naming Stars" (in Engels). IAU Division C WG Star Names. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2020. Besoek op 12 Augustus 2018.
- ↑ Hoffleit, Dorrit; Jaschek, Carlos (1991). "The Bright star catalogue". New Haven. Bibcode:1991bsc..book.....H.
- ↑ Bessell, Michael S. (2005). "Standard Photometric Systems". Annual Review of Astronomy & Astrophysics. 43: 293. Bibcode:2005ARA&A..43..293B. doi:10.1146/annurev.astro.41.082801.100251.
- ↑ Ducati, J.R. (2002). "VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system". CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues. 2237. Bibcode:2002yCat.2237....0D.
- ↑ "Macmillan Dictionary of Astronomy (Illingworth, Valerie, 1985)". Dictionary Series (Second uitg.). Springer. p. 237. Besoek op 24 September 2016.