Wikipedia

Benjamin Radford

Benjamin Radford (gebore op 2 Oktober 1970) is 'n Amerikaanse skrywer, ondersoeker en skeptikus. Hy het al meer as twintig boeke geskryf of bydrae aan gelewer en meer as 'n duisend artikels en kolomme geskryf oor 'n wye verskeidenheid onderwerpe, waaronder stedelike legendes, onverklaarbare raaisels, die paranormale, kritiese denke, massahisterie en mediageletterdheid. Sy boek, Mysterious New Mexico: Miracle, Magic, and Monsters in the Land of Enchantment, is in die somer van 2014 gepubliseer en is 'n wetenskaplike ondersoek na beroemde legendes en volksoorleweringe in die staat Nieu-Meksiko. In 2016 het Radford Bad Clowns, 'n 2017 Independent Publisher Book Awards-bronspryswenner, gepubliseer[1] en hy word beskou as 'n kenner van slegte narre.[2]

Benjamin Radford
Ben Radford doseer by CFI West oor Paranormale ondersoeke, 18 Junie 2011
Gebore02 Oktober 1970 (1970-10-02) (54 jaar oud)
New York
Alma materUniversiteit van Buffalo, New York
Universiteit van Nieu-Meksiko
Magister in Onderwys
Baccalaureus in Sielkunde
BeroepSkrywer, ondersoeker, Potgooiuitsaaier, navorsingsgenoot
Bekend virmedia- en wetenskapgeletterdheidsopvoeder, wetenskaplike paranormale ondersoek, MonsterTalk-potgooi, Squaring the Strange-potgooi
Webwerfhttp://www.BenjaminRadford.com/
Handtekening

Radford het verskyn op Good Morning America,CNN, die Geskiedeniskanaal, National Geographic Channel, die Leerkanaal, CBC, BBC, ABC-nuus, The New York Times, en vele ander afsetpunte.

Radford karakteriseer homself as een van die wêreld se min wetenskapsgebaseerde, paranormale ondersoekers, en het eerstehandse navorsing gedoen oor psigiese mense, spoke,[3] eksorcismes, wonderwerke, Bigfoot, stigmata, meermonsters, VVV- waarnemings, reïnkarnasie, gewassirkels en ander onderwerpe. "Ek is oopkop. Ek het nooit gesê dat ek nie glo dat daar spoke bestaan nie. Maar ek kan sê dat ek na die navorsing wat gedoen is, gekyk het en dat ek persoonlike ondersoeke gedoen het. In elke spesifieke geval is daar is geen goeie, dwingende bewyse, en tot dusver het ek dit nog nie gesien nie."[4]

Hy praat gereeld op universiteite en konferensies regoor die land oor sy navorsing, en oor wetenskap en skeptisisme.[5] Radford se boeke en ondersoeke is opgeneem in verskeie universiteitskursusse oor kritiese denke, waaronder die Universiteit van Wes-Washington en die Universiteit van Nieu-Meksiko.[6]

Radford lewer ook 'n bydrae tot die webwerf Snopes.com, waar hy valse mitologie en 'n verskeidenheid gewilde mites, insluitend The Amityville Horror,[7] en die bewering dat mense slegs 10% van hul breine gebruik, ondersoek het en artikels oor geskryf het.[8]

Vroeë lewe

wysig

Radford het as kind belanggestel in "die geheimsinnige en die onverklaarbare" uit die lees van boeke oor, "monsters en drake, die Bermuda-driehoek, siegiese mense in Rusland wat karre met hul brein kon beweeg", ens. Hy het ook deur televisieprogramme soos That's Incredible en Ripley's Believe It or Not in die soort goed begin belangstel. Hy het ontevrede geraak met die gebrek aan wetenskaplike noukeurigheid in die boeke en televisieprogramme omdat daar min of geen ondersoek of die regte verwysings was nie.

"Soos baie jongmense, is baie van my kinderjare opgevreet deur strokiesprente en televisie. My skeptisisme is die eerste keer deur Superman aangepak. . . Ek het die meeste geïnteresseerd in Superman se vliegvermoë. Hoe het hy dit gedoen? Hoe het hy homself eintlik laat vlieg? Het die handeling van sy vuis hom laat vlieg? Of het hy net daaraan gedink en van die grond af opgerys? Het hy 'n gelokaliseerde beheer oor swaartekrag gehad? Ek wou weet; Ek wou verstaan."

Sy gunsteling-strokiesprentheld, Spider-Man het hom geïnspireer om vrae te stel oor die meganismes van die werking van die superheld. "My eerste vraag was hoe hy teen mure vasgesit het. Goed, ek kon glo dat hy teen 'n muur kon spring en daaraan vashou. Maar hoe het hy dit regtig laat gebeur? Het hy aan alles vasgehou, of net aan mure? Waarom het papier, potlode, geld en al ander dinge ook nie aan sy hande vasgeklou nie?"

As tiener was hy gefassineer deur boeke oor die vreemde en geheimsinnige. Benewens die koop van gebruikte boeke soos Doc Savage, Tom Swift en Encyclopedia Brown, en sou hy sy sakgeld spandeer aan "Ware geheimenis"-versamelings met titels soos "Vreemder as Wetenskap". Hierdie is geskryf deur skrywers soos Frank Edwards en het "volledig gedokumenteerde verhale wat uit die lewe geneem is en wat moderne wetenskap magteloos is om te verklaar!" belowe. Hy het ook opgemerk dat die teks "wetenskap ..... nie kan verklaar nie" baie gewild was, en hy het ook opgemerk dat hierdie boeke nie bronne, verwysings of dokumentasie bevat het om die wilde aansprake wat daarin gemaak word te ondersteun nie.

"Ek het aangehou om al hoe meer van hierdie boeke te versamel, en tussen die biblioteek en die boekwinkel was ek 'n paar somers 'n woedende leser. Ek het boeke oor waarsêery, astrologie en die Bermudadriehoek gehad. Ek het boeke gehad oor demoniese besitting, eksorcisme, palmkunde en waterwiggelary. Ek het boeke oor geheimsinnige wesens, psigiese magte, spoke, vlieënde pierings en monsters in donker uithoeke van die wêreld gehad. Ek het aanvaar dat hierdie verhale almal (of meestal) waar was - die skrywers het gesaghebbend gelyk. Dit was geleerde mans en vroue wat geheimsinnige en ongewone gebeure bestudeer het, ander soortgelyke boeke geskryf het en blykbaar goed gekwalifiseerd was om die feite van hierdie ongelooflike verhale te rapporteer. Maar ek het wel opgemerk dat daar min werklike ondersoek was; in plaas daarvan het die meeste van die berigte bloot uit ander, ouer bronne gekopieër. Daar was baie teorieë en naakte stellings, maar geen werklike wetenskaplike ondersoek nie, niemand het 'n werklikheidstoets gedoen oor die verhale nie. En daar was 'n ontkoppeling tussen wat ek gelees het en my ervarings."

Radford se eerste ontmoeting met formele skeptisisme het gekom as gevolg van 'n vrugtelose soeke na bier in 'n 'droë' provinsie in Utah. Hy het 'n streeksopstelwedstryd gewen terwyl hy aan die Universiteit van Nieu-Meksiko studeer het. Hy is gevlieg om sy opstel by 'n universiteitsdorp in Utah voor te lê. Hy en sy kollegas het 'n klein gebruikte boekwinkel teëgekom waar hy 'n ou uitgawe van Skeptical Inquirer bekom het met 'n artikel oor die profesieë van Nostradamus wat deur niemand anders nie as James Randi geskryf is. Hy vertel dat dit die eerste artikel was wat hy gelees het waarin Nostradamus gekritiseer is en "skeptiese, logiese en redelike verklarings vir die skynbare akkuraatheid van die profesieë" aangebied het.[9]

Hy het in 2022 aan die Geisel School of Medicine in Dartmouth gegradueer en 'n Meestersgraad in Openbare Gesondheid verwerf. Hy is opgeneem in die Delta Omega Erevereniging in Openbare Gesondheid, en was die ontvanger van 'n 2022 Sosiale geregtigheidstoekenning van die Dartmouth-instituut.[10]

Opvoeding en loopbaan

wysig

Opvoeding

wysig

Radford het 'n baccalaureusgraad in sielkunde (graduandi magna cum laude) met 'n geringe graad in professionele skryfkuns aan die Universiteit van Nieu-Meksiko, waar hy in 1993 in die Phi Beta Kappa-erevereniging opgeneem is. Hy het ook 'n meestersgraad in onderwys aan die Universiteit van Buffalo, New York, waar sy fokus op wetenskap en die publiek was, en sy meestersgraadstitel was Misinformation in Eating Disorder Communications: Implications for Science Communications Policy.[11] Radford het verklaar dat hy hierdie onderwerp gekies het omdat dit "verskeie van my jarelange belangstellings behels het, soos mites en verkeerde inligting ... eetversteurings ('n onderwerp waarby ek eers betrokke geraak het toe ek 'n eksmeisie help wie met bulimie sukkel); en die nuusmedia".[12]

Joernalistiek

wysig

Radford was vanaf 1997 tot vroeg in 2011 as besturende redakteur van die wetenskapstydskrif Skeptical Inquirer, toe hy tot adjunkredakteur bevorder is. Hy is ook 'n gereelde rubriekskrywer by die tydskrif. Totdat die publikasie in 2009 opgeskort is, was hy hoofredakteur van die Spaanse-tydskrif Pensar, gepubliseer in Buenos Aires, Argentinië.[13] Radford is ook 'n gereelde rubriekskrywer vir Discovery News, LiveScience.com en die nuusbrief Skeptical Briefs.

Radford is 'n medestigter en voormalige mede-gasheer van MonsterTalk, 'n potgooi, wat die wetenskap en die volksoorleweringe agter kriptosoologiese (en legendariese) wesens soos Bigfoot, die Loch Ness-monster en weerwolwe krities ondersoek.[14] MonsterTalk het die 2012 Parsec-potgooitoekenning gewen vir die kategorie “Beste feit agter die fiksie”.[15]

Radford is 'n navorsingsgenoot met die nie-winsgewende opvoedkundige organisasie Committee for Skeptical Enquiry,[16] en het tydens die American Folklore Society se jaarlikse konferensie in 2011 oor Folklore of the Chupacabra aangebied.[17]

Radford se geskrifte fokus ook op onderwerpe wat verband hou met vroue en minderhede, veral in Suid-Amerika en Afrika. Deur sy boeke, artikels, blogplasings en potgooi het hy bewus geword van baie sosiale probleme wat vroue meer affekteer insluitend moderne heksery in Indië, Nepal en Pakistan;[18] die Chibok-skoolmeisies wat in 2014 ontvoer is;[19] slagoffers in suuraanvalle in Pakistan;[20] en sekshandel.[21]

Wetenskaplike paranormale ondersoeker

wysig

Radford word beskryf as 'n "professionele skeptikus", werk by die "Committee for Skeptical Inquiry" (CSI) en ondersoek allerlei ongewone eise en gebeure. Sy werk sluit ondersoek, verslaggewing, joernalistiek, wetenskapgeletterdheidsopvoeding en openbare praatjies in.[22]

Radford verduidelik sy benadering deur te sê: "Ek word nie betaal om dinge te betwyfel nie; ek word betaal om die wetenskap te bevorder en ongewone eise te ondersoek. Ons benadering is empiries, bewys- en wetenskaplik-gebaseer. Die wetenskap het hom ongelooflik suksesvol bewys met die uitleg en ontdekking van die wêreld. As ons wil weet waarom 'n sekere siekte een persoon en nie 'n ander tref nie, gaan ons na medisyne in plaas van 'n toordokter. As ons wil weet hoe om 'n brug te bou wat oor 'n rivier kan strek, wend ons ons tot fisika in plaas van psigiese kragte. Paranormale of 'onverklaarbare' onderwerpe kan deur die wetenskap getoets word: óf die voorspelling van 'n psigiese verhoogkunstenaar word waar, óf dit word nie; óf spoke bestaan in die regte wêreld, óf hulle bestaan nie. My taak is om nie te twyfel of te ontrafel nie; dit is om te ondersoek. Ek het geen belang by die bewys of weerlê van onverklaarbare verskynsels nie; Ek word in elkgeval betaal. Maar die kardinale reël is dat 'n ondersoeker al die natuurlike verklarings moet uitskakel voordat hy bonatuurlike verklarings aanvaar, en dat hy egte wetenskap moet gebruik."[9]

Toe u gevra word: "Is u al ooit deur 'n geheimsinnige eis verwar?" Radford het geantwoord: "Nee". Hy het meer volledig geantwoord dat daar tye is waar beweeringe nie genoeg inligting bevat nie, of dat die inligting wat aan hom gegee is, nie korrek was nie. Radford vergelyk hierdie ondersoeke met 'n misdaadtoneelondersoek waar daar "'n positiewe korrelasie bestaan tussen die kwaliteit van die beskikbare bewyse en die oplossing van die raaisel." Radford sê hy het 'n "hoë balk vir wat hy bereid is om te erken as "onverklaarbaar of werklik geheimsinnig."[23]

Paranormale navorser Brian D. Parsons het in 'n resensie vir die boek Investigating Ghosts verklaar dat hy wens dat 'n boek van hierdie gehalte bestaan het toe hy (Parsons) begin het. Radford probeer om elkeen wat waarlik goeie spooknavorsing wil doen, te help deur wetenskaplike metodes en instrumente te gebruik vir die doel wat hulle geskep het. "Radford sê nie spoke bestaan nie. Hy verduidelik en demonstreer bloot dat spooknavorsers al baie lank verkeerd gaan oor dinge wat verkeerd is."[24]

Toekennings

wysig

Sedert 2019 is Radford 'n finalis of wenner van ses boekpryse. Sy boek Scientific Paranormal Investigation was 'n finalis vir die 2012 New Mexico-Arizona Book Awards;[25] sy boek Tracking the Chupacabra was 'n finalis vir die 2011 New Mexico Book Award[26] en die 2011 Foreword Reviews Book of the Year-toekenning.[27] Sy boek Bad Clowns het die brons verower tydens die 2017 Independent Publisher Book Awards,[28] en in November 2018 het Radford se boek Investigating Ghosts: The Scientific Search for Spirits die New Mexico-Arizona Book Awards gewen in die wetenskapskategorie.[29]

Squaring the Strange

wysig

In April 2017 het Radford en Pascual Romero die Squaring the Strange-potgooi begin met bewysgebaseerde ontleding en kommentaar op 'n verskeidenheid onderwerpe wat wissel van die paranormale tot die politieke.[30] Die gereelde bydraer en inhoudprodusent Celestia Ward is later as 'n mede aanbieder bygevoeg.[31][32] Die potgooi bevat besprekings oor 'n wye verskeidenheid onderwerpe, waaronder sielkunde, mites, misleiding, volksoorleweringe en wetenskap.[33] Dit bevat Radford se gedetailleerde ontleding van die Blue Whale Challenge-skrik en sy hartstogtelike kritiek op die History Channel se Amelia Earhart-dokumentêr en die gediskrediteerde fotografiese bewyse daarvan.[34]

Ondersoeke

wysig

Radford het talle ondersoeke na "onverklaarbare" verskynsels gedoen. Hier volg 'n paar van sy bekendste gevalle:

Pokémonpaniek (1997)

wysig

In 2001 het Radford die geheimsinnige voorval van 1997 ondersoek waarin duisende Japanese kinders oënskynlik epileptiese aanvalle gekry het terwyl hulle na Dennō Senshi Porygon gekyk het, 'n episode van die Pokémon-animasieprent. Alhoewel baie dokters teorieë gevorder het, insluitend fotosensitiewe epilepsie, het Radford bewys dat die voorval in massahisterie gewortel is. Die gevolglike artikel, met mede-outeur Robert Bartholomew, is in die Southern Medical Journal in Februarie 2001 gepubliseer.

"Ons het 'n siekte-uitbraak wat op 16 Desember 1997 plaasgevind het bestudeer, waarby meer as 12 000 Japannese kinders betrokke was met verskillende tekens en simptome van siekte gehad het nadat hulle 'n episode van 'n gewilde animasieprent, Pokémon, gekyk het. Hoewel fotosensitiewe epilepsie gediagnoseer is in 'n klein fraksie van diegene wat geraak is, kan hierdie verduideliking nie die breedte en patroon van die gebeure verreken nie. Die algemene kenmerke van die episode stem ooreen met die diagnose van epidemiese histerie, wat veroorsaak word deur skielike angs ná dramatiese berigte in die massamedia waarin 'n relatiewe klein aantal aanvalle van fotosensitiewe-epilepsie beskryf word. Die belangrikheid van die massamedia in die neerslag van uitbrake van massapsigogeniese siektes word bespreek."[35]

 
Ben Radford doseer by CFI-wes oor Paranormale ondersoeke, 18 Junie 2011

Die spook in Santa Fe se hof (2007)

wysig

In 2007 het Radford die raaisel van die "Santa Fe se Hofhuisspook" ondersoek. Dit was 'n geheimsinnige, gloeiende, wit kol wat op 15 Junie op videoband vasgelê is deur 'n sekuriteitskamera by 'n hofgebou in Santa Fe, Nieu-Meksiko. Terwyl die hofpersoneel wat die verwarrende beeld gesien het nie geweet het wat om daarvan te maak nie, het ander gou hul eie verduidelikings aangebied en 'n spook was een van die gewildste.

Radford het 'n paar dae van die veldondersoeke by die hofgebou gedoen en na verskeie eksperimente het hy die "spook"-effek gedupliseer deur insekte op die videokamera te plaas wat gebruik was om die oorspronklike gebeurtenis opteneem.[36][37]

Die "spookvideo" het 'n landswye treffer geword en is al meer as 85 000 keer op die YouTube-webwerf gesien.[38] Wat begin het met 'n plaaslike nuuskierigheid, het vinnig internasionaal versprei, aangesien CBS-nuus, ABC-nuus en koerante dwarsoor die VSA van die Boston Globe tot die San Francisco Chronicle die verhaal van die "hofhuisspook" gedra het.  

Los Angeles se VVV / geheime missiel (2010)

wysig

In November 2010 is 'n VVV deur 'n helikopterkameraman in die lug oor Los Angeles gesien en opgeneem.[39] Die voorwerp het 'n vuurpylagtige kondensasiespoor geskep ongeveer 35 myl (56 km) van die Kaliforniese kus af wat soos 'n pilaar in die sonsondergang gelyk het. Die Amerikaanse weermag beweer geen kennis van militêre missiele of kommersiële satellietlanserings nie, wat 'n raaisel aangevuur het en internasionale nuus gemaak het. Teorieë het gewissel van onaardse ruimtetuie tot Chinese missiele tot top-geheime Amerikaanse militêre eksperimente. Baie kenners, waaronder die afgetrede luitenant-generaal Thomas G. McInerney van die Amerikaanse lugmag en Michio Kaku, 'n fisikaprofessor aan die City University of New York, het in die nuusmedia verskyn en gesê dat die VVV waarskynlik 'n missiel van een of ander aard was. Kaku het later van mening omgekeer.  

In 'n kolom vir Discovery News was Radford een van die eerste joernaliste wat die video krities ontleed het en die VVV of 'geheime missiel' as 'n vliegtuigkondensasiespoor korrek geïdentifiseer het.[40]

Die Wit Heks van Roos-saal (2007)

wysig

Rose Hall (Roos-saal) is 'n herehuis naby Montegobaai in Jamaika wat in die 1770's gebou is en het 'n reputasie as "een van die mees spookagtige plekke in die Westelike Halfrond." Dit is die tuiste van die beweerde White Witch of Rose Hall (Wit Heks van Roos-saal). Volgens die storie is die spook in die huis 'n vrou met die naam Annie Palmer, wat na bewering drie mans vermoor het, swart towerkuns geken het, en bekend was vir haar wreedheid en sadisme. Legende sê sy was in 1831 vermoor deur 'n slaaf, en begrawe in 'n graf nie ver van die huis af nie. Psigiese verhoogkunstenaars en toeriste op die terrein beweer dat hulle bewyse van Annie Palmer se gees in die vorm van "ligballe" en "spookfoto's" vind.  

In 2007 is Radford na die terrein en hy het die verhaal agter die vermeende Wit Heks ondersoek. Deur noukeurige ondersoek en ontleding het hy gewys dat die verhale oor Annie Palmer se spook nie waar kan wees nie, omdat sy 'n fiktiewe karakter was.  

In die tydskrif Fortean Times en sy boek Scientific Paranormal Investigation, het Radford sy herskeppings van die "spookfoto's" wat in Rose Hall geneem is, gepubliseer, wat wys dat dit eerder kamera-artefakte was en flitse weerspieël, en nie 'n spook nie.[41]

 
Ben Radford met James Randi in 'n paneelbespreking tydens The Amaz!ng Meeting 2012

Spookvideo van Kansas City-gimnasium (2008)

wysig

Radford het die raaisel ondersoek van 'n beweerde "spookvideo" wat in 2008 in Anytime Fitness, 'n 24-uur fiksheidsklub in Overland Park, Kansas, geneem is. Bewakingskameras het die gloeiende, vaag lig in 'n oefensessie-omgewing opgevang en dit sien oor die gewigbanke en fiksheidsmasjiene rond dwaal. Die video is op YouTube gesirkuleer en het is deur mmer as 100 000 mense gesien.[42]

Radford het tot die gevolgtrekking gekom dat die skuldige party bloot 'n insek op die kameralens was. Sy gevolgtrekkings was gebaseer op verskeie feite: 1) die beeld verskyn slegs op een van die verskillende kameras wat die gebied bedek, 2) die vaag- en uit-fokus-beeld het aangedui dat die voorwerp nader aan die beveiligingskamera geleë was en die kamera is ontwerp om op langer afstande te fokus, 3) die beeld lyk of dit lig weerkaats eerder as om lig uit te gee, en 4) dit lyk asof die beeld oor voorwerpe in die kamer gaan eerder as om om hulle te gaan.[43][44]

Die "Champ"-foto (1977)

wysig

Nadat hy die bewerings van 'n monster in die Champlainmeer, met die bynaam "Champ", ondersoek het, het Radford saam met Joe Nickell na die gevolgtrekking gekom dat die voorwerp op die beroemde foto byna sekerlik 'n drywende stuk hout of boomstomp was.

Die foto, wat in 1977 deur Sandra Mansi geneem is, het ondersoek na en nasionale belang in wese wat na bewering in Champlainmeer woon laat ontstaan. John Kirk skryf in sy boek In the Domain of the Lake Monsters dat "Die monster van Champlainmeer ... die onderskeiding het dat dit die enigste meermonster van wie daar 'n redelike duidelike foto is. Dit is 'n uiters goeie bewys van 'n ongeïdentifiseerde dier wat in die meer woon."[45] Joe Zarzynski, skrywer van Champ: Beyond the Legend (1984), noem die foto "die beste enkele bewysstuk oor Champ."

Nadat die oorspronklike foto wat selde gesien is, ondersoek is, het Radford en Nickell deur eksperiment bewys dat al die vorige ramings van die grootte van die voorwerp dramaties oorbeklemtoon is, en tot die gevolgtrekking gekom dat die voorwerp slegs ongeveer 2 m (6 ft) lank is eerder as die oorspronklike ramings van tussen 4,5 m en 20 m (15 ft - 66 ft). Die voorwerp "sink" eerder as "duik" volgens die verslag, en die posisie van die "kop" relatief tot die res van die "bult" op die foto het nie genoeg ruimte vir 'n "nek" gemaak nie. Ondanks die feit dat hy 'n "kop" op die foto gehad het, het die voorwerp geen waarneembare sintuigorgane of 'n mond nie. Volgens Mansi se verslag het die voorwerp, terwyl hulle dit fotografeer het, nie op die geluid van kinders wat in die nabyheid van die water speel of op geskree gereageer het nie. Boonop het die oppervlak, volgens Mansi se eie rekening, "soos bas" gelyk.  

Die resultate van die Champ en Mansi-foto-ondersoek is in die boek Lake Monster Mysteries, sowel as in die tydskrif Skeptical Inquirer en die tydskrif Fortean Times gepubliseer. Radford en Nickell het hul eksperimente en ondersoeke vir die Discovery Channel in 1995 heropgestel.[46][47]

Chupacabra (2010)

wysig

Radford het vyf jaar aan die ondersoek van die geheimsinnige monster El Chupacabra deurgebring en tot die gevolgtrekking gekom dat die waarnemings van die monster geïnspireer is deur die 1995-film Species, en is gehelp deur foutiewe hervertelling van gebeure deur die ooggetuies, 'n gebrek aan forensiese kennis en massahisterie. Sy weergawe van die ondersoek word in sy boek van 2011 Tracking the Chupacabra: The Vampire Beast in Fact, Fiction and Folklore uiteengesit. Die ondersoek het onderhoude met ooggetuie, forensiese en volksoorleweringe navorsing, en "'n veldekspedisie na die oerwoude van Nicaragua" ingesluit op soek na die legendariese monster.[48][49]

Soortgelyke media-geïnspireerde monsterwaarnemings is aangebied om vir Loch Ness Monster te verduidelik (geïnspireer deur tonele wat 'n plesiosourus-agtige monster uitbeeld in die King Kong-film uit 1933)[50] en vir die fiktiewe bogey-man wat op die radiostasie Coast to Coast na verwys word.[51]

Die boek Tracking the Chupacabra was 'n finalis vir twee toekennings vir boeke, insluitend Boek van die Jaar.[52] Volgens Outside Magazine het Radford tot die gevolgtrekking gekom dat die chupacabra "niks anders as 'n filmkoorsdroom was nie."[53]

Sterftes in Dyatlovpas (2014)

wysig

Die spesiale program Russian Yeti: The Killer Lives is deur Discovery Channel in 2014 uitgesaai en het die bewerings dat die Dyatlov-groep deur 'n woedende Russiese yeti vermoor is ondersoek. Radford het op 1 Junie 'n diepgaande oorsig van die reeks op die webwerf Doubtful News geskryf. Hy merk op dat “Russiese Yeti: The Killer Lives begin met die veronderstelling dat die beserings wat die skiërs opgedoen het so ernstig en buitengewoon was dat dit slegs deur 'n onmenslik sterk wese kon veroorsaak word." Die program maak 'n groot deel van Ludmila Dubinina se verlore tong uit en beweer dat iets dit van haar moes “uitgeruk” het. Radford verklaar egter: "Soos dit gebeur, is 'n Yeti wat tonge eet, selfs al is dit aanvaarbaar, verreweg die minste moontlike verklaring. Die 'verlore dele' aspek van hierdie saak is bekend onder skeptici, en word in talle ander 'onopgeloste' raaisels ingeroep, insluitend die chupacabra, beeste verminking, Sataniese diere-offers en wesens van ander planete. Tipies word 'n raaisel aangebied deur diegene wat nie vertroud is met gewone predasie en ontbinding nie, of wat dié met opset ignoreer. Baie diere, groot sowel as klein, aas op die sagte dele van dooie liggame. 'n Ander moontlikheid is dat Dubinina in 'n sneeustorting vasgevang is en die krag van die sneeu en rotse veroorsaak het dat sy haar tong afgebyt het toe sy skree en in die kloof val waar sy uiteindelik gevind is."[54]

Radford noem dat “Russiese Yeti: The Killer Lives en [gasheer] Mike Libecki sou hê dat ons glo dat die nege skiërs 'n ontmoeting met 'n Yeti gehad het, wat hulle nie net gesien en gefotografeer het nie, maar hulle agtervolg het. En tog het geeneen van die skiërs iets anders oor die Yeti genoem nie, of hul skok oor die feit dat hulle die dier afgeneem het nie. In werklikheid, as Libecki geglo moet word, was hul ontmoeting met 'n Yeti so 'n onbeduidende gebeurtenis dat hulle dit glad nie in hul dagboeke genoem het nie, en hulle reis ononderbroke voortgesit het.'[54] Na afloop van die vervaardigde drama en rondhardlopery, het Libecki erken dat hy geen werklike bewyse gevind het dat die Yeti bestaan nie, minder dan dat dit verantwoordelik was vir die dood van nege Russiese skiërs in 1959.

Radford se teorie “is dat die groep daardie noodlottige nag in paniek wakker geword het en hul weg uit die tent gesny het, óf omdat 'n sneeustorting die ingang van hul tent bedek het, óf omdat hulle bang was dat 'n sneeustorting dreigend was en dit die vinnigste manier was vir almal om uit die tent te kom (beter om 'n potensieel herstelbare spleet in 'n tent te hê as die risiko te loop om onder tonne sneeu begrawe te word). Hulle was sleg aangetrek vir die weer omdat hulle geslaap het en na die veiligheid van die nabygeleë bos gehardloop het, waar bome hulle sou help om die sneeustorting te oorleef. In die donkerte van die nag het hulle in twee of drie groepe geskei; een groep het 'n vuur gemaak (vandaar die gebrande hande), terwyl die ander probeer het om na die tent terug te keer om hul klere te gaan haal, aangesien die gevaar blykbaar verbygegaan het. Maar dit was te koud, en hulle het almal dood gevries voordat hulle hul tent in die duisternis kon opspoor. Op 'n sekere punt is sommige van die klere moontlik van die dooie mense teruggevind of omgeruil, maar in elk geval is die groep van vier wie se liggame die ergste beskadig is, in 'n sneeustorting vasgevang en onder 13 ft (3,9 m) sneeu begrawe (meer as genoeg om die 'dwingende natuurlike krag' te wees wat die mediese ondersoeker beskryf het). Dubinina se tong is waarskynlik deur aasdiere en gewone predasie verwyder. Ons sal natuurlik nooit weet wat presies gebeur het nie, maar ... die oorsaak van die skiërs se dood is nie geheimsinnig of 'onbekend' nie, soos dikwels voorgestel word. Dit blyk inderdaad uit die verslag van die mediese ondersoeker: hipotermie, of vries tot die dood. Daar is regtig geen rede om die gevolgtrekking te bevraagteken van die ondersoekers wat destyds eerstehandse toegang tot al die beskikbare getuienis gehad het nie. Daar kan oneindelik bespiegel word oor wat hulle uit hul tent laat vlug het, maar daar is geen rede om aan te neem dat iets onbekends of geheimsinnigs dit veroorsaak het nie. Weens die gebrek aan bewyse is die een wilde teorie net so goed (of sleg) as die ander."[55]

Rolprente

wysig
 
Clicker Clatter- plakkaat

Benewens sy skeptiese werk, het Radford verskeie geanimeerde kortrolprente geskryf en geregisseer. In Sirens (2009), "'n Jong seun in 'n klein biblioteek vermy sy wiskunde-huiswerk en word eerder ingetrek in die wêreld van die mitologiese sirene, pragtige vroue wat matrose na hul straf lok."[56]

Radford se 2007-rolprent, Clicker Clatter, is 'n satire wat beskryf word as "'n geanimeerde kortstuk wat televisie en televisie-joernalistiek blootstel vir die woestyn wat dit is. Niks is veilig in hierdie skerp satire nie, van skrik-vir-die-week-programmering tot Katie Couric se dom onderhoudsvrae, verspotte dwelmadvertensies, 'borsterrorisme' en die frustrasie van geskarrelende pornografie."[57]

Albei films is op filmfeeste regoor die wêreld vertoon, en Clicker Clatter het die prys "Beste tradisionele animasie" tydens die 2007 California International Animation Festival gewen. Clicker Clatter het 'n aanlyn verspreider en kan gesien word op SnagFilms.com.[58]

Bordspeletjies

wysig

God speel

wysig

In 2008 het Radford Playing Gods: The Board Game of Divine Domination, 'n satiriese bordspeletjie wat hy geskep het en gebaseer op die tema van gode wat veg oor die beheer van die gelowiges, gepubliseer. Die speletjie word beskryf as 'n 'teologiese weergawe van Risiko ' en bevat figure gebaseer op Jesus, Moses, Boeddha en baie ander gelowe, waaronder satiriese godsdienste soos die Vlieënde Spaghettimonster en JR Bob Dobbs. Die spel het sy wêreldpremière op die New York Toy Fair in Maart 2009 gemaak en op Dragon*Con in Atlanta, Georgia verskyn. Playing Gods word vervaardig deur Radford se maatskappy, Balls Out Entertainment.[59][60]

Australië se Synergy Magazine het berig dat Play Gods "van die lekkerste pionne wat ek nog ooit in 'n bordspeletjie gesien het ... 'n uitstekende spel is en 'n slim, siniese en satiriese toon het. Play Gods is godslastery met styl en bied 'n wonderlike bordspeletjie met 'n goeie dosis insig en baie plesier aan!"[61] Ander spelers het die spel geprys as "een van die 'koelste' en belangrikste dinge wat met bordspeletjies moet gebeur",[62] en "awesome, en verdomp snaaks .. dit is Candyland vir mense wat die sneltrein na die hel wil hê".[63] Carl Raschke, professor in godsdiensstudies aan die Universiteit van Denver, het Radford se bordspeletjie gekritiseer en vir USA Today gesê dat die speletjie "te dom klink om ver te gaan".[60]

Undead Apocalypse

wysig

In 2013 het Radford planne bekendgestel vir 'n opvolg van die Playing Gods-bordspel, getiteld Undead Apocalypse: War of the Damned.[64][65] Dit sou opregte leerstellings rakende weerwolwe, Vampiere en zombies in die bordspeletjie geïntegreer het.[66] 'n Kickstarter-veldtog om die spel te finansier, is in Junie 2013 van stapel gestuur, maar dit is gekanselleer toe dit duidelik geword het dat dit nie ten volle sou finansier nie.[67]

Geselekteerde bibliografie

wysig
  • Bartholomew, Robert; Radford, Benjamin (2003). Hoaxes, Myths, and Manias: Why We Need Critical Thinking. Amherst, NY: Prometheus Books. p. 229. ISBN 978-1591020486.
  • Radford, Benjamin (2003). Media Mythmakers : How Journalists, Activists, and Advertisers Mislead Us. Amherst, NY: Prometheus Books. p. 324. ISBN 978-1591020721.
  • Radford, Benjamin; Nickell, Joe (2006). Lake Monster Mysteries : Investigating the World's Most Elusive Creatures. Lexington, KY: University Press of Kentucky. p. 208. ISBN 978-0813123943.
  • Radford, Benjamin (2010). Scientific Paranormal Investigation: How to Solve Unexplained Mysteries. Rhombus Publishing Company. p. 312. ISBN 978-0936455112.
  • Radford, Benjamin (2011). Tracking the Chupacabra: The Vampire Beast in Fact, Fiction, and Folklore. University of New Mexico Press. p. 288. ISBN 978-0826350152.
  • Bartholomew, Robert; Radford, Benjamin (2011). The Martians Have Landed! A History of Media-Driven Panics and Hoaxes. McFarland and Co. p. 254. ISBN 978-0786464982.
  • Radford, Benjamin (2014). Mysterious New Mexico: Miracles, Magic, and Monsters in the Land of Enchantment. University of New Mexico Press. p. 304. ISBN 978-0826354501.
  • Radford, Benjamin (2016). Bad Clowns. University of New Mexico Press. p. 188. ISBN 978-0-8263-5666-6.
  • Radford, Benjamin (2017). Investigating Ghosts: The Scientific Search for Spirits. Rhombus Publishing Company. pp. 396 (Kindle edition). ASIN B0788YCFHP.

Verwysings

wysig
  1. ↑ "2017 Independent Publisher Book Awards National Medalists" (in Engels). Independent Publisher. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2019. Besoek op 19 Mei 2017.
  2. ↑ Shone, Colton. "Recent scary clown trend nothing new, expert said". KOB 4 (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Julie 2018. Besoek op 20 Oktober 2016.
  3. ↑ Radford, Benjamin (29 Januarie 2004). "Investigating a Haunted House – Amherst, New York" (in Engels). GhostVillage.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Oktober 2019. Besoek op 26 Maart 2009.
  4. ↑ Nott, Robert (31 Oktober 2014). "Things that go bump in the night". Santa Fe New Mexican (in Engels).
  5. ↑ Gerbic, Susan (3 Februarie 2017). "Local Skeptical Outreach & Activism: Monterey County Skepticamp" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Desember 2018.
  6. ↑ Radford, Benjamin (2010). Scientific Paranormal Investigation (in Engels). Rhombus Publishing. p. 192.
  7. ↑ Radford, Benjamin (15 April 2005). The Amityville Horror (Engels). Snopes.com. URL besoek op 16 Februarie 2014.
  8. ↑ Radford, Benjamin (21 July 2007). The Ten Percent Myth (Engels). Snopes.com. URL besoek op 16 Februarie 2014.
  9. ↑ 9,0 9,1 Radford, Benjamin (2010). Scientific Paranormal Investigation (in Engels). Rhombus Publishing. pp. 42–51.
  10. ↑ Dean, Timothy (15 Junie 2022). "The Dartmouth Institute Celebrates Class of 2022". Dartmouth Geisel School of Medicine (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Junie 2022. Besoek op 15 Junie 2022.
  11. ↑ Radford, Benjamin (2013). "Misinformation in eating disorder communications: Implications for science communication policy" (in Engels). University of Buffalo. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 April 2019. Besoek op 25 April 2019.
  12. ↑ Radford, Ben (2018). "Medical Misinformation in the Media: Is Anorexia on the Rise?". Skeptical Inquirer (in Engels). Center for Inquiry. 42 (1): 46–49.
  13. ↑ "Pensar - Quiénes Somos". www.pensar.org (in Spaans). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2016. Besoek op 1 Februarie 2017.
  14. ↑ Monster Talk (Engels). Skeptic Magazine (28 Oktober 2008). Argief geskep van die oorspronklike op 5 Junie 2011. URL besoek op 22 Julie 2011.
  15. ↑ "2012 Parsec Awards Winners & Finalists" (in Engels). Parsec Awards. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Januarie 2013. Besoek op 5 September 2012.
  16. ↑ "CSI Fellows and Staff - CSI". www.csicop.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 April 2019. Besoek op 1 Februarie 2017.
  17. ↑ American Folklore Society 2011 Annual Meeting (Engels). www.afsnet.org. American Folklore Society. Argief geskep van die oorspronklike op 5 Julie 2018. URL besoek op 1 Februarie 2017.
  18. ↑ Radford, Benjamin (31 Julie 2014). "Indian Woman Beaten to Death for 'Witchcraft'". Live Science (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2019. Besoek op 26 September 2017.
  19. ↑ Radford, Ben (17 September 2014). "Bring Back Our Girls? Boko Haram and the Forgotten Captives". Seeker.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2020. Besoek op 26 September 2017.
  20. ↑ Radford, Benjamin (28 Februarie 2012). "Oscar-Winning Film Highlights Acid Attack Domestic Violence". Center For Inquiry (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2017. Besoek op 26 September 2017.
  21. ↑ Radford, Ben (25 Februarie 2015). "'Witchcraft' Used to Fight Sex Trafficking in Africa". Seeker (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2017. Besoek op 26 September 2017.
  22. ↑ Mayberry, Carly. "National author to keynote Monterey County Skeptics' third annual SkeptiCamp". Montereyherald.com (in Engels). Monterey Herald. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Julie 2018. Besoek op 7 Januarie 2017.
  23. ↑ Radford, Ben (2018). "Caught Between the Possible and the Paranormal". Skeptical Inquirer (in Engels). Center for Inquiry. 42 (5): 30–31.
  24. ↑ Parsons, Brian D. (2019). "A Friendly Guide Showing How Ghost Hunters Go Wrong". Skeptical Inquirer (in Engels). Center for Inquiry. 43 (4): 62–63.
  25. ↑ 2012 New Mexico-Arizona Book Awards (Engels). The New Mexico Book Co-op. Argief geskep van die oorspronklike op 29 September 2016. URL besoek op 17 September 2019.
  26. ↑ 2011 New Mexico Book Awards (Engels). The New Mexico Book Co-op. Argief geskep van die oorspronklike op 26 September 2011. URL besoek op 17 September 2019.
  27. ↑ Book awards: Foreword Reviews Indiefab Book of the Year Award Finalist (Engels). LibraryThing.com. URL besoek op 17 September 2019.
  28. ↑ "2017 Independent Publisher Book Awards National Medalists". IndependentPublisher.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2019. Besoek op 17 September 2019.
  29. ↑ New Mexico-Arizona Book Awards 2018 Winners (Engels). New Mexico Book Co-op. URL besoek op 19 Februarie 2019.
  30. ↑ "Squaring the Strange". squaringthestrange.libsyn.com (in Engels). Squaring the Strange. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Maart 2020. Besoek op 15 Oktober 2017.
  31. ↑ Gerbic, Susan. "GSoW in the Land of Enchantment". scicop.org (in Engels). Center for Inquiry. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Mei 2018. Besoek op 3 Junie 2018.
  32. ↑ Palmer, Rob. Squaring the Skeptic with Celestia Ward (Part 1) (Engels). Skeptical Inquirer. Center for Inquiry. URL besoek op 25 April 2019.
  33. ↑ Radford, Benjamin. "My New Podcast: Squaring the Strange!". Benjamin Radford (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Junie 2018. Besoek op 25 April 2019.
  34. ↑ Palmer, Rob. Squaring the Skeptic with Celestia Ward (Part 2) (Engels). Skeptical Inquirer. Center for Inquiry. URL besoek op 25 April 2019.
  35. ↑ Bartholomew, Robert PhD; Radford, Benjamin (Februarie 2001). "Pokémon Contagion: Photosensitive Epilepsy or Mass Psychogenic Illness?". Southern Medical Journal (in Engels). 94 (2): 197–204. doi:10.1097/00007611-200194020-00005. ISSN 0038-4348. OCLC 1766196. PMID 11235034. Besoek op 25 April 2019.
  36. ↑ Radford, Benjamin (September–Oktober 2007). "Santa Fe 'Courthouse Ghost' Mystery Solved". Skeptical Inquirer (in Engels). Vol. 31, no. 5. Center for Inquiry. ISSN 0194-6730. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Julie 2017. Besoek op 23 Oktober 2010.
  37. ↑ Radford, Benjamin (21 Junie 2007). "EXCLUSIVE: Courthouse 'Ghost' Video Mystery Solved". LiveScience (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Julie 2008. Besoek op 26 Maart 2009.
  38. ↑ SFNM: What was it at the Santa Fe Courthouse? op YouTube
  39. ↑ "Mystery Rocket Launched Off Californian Coast" (in Engels). news.discovery.com. 9 November 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Augustus 2014. Besoek op 7 Februarie 2014.
  40. ↑ "Examining Official Explanation of the Mystery 'Missile'" (in Engels). Discovery News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Januarie 2012. Besoek op 7 Augustus 2012.
  41. ↑ Radford, Benjamin (September 2008). "The White Witch of Rose Hall". Fortean Times (in Engels). No. 239. ISSN 0308-5899.
  42. ↑ "Is Light Caught On Camera A Ghost?" (in Engels). Youtube.com. 24 September 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Mei 2016. Besoek op 20 Februarie 2014.
  43. ↑ Radford, Benjamin (14 Oktober 2008). "Kansas Gym Ghost Mystery Solved". LiveScience (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 November 2008. Besoek op 26 Maart 2009.
  44. ↑ Radford, Benjamin (Januarie–Februarie 2009). "Kansas Gym Ghost Video Mystery Solved" (in Engels). Vol. 33, no. 1. Center for Inquiry. ISSN 0194-6730.
  45. ↑ Kirk, John (1998). In the Domain of the Lake Monsters (in Engels). Toronto: Key Porter Books. p. 133. ISBN 978-1-55263-010-5.
  46. ↑ Radford, Benjamin (April 2004). "Lake Champlain Monster". Fortean Times (in Engels). No. 182. ISSN 0308-5899. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Augustus 2014. Besoek op 20 Februarie 2014.
  47. ↑ Radford, Benjamin (Julie–Augustus 2003). "The Measure of a Monster - Investigating the Champ Photo". Skeptical Inquirer (in Engels). Vol. 27, no. 4. Center for Inquiry. ISSN 0194-6730. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Augustus 2009. Besoek op 26 Maart 2009.
  48. ↑ Benjamin Radford (Januarie 2011). "HR Giger's Reel Alien". Fortean Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Desember 2014. Besoek op 10 Maart 2011.
  49. ↑ Radford, Ben (Mei 2011). "Slaying the Vampire: Solving the Chupacabra Mystery". Skeptical Inquirer (in Engels). Center for Inquiry. 35 (3): 45.
  50. ↑ Prothero, Donald; Loxton, Daniel (2013). Abominable Science: The Origin of Yeti, Nessie, and Other Cryptids (in Engels). New York: Columbia Univ. Press. ISBN 978-0231153201.
  51. ↑ "Ghost Cats & Open Lines" (in Engels). Coast to Coast AM. 6 November 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Maart 2019. Besoek op 21 Februarie 2014.
  52. ↑ "BOTYA 2011 Finalists in Social Sciences (Adult Nonfiction)" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2014. Besoek op 7 Augustus 2012.
  53. ↑ Heaney, Katie. "Monster Hunt: The Chupacabra" (in Engels). Outside Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Februarie 2014. Besoek op 12 Maart 2013.
  54. ↑ 54,0 54,1 Radford, Benjamin. Dyatlov Pass and Mass Murdering Yeti? A DN Exclusive (Engels). Doubtful News. Argief geskep van die oorspronklike op 9 September 2015. URL besoek op 19 September 2015.
  55. ↑ Korbus, Jason; Nelson, Bobby. "SFR 291: The Russian Yeti of Dyatlov Pass w/ Benjamin Radford". Strange Frequency Radio (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 April 2020. Besoek op 19 September 2015.
  56. ↑ Sirens op IMDb
  57. ↑ Clicker Clatter op IMDb
  58. ↑ Radford, Ben. Clicker Clatter (Engels). Argief geskep van die oorspronklike op 23 Mei 2012. URL besoek op 7 Augustus 2012.
  59. ↑ "Playing Gods - The Board Game of Divine Domination" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 September 2019. Besoek op 26 Maart 2009.
  60. ↑ 60,0 60,1 Grossman, Cathy Lynn (18 November 2008). "'Playing Gods' satirizes religious violence". USA Today (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2012. Besoek op 26 Maart 2009.
  61. ↑ Synergy Magazine / Australia (Vol. 1 No. 4, pp. 56-57)
  62. ↑ Zombie Bacon. "In Gods We Trust" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Augustus 2018. Besoek op 25 November 2011.
  63. ↑ Drake, Matt (19 November 2008). "Drake's Flames: Board Game Review - Playing Gods". drakesflames.blogspot.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Julie 2019. Besoek op 8 Maart 2017.
  64. ↑ Undead Apocalypse — The Board Game (Engels). Argief geskep van die oorspronklike op 18 Augustus 2013.
  65. ↑ "Undead Apocalypse Game Trailer" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Mei 2015. Besoek op 18 Februarie 2014.
  66. ↑ Blake Smith (5 Junie 2013). Undead Apocalypse (in Engels). MonsterTalk. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 September 2013. Besoek op 19 Junie 2013.
  67. ↑ "Undead Apocalypse: War of the Damned" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2020. Besoek op 21 Februarie 2014.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Benjamin_Radford&oldid=2506258"