István Kertész

István Kertész (28 Augustus 1929 – 16 April 1973) was 'n internasionaalbekende Joods-Hongaarse orkes- en operadirigent wat dwarsdeur sy kort maar voortreflike loopbaan baie van die wêreld se groot orkeste, insluitend die Cleveland, Chicago, Philadelphia, New York, Los Angeles, Pittsburgh, Detroit, San Francisco en Minnesota Orkeste in die Verenigde State, sowel as die Londense Simfonieorkes, Weense Filharmoniese Orkes, Berlynse Filharmoniese Orkes, Koninklike Concertgebouw-orkes, Israel Filharmoniese Orkes, en L'Orchestre de la Suisse Romande gedirigeer het.

István Kertész

Sy orkesrepertorium sluit meer as 450 werke uit alle tydperke in. Dit word geëwenaar deur 'n repertorium van sestig operas, van Mozart, Verdi, Puccini en Wagner tot die meer kontemporêre Prokofiëf, Bartók, Britten, Kodály, Poulenc en Janáček. Kertész was deel van 'n ryk musikale tradisie wat mede-Hongaarse dirigente soos Fritz Reiner, Antal Doráti, János Ferencsik, Eugene Ormandy, George Szell, János Fürst, Ferenc Fricsay, Georg Solti en Ferenc Fricsay opgelewer het.

Deur sy grammofoonopnames is István Kertész deur 'n nuwe en jonger gehoor herontdek en word hy toenemend beskou as een van die grootste dirigente van alle tye.

Vroeë lewe

Kinderjare

Kertész is in 1929 in Boedapest, Hongarye, gebore as die eerste kind van Margit Muresian en Miklós Kertész. Sy suster Vera is vier jaar later gebore. Sy vader Miklós Kertész, wat gebore is in Szécsény, Hongarye in 'n groot Joodse familie, was die direkteur van 'n leerwerke-firma en is in 1938 aan appendisitis oorlede. Margit Muresian Kertész, 'n energieke, intellektueel begaafde vrou, moes gaan werk het om haar gesin te onderhou. Kertész het op 'n vroeë ouderdom 'n groot liefde vir musiek getoon en vioollesse begin neem. "Toe ek ses was en met musiek begin het", het hy aan 'n onderhoudvoerder van High Fidelity gesê, "was dit 1935, en wrede dinge het in Europa gebeur...ek het vertroosting in musiek gevind, met oefeninge op die klavier, die viool en die skryf van klein werke".

Die Tweede Wêreldoorlog en die Holocaust

Met die mislukking van Hongarye se pogings om 'n wapenstilstand met die westelike bondgenote te onderhandel, het Duitse magte Hongarye op 19 Maart 1944 beset. Die gesin was bewus van wat met die Jode in Europa aan't gebeur was en het weggekruip. Die meeste van Kertész se uitgebreide familie is in Julie 1944 na Auschwitz gedeporteer en het nie die Holocaust oorleef nie.

Op aandrang van sy moeder, en ondanks die oorlogsonderbrekings van lugaanvalle, deportasies, hongersnood en invalle deur beide Duitsers en later die Russe, het István Kertész sy musikale studies voortgesit. Toe hy twaalf was, begin Kertész naas die viool die klavier en komposisie studeer. Die jong Kertész het saam met sy suster Boedapest se ryk kulturele lewe benut en byna elke aand simfoniese - of opera optredes bygewoon. Dit was in hierdie tyd dat Kertész besluit het om dirigent te word. Na die oorlog het hy sy formele studies hervat en die Kölcsey- Gymnasium bygewoon waar hy in 1947 met lof gegradueer het.

Dieselfde jaar het István Kertész as 'n beursstudent ingeskryf aan die Koninklike Akademie van Musiek, nou die Franz Liszt Musiekakademie in Boedapest, waar hy viool, klavier en komposisie onder Zoltán Kodály, Leo Weiner en Rezső Kókai studeer het. Kertész het 'n groot belangstelling in die dirigeerkuns ontwikkel en 'n student geword van János Ferencsik en László Somogyi. By die konservatoria het Kertész ook sy vrou, die liriese sopraan Edith Gancs, met wie hy in 1951 getroud is, ontmoet. Sy het later haar naam verander na Edith Kertész-Gabry. Die begaafde musikale paar was deel van 'n talentvolle groep musikante. Musikaal is Kertész die meeste beïnvloed deur László Somogyi, Bruno Walter en Otto Klemperer, destyds die direkteur van die Boedapest-opera.

Loopbaan

István Kertész het op 17 Desember 1948 sy debuut as dirigent gemaak met 'n program bestaande uit die musiek van Mozart.

Boedapest

Van 1953 tot 1955 is Kertész as hoofdirigent van die Filharmoniese Orkes by Győr aangestel, welke pos hy twee jaar lank beklee het. Gedurende hierdie periode het hy die geleentheid gehad om 'n breë simfoniese repertorium te ontwikkel, en die opera-orkes van Boedapest van 1955 tot 1957 gelei. Hy het ook as assistent-professor in dirigeerstudies by die Franz Liszt Musiekakademie gewerk. Na die omwentelinge van die Hongaarse rewolusie, en met 'n jong gesin, het Kertész Hongarye verlaat. Kertész is 'n beurs aan die Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome aangebied waar hy saam met Fernando Previtali studeer het, terwyl sy vrou, Edith Kertész-Gabry, by die Bremen Opera gesing het. Kertész het met lof gegradueer en die hoogste toekenning van die Accademia, die Premio d'Atri, ontvang. Voorts het Previtali vir twee opeenvolgende seisoene vir Kertész gekies vir sy Corso di Perfezionamento waartydens Kertész veertig keer die Santa Cecilia-orkes gedirigeer het.

Na sy studies in Rome is Kertész betrek as gasdirigent van die Hamburg Simfonieorkes en die Staatsopera van Hamburg. Hy het ook as gasdirigent aldaar opgetree sowel as in Wiesbaden en Hannover, waar hy Duitse gehore gaande gehad het met sy meesterlike leiding van Fidelio en La bohème.

Augsburg Opera

In Maart 1960 is Kertész uitgenooi om Algemene Musiekdirekteur van die Augsburg-opera te word - 'n spesiale pos wat vir hom geskep is. Daar het hy opvoerings van Mozart se Die Towerfluit, Die Entführung aus dem Serail, Così fan tutte, en Die Huwelik van Figaro gedirigeer en 'n reputasie opgebou as een van die beste vertolkers van Mozart se werke. Met opwindende opvoerings van Verdi se Rigoletto, Don Carlos, Otello en Falstaff, en Richard Strauss se Salome, Arabella en Der Rosenkavalier, het Kertész homself ook as 'n meester van die beste Italiaanse romantiese operas bewys. Hy is uitgenooi na die Salzburg-fees en het Die Entführung aus dem Serail in 1961 daar gelei, sowel as die Die Towerfluit in 1963. Gedurende hierdie tydperk het Kertész ook die eerste van vele optredes by die Deutsche Oper Berlyn, die Berlynse Filharmoniese Orkes, Londen Simfonieorkes, Israel Filharmoniese Orkes, San Francisco Opera, Noord-Duitse Radio-simfonieorkes, Hamburg Simfonieorkes, München Filharmoniese Orkes, Beiere Radio-simfonieorkes en die Festival dei Due Mondi in Spoleto gelewer, waar hy Prokofiëf se Die Vuurengel gedirigeer het, sowel as saam met Arthur Rubinstein in Parys.

Kertész het ook sy vroegste opnames gemaak, waaronder Beethoven se Simfonie nr. 2 en Simfonie nr. 4 . Nadat hy reeds vir EMI/Columbia opnames gemaak het, het Kertész 'n eksklusiewe kontrak met Decca/Londen onderteken, vir wie hy tientalle wyd geprese opnames gemaak het. Reeds op hierdie vroeë stadium in sy loopbaan was Kertész se interpretasies van Brahms en Dvořák hoog aangeskryf vir hul deursigtige teksture en ongeveinsde frasering. In skrille kontras met Herbert von Karajan en George Szell, het Kertész op 'n ongedwonge wyse musiek gemaak, selfs wanneer hy die vinnigste tempi gehandhaaf het. Ander elemente wat 'n Kertész-opvoering opvallend gemaak het, was die elastisiteit van tempi - terwyl die strukturele samehang van 'n gegewe musikale werk gehandhaaf word. Sy Britse debuut het in 1960 saam met die Koninklike Liverpool Filharmoniese Orkes plaasgevind. Kertész het sy Amerikaanse buiging gedurende die 1961-62 seisoen gemaak, en ook 'n assosiasie met die Israel Filharmoniese Orkes begin en in Maart 1962 as gasdirigent van die orkes opgetree by die Mann Auditorium in Tel Aviv. Uiteindelik het Kertész gedurende 'n elf jaarlange tydperk meer as 378 komposisies saam met die Israelse Filharmoniese Orkes opgevoer.

Binne net vier jaar het István Kertész 'n blywende internasionale reputasie as dirigent gevestig.

Keulen Opera

In 1964 is Kertész aangestel as Algemene Musiekdirekteur van die Keulen-opera, waar hy die eerste Duitse uitvoering van Benjamin Britten se Billy Budd en Verdi se Stiffelio, sowel as die Mozart-operas La clemenza di Tito, Don Giovanni, Così-fan tutti en Die Towerfluit behartig het.

Terwyl hy 'n goeie verhouding met die dikwels kritiese Keulen-gehoor gehad het, was hulle soms nie tevrede met sy vinnige tempi nie. Sy Aïda van 1970, met Martina Arroyo in die titelrol, met een interval en enkele snitte, het minder as drie uur geduur.

Londense simfonieorkes

Hy het sy pos as direkteur van die Keulen-opera behou maar ook van 1965 tot 1968 hoofdirigent van die Londense simfonieorkes (LSO) geword en gasverskynings gemaak by die Royal Opera House, Covent Garden. Gedurende sy drie jaar as hoofdirigent van die LSO het Kertész stylvolle en verbeeldingryke optredes gegee. Hy is geprys vir sy opnames saam met die ensemble van die nege Dvořák- simfonieë, wat die eerste volledige opname van die Simfonie nr. 1 ingesluit het.

Gedurende hierdie tydperk in Kertész se loopbaan, te wete 1966, het hy ook Bartók se Bloubaard se Kasteel opgeneem saam met Christa Ludwig, wat die rol van Judith gespeel het, met Walter Berry wat die titelrol gesing het. Kertész se interpretasie van Bartók se moeilike en broeiende werk word deur baie beskou as die maatstaf wat uitvoerings van die besondere opera betref; "Die spel van die Londense simfonieorkes en Kertész se instinktiewe vormgewing van die drama...is nog nooit oortref nie."

Kertész was 'n gereelde gasdirigent van die Israelse Filharmoniese Orkes, die Weense Filharmoniese Orkes, die Philadelphia Orkes, die Chicago Simfonieorkes en talle ander orkeste. Hy is in 1973 as hoofdirigent van die Bamberg Simfonieorkes aangestel. Die Cleveland Simfonieorkes was die vorige jaar onsuksesvol gewees om hom daarheen te lok. Die orkesspelers het 96 tot 2 gestem om die raad te versoek om Kertész as plaasvervanger van George Szell te verkies. In Chicago het hy sy eerste optrede op die Ravinia-fees in Julie 1967 gelewer; hy was van 1970 tot 1972 die hoofdirigent van die fees.

Afsterwe

Graf van die Kertész-familie

Op 16 April 1973, terwyl hy op 'n konserttoer was, het Kertész verdrink terwyl hy aan die kus van Israel by Herzliya geswem het. Hy was besig met die opname van Brahms se Variasies op 'n Tema van Haydn, wat weldra beskou sou word as 'n legendariese weergawe daarvan, asook die volledige Brahms-simfonieë. Na sy ontydige dood het die Weense Filharmoniese Orkes as huldeblyk aan hom die opname van die Haydn-variasies voltooi.

Kertész is oorleef deur sy vrou, die operasopraan Edith Kertész-Gabry, sy kinders, Gábor, Péter, en Kathrin, sy moeder, Margit Muresian Kertész Halmos, en sy suster, die grafiese kunstenaar Vera Kertész.

Internasionale orkeste

István Kertész het as hoof- en as gaskirigent gedien onder die volgende orkeste: Bamberg Simfonieorkes, Berlynse Filharmoniese Orkes, Chicago Simfonieorkes, Cleveland Simfonieorkes, Koninklike Concertgebouw-orkes (Amsterdam), Detroit Simfonieorkes, Gürzenich Orkes (Keulen), Israel Filharmoniese Orkes, Japan Filharmoniese Orkes (Tokio), Londen Simfonieorkes, Los Angeles Filharmoniese Orkes, Minnesota Simfonieorkes, New Philharmonia Orchestra (Londen), München Filharmoniese Orkes, New York Filharmoniese Orkes, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks (München), Orquestre Nacional ( Madrid ), Orchester Radio-Télévision (Parys), Orchester de la Suisse Romande (Genève), Philadelphia Orkes, Pittsburgh Simfonieorkes, Radio-simfonieorkes (Berlyn), Opera Orkes van Santa Cecila (Rome), San Francisco Simfonieorkes , Symphonie Orchester des Norddeutschen Rundfunks (Hamburg), Koninklike Stockholm Filharmoniese Orkes, Tonhalle-Orchester (Zürich) en die Weense Filharmoniese Orkes.

Diskografie

Sy vele opnames sluit in die eerste volledige opname van La Clemenza di Tito van Mozart in. Hy was ook die eerste om die volledige Dvořák-simfonieë op te neem, en sy interpretasies daarvan word steeds as klassieke opnames beskou. Die pianiste Clifford Curzon, Hans Richter-Haaser, Vladimir Ashkenazy en Julius Katchen het elk uitstekende opnames saam met Kertész gemaak, waarvan die concertos van Mozart veral geïnspireerde opnames is. Met sy weergawes van Kodály se groot orkeswerke, en gegewe sy presiese nog passievol dirigeerstyl, was Kertesz besonder goed geskik vir werke wat die volle orkes se samewerking vereis, soos byvoorbeeld die Psalmus hungaricus en die Peacock Variasies. Die sonoriteit wat Kertész uit die LSO kon trek is kundig gebruik. Geen wonder dat Barry Tuckwell, die LSO se vernaamste horingspeler, gepraat het van die élan en entoesiasme waarmee Kertész die orkes kon laat speel nie, met baie lede wat Tuckwell ook nog beskou het as "ou klakouse wat nie bereid was om volgens die jong man se deuntjie te dans nie."

• Bartók, Bloubaard se Kasteel (Ludwig, Berry), Londen Simfonieorkes (LSO) (1965), DECCA SET 311
• Bartók, Klavierconcerto No. 3 in E, Sz. 119 (Katchen), LSO (1965), DECCA SXL 6209
• Beethoven, Klavierconcerto No. 3 in C mineur, Op. 37, Bamberg Simfonieorkes (BSO), OPERA EPK 3269
• Beethoven, Coriolan Ouverture, Op. 62, BSO, ARIOLA/Bacc. ZK 79287
• Beethoven
  • Leonore Ooverture No. 3, Op. 72b
  • Simfonie No. 2 in D majeur, Op. 36, BSO, OPERA EPK S 91
  • Simfonie No. 4 in B-mol Majeur, Op. 60, BSO, DENON COGQ-1008
• Brahms, Serenade No. 1 in D majeur, Op. 11, LSO (1967), DECCA SXL 6340
• Brahms, Serenade No. 2 in A majeur, Op. 16, LSO (1967), DECCA SXL 6368
• Brahms, Simfonie No. 1 in C mineur, Op. 68, Weense Filharmoniese Orkes (WFO) (1973), DECCA SXL 6675
• Brahms, Simfonie No. 2 in D majeur, Op. 73, WFO (1964), DECCA SXL 6172
• Brahms, Simfonie No. 3 in F majeur, Op. 90, WFO (1973), DECCA SXL 6677
• Brahms, Simfonie No. 4 in E mineur, Op. 98, WFO (1972), DECCA SXL 6678
• Brahms, Variasies op 'n Tema deur Haydn, Op. 56, WFO (1973), DECCA SXL 6677
• Bruckner, Simfonie No. 4 in E-mol majeur, "Romanties", LSO (1965), DECCA SXL 6227
• Donizetti, Don Pasquale (Sciutti, Corena, Krause, Oncina), Weense Staatsopera Orkes en Koor (1964), DECCA SET 280/81
• Dvořák, Serenade in D mineur vir Blaasinstrumente, Op. 44, LSO (1968), DECCA SXL 6368
• Dvořák, Ouvertures: In Nature's Realm, Carneval, Otello, Scherzo Capriccioso LSO (1966, 1965, 1965, 1963 respektiewelik), DECCA SXL 6348
• Dvořák, Requiem, Op. 89 (Lorengar, Komlossy, Ilosfalvy, Krause), LSO (1968), DECCA SET 416/7
• Dvořák, Slawiese Danse Nos. 1, 3, 8, 9, 10, Israel Filharmoniese Orkes (1962), DECCA SXL 6024
• Dvořák, Simfoniese Gedigte: Hussite, My Home, The Noonday Witch, The Water Goblin, LSO, (1965, 1965, 1970, 1970 respektiewelik) DECCA SXL 6543
• Dvořák, Simfoniese Variasies, LSO (1970), DECCA SXL 6510
• Dvořák, Simfonie No. 1 in C mineur, LSO (1966), DECCA SXL 6288
• Dvořák, Simfonie No. 2 in B-mol majeur, LSO (1966), DECCA SXL 6289
• Dvořák, Simfonie No. 3 in E-mol majeur, LSO (1966), DECCA SXL 6290
• Dvořák, Simfonie No. 4 in D mineur, LSO (1966), DECCA SXL 6257
• Dvořák, Simfonie No. 5 in F majeur, LSO (1965), DECCA SXL 6273
• Dvořák, Simfonie No. 6 in D majeur, LSO (1965), DECCA SXL 6253
• Dvořák, Simfonie No. 7 in D mineur, LSO (1964), DECCA SXL 6115
• Dvořák, Simfonie No. 8 in G majeur, LSO (1963), DECCA SXL 6044
• Dvořák, Simfonie No. 9 in E mineur "Uit die Nuwe Wêreld" LSO (1966), DECCA SXL 6291
• Werner Egk, Furchtlosigkeit und Wohlwollen, (Wunderlich) Beiere Radio-simfonieorkes & Koor, Orfeo 510011
• Gershwin, Rhapsody in Blue (Katchen), LSO (1968), DECCA SXL 6411
• Grieg, Klavierconcerto in A mineur (Katchen), Israel Filharmoniese Orkes (1962), DECCA SMD 1152
• Haydn
  • Simfonie No. 45 in F# mineur, "Farewell" BSO,
  • Simfonie No. 104 in D majeur, "Londen" ARIOLA/Bacc. ZK 80051
• Kodály, Háry János, Edinburgh Feeskoor en die LSO (1968), DECCA SET 399/400
• Kodály
  • Háry János Suite
  • Danse van Galanta (Szönyi), LSO (1964), DECCA SXL 6136
• Kodály, Psalmus Hungaricus, Op. 13, LSO (1969/70), DECCA SXL 6497
• Kodály, Peacock Variations, LSO (1969/70), DECCA
• Liszt
  • Klavierconcerto No. 1 in E-mol majeur, S. 124
  • Klavierconcerto No. 2 in A majeur (Karolyi), S. 125, Julian von Karolyi, Philharmonia Hungarica (1961), EMI C 047 - 50517
• Mozart, Così fan tutte, K. 588 (seleksies) (Popp, Fassbaender, Krause), Wene Haydn-orkes (1965), DECCA 433 066-2
• Mozart, Die Entführung aus dem Serail, (Wunderlich, Putz, Holm, Wolf, Wohlfahrt, Littasy), K.384, Salzburger Festspiele (1961), DECCA DK 11 560/1-2
• Mozart, Die Zauberflöte, K. 620 (Popp, Krauss, Krenn), Wene Haydn-orkes (1967), DECCA DK 11 560/1-2
• Mozart, La clemenza di Tito, K. 621 (Berganza, Casula, Fassbaender, Popp, Krenn, Franc), Weense Staatsopera en - Koor (1967), DECCA SET 357/59
• Mozart, "Masonic Funeral Music", (Fischer, Krenn, Krause), LSO (1968), DECCA SXL 6409
• Mozart:
  • Klavierconcerto No. 8 in C majeur, K. 246
  • Klavierconcerto No. 9 in E-mol majeur, "Jeunehomme", K. 271
  • Rondo in A mineur, K. 511 (Ashkenazy), LSO (1966), DECCA SXL 6259
• Mozart
  • Klavierconcerto No. 17 in G majeur, K. 453
  • Klavierconcerto No. 26 in D majeur, "Coronation", K. 537 (Richter-Haaser), LSO, EMI 1 047 - 50506
• Mozart
  • Klavierconcerto No. 23 in A majeur, K. 488
  • Klavierconcerto No. 24 in C mineur, K. 491 (Curzon), LSO (1967, DECCA SXL 6354
• Mozart, Klavierconcerto No. 27 in B-mol majeur, K.595 (Curzon), LSO (1967), Philips-DECCA 456757
• Mozart, "Mozart Festival", Vol. I, Wene Haydn-orkes, DECCA DK 11 536/1-2
• Mozart, "Mozart Festival", Vol. II, Weense Filharmoniese Orkes (WFO), DECCA DK 11 560/1-2
• Mozart, Requiem in D mineur, K. 626 (Ameling, Horne, Benelli, Franc), WFO (1965), DECCA SMD 1242
• Mozart
  • Sinfonia Concertante in E-mol majeur, K. 364
  • Klarinetconcerto in A majeur, K. 622 (Lautenbacher, Koch, Dörr), BSO, Turnabout STV 34 098
• Mozart
  • Sonate vir Orrel en Orkes No. 5
  • Sonate vir Orrel en Orkes No. 11 in D, K. 245
  • Sonate vir Orrel en Orkes No. 13
  • Sonate vir Orrel en orkes No. 14 (Ella), Corelli Kamerorkes, Hungaraton HCD 128662
• Mozart
  • Simfonie No. 25 in G mineur, K. 183/173 dB
  • Simfonie No. 29 in A majeur, K. 201
  • Simfonie No. 35 in D majeur, "Haffner", K.385, WFO (1972, 1972, 1962 respektiewelik), DECCA/Wene (Sofiensaal) KING 230E 51016
• Mozart
  • Simfonie No. 33 in B-mol majeur, K. 319
  • Simfonie No. 39 in E-mol majeur, K. 543, WFO (1962), DECCA SXL 6056
• Mozart
  • Simfonie No. 36 in C majeur, "Linz", K. 425
  • Simfonie No. 40 in G Mineur, K. 550, WFO (1963,1972 respektiewelik), Wene (Sofiensaal)/KING
• Mozart
  • Eine kleine Nachtmusik in G majeur, K. 525 WFO (1963), DECCA SXL 6091
• Mozart, Kroningsmis in C majeur, K. 317 WFO, OPERA EPK 3257
• Prokofiëf, Klavierconcerto No. 3 in C majeur, op. 26 (Katchen), LSO (1968), DECCA SXL 6411
• Ravel, Concerto vir Klavier en Orkes in G (Katchen), LSO (1968), DECCA SXL 6209
• Ravel, Concerto vir die Linkerhand in D majeur (Katchen), LSO (1968), DECCA SXL 6411
• Respighi
  • Pines of Rome
  • Fountains of Rome
  • The Birds (Gli uccelli), LSO (1968), DECCA SXL 6401
• Rossini, Stabat Mater Pilar Lorengar, Luciano Pavarotti, Yvonne Minton, Sotin, LSO (1970/1), DECCA SXL 6524
• Sjostakowitsj, Simfonie No. 5 in D mineur, Op. 47, Orchestre de la Suisse Romande (1962), DECCA SXL 6018
• Schubert
  • Simfonie No. 1 in D majeur, D. 82, WFO (1971), DECCA SXL 6552
  • Simfonie No. 2 in B-mol majeur, D. 125, WFO (1971), DECCA SXL 6552
  • Simfonie No. 3 in D majeur, D. 200, WFO (1971), DECCA SXL 6553
  • Simfonie No. 4 in C mineur, "Tragies", D. 417, WFO (1970), DECCA SXL 6483
  • Simfonie No. 5 in B-mol majeur, D. 485, WFO (1970), DECCA SXL 6483
  • Simfonie No. 6 in C majeur, D. 589, WFO (1970), DECCA SXL 6553
  • Simfonie No. 8/7 in B mineur, "Onvoltooid", D. 759, WFO (1963), DECCA SXL6090
  • Simfonie No. 9/7/8 in C majeur, D. 944, WFO (1962), DECCA SXL 6089
  • Ouvertures Des Teufels Lustschloss, D. 84, in die Italiaanse styl in C majeur, D. 591, Fierabras, D. 796, WFO (1963), DECCA SXL6090
• Schumann, Klavierconcerto in A mineur, Op. 54 (Katchen), Israel Filharmoniese Orkes (IFO), DECCA SMD 1152
• Smetana, Boheemse Rapsodie: Die Moldau, The Bartered Bride Overture, IFO (1962), DECCA SXL 6024
• Franz Strauss, Horingconcerto, Op. 8, (Barry Tuckwell), LSO (1966), DECCA SXL 6285
• Richard Strauss, Horingconcertos, Nos. 1-2, (Barry Tuckwell), LSO (1966), Decca BDX1259
• Verdi, Otello, Augsburg Staatsopera (1962), OPERA EPK 1220.

Bibliografie

• Sadie, Stanley. The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Macmillan, 1980.
• Jaeger, Stefan. Das Atlantisbuch der Dirigenten, Atlantis Musikbuch-Verlag, 1985.
• Lyman, Darryl. Great Jew in Music, JD Uitgewers, 1986.
• Holmes, John L.: Geleiers. 'n Gids vir versamelaars vir versamelaars, Gollancz Ltd. 1988.
• Myers, Kurtz. Indeks vir die opname van resensies 1984–1987, GK Hall, 1989.
• Pâris, Alain. Dictionnaire des interpretes et de l'interpretation musicale au XX siecle, Robert Laffont, 1989.

Eksterne skakels

• Istvan Kertész by AllMusic
• Fritz Wunderlich Kollegas