Philippus Snyman

Ds. Philippus (Flippie) Snyman (distrik Middelburg, Kaap, 7 Maart 1924 – 1 September 2012) was tussen 1950 en 1984 predikant in agt gemeentes van die Gereformeerde Kerk.

Ds. Flippie Snyman
Ds. Flippie Snyman
Naam	Philippus Snyman
Geboorte	7 Maart 1924
Sterfte	1 September 2012 (op 88)
Kerkverband	Gereformeerd
Gemeente(s)	Colesberg (1950–'52), Ventersdorp (1952–'54), Johannesburg-Sentraal (1954–'55), Hennenman (1955–'60), Oos-Londen (1960–'64), Totiusdal (1964–'70), Viljoenskroon (1970–'76) Bloemfontein (1976–'84)
Jare aktief	1950–1984
Kweekskool	Potchefstroom

Herkoms en opleiding

Eerste ry: B. Duvenage, G.P. Scheepers, M.J. Booyens, prof. S. du Toit, prof. W.J. Snyman, prof. J.D. du Toit, prof. J.P. Jooste, P.W. Buys, C. Hattingh, F.W. Buytendach. Tweede ry: I.J. van der Walt, J.J. van der Walt, L.S. Kruger, P.J. Opperman, J.M. Opperman, E.J.G. Norval, P.G. Geertsema, C.H. Smit, H.J. Kruger, P. Snyman, H. Pelser, P.C. Rule, M.W. van der Walt. Derde ry: Z.C. Grobler, G.L. van der Walt, A.P. Malan, B. Spoelstra, H.A. Louw, H.J. Boshoff, L.J. Buys, A.J. Pelser, W. Venter, G.H.J Kruger.

Flippie Snyman is in die distrik Middelburg Kaap, gebore. As jong seun in die 1920's het hy nog 'n trek per ossewa beleef na 'n plaas in die distrik Fauresmith, waar hy as een van sewe broers en 'n suster grootgeword het. Hy het daar sy lewenslange liefde vir die veld en natuur ontwikkel. Nadat hy sy matriek daar behaal het, het hy 'n jaar lank in 'n mynkantoor op Brakpan gewerk, voor die deur vir hom oopgegaan het om die studie, wat sou lei tot die roeping om bedienaar van die Woord te wees, aan te pak.

Gemeentebediening

In 1950 het hy as predikant in Colesberg begin, en in verskeie en uiteenlopende gemeentes in verskillende dele van die land gedien, totdat hy in 1984 as gevolg van swak gesondheid op 60-jarige ouderdom moes emeriteer. Veral in sy vroeë bedieningsjare was daar 'n groot tekort aan predikante, met die gevolg dat daar baie beroepe gekom het en hy gereeld geskuif het. Sy sewe gemeentes ná Colesberg was: Ventersdorp (1952–'54), Johannesburg-Sentraal (1954–'55), Hennenman (1955–'60), Oos-Londen (1960–'64), Totiusdal (1964–'70), Viljoenskroon (1970–'76) en Bloemfontein (1976–'84).

Breër betrokkenheid

Ds. Snyman was in die kerkverband aktief, en het meermale in die moderamens van Partikuliere Sinodes gedien. Hy was 'n tyd lank een van die kuratore van die Teologiese Skool in Potchefstroom. Hy het 'n besonder skryftalent gehad, en het dan ook artikels en korter stukkies vir verskeie tydskrifte geskryf. Hy het ook bydraes gelewer wat in publikasies van die department wetenskapsleer van die destydse PU vir CHO opgeneem is. Selfs toe hy al swak was in die later jare van sy lewe, het hy nog gereeld op Heidelberg kostelike stukkies van allerlei aard vir die weeklikse gemeenteblaadjie geskryf.

Johannesburg-Sentraal

Ds. Snyman, sy vrou en oudste kind, Wiida, het die pastorie by Dittonlaan 43, Auckland Park, in die winter van 1954 betrek. Skaars ’n maand later is hul twee kind, Danie, wat later predikant sou word, gebore. Ds. Snyman het nog huisbesoek in die ou Braamfontein gedoen waar baie van die woonstelblokke kort daarna gesloop is om plek te maak vir die "nuwe Braamfontein". ’n Groot persentasie van die lidmate van die gemeente was behulpsaam met die evangelisasiewerk onder die afgedwaaldes van die middestad en omgewing, maar talle lidmate het self ernstige bearbeiding nodig gehad. Ds. Snyman sou in 1977 skryf: "Huweliksprobleme en drankmisbruik het die grootste persentasie 'probleemgevalle' uitgemaak. En die grootste enkele struikelblok op die weg van die bediening was die voortdurende verwisseling van lidmate en kerkraadslede."

In sy tyd is die een woonstelblok ná die ander deurgegaan deur die lede van die Evangelisaskommissie, onder wie ook jong mense van die gemeente, om kerkloses op te spoor. Hospitaalbesoek is georganiseerde gedoen, nie net deur ds. Snyman nie, maar deur ’n uitgebreide kommissie vir dié doel in samewerking met die vrouelidmate (susters). Die skriba en kassiers, oudl. Willem Hovy, was toe reeds sowat 80 jaar oud, maar kon ’n woonstelgebou se trappe flink tot drie of vier verdiepings op- en afklim. Ook in hospitale het sy ywer en geesdrif geen perke geken nie, aldus ds. Snyman.

In sy tyd is eredienste steeds in die ATKV-saal in Braamfontein gehou. Hy skryf: "Dikwels moes ek op pad na die kateder langs kaste en kaste leë drankbottels verbystap nadat die konsistoriegebed in die voorportaal gedoen is omdat in dieselfde saal die vorige aand soms samekomste van ’n heel ander aard gehou is en die spore daarvan nie altyd betyds verwyder kon word nie."

Ds. Snyman was as jong man self nie gesond nie weens ’n chroniese blindedermontsteking waarvan hy eers onbewus was, en herhaalde mangelontsteking het hom so uitgeput dat hy verplig is om in November 1955 ’n beroep na Hennenman te aanvaar, waar hy sy gesondheid volkome herwin het.

Gesinslewe en afsterwe

Ds. Snyman is in 1950 met Alida Geertsema getroud. Hulle het vier kinders grootgemaak. Hulle was langer as 62 jaar getroud en het ten tyde van sy afsterwe nege kleinkinders en twee agterkleinkinders gehad.

Ds. Snyman het jare lank swak gesondheid ervaar, waarvan hy langer as 10 jaar so te sê bedlêend was. Vir iemand wat in die Suid-Vrystaatse ruimtes grootgeword het, was die laaste vyf jaar en ses maande in ’n versorgingsoord besonder moeilik en nie sonder geestelike worsteling nie. Sy finale verlossing het gekom op 1 September 2012.

Waardering

Ds. Snyman se seun, ds. Snyman, skryf in sy lewensberig in die Almanak van 2014: "Ons beleef die ietwat vreemde situasie dat my pa so lank al uit die aktiewe bediening is (in 1984 geëmeriteer) dat bitter min van die dienende predikante hom nog goed geken het. Hy is ook so lank die lewe gegun dat al sy predikante-klasmaats en (die) meeste van sy ander tydgenote al oorlede is. Daar is dus nie meer baie mense wat hom regtig goed geken het nie."

Hy skryf: "Diegene wat hom in die bediening geken het, sal weet dat hy beginselvas was. Hy was baie lief vir die Gereformeerde leer en het dit met diep oortuiging geleer en gehandhaaf en verdedig. Maar hy was gemotiveerd beginselvas en het nie sommer net blindelings standpunte ingeneem nie. Hy het die Gereformeerde, Bybelse waarhede ook in sy persoonlike en gesinslewe van toepassing gemaak.

"Vir die volk waarvan hy deur die beskikking van die Here deel was, het hy 'n besondere liefde gehad. Die stryd van hierdie volk om op te staan en hulle vryheid te herwin na die Vryheidsoorloë teen die Engelse was vir hom van kleintyd af deel van sy lewe en gedagtewêreld. Sy pa en ander familie was self in Engelse konsentrasiekampe aangehou, en hulle vertellings het hom bygebly. Die saak van sy volk was een van die redes waarom hy die moeite gedoen het om hom ook in die Volkekunde te bekwaam.

"Hy was ’n gevoelsmens, met 'n hartstogtelike liefde vir goeie musiek. Hy was in sy studentedae 'n kitaarspelende lid van die Alabama-geselskap. Sy sin vir humor en hoe lekker hy kon lag vir goeie kwinkslae, sal ook deur almal wat hom geken het, onthou word."

Bronne

• (af) Snyman, ds. D.S. (Danie) in Vogel, ds. W. et al. 2013. Die Almanak van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 2014. Potchefstroom: Administratiewe Buro.
• Vyf-en-twingtig, Gereformeerde kerk Johannesburg-Snetraal. 1977. Johannesburg: Kerkraad.