Wikipedia

Christo Coetzee

Suid-Afrikaanse kunstenaar (1929-2000)

Christo Coetzee (1929–2000) was 'n Suid-Afrikaanse skilder, 'n assemblage- en neobarokkunstenaar en 'n belangrike verteenwoordiger van die avantgarde-bewegings van Europa en Japan gedurende die 1950's en 1960's.[2] Hy ontwikkel sy oeuvre onder die invloed van kunsteoretikus Michel Tapié, kunshandelaar Rodolphe Stadler, kunsversamelaar en fotograaf Anthony Denney, en die Gutai-groep van Japan. Ander kunstenaars wat veral sterk deur Tapié se Un Art Autre (1952) beïnvloed is, sluit in Georges Mathieu, Wols, Jean Dubuffet, Jean Fautrier, Hans Hartung, Pierre Soulages, Antoni Tàpies, en Lucio Fontana.[3]

Christo Coetzee

Portret van Christo Coetzee deur Dotman Pretorius
Gebore (1929-03-24)24 Maart 1929
Johannesburg, Transvaal (Suid-Afrika)
Sterf 12 November 2000 (op 71)
Tulbagh, Wes-Kaap
Laaste rusplek Kerkstraat 26, Tulbagh, Wes-Kaap
Gade Marjorie Long (1952–1963)[1]
Ferrie Binge (1968-)
Nasionaliteit Suid-Afriker
Veld Skilderkuns
Opleiding Universiteit van die Witwatersrand
Beweging Tachisme (art informel)
Assemblage
Abstrakte ekspressionisme
Werke Crespian (1957)
Celestial Bicycle (1958)
Waterlily Ball (1958)
Beïnvloed deur Michel Tapié de Céleyran
Rodolphe Stadler
Anthony Denney
Gutai-groep

Vroeë lewe en opvoeding

wysig

Christo Coetzee word op 24 Maart 1929 te Biccardstraat, Turffontein in Johannesburg aan Josef Adriaan Coetzee en Francina Sofia Kruger (1888–1964) gebore.[4] Die familie het in die omgewing van Colesberg geboer, maar trek voor Christo se geboorte as gevolg van droogte en die verdunning van inkomste (weens 'n groot aantal seuns op die Coetzees se familieplaas, Strydpoort) na die ryk mynboustreek Witwatersrand op soek na inkomste. Christo se vader ontwikkel tuberkulose, toe omganklik as myntering bekend, en verwissel sy werk met 'n loopbaan in die boubedryf, waar 'n talent vir teken gou na voorskyn kom. Christo sou later sy kunstalent aan sy vader toeskryf, en sy besigheidsvernuf aan sy moeder. Sy vader sterf in 1939, waarna hy deur sy moeder en sy twee susters, Gertruida en Johanna, onderskeidelik twintig en sestien jaar ouer as hy, opgevoed is.[5]

Coetzee woon Parkview Primêre Skool by en daarna Parktown Hoër Seunskool, waar hy 'n entoesiastiese kunsstudent word.

Van 1946 tot 1950 studeer hy aan die Universiteit van die Witwatersrand, waar ook Larry Scully, Cecil Skotness, Esmé Berman, Nel Erasmus, Ruth Allen (née Furness), Gordon Vorster, Anna Vorster, en Gerda Meyer (née Eloff) toe aan die studeer is. Tesame met Scully, Skotness, Vorster en Erasmus word hy deel van die sogenaamde Wits-groep, 'n ongehegte groep wat bekend is nie soseer vir enige estetiese filosofie nie, maar eerder vir die groepslede se onderskeie uiteindelik suksesvolle loopbane.[6] Coetzee ontwerp ook dekor en kostuums vir die universiteit se dramaproduksies, en val onder die invloed van onderwysers Charles Argent, Maria Stein-Lessing, Heather Martienssen, en Marjorie Long. Laasgenoemde sou later Coetzee se eerste eggenote word.[5]

Christo Coetzee studeer in 1951 af met 'n graad in die skone kunste, waarna hy sy eerste solo-uitstalling in Januarie van daardie jaar hou. Hierdie uitstalling word deur die direkteur van die Suid-Afrikaanse Nasionale Galery, John Paris,[7] geopen en toon portrette in die styl van Victoriaanse daguerreotipie.[8]

Loopbaan en reise

wysig

Londen, 1951–1955

wysig

Gefinansier deur 'n beurs van die Universiteit van die Witwatersrand, reis Coetzee in 1951 na Londen waar hy onder professor William Coldstream aan die Slade School of Art studeer. Die jaar daarop trou hy met Marjorie Long in Hammersmith, Londen. Hul wittebrood duur agt maande[9] en word in die Spaanse kusdorp Benodirm in Alicante deurgebring. Nadat sy vrou na Suid-Afrika terugkeer, bring hy 'n verdere ses maande in Londen deur voordat hy aan die begin van 1953 na Johannesburg terugkeer.[5]

Terug in sy tuisland werk Coetzee eers by Suid-Afrikaanse Spoorweë en daarna by die Universiteit van die Witwatersrand. Die kantoorwerk verveel hom, en sy lewe word tydelik opgevrolik deur 'n uitstalling van sy klein olieskilderye by die Lawrence Adler-galery in Johannesburg. Die uitstalling wek belangstelling in sy werk by die Kaapstadse kunshandelaar Louis Schachat, wat dit gevolglik sy prioriteit maak om Coetzee se werk van hierdie uitstalling en die uitstalling in 1951 in die hande te kry. Coetzee word deur wanderlust oorval en vertrek op 6 November 1953 terug na Londen. Sy huwelik met Long sou later in 1963 as gevolg van hierdie gedrag ontbind, en sy vergesel hom nooit weer op 'n internasionale reis nie.[3][5]

Hierdie reis moes Coetzee self finansier; hy aanvaar dus noodgedwonge 'n onvervullende administratiewe pos by 'n tabakmaatskappy. Hy doen navraag by Gimpel Fils, waar Peter en Ernest Gimpel (neefs van Joseph Duveen) hom aanraai om aansoek te doen om 'n pos by die beramingsbesigheid van Robert Savage, waar Coetzee inderdaad 'n meer vervullende posisie opneem. Gedurende hierdie tyd neem Coetzee een van sy skilderye na Gillian Ayres by die Artists' International Association. Ayres wys die skildery aan fotograaf en stilis Anthony Denney, wat dit onmiddellik vir £12 opraap.[3]

Denney nooi Coetzee vir aandete by sy huis te 30 St. Peter's Square, Hammersmith, Londen, waar Coetzee sy skildery bo 'n werk van Antoni Clavé sien hang. Dit was die begin van 'n lewenslange vriendskap. In 1954 trek Coetzee in een van Denney se spaarkamers in, waar hy sy huur deur middel van skilderye betaal.[5] Denney neem sodoende omtrent tien van Coetzee se skilderye gedurende hierdie tydperk in besit.[3]

In Maart 1955 reël Denney 'n uitstalling vir Coetzee by die Hanover-galery. Die galery had 'n reputasie vir die vertoon van uitdagende moderne kunstenaars: alumni sluit in Francis Bacon, Graham Sutherland, Alberto Giacometti, Lucian Freud, William Scott, en Henry Moore.[3] Dít was Coetzee se eerste buitelandse uitstalling, en val toevallig saam met Richard Hamilton se solodebuut by daardie galery, wat toe deur Erica Brausen bestuur is en finansieel deur Sir Max Aitken, 2de Baronet, seun van Max Aitken, Heer van Beaverbrook, ondersteun is. Die verrigtinge is deur Loelia, Hertogin van Westminster, waargeneem.

 
Pompeian Lobster, ca. 1954, olie op veselbord, 120 x 120cm

Coetzee se uitstalling bestaan uit 51 portrette en stillewes. Volgens Coetzee betaal Denney £100 vir Pompeian lobster; kleiner skilderye is teen £50 elk verkoop. Op 26 Oktober 2011 verkoop afslaers Bonham's een van hierdie skilderye – Fabergé egg – uit die versameling van Max Aitken, wat namens hom deur Le Roux Smith Le Roux gekoop is,[7] vir £13 750, wat die koperspremie insluit.[10] Ander kopers was Sandy en Bunny Roger – wie se twee aanskaffings in 1998 deur Sotheby's verkoop is – en Elizabeth David.[3]

Italië, Januarie 1956 – April 1956

wysig

In 1956 ontvang Coetzee en Australiër Sydney Nolan[7] 'n beurs van die Italiaanse regering, deur bemiddeling van die British Council, vir 'n vertoef van vier maande in Italië. Met 'n inleidingsbrief van Erica Brausen aan Pawel Tsjelitsjef, vertrek hy in Januarie van daardie jaar na Frascati. Hy ontmoet Alberto Burri in Rome, besoek die Quadrenniale di Roma, en reël die aanskaf van Burri se Tutto Nero vir Anthony Denney se versameling. Later lê hy 'n pelgrimstog na Peggy Guggenheim in haar huis in Venesië af; hy sou die glas- en metaalhek daar van die Amerikaanse kunstenaar Claire Falkenstein duidelik onthou.[5]

Parys, 1956–1959

wysig
 
Painting Yellow, 1957, olie op assemblage, 182 x 91 x 11 cm, Jan du Toit-versameling

Op 'n besoek aan Anthony Denney in Londen merk die Franse tachis Georges Mathieu een van Coetzee se skilderye op. Hy rig gevolglik 'n uitnodiging aan Coetzee om na Parys te kom en die Galerie Rive Droite te besoek en die eienaar, Jean la Carde, te ontmoet. Met Coetzee se aankoms in Parys word hy deur Michel Tapié de Céleyran aan Mathieu voorgestel. Tapié sou Coetzee se werke met die styl van art informel (tachisme) beïnvloed.[7]

 
Untitled, 1957, olie op doek, Jan du Toit-versameling

Jean la Carde besluit kort daarna om te trou en die galery te sluit. Met die aanmoediging van Denney en Tapié, trek Coetzee na die nuwe Galerie Stadler, wat 'n jaar vantevore deur Rodolphe Stadler te 51 Rue de Seine gestig is. Die galery bied 'n toelaag aan sy kunstenaars en vereis dat hulle gereeld uitstallings van skilderye voorsien. Coetzee vestig sy ateljee in 'n kelder te 4 Rue de l'Hotel Colbert, en woon in die solder van 5 Rue de Lille – beide adresse in die sewende arrondissement op die Linkeroewer.[5][11]

In 1958 word Coetzee se assemblageskildery Crespian (1957) in die Pittsburgh Internasionale Uitstalling van Kontemporêre Skilder- en Beeldhoukuns, tesame met kunstenaars soos Joan Mitchell, Conrad Marca-Relli, Édgar Negret, Maurice Wyckaert, Nassos Daphnis, Ellsworth Kelly, Alexander Calder, en Richard Diebenkorn, uitgestal.[8][12]

Coetzee word 'n bywoner van die Donderdag-salon van Marie-Louise Bousquet, eggenote van dramaturg Jacques Bousquet en redaktrise van Harper's Bazaar in Parys vir vyftig jaar.[13] Hier ontmoet Coetzee die Nederlandse skilder Karel Appel, Annabel Buffett (eggenote en muse van Bernard Buffet), en galeryis Charles Vessey.

Coetzee vorm 'n belangrike vriendskap met Aileen Hennessy, die konjakerfgenaam, wat in 'n woonstel te 1 Rue Git-le-Cœur in die sesde arrondissement, slegs sewe minute se stapafstand van Coetzee se ateljee, woon. Aileen was 'n skilder wat Coetzee na galerye vergesel en hom na die samekomste wat sy in haar woonstel aan die Seine aanbied, nooi. Die tipe bywoners van hierdie byeenkomste sluit byvoorbeeld Aileen se suster Scheilagh en Alice DeLamar, erfgenaam van die fortuin van Joseph Raphael de Lamar, wat ook 'n woonstel in dieselfde gebou had, in. In latere jare sou Aileen se broer, Francis Hennessy, Coetzee in Tulbagh (Suid-Afrika) besoek.[5]

Op 17 Maart 1959 sluit Coetzee by Lucio Fontana aan deur sy werk by die Galerie Stadler uit te stal. Tydens hierdie aangeleentheid bied Solange de Noailles, Duchesse d'Ayen, moderedaktrise van die Franse Vogue, 'n middagete aan met talle toekomstige versamelaars van Coetzee se werke. Die groep sluit argitek en binnenshuise versierder Victor Grandpierre, Marie-Hélène de Rothschild, en Tom Kernan, redakteur van Maison & Jardin, in.[5]

Japan, Februarie 1959 – Maart 1960

wysig
 
Christo Coetzee (regs) en Michio Yoshihara, Osaka (1959)

Coetzee ontvang in 1959 deur bemiddeling van die Bitish Council 'n Japannese regeringsbeurs vir twee jaar se studie in Osaka en Tokyo. Francis King, wat later 'n gerespekteerde skrywer sou word, werk by die Bitish Council en is Coetzee se skakel daar. Kort ná sy aankoms in Februarie 1959[7] word hy deur professor J. Ijimi van die Universiteit van Kyoto na die kunstenaarsgroep Gutai verwys. Coetzee het basiese kennis van die groep danksy Michel Tapié, en hy ontmoet binnekort die groep se stigter Jiro Yoshihara en sy seun Michio Yoshihara. Coetzee sou elf maande op samewerking met hierdie belangrike Japannese kunstenaars bestee.

Coetzee lê gereeld besoek af aan Tokyo, waar hy selfs 'n ateljee opneem. Hierdie werk loop in Oktober 1959 uit op 'n uitstalling van werke in die styl van art informel by die Minami-galery in Tokyo.[3] In Tokyo ontmoet Coetzee ook die kunstenaar Takako Idemitsy en haar eggenoot Tono, 'n kunsresensent.[5]

Die Gutai-groep nooi Coetzee uit om by die Takashimaya-galery in Osaka in 1960 uit te stal. Hy stal dus tussen 20 en 24 Januarie 1960 uit, met 'n inleiding deur Francis King.[3] In 1976 skenk Coetzee elf Gutai-skilderye, tesame met 'n Gutai Pinacotheca-publikasie,[14] aan die Rand Afrikaanse Universiteit (nou die Universiteit van Johannesburg).[5]

Een van Coetzee se skilderye van hierdie tydperk, Butterfly lighting in a diamond (1960), word deur Philip Johnson vir $1 000 van die Stadler-galery gekoop en reguit na die Museum of Modern Art gestuur vir die 1961 The art of assemblage-skou[3] wat uit 140 kunstenaars behels, insluitende Braque, Dubuffet, Marcel Duchamp, Picasso, en Kurt Schwitters, asook die Amerikaners Man Ray, Joseph Cornell, en Robert Rauschenberg.[15] Coetzee sou Johnson in sy glashuis in New Canaan, Connecticut in 1962 besoek.[5]

Coetzee verlaat Japan in Maart 1960 vir 'n solo-uitstalling by die Swertzhoff-galery in Boston, wat ook die assemblagekunstenaar Bruce Conner verteenwoordig het, gevolg deur 'n groepuitstalling by die Martha Jackson-galery te 32 East 69th Street, New York.[5] Die tweeledige skou New Media, New Forms en New Media-New Forms: Version II loop onderskeidelik van 6 tot 24 Junie 1960[16] en van 28 September tot 22 Oktober 1960.[17] Coetzee is betrokke by die eerste weergawe van die skou, tesame met Antoni Tàpies, Jean Arp, Alberto Burri, Alexander Calder, John Chamberlain, Joseph Cornell, Jim Dine, Jean Dubuffet, Dan Flavin, Jasper Johns, Allan Kaprow, Yves Klein, Louise Nevelson, Claes Oldenburg, en Robert Rauschenberg.

Parys, 1961–1965

wysig
 
Et in Arcadia Ego, 1964, 195 x 130 cm, olie op doek

Christo Coetzee se eerste soloskou by Galerie Stadler open einde Januarie 1961 en in April 1961 word soloskoue by die Lawrence Adler-galery in Johannesburg en die Galerie d'Arte del Naviglio in Milaan gehou. Rondom hierdie tyd wen Anthony Denney en sy vennoot Alex Collins 'n opdrag van die verskepingsmagnaat Basil Mavroleon om die interieur van sy seiljag Radiant II te ontwerp.[18]

Gedurende dieselfde jaar, op pad na 'n onthaal wat deur die kunshistorikus en medestigtende redakteur van die tydskrif L'ŒIL, Rosamond Bernier, aangebied is, sit Coetzee in 'n hysbak vas saam met Elsa Schiaparelli. Hulle begin gesels en word bevriend, en Schiaparelli bestel 'n skildery vir die bemarking van haar parfuum S. Die skildery word later op die ereplek bo die trappestel by haar huis te 22 Rue de Berri in die agtste arrondissement van Parys gehang.[5]

In 1962 word Coetzee se Celestial Doors (1961), 'n diptiek uitgevoer op twee aluminiumdeurrame, uitgestal by die uitstalling Antagonismes 2 : L'Objet, Musée des Arts Décoratifs, Palais du Louvre, Parys, 7 Maart – April 1962, wat deur François Mathey saamgestel is en werke ingesluit het van kunstenaars soos Yves Klein en Dorothea Tanning.[19]

Ook in 1962 word Coetzee in die ateljee deur Danie van Niekerk van die Rembrandt-groep besoek vit die bestelling van 'n werk vir die Turmac-tabakmaatskappy in Zevenaar, Nederland. Hierdie versameling is in 1960 deur Alexander Orlow begin en het gesrespekteerde adviseurs in diens gehad om verkrygings te oorsien. Ten tyde van die Coetzee-verkryging was die Stedelijk Museum-direkteur Willem Sandberg die verkrygingsadviseur. Die versameling sou die Peter Stuyvesant-versameling genoem word en sou in 1994 na die BAT Artventure-versameling hernoem word.[20]

'n Tweede solo-uitstalling van neobarokwerke word van 22 Oktober tot 18 November 1963 by die Galerie Stadler gehou. Die inleiding tot die uitstalling is weer eens deur Michel Tapié de Céleyran aangebied en foto's wys dat Anthony Denney, Duchesse d'Ayen en Aileen Hennessy aanwesig was.[5]

Finestrat en Tulbagh, 1965–1983

wysig

In 1965 word Coetzee genoop om sy ateljee in Rue de l'Hotel Colbert te verlaat weens planne om die gebou te restoureer. Coetzee se vriend Anthony Denney, met wie hy so vroeg as 1956 al gereeld by Salvador Dalí en sy broer Gala besoek aflê in Port Lligat op die Spaanse Cap de Creus-skiereiland, was in besit van 'n finca (hoewe) naby die bergdorp Finestrat in Valencia. In die lig van die verlies van sy ateljee, skaf Coetzee 'n huis in Finestrat aan, waar hy hom vestig. Terwyl hy in Spanje woon, bevriend hy Imme Reich en Frederico van Ankum en stal hy by hul Galeria Arrabal in Callosa d'En Sarrià uit.[5]

Hy begin ook aansienlik meer tyd in sy tuisland bestee en stal meer gereeld daar uit.[5] Tydens 'n kort besoek aan Suid-Afrika word daar besluit om 'n terugskouende uitstalling van sy werk by die Pretoria-kunsmuseum van Desember 1965 tot Januarie 1966 te hou. Die uitstalling is deur Albert Werth saamgestel en daar is 77 van sy werkstukke, wat oor 'n tydperk van sewentien jaar strek, uitgestal.[8]

In Mei 1966 sterf Coetzee se vriend Ludwig Binge weens hartprobleme in Pretoria. Coetzee nooi Binge se weduwee, Ferrie, om hom in Spanje in die daaropvolgende jaar te besoek. Anthony Denney reik 'n eenderse uitnodiging aan haar uit. Sy arriveer in Junie 1967, en sy en Coetzee trou in Gibraltar op 5 Maart 1968. Sedertdien sou Coetzee sy tyd tussen Spanje en Suid-Afrika verdeel. In Oktober van daardie jaar word Coetzee se werk vir die eerste keer in sewentien jaar in die Kaap uitgestal. Die uitstalling was in Stellenbosch.

 
Homage to Balla, 1975, 67 x 79 cm, gouache op papier

In 1975 betree Christo Coetzee 'n nuwe tydperk in sy loopbaan. Hierdie tydperk sou later deur sommige resensente na verwys word as 'n protesfase of 'n kluisenaarsfase.[5][7] In Januarie 1975 open 'n solo-uitstalling van sy werk by die galery van die voormalige Suid-Afrikaanse Kunsvereniging (Kaap). Die volgende middag keer Coetzee terug na die galery en sny 23 skilderye in flenters op. Die daad is ontketen deur 'n swak beoordeling van sy uitstalling en 'n nuusberig oor die kunstenaar Christo Claude, met wie se werk Coetzee vertroud was tydens sy vertoewe in Europa. Op 7 Februarie 1975 lewer Coetzee 'n lesing oor die daad by die Suid-Afrikaanse Kunsvereniging in Kaapstad, waar hy hierdie vernietigende aksie in die konteks van van sy werke van die 1950's plaas en waartydens hy na die daad as 'n Gutai-daad verwys. In Mei 1975 word talle van die vernielde skilderye by die Rand Afrikaanse Universiteit se Gencor-galery uitgestal. Coetzee bied weer 'n openbare lesing aan oor die prosesse betrokke by sy werk.[5]

Die dag na die openingsaand van die Suid-Afrikaanse Kunsvereniging (Noord-Transvaal) in Pretoria in 1978 verf Coetzee van sy werke met swart verf toe; hy is egter oorreed om sommige van die oorblywendes eerder met swart doeke te bedek en om die oorspronklike werke onbeskadig te hou.

By die openingsaand van 'n uistalling van Ferrie Binge-Coetzee se werk in Potchefstroom in 1983 koop Coetzee 'n skildery, sny dit in stukke en versprei die flardes onder die gehoor, waarna hy hulle oorreed om die vernielde werkstuk op te eet. Dit was 'n indirekte verwysing na Daniel Spoerri se Eat Art as 'n vorm van artistieke protes.[5]

Latere jare en nalatenskap

wysig
 
The Perfect One, 1994, 122 x 122 cm, olie op paneel

Christo Coetzee ontvang in 1983 die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns se Eremedalje vir daardie jaar.[7][21] In dieselfde jaar word 'n herdenkingsuitstalling by die Potchefstroomse Universiteit gehou, tesame met 'n retrospektief by die Pretoria-kunsmuseum. 'n Uitstalling van sy werk word in 1985 by die Taipei-skonekunstemuseum in Taiwan gehou.[3] In 1999 word 'n belangrike retrospektief in Stellenbosch gehou.[22]

Coetzee beswyk op 12 November 2000 in Tulbagh aan kolorektale kanker. Sy huis, 'n nasionale monument wat uit 1796 dateer,[23] is saam met die skuur wat hy as 'n ateljee gebruik het, gerestoureer en in Augustus 2011 as die Christo Coetzee Huismuseum en Galery geopen.[24] Coetzee se versameling van by die 2 600 objets d'art is aan die Universiteit van Pretoria-kunsversameling, wat reeds van 193 van die kunstenaar se kunswerke in besit was, geskenk.[25]

Loopbaanuitstallings

wysig
  • Sasol-kunsmuseum, Stellenbosch, Christo Coetzee 70, 17 April 1999 – 27 Junie 1999[22]
  • Taipei-skonekunstemuseum, Taiwan, Exhibition of Post-modern paintings by Christo Coetzee, 5 Oktober 1985 – 20 Oktober 1985
  • Pretoria-kunsmuseum, Pretoria, Retrospective Exhibition (1965–1983), 1983
  • Potchefstroomse Universiteit vir CHO, Potchefstroom, Commemorative Exhibition, 1983
  • Suid-Afrikaanse Kunsvereniging (Noord-Transvaal), Pretoria, 1978
  • Suid-Afrikaanse Kunsvereniging (Kaap), Kaapstad, Januarie 1975
  • Galerie Connoisseur, Northcliff, Johannesburg, 1 Februarie 1973 – 15 Februarie 1973[26]
  • Goodman-galery, Johannesburg, April 1971[27]
  • Goodman-galery, Johannesburg, Februarie 1969[28]
  • Pretoria-kunsmuseum, Christo Coetzee, 1 Desember 1965 tot 2 Januarie 1966
  • Galerie Stadler, Parys, Peintures de Coetzee, 22 Oktober 1963 – 18 November 1963
  • Museum of Modern Art, New York, The Art of Assemblage, 1961[15]
  • Galerie Stadler, Parys, Coetzee, 24 Januarie tot 20 Februarie 1961[29]
  • Takashimaya-galery, Osaka, Coetzee: Exhibition presented by the Gutai Art Association, Januarie 1960
  • Minami-galery, Tokyo, Oktober 1959
  • Galerie Stadler, Parys, Christo Coetzee, 17 Maart 1959[30]
  • Pittsburgh International Exhibition of Contemporary Painting and Sculpture, Pittsburgh, Pennsilvanië, 5 Desember 1958 tot 8 Februarie 1959
  • Hanover-galery, Londen, Christo Coetzee, 17 Maart tot 15 April 1955
  • ID Booksellers, Kaapstad, Christo Coetzee, Januarie 1951[7]

Belangrike versamelings

wysig

Christo Coetzee se werke word by 'n aantal noemenswaardige versamelings ingesluit:[21]

Internasionaal

wysig
  • Beaverbrook-kunsgalery, Nieu-Brunswyk, Kanada
  • Versameling van Anthony Denney, Musée d'Art Moderne, Toulouse, Frankryk
  • Internasionale Sentrum vir Estetiese Navorsing, Turyn, Italië
  • Taipei-skonekunstemuseum, Taiwan
  • Idemitsu-versameling, Tokyo, Japan
  • Peter Stuyvesant-versameling, Amsterdam
  • Turmac-versameling, Zeevenaar, Nederland
  • Schlesinger-kunsversameling, Italië

Suid-Afrikaanse musea

wysig

Suid-Afrikaanse universiteitversamelings

wysig

Korporatiewe en ander versamelings

wysig

Verwysings

wysig
  1. ↑ Coetzee, Christo (Webblad). Ffiago. URL besoek op 2014-05-04.
  2. ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 Stevenson, Michael and Viljoen, Deon (2001). Christo Coetzee: paintings from London and Paris 1954–1964. Kaapstad: Fernwood Press. ISBN 1-874950-62-8.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  4. ↑ Christo Coetzee se moeder het beweer dat sy aan Staatspresident van die ZAR, Paul Kruger, verwant was.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 Ballot, Muller (1999). Christo Coetzee. Kaapstad: Human & Rousseau. ISBN 0-7981-3914-5.
  6. ↑ Berman, Esmé (1983). Art and Artists of South Africa. Kaapstad: A A Balkema. p. 508. ISBN 0-86961-144-5.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Miles, Elza. Christo Coetzee: skilder van die veranderlike konstante. Lantern 33(2), April 1984: 36-48.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Gray, Stephen. Christo Coetzee and the avant-garde. Lantern 20(4), Junie 1971: 26-35.
  9. ↑ Christo Coetzee (Webblad). GetJEALOUS.com.
  10. ↑ Bonham's. "Sale 18966 – The South African Sale: Part II, 26 Oct 2011". Besoek op 6 Maart 2012.
  11. ↑ Barnard, Chris. Skilders in die son. Die Huisgenoot, 9 April 1971: 36-38.
  12. ↑ Die 1958 Pittsburgh Tweehonderjarige Internasionale Uitstalling van Kontemporêre Skilder- en Beeldhoukuns : Departement van die Skone Kunste, Carnegie-instituut, 5 Desember 1958 – 8 Februarie 1959. [Pittsburgh]: Carnegie-instituut, Departement van die Skone Kunste, 1958. (katalogus, met 'n inleiding deur Gordon Bailey Washburn)
  13. ↑ "Mrs. Bousquet, 88, of Harper's Bazaar". New York Times. 16 Oktober 1975. Besoek op 6 Maart 2012.
  14. ↑ Ming, Tiampo (2011). Gutai: Decentering Modernism. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-80166-7.
  15. ↑ 15,0 15,1 Seitz, William Chapin. The Art of Assemblage. New York: Museum of Modern Art, 1961.
  16. ↑ Canaday, John. Art: A Wild, but Curious, End-of-Season Treat. New York Times, 7 Junie 1960.
  17. ↑ Canaday, John. The Blind Artist: In a Crucial Time He Plays at Games. New York Times, 2 Oktober 1960.
  18. ↑ L'ŒIL, Paris, June 1962
  19. ↑ Antagonismes 2 : L'Objet, Musée des Arts Décoratifs, Palais du Louvre, Paris, 7 Maart – April 1962. Katalogus.
  20. ↑ Sothebys. "The BAT Artventure Collection Formerly Known as the Peter Stuyvesant Collection, Part Two, 19 Apr 2011". Besoek op 12 Maart 2012.[dooie skakel]
  21. ↑ 21,0 21,1 Berman, Esmé (1983). Art and Artists of South Africa. Kaapstad: A A Balkema. pp. 98–101. ISBN 0-86961-144-5.
  22. ↑ 22,0 22,1 SASOL-kunsmuseum (1999). Christo Coetzee 70. Stellenbosch: Universiteit Stellenbosch. ISBN 0-7972-0726-0.
  23. ↑ Fransen, Hans (2004). The Old Buildings of the Cape. Kaapstad: Jonathan Ball Publishers. p. 372. ISBN 1-86842-191-0.
  24. ↑ Litnet. "Tulbagh Spring Arts Festival 2011". Litnet. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Desember 2012. Besoek op 18 Maart 2012.
  25. ↑ Universiteit van Pretoria. Christo Coetzee (1929–2000). Universiteit van Pretoria-kunsmuseum: Pretoria, 2011.
  26. ↑ Christo Coetzee ARTLOOK, 6(1), Januarie 1973: 10-11.
  27. ↑ Denney, Anthony. Christo Coetzee ARTLOOK 53, April 1971: 41-42.
  28. ↑ Goodman, Linda. Onderhoud tussen Christo Coetzee en Linda Goodman. ARTLOOK 27, Februarie 1969: 11.
  29. ↑ Cimaise: present day art and architecture, Maart – April 1961, 8(52): 90.
  30. ↑ Mock, Jean Yves. Fontana and Coetzee at the Galerie Stadler Apollo: the magazine of the arts for connoisseurs and collectors, Mei 1959: 48.

Eksterne skakels

wysig
  • Miles, Elza: Christo Coetzee - skilder van die veranderlike konstante. In: Lantern. Tydskrif vir Kennis en Kultuur. Jaargang 33, nr. 2, April 1984


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Christo_Coetzee&oldid=2654467"