Liberta Venter

Liberta Venter (Burgersdorp, Kaapkolonie, 21 Mei 1901 – Nylstroom (aldaar begrawe), Transvaal, Suid-Afrika, 12 Augustus 1990) was predikantsvrou in die Gereformeerde Kerk en ’n leier onder die vroue van dié kerkverband.

Herkoms en skoolopleiding

Liberta Venter se ouers, Andries Gerhardus en Cecilia Johanna Henning.

Liberta Henning was die jongste dogter van oom Andries en tant Hannie Henning, ’n welbekende gesin vroeër van Burgersdorp, en later van die distrik Fauresmith. Haar vader was die eerste kind wat gedoop is op die dag van die stigting van die Gereformeerde kerk Burgersdorp (die eerste gemeente in die Kaapkolonie) op die plaas Roosterhoek in die Noordoos-Kaap, 21 Januarie 1860. Enige jare ná die Engelse Oorlog trek haar ouers na die Oranje-Vrystaat en vestig hulle op die plaas Lemoenkloof in die Fauresmithse distrik waar sy as boeredogter opgegroei het. Haar hoërskoolopleiding het sy aan die plaaslike hoërskool ontvang terwyl sy musiek, sang en kunsnaaldwerk privaat studeer het. Sy het as orreliste van die plaaslike gemeente opgetree en onderrig in bogenoemde kunsvakke gegee. Sy was ook sekretaresse van die gemeentelike sustersaksie. Omdat daar geen vaste predikant was nie en vanweë hulle besondere kennis en gawes, het hulle 'n belangrike plek en status in die gemeente Fauresmith beklee, bouers van die Gereformeerde Kerk.

Huwelikslewe

Ds. en mev. Venter se grafsteen op Modimolle.

Op 29 Augustus 1923 is sy met ds. H.J. Venter (1889–1964) van die Gereformeerde kerk Waterberg getroud. Daar was hulle dekades lank nie net aktief in die gemeente werksaam nie, maar ook in die maatskaplike lewe. Van sy bevestiging op 28 September 1923 af het hy onafgebroke die gemeente Waterberg bearbei wat die latere landdrosdistrikte Waterberg (Nylstroom) en Potgietersrus beslaan het plus gedeeltes van distrikte aan die suide, ooste en weste van die gebied en waarvan, ná hulle intrek alhier, afgestig is die huidige kerke Potgietersrus, Magol, Warmbad, Naboomspruit en Vaalwater. Ds. Venter was gedurende die jare 1926–'38 die algemene korrespondent en konsulent van Suid- en Noord-Rhodesië, waarheen hy meermale per trein en later per motor moes gaan en meesal sy gemeente en gesin drie maande lank aaneen agter moes laat. Eenkeer het sy eggenote hom vergesel, maar anders moes hy lange maande op diensreise gaan en moes sy met hulle kroos agterbly: Hy in die geloof op sy sending; sy in die geloof met haar roeping as vrou en moeder, ook pastoriemoeder. En dit alles terwyl daar geruime tyd geen tweede predikant benoorde Pretoria en Rustenburg was nie.

Ida Bosman skryf in die gedenkboek Die Gereformeerde vrou 1859–1959 ds. Venter was geseënd met "'n gesonde, bereidwillige, hardwerkende en roepingsbewuste wederhelf, wat hom steeds getrou bygestaan het, ook gedurende daardie lang tussentye van afwesigheid op ampswerk" Die egpaar het enduit gelukkig en vrugbaar gewerk. "Geen doodsengel het die pastorie in al die jare besoek nie."

Liberta Venter was voorsitster van die plaaslike Gereformeerde Sustersorganisasie, provinsiale sekretaresse van die Uniale Komitee sedert 1948 en ondervoorsitster van Transvaalse Sustersorganisasies. Sy was ook lid van die Komitee van Advies van Die Gereformeerde Vroueblad, plaaslike orreliste vanaf 1943, en kassiere van die Gereformeerde kerk Waterberg sedert 1937. Elke Maandagmiddag het sy les- en sangklas vir die kinders van die gemeente tot en met st. 5 gehou. Bosman skryf: "Sy het 'n vrugbare en mooi lewe waarvoor ons die Here dankbaar is. Sy moes haar man dikwels op lang reise in die onherbergsame Waterberg-Potgietersrus-bosveld vergesel."

Op sosiale gebied het sy gedien as ondervoorsitster van die plaaslike kultuurvereniging en as distriksbestuurslid van die Voortrekkerbeweging. Sy het ook vroeër onderrig in kunsnaaldwerk gegee. Sy was in die pioniersdae 10 jaar lank voorsitster van die Suid-Afrikaanse Vrouefederasie (SAVF) en die siel van alles wat gelei het tot die daarstelling van die Moedershulpkraaminrigting, jare later 'n ultramoderne gebou. Sy was ook voorsitster van die Moederspensioenkomitee en liefdadigheidskomitee van die SAVF. "Haar naam in verband met haar onbaatsugtige werk vir die SAVF staan miskien die diepste ingebrand in die hart en wese van alles wat sinoniem is met 'n onsterflike liefde vir moeder, kind en nageslag," aldus Ida Bosman. Sy het baie jare lank in die afdelingsbestuur van die Nasionale Party gedien. As saamroepster van die damesafdeling op stryddae het sy die reusetaak van organisasie met welslae van stapel gestuur. Sy was 'n ywerige lid van die hospitaalkomitee en voorsitster van die vroueafdeling van die Waterbergse Landbouvereniging, wat sy met haar kenmerkende verantwoordeliksin vervul het.

Haar man het sy emeritaat in 1960 aanvaar nadat hy net die een gemeente bedien het. Uit hulle huwelik is drie dogters en een seun gebore.

Bronne

(af) Die Gereformeerde Vroueblad. 1959. Die Gereformeerde vrou 1859-1959. Potchefstroom: Potchefstroom Herald.
(af) Venter, H.J. 1959. Eeufeesgedenkalbum van die Gereformeerde kerke in die Klassis Waterberg 1859–1959. Potgietersrus: Deputaatskap vir die Gedenkalbum.