Wikipedia

Konversieterapie

skynwetenskaplike praktyk om iemand se seksuele oriëntasie, romantiese oriëntasie, genderidentiteit of genderuitdrukking te probeer verander om in te pas by heteroseksuele en cisgender norme

Konversieterapie is die skynwetenskaplike praktyk om iemand se seksuele oriëntasie, romantiese oriëntasie, genderidentiteit of genderuitdrukking te probeer verander om in te pas by heteroseksuele en cisgender norme.[1] Metodes wat al gebruik is, sluit in breinchirurgie, chirurgiese of chemiese kastrasie, aversieterapie soos elektriese skokke, dwelmmiddels wat die mens naar maak, hipnose, berading, psigoanalise, spirituele ingrypings en prikkelingsrekondisionering.

Konversieterapie
Soort onderwerp Skynwetenskap
Bewerings Iemand se seksuele oriëntasie, romantiese oriëntasie, genderidentiteit of genderuitdrukking kan verander word om in te pas by heteroseksuele, heteroromantiese en cisgender norme.
Voorstanders Eksgaybeweging
Garrard Conley (links), skrywer van Boy Erased: A Memoir oor konversieterapie waarvan die rolprent Boy Erased gemaak is, en Joel Edgerton, regisseur van die prent.

Die wetenskaplike konsensus is dat konversieterapie ondoeltreffend is om iemand se seksuele oriëntasie of genderidentiteit te verander en dat dit dikwels sielkundige skade op lang termyn aanrig.[2] Die huidige geneeskundige en kliniese riglyne is dat homoseksualiteit, biseksualiteit en genderverskille natuurlike en gesonde variasies van menslike seksualiteit is.[2][3] Verskeie lande wêreldwyd het al wette teen die praktyk aanvaar.[4]

Terminologie

wysig

Mediese beroepslui en aktiviste beskou "konversieterapie" as 'n verkeerde benaming, omdat dit nie 'n wettige vorm van terapie is nie.[5] Alternatiewe terme sluit in veranderingspogings vir seksuele oriëntasie (Engelse afkorting: SOCE)[5] of veranderingspogings vir genderidentiteit (GICE)[5] – saam word dit veranderingspogings vir seksuele oriëntasie en genderidentiteit (SOGICE) genoem.[6] Volgens die navorser Douglas C. Haldeman moet SOCE en GICE as een ding beskou te word, omdat albei berus op die aanname "dat genderverwante gedrag wat met die individu se geboortegeslag ooreenstem, normatief is en enigiets anders onaanvaarbaar is en verander moet word".[7] "Reparatiewe terapie" kan na konversieterapie in die algemeen[5] of na 'n ondergroep daarvan verwys.[4]

Voorstanders van konversieterapie gebruik ook nie noodwendig die term nie, maar eerder frases soos "heling van seksuele gebrokenheid"[8] of 'n "stryd met aantrekking tot dieselfde geslag".[9]

Geskiedenis

wysig

Veranderingspogings vir seksuele oriëntasie

wysig

Die term "homoseksueel" is deur die Duitssprekende Hongaarse skrywer Karl Maria Kertbeny bedink en was teen die 1880's in gebruik.[10][11] Tot in die middel van die 20ste eeu is mededingende sienings van homoseksualiteit deur psigoanalise teenoor akademiese seksuologie voorgestaan.

 
Sigmund Freud
 
Alfred Kinsey

Sigmund Freud, die stigter van psigoanalise, het homoseksualiteit beskou as 'n vorm van vertraagde ontwikkeling. Latere psigoanaliste het Sandor Rado gevolg, wat gemeen het homoseksualiteit is 'n "fobiese vermyding van heteroseksualiteit wat deur ontoereikende vroeë ouerleiding veroorsaak word".[11] Dié manier van dink was gewild in sielkundige modelle van homoseksualiteit wat geskoei is op die tronkbevolking of homoseksuele wat behandeling ondergaan het.

In teenstelling het seksuologienavorsers soos Alfred Kinsey geglo homoseksualiteit is 'n normale variasie in menslike ontwikkeling. In 1970 het gay aktiviste die Amerikaanse Sielkundige Vereniging gekonfronteer en hulle oorreed om te herbesin of homoseksualiteit as 'n steuring gelys behoort te word. Die vereniging het dit in 1973 van die lys afgehaal en dit het baie bygedra tot veranderings in die openbare mening van homoseksualiteit.[11]

Ondanks hulle gebrek aan wetenskaplike rugsteuning het sommige sosiaal en godsdienstig konserwatiewe aktiviste voortgegaan om te redeneer dat as een mens se seksualiteit verander kan word, homoseksualiteit nie 'n vaste gegewe soos ras is nie. Sommige van die individue het, op grond van gediskrediteerde psigoanalitiese idees oor die oorsaak van homoseksualiteit, met konversieterapie begin.[11] In 2001 het konversieterapie die aandag getrek toe Robert L. Spitzer 'n studie wat nie deur eweknieë hersien is nie, gepubliseer het waarin beweer is sommige homoseksuele kan hulle seksuele oriëntasie verander. Baie navorsers het die studie metodologies gekritiseer en Spitzer het dit later teruggetrek.[11]

Veranderingspogings vir genderidentiteit

wysig

Veranderingspogings vir genderidentiteit verwys na praktyke van gesondheidsorgwerkers en godsdiensraadgewers om 'n persoon se genderidentiteit of -uitdrukking te probeer verander om by sosiale norme in te pas. Voorbeelde sluit in aversieterapie, kognitiewe rekonstruksie en psigoanalitiese en geselsterapie.[12] Westerse mediese modelle het transfobie histories geïnstitusionaliseer: deur stelselmatig voorkeur aan 'n binêre gendermodel te gee en genderdiversiteit en niekonformiteit te patalogiseer.[13] Dit het tot die ontwikkeling van GICE gelei.[14]

Vroeë ingrypings was gewortel in psigoanalitiese hipoteses.[15] Robert Stoller het die teorie geformuleer dat genderniekonformiteit in kinders wat by geboorte tot die manlike geslag toegewys is, veroorsaak word deur te na aan hulle moeders te wees. Richard Green het sy navorsing voortgesit; sy metodes vir die verandering van gedrag het ingesluit om die vader meer tyd met die kind te laat deurbring en die moeder minder. Van albei is verwag om stereotiepe genderrolle te toon, hulle kind se manlike gedrag te prys en sy vroulike en niekonformerende gedrag te veroordeel. Dié ingrypings het gelei tot depressie in die kinders en gevoelens van verraad by die ouers omdat die behandeling misluk het.[15]

In die 1970's het die sielkundige Richard Green vir Ole Ivar Lovaas gewerf om die tegnieke van toegepastegedragsanaliseterapie aan te pas in 'n poging om kinders te keer om transseksueel te word.[16] Die behandeling van die "vroulikeseunprojek" het kondisionering gebruik om genderkonformerende gedrag te beloon en niekonformerende gedrag te straf.[16]

Kenneth Zucker van die Sentrum vir Verslawing en Geestesgesondheid in Toronto het Richard Green se metodes aanvaar, maar die omvang verklein in 'n poging om die kind te keer om as transgender te identifiseer deur gendergedrag en -voorstelling te verander om in te pas by die verwagtings van die toegewese gender by geboorte. Hy het dit die "living in your own skin"-model genoem. Sy model het dieselfde ingrypings as Green gebruik, met die byvoeging van psigodinamiese terapie.[15][17][18][19]

Motivering

wysig

'n Algemene motivering vir volwassenes wat by konversieterapie betrokke raak, is hulle godsdienstige oortuigings, veral in die evangelistiese Christendom en ortodokse Judaïsme, wat selfdegeslagverhoudings afkeur. Dit is vir dié volwassenes belangrik om 'n goeie verhouding met hulle familie en godsdiensgemeenskap te hê.[20] Adolessente wat druk van hulle familie ondervind om konversieterapie te ondergaan, kom ook gewoonlik van 'n konserwatiewe godsdiensagtergrond.[20] Jeugdiges van families met 'n lae sosiaalekonomiese status is ook meer geneig om sodanige terapie te ondergaan.[21]

Teorieë en tegnieke

wysig

Omdat die gemeenskap se houding teenoor homoseksualiteit mettertyd verdraagsamer geword het, het die strawwe konversieterapeutiese metodes ook afgeneem. Sekulêre konversieterapie kom minder voor vanweë die verminderde mediese patologisering van homoseksualiteit, en godsdienstige beoefenaars het oorheersender geword.[22]

Aversieterapie

wysig

Aversieterapie wat vir homoseksuele gebruik is, het ingesluit elektriese skokke en die gee van dwelms wat die pasiënt naar maak wanneer selfdegeslag- erotiese beelde gewys word. Die beëindiging van die aversiestumilusse het gewoonlik gepaardgegaan met die wys van erotiese beelde van mense van die teenoorgestelde geslag. Die doel was om heteroseksuele gevoelens te versterk.[23]

Ander metodes het behels ysbaddens, vriesing, brand met metaalspoele en dwangarbeid. Die doel was dat die pasiënt homoseksualiteit met pyn verbind. Dié metodes is as ondoeltreffend bewys.[24]

Aversieterapie is tussen 1950 en 1962 in Tsjeggo-Slowakye en van 1962 tot die middel 1970's in die Britse Statebond toegepas. In die konteks van die Koue Oorlog het Westerse sielkundiges die swak resultate van hulle Tsjeggo-Slowaakse eweknieë geïgnoreer. Dié het teen 1961 tot die gevolgtrekking gekom dat aversieterapie ondoeltreffend was en het aanbeveel dat homoseksualiteit eerder gediskriminaliseer word.[25] Sommige mans in die Verenigde Koninkryk is 'n keuse gebied tussen tronkstraf en aversieterapie. Dit is ook aan 'n paar Britse vroue gebied, maar dit was nooit die standaardbehandeling vir homoseksuele mans of vroue nie.[26]

In die 1970's was die gedragskenner Hans Eysenck een van die hoofvoorstanders van kontrakondisionering met naarmakende dwelms en elektriese skokke vir homoseksuele. Hy het geskryf dié soort terapie is in amper 50% van gevalle suksesvol, maar sy studies word in twyfel getrek.[27] Bedragsterapeute, insluitende Eysenck, het aversiemetodes gebruik. Dit het gelei tot 'n protes teen Eysenck deur die gay aktivis Peter Tatchell op 'n mediese simposium in 1972. Tatchell het gesê die terapie wat Eysenck voorstaan, is 'n vorm van marteling.[27] Volgens Tatchell het Eysenck se vorm van gedragsterapie gelei tot depressie en selfmoord onder gay mans wat dit ondergaan het.[28]

Breinchirurgie

wysig

In die 1940's en 1950's het die Amerikaanse neoroloog Walter Freeman die yspiklobsnyding gewild gemaak as behandeling vir homoseksuele. Hy het persoonlik tot 3 439[29] lobsnydings in 23 deelstate uitgevoer, waarvan sy yspikmetode in 2 500 gevalle gebruik is,[30] ondanks die feit dat hy geen formele chirurgiese opleiding gehad het nie.[31]

In die 1960's en 1970's is in Wes-Duitsland 'n soort breinchirurgie op homoseksuele gedoen wat gewoonlik behels het dat 'n kern van die hipotalamus, die ventromediale kern, vernietig word. Die praktyk is deur die seksuoloog Volkmar Sigusch gekritiseer.[32]

Kastrasie en oorplantings

wysig

In die vroeë 20ste eeu is eksperimente in Duitsland gedoen waarin die testikels van heteroseksuele mans op homoseksuele mans oorgeplant is. Dié operasies was 'n algehele mislukking.[33]

 
Friedrich-Paul von Groszheim (1908-2006) het 'n konsentrasiekamp vrygespring nadat hy ingestem het om in 1938 kastrasie onder druk te ondergaan.

Die chirurgiese kastrasie van homoseksuele mans was in die eerste helfte van die 20ste eeu algemeen in Europa.[34] Die SS-leier Heinrich Himmler het gelas dat homoseksuele mans na konsentrasiekampe gestuur word omdat hy nie geglo het 'n tronkvonnis vir 'n beperkte tyd is genoeg om homoseksualiteit uit te wis nie.[35] Hoewel dit teoreties vrywillig was, is geweldige druk op homoseksuele uitgeoefen om tot kastrasie in te stem. Daar was geen ouderdomsbeperking nie; sommige seuns was net 16 jaar oud toe hulle gekastreer is. Dié wat tot kastrasie ingestem het ná skuldigbevinding aan seksdade tussen mans is nie na 'n konsentrasiekamp gestuur nadat hulle hulle regsvonnis uitgedien het nie.[36] Sommige gevangenes in konsentrasiekampe is ook gekastreer.[37] Na raming is 400 tot 800 mans gekastreer.[38]

Die endokrinoloog Carl Vaernet het probeer om homoseksuele gevangenes in konsentrasiekampe se seksuele oriëntasie te verander deur die inplanting van 'n balletjie wat testosteroon vrystel. Die meeste van die slagoffers, gevangenes in Buchenwald wat nie hulle toestemming gegee het nie, is kort daarna dood.[39][40]

'n Onbekende getal mans is in Wes-Duitsland gekastreer en chemiese kastrasie is in ander Westerse land gebruik: 'n Bekende voorbeeld is Alan Turing in Brittanje.[41]

Hipnose

wysig

Hipnose is sedert die 19de eeu in konversieterapie gebruik deur Richard von Krafft-Ebing en Albert von Schrenck-Notzing. In 1967 het die Kanadese psigiater Peter Roper 'n gevallestudie gepubliseer van die behandeling met hipnose van 15 homoseksuele (wat waarskynlik volgens moderne standaarde as biseksueel beskou sou gewees het).

Agt het na bewering 'n "merkbare verbetering" getoon ná hipnotiese behandeling (hulle het na berig word 'n seksuele aantrekking tot dieselfde geslag heeltemal verloor), vier effense verbeterings ('n afname in "homoseksuele neigings") en drie geen verbetering nie. Hy het tot die gevolgtrekking gekom dat "hipnose meer bevredigende resultate kan lewer as enige ander metode", na gelang van die pasiënte se vatbaarheid vir hipnose.[42]

 
'n Hokkie vir OneByOne, 'n eksgayorganisasie, op 'n Love Won Out-konferensie.

Eksgay-/ekstransbedienings

wysig

Eksgaybedienings is godsdiensgroepe wat probeer om mense se seksuele oriëntasie met godsdiens uit te wis of te verander.[43][44][45] Die eksgaysambreelorganisasie in Amerika, Exodus International, het sy bedrywighede in Junie 2013 gestaak en die raad van drie lede het 'n verklaring uitgereik wat sy doelwitte terugtrek en verskoning vra vir die skade wat hulle LGBT-mense aangerig het.[46]

Ekstrans organisasies oorvleuel dikwels en beeld transwees uit as inherent sondig of teen God se plan. Soms patologiseer hulle gendervariasie as die gevolg van trauma, sosiale besmetting of "genderideologie".[47][48]

Psigoanalise

wysig

Haldeman skryf die werk van Irving Bieber et al. in Homosexuality: A Psychoanalytic Study of Male Homosexuals dien as voorbeeld vir die psigoanalitiese behandeling van homoseksualiteit. Hulle het langtermynterapie verkondig wat daarop gemik was om onbewuste kindertydkonflikte op te los wat hulle geglo het verantwoordelik is vir homoseksualiteit. Haldeman sê Bieber se metodologie is gekritiseer omdat dit op 'n kliniese monster staatgemaak het, die beskrywing van die resultate op subjektiewe terapeutindrukke geskoei was en opvolgdata swak aangebied is. Bieber het berig die suksessyfer van langtermynterapie was 27%, maar net 18% van die pasiënte waarin die behandeling volgens Bieber geslaag het, was eksklusief homoseksueel, terwyl 50% biseksueel was. Volgens Haldeman maak dit selfs Bieber se onindrukwekkende bewerings van sukses misleidend.[49]

Haldeman bespreek ander psigoanalitiese studies om homoseksualiteit te verander. Curran en Parr se "Homosexuality: An analysis of 100 male cases", wat in 1957 gepubliseer is, het geen aansienlike toename in heteroseksuele gedrag berig nie. Mayerson en Lief se "Psychotherapy of homosexuals: A follow-up study of nineteen cases", wat in 1965 gepubliseer is, berig die helfte van sy 19 pasiënte was vier en 'n half jaar ná behandeling eksklusief heteroseksueel wat gedrag betref, maar die resultate was geskoei op rapportering deur die pasiënte en daar was geen verifiëring van buite nie. Volgens Haldeman se mening was die deelnemers wat verandering gerapporteer het aanvanklik biseksueel, en die studieleiers het die kapasiteit vir heteroseksuele seks vertolk as 'n verandering in seksuele oriëntasie.[50]

 
'n Man betoog teen reparatiewe terapie.

Reparatiewe terapie

wysig

Die term "reparatiewe terapie" is gebruik as sinoniem vir konversieterapie in die algemeen, maar volgens Jack Drescher verwys dit eintlik na 'n spesifieke soort terapie wat met die sielkundiges Elizabeth Moberly en Joseph Nicolosi verbind word.[4]

Die term "reparatiewe" verwys na Nicolosi se veronderstelling dat selfdegeslagaantrekking 'n onbewustelike poging is van 'n persoon om gevoelens van minderwaardigheid te "selfherstel".[51][52]

Nadat Kalifornië konversiepraktyke verbied het, het Nicolosi gesê "reparatiewe terapie" probeer nie seksuele oriëntasie regstreeks verander nie, maar spoor verkenning na die onderliggende oorsake daarvan aan, wat hy geglo het dikwels trauma as kind is.[53]

Huweliksberading

wysig

Vorige uitgawes van die Wêreldgesondheidsorganisasie se ICD het "seksueleverhoudingsteuring" ingesluit, waarin iemand se seksuele oriëntasie of genderidentiteit dit moeilik maak om 'n verhouding met 'n seksmaat te handhaaf. Die geloof dat hulle seksuele oriëntasie probleme in hulle verhouding veroorsaak, het daartoe gelei dat sommige mense die hulp van 'n huweliksberader ingeroep het om hulle seksuele oriëntaie te help verander.[54] Seksueleverhoudingsteuring is uit die onlangse ICD, ICD-11, verwyder.[55]

Genderverkenningsterapie

wysig

Genderverkenningsterapie (GVT) is 'n vorm van konversieterapie[56][57] waarin verpligtende geselsterapie gebruik word om patologiese wortels te vind vir genderdisforie, terwyl sosiale en mediese transisie terselfdertyd vertraag word omdat dit as 'n laaste toevlug beskou word.[56][58] Praktisyns van GVT beskou mediese transisie dikwels as 'n laaste toevlug en stel voor hulle pasiënte se disforie word veroorssak deur faktore soos homofobie, seksuele trauma en outisme.[59] Sommige praktisyns vermy die gebruik van hulle pasiënte se verkose naam en voornaamwoord terwyl hulle hulle identifikasie bevraagteken.[60]

Daar is geen bekende proefondervindelike studies wat die psigososiale of mediese gevolge van GVT ondersoek het nie.[60][61] Kommer is geopper dat 'n geraamde tydsduur van die terapie nie verskaf word nie en dat die vertraging van mediese ingrypings groot geestelike lyding in trans jeugdiges kan veroorsaak,[58][60] terwyl genderbevestigende sorg reeds die verkenning van genderidentiteit bevorder sonder om voorkeur aan enige spesifieke identiteit te gee.[60] GVT-voorstanders ontken dit.[62]

Verskeie groepe bestaan wêreldwyd om GVT te bevorder en hulle was in sekere gebiede suksesvol in die beïnvloeding van regsbesprekings en kliniese leiding.[63] Die Gender Exploratory Therapy Association (GETA) se mening is dat "sielkundige benaderings die eerste keuse van behandeling vir alle gevalle van genderdisforie behoort te wees", dat mediese ingrypings vir transgender jeugdiges "eksperimenteel is en indien moontlik vermy behoort te word" en dat sosiale transisie "riskant" is.[62] Al GETA se leiers is lede van Genspect, 'n "genderkritiese" groep wat GVT bevorder en reken genderbevestigende sorg moenie beskikbaar wees vir mense onder 25 jaar nie.[62] Laat in 2023 het GETA sy naam verander na "Therapy First".[64]

GETA oorvleuel grootliks met die Society for Evidence-Based Gender Medicine (SEGM), wat GVT ondersteun as eerste keuse van behandeling vir mense onder 25.[65]

Uitwerking

wysig
 
Reoriënteringsterapie in Kuba, 1967.

Daar is wetenskaplike konsensus dat konversieterapie ondoeltreffend is in die verandering van mense se seksuele oriëntasie.[2] Voorstanders van die praktyk steun swaar op getuigskrifte en retrospektiewe eieverslae as getuienis van die doeltreffendheid daarvan. Studies daaroor is al gekritiseer weens metodologiese foute.[66] Nadat konversieterapie misluk het om iemand se seksuele oriëntasie of genderidentiteit te verander, voel deelnemers dikwels skamer as voorheen.[20]

Konversieterapie kan aansienlike langtermyn- sielkundige skade veroorsaak.[2] Dit sluit in groter depressie, middelmisbruik en ander geesteskwessies in individue wat dit ondergaan het as ander wat dit nie gedoen het nie,[67][68] onder andere twee keer soveel selfmoordpogings.[69] Hedendaagse prakisyns van konversieterapie – hoofsaaklik uit 'n godsdiensoogpunt – stem nie met huidige medsyne en kliniese riglyne saam wat homoseksualiteit en gendervariasie nie as onnatuurlik en ongesond beskou nie.[2][3]

'n Studie van 2022 raam dat konversieterapie van jeugdiges in die VSA jaarliks $650,16 miljoen kos, met 'n bykomende $9,5 miljard in verwante koste soos toenemende selfmoord en middelmisbruik.[68]

Jeugdiges wat konversieterapie deur 'n godsdienstige verskaffer ondergaan, ervaar meer negatiewe geestesgesondheidskwessies as dié wat by 'n gelisensieerde gesondheidsorgverskaffer aangeklop het.[20]

Openbare mening

wysig

'n Opname van 2020 wat in die VSA uitgevoer is, toon die meeste volwassenes steun 'n verbod op konversieterapie vir minderjariges.[70]

In 'n meningspeiling van 2022 in Engeland, Skotland en Wallis het die meeste volwassenes 'n verbod gesteun op konversieterapie vir beide seksuele oriëntasie en genderidentiteit, terwyl tussen 13 en 15 persent daarteen was.[71]

Regstatus

wysig
 
'n Kaart wat lande toon waar veranderingspogings vir seksuele oriëntasie en genderidentiteit vir minderjargies verbied is. ██ Kriminele verbod op konversieterapie vir seksuele oriëntasie en genderidentiteit ██ Net mediese beroepslui word verbied om konversieterapie toe te pas ██ Geen verbod op konversieterapie

Sommige jurisdiksies het 'n kriminele verbod op konversieterapie, insluitende Kanada, Ecuador, Frankryk,[72] Duitsland,Malta, Mexiko en Spanje.[73] In ander lande soos Albanië, Brasilië, Chili, Viëtnam en Taiwan word mediese beroepslui verbied om konversieterapie toe te pas.[74]

In sommige state het hofsake teen verskaffers van konversieterapie weens bedrog geslaag, maar in ander jurisdiksies moet mense wat bedrog beweer, bewys dat die verskaffer met opset oneerlik was. 'n Verskaffer wat werklik glo konversieterapie is doeltreffend, kan dus nie veroordeel word nie.[75]

Konversieterapie vir minderjariges kan op kindermishandeling neerkom.[76][77][78]

Menseregte

wysig

In 2020 het die Internasionale Rehabilitasieraad vir Martelingslagoffers 'n amptelike verklaring uitgereik dat konversieterapie marteling is.[76] In dieselfde jaar het die Verenigde Nasies se onafhanklik deskundige oor seksuele oriëntasie en genderidentiteit, Victor Madrigal-Borloz, gesê konversieterapiepraktyke is "inherent diskriminerend, dat dit 'n wrede, onmenslike en degraderende behandeling is en dat dit, na gelang van die erns of fisieke of geestelike pyn en lyding vir die slagoffer, op marteling kan neerkom". Hy het voorgstel dit word wêreldwyd verbied.[79]

In 2021 het Ilias Trispiotis en Craig Purshouse gesê konversieterapie oortree die verbod op degradererende behandeling volgens Artikel 3 van die Europese Konvensie oor Menseregte, en dat dit die staat se plig is om dit te verbied.[74][80] In Februarie 2023 het die kommissaris vir menseregte, Dunja Mijatović, sulke praktyke geklassifiseer as “onversoenbaar met verskeie waarborge kragtens die Europese Konvensie oor Menseregte" en dat dit geen plek het in 'n menseregtegebaseerde gemeenskap nie. Sy het 'n beroep op die lidlande van die Raad van Europa gedoen om dit vir volwassenes en minderjariges te verbied.[81] In September 2024 is berig die Europese Unie oorweeg dit om konversieterapie in al sy lidlande te verbied.[82]

In die media

wysig
 
Lucas Hedges speel die rol van Garrard Conley in Boy Erased.
 
Sarah Paulson speel die hoofrol in die TV-reeks Ratched.

Pogings om seksuele oriëntasie te verander is al in die gewilde kultuur en verskeie media uitgebeeld en bespreek. Onlangse voorbeeld sluit in Boy Erased, The Miseducation of Cameron Post, Book of Mormon-musiekspel Ratched en die dokumentêr Pray Away, Homotherapy: A Religious Sickness.[83][84]

Mediese sienings

wysig

Nasionale gesondheidsorganisasies oor die hele wêreld het veranderingspogings vir seksuele oriëntasie en genderidentiteit eenvormig veroordeel.[85][86][87] Volgens hulle is daar geen wetenskaplike bewys vir konversieterapie se doeltreffendheid nie.[43][88][89][90]

Hulle het bevind konversieterapie is ondoeltreffend, riskant en moontlik skadelik. Bewerings van genesing word gebalanseer deur stellings van skade, en die Amerikaanse Sielkundige Vereniging maan byvoorbeeld praktisyns kragtens die Hippokratiese eed om geen skade aan te rig nie en om hulle te weerhou van pogings tot konversieterapie.[89] Hulle sê verder dat konversieterapie nadelig is en dat dit dikwels iemand se skuldgevoelens en angs uitbuit. So word selfagting geskaad en dit lei tot depressie en selfs selfmoord.[91]

Daar is ook kommer in die mediesegesondheidsgemeenskap dat die bevordering van konversieterapie sosiale skade kan veroorsaak deur onakkurate menings te versprei oor genderidentiteit, seksuele oriëntasie en die vermoë van LGBT-mense om gelukkige, gesonde lewens te lei.[86] Verskeie mediese liggame verbied hulle lede om konversieterapie toe te pas.[92]

Verwysings

wysig
  1. ↑ Fenaughty, John; Tan, Kyle; Ker, Alex; Veale, Jaimie; Saxton, Peter; Alansari, Mohamed (Januarie 2023). "Sexual Orientation and Gender Identity Change Efforts for Young People in New Zealand: Demographics, Types of Suggesters, and Associations with Mental Health". Journal of Youth and Adolescence (in Engels). 52 (1): 149–164. doi:10.1007/s10964-022-01693-3. ISSN 0047-2891. PMC 9813061. PMID 36301377.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Higbee, Madison; Wright, Eric R.; Roemerman, Ryan M. (2022). "Conversion Therapy in the Southern United States: Prevalence and Experiences of the Survivors". Journal of Homosexuality. 69 (4): 612–631. doi:10.1080/00918369.2020.1840213. PMID 33206024. S2CID 227039714.
  3. ↑ 3,0 3,1 Haldeman 2022, p. 5.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Drescher 2000, p. 152
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Haldeman 2022, p. 4.
  6. ↑ Csabs C, Despott N, Morel B, Brodel A, Johnson R (Julie 2020). "The SOGICE Survivor Statement" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 5 April 2023.
  7. ↑ Haldeman 2022, p. 8.
  8. ↑ Lee, Jin (1 Januarie 2019). "Diversity or a flavor of diversity?". Gateway Journalism Review. 47 (352): 34–35.
  9. ↑ Creek, S. J.; Dunn, Jennifer L. (2012). "'Be Ye Transformed': The Sexual Storytelling of Ex-gay Participants". Sociological Focus. 45 (4): 306–319. doi:10.1080/00380237.2012.712863. JSTOR 41633922. S2CID 144699323.
  10. ↑ Whisnant 2016, p. 20.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Drescher, Jack; Schwartz, Alan; Casoy, Flávio; McIntosh, Christopher A.; Hurley, Brian; Ashley, Kenneth; Barber, Mary; Goldenberg, David; Herbert, Sarah E.; Lothwell, Lorraine E.; Mattson, Marlin R.; McAfee, Scot G.; Pula, Jack; Rosario, Vernon; Tompkins, D. Andrew (2016). "The Growing Regulation of Conversion Therapy". Journal of Medical Regulation. 102 (2): 7–12. doi:10.30770/2572-1852-102.2.7. PMC 5040471. PMID 27754500.
  12. ↑ Rivera & Pardo 2022, p. 52.
  13. ↑ Rivera & Pardo 2022, p. 53.
  14. ↑ Rivera & Pardo 2022, p. 56.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Rivera & Pardo 2022, p. 58.
  16. ↑ 16,0 16,1 Silberman, Steve (2016). Neurotribes: The Legacy of Autism and the Future of Neurodiversity. New York City, NY: Avery. pp. 319–321. ISBN 978-0399185618.
  17. ↑ Chung, Kathleen; Rhoads, Sarah; Rolin, Alicia; Sackett-Taylor, Andrew C.; Forcier, Michelle (2020). "Treatment Paradigms for Prepubertal Children". In Forcier, Michelle; Van Schalkwyk, Gerrit; Turban, Jack L. (reds.). Pediatric Gender Identity: Gender-affirming Care for Transgender & Gender Diverse Youth. Springer. p. 177. ISBN 978-3030389086.
  18. ↑ Trispiotis, Ilias; Purshouse, Craig, reds. (2023). Banning 'conversion therapy': legal and policy perspectives. Oxford London New York New Delhi Sydney: Hart. p. 134. ISBN 978-1-5099-6117-7.{{cite book}}: CS1 maint: date and year (link)
  19. ↑ Ashley, Florence (2022). Banning Transgender Conversion Practices: A Legal and Policy Analysis. Vancouver, BC: University of British Columbia Press. pp. 4–6. ISBN 978-0774866958.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Haldeman 2022, p. 9.
  21. ↑ Haldeman 2022, p. 11.
  22. ↑ Andrade, G.; Campo Redondo, M. (2022). "Is conversion therapy ethical? A renewed discussion in the context of legal efforts to ban it". Ethics, Medicine and Public Health. 20: 100732. doi:10.1016/j.jemep.2021.100732.
  23. ↑ Haldeman 1991, p. 152
  24. ↑ "Summary of Findings: A Review of Scientific Evidence of Conversion Therapy" (PDF). Minnesota Department of Health. 11 April 2022. Besoek op 9 November 2023.
  25. ↑ Davison, Kate (2021). "Cold War Pavlov: Homosexual aversion therapy in the 1960s". History of the Human Sciences. 34 (1): 89–119. doi:10.1177/0952695120911593. S2CID 218922981.
  26. ↑ Spandler, Helen; Carr, Sarah (2022). "Lesbian and bisexual women's experiences of aversion therapy in England". History of the Human Sciences. 35 (3–4): 218–236. doi:10.1177/09526951211059422. PMC 9449443. PMID 36090521. S2CID 245753251.
  27. ↑ 27,0 27,1 Rolls 2019.
  28. ↑ Spandler, Helen; Carr, Sarah (2022). "Lesbian and bisexual women's experiences of aversion therapy in England". History of the Human Sciences. 35 (3–4): 218–236. doi:10.1177/09526951211059422. PMC 9449443. PMID 36090521.
  29. ↑ Day, Elizabeth (13 Januarie 2008). "He was bad, so they put an ice pick in his brain..." The Observer. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2013. Besoek op 16 November 2017.
  30. ↑ "Top 10 Fascinating And Notable Lobotomies". listverse.com. 24 Junie 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Desember 2013. Besoek op 26 Desember 2013.
  31. ↑ Rowland, Lewis (April 2005). "Walter Freeman's Psychosurgery and Biological Psychiatry: A Cautionary Tale". Neurology Today. 5 (4): 70–72. doi:10.1097/00132985-200504000-00020.
  32. ↑ Rieber, Inge; Sigusch, Volkmar (1979). "Psychosurgery on sex offenders and sexual "deviants" in West Germany". Archives of Sexual Behavior (in Engels). 8 (6): 526. doi:10.1007/BF01541419. ISSN 1573-2800. PMID 391177. S2CID 41463669. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 20 Junie 2023.
  33. ↑ Schmidt 1985, pp. 133–134.
  34. ↑ Lehring, Gary (2010). Officially Gay: The Political Construction Of Sexuality (in Engels). Temple University Press. p. 63. ISBN 978-1-4399-0399-5.
  35. ↑ Zinn 2020b, pp. 11–12.
  36. ↑ Wachsmann 2015, p. 147.
  37. ↑ Weindling 2015, p. 30.
  38. ↑ Schwartz 2021, p. 383.
  39. ↑ Whisnant 2016, p. 223.
  40. ↑ Weindling 2015, pp. 183–184.
  41. ↑ Huneke, Samuel Clowes (2022). States of Liberation: Gay Men between Dictatorship and Democracy in Cold War Germany (in Engels). University of Toronto Press. pp. 53–54. ISBN 978-1-4875-4213-9.
  42. ↑ Roper, P. (11 Februarie 1967). "The effects of hypnotherapy on homosexuality". Canadian Medical Association Journal. 96 (6): 319–327. PMC 1935956. PMID 6017544.
  43. ↑ 43,0 43,1 Just the Facts About Sexual Orientation & Youth: A Primer for Principals, Educators and School Personnel, Just the Facts Coalition, 1999, http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/just-the-facts.pdf, besoek op 14 May 2010 
  44. ↑ Drescher & Zucker 2006, pp. 126, 175
  45. ↑ Haldeman 1991, pp. 149,156–159
  46. ↑ Burnett, John (20 Junie 2013). "Group That Claimed To 'Cure' Gays Disbands, Leader Apologizes". NPR. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 27 Januarie 2024.
  47. ↑ Robinson, Christine M.; Spivey, Sue E. (17 Junie 2019). "Ungodly Genders: Deconstructing Ex-Gay Movement Discourses of 'Transgenderism' in the US". Social Sciences. 8 (6): 191. doi:10.3390/socsci8060191.
  48. ↑ Jones, Tiffany; Jones, Timothy W.; Power, Jennifer; Pallotta-Chiarolli, Maria; Despott, Nathan (3 September 2022). "Mis-education of Australian Youth: exposure to LGBTQA+ conversion ideology and practises". Sex Education. 22 (5): 595–610. doi:10.1080/14681811.2021.1978964. hdl:10536/DRO/DU:30156953. S2CID 241018465.
  49. ↑ Haldeman 1991, pp. 150–151
  50. ↑ Haldeman 1991, pp. 151, 256
  51. ↑ Hicks, Karolyn A. (Desember 1999). "'Reparative' Therapy: Whether Parental Attempts to Change a Child's Sexual Orientation Can Legally Constitute Child Abuse". American University Law Review. 49 (2): 505–547. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 10 Junie 2023.
  52. ↑ Bright 2004, pp. 471–481
  53. ↑ Ashley, Florence (6 September 2022). "Interrogating Gender-Exploratory Therapy". Perspectives on Psychological Science. 18 (2): 472–481. doi:10.1177/17456916221102325. PMC 10018052. PMID 36068009. S2CID 252108965.
  54. ↑ Rosik, Christopher H (Januarie 2003). "Motivational, ethical, and epistemological foundations in the treatment of unwanted homoerotic attraction". Journal of Marital and Family Therapy. 29 (1): 13–28. doi:10.1111/j.1752-0606.2003.tb00379.x. OCLC 5154888155. PMID 12616795.
  55. ↑ Reed, Geoffrey M.; Drescher, Jack; Krueger, Richard B.; Atalla, Elham; Cochran, Susan D.; First, Michael B.; Cohen-Kettenis, Peggy T.; Arango-de Montis, Iván; Parish, Sharon J.; Cottler, Sara; Briken, Peer (2016). "Disorders related to sexuality and gender identity in the ICD-11: revising the ICD-10 classification based on current scientific evidence, best clinical practices, and human rights considerations". World Psychiatry. 15 (3): 205–221. doi:10.1002/wps.20354. PMC 5032510. PMID 27717275.
  56. ↑ 56,0 56,1 "WPATH, ASIAPATH, EPATH, PATHA, and USPATH Response to NHS England in the United Kingdom (UK)" (PDF). WPATH. 25 November 2022. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 30 November 2022. Besoek op 2 Januarie 2024.
  57. ↑ Bharat, Bharat; Dopp, Alex; Last, Briana; Howell, Gary; Nadeem, Erum; Johnson, Clara; Stirman, Shannon Wiltsey (Oktober 2023). "OSF". The Behavior Therapist. Association for Behavioral and Cognitive Therapies. 46 (7). doi:10.31234/osf.io/gz5mk. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 1 Januarie 2024.
  58. ↑ 58,0 58,1 Lawson, Zazie; Davies, Skye; Harmon, Shae; Williams, Matthew; Billawa, Shradha; Holmes, Ryan; Huckridge, Jaymie; Kelly, Phillip; MacIntyre-Harrison, Jess; Neill, Stewart; Song-Chase, Angela; Ward, Hannah; Yates, Michael (Oktober 2023). "A human rights based approach to transgender and gender expansive health". Clinical Psychology Forum (in Engels). 1 (369): 91–106. doi:10.53841/bpscpf.2023.1.369.91. ISSN 1747-5732. S2CID 265086908. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 1 Januarie 2024.
  59. ↑ Caraballo, Alejandra (Desember 2022). "The Anti-Transgender Medical Expert Industry". Journal of Law, Medicine & Ethics (in Engels). 50 (4): 687–692. doi:10.1017/jme.2023.9. ISSN 1073-1105. PMID 36883410. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Maart 2024. Besoek op 1 Januarie 2024.
  60. ↑ 60,0 60,1 60,2 60,3 MacKinnon, Kinnon R.; Gould, Wren Ariel; Enxuga, Gabriel; Kia, Hannah; Abramovich, Alex; Lam, June S. H.; Ross, Lori E. (29 November 2023). "Exploring the gender care experiences and perspectives of individuals who discontinued their transition or detransitioned in Canada". PLOS ONE (in Engels). 18 (11): e0293868. Bibcode:2023PLoSO..1893868M. doi:10.1371/journal.pone.0293868. ISSN 1932-6203. PMC 10686467. PMID 38019738.
  61. ↑ Leising, Julie (September 2022). "Gender-affirming care for youth—separating evidence from controversy" (PDF). Bc Medic al Journal. 64 (7).
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 Santoro, Helen (2 Mei 2023). "How Therapists Are Trying to Convince Children That They're Not Actually Trans". Slate (in Engels (VSA)). ISSN 1091-2339. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Januarie 2024. Besoek op 1 Januarie 2024.
  63. ↑ Amery, Fran (11 Desember 2023). "Protecting Children in 'Gender Critical' Rhetoric and Strategy: Regulating Childhood for Cisgender Outcomes". DiGeSt - Journal of Diversity and Gender Studies. 10 (2). doi:10.21825/digest.85309. ISSN 2593-0281. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 1 Januarie 2024.
  64. ↑ Pauly, Madison; Carnell, Henry (Julie 2024). "First they tried to "cure" gayness. Now they're fixated on "healing" trans people". Mother Jones (in Engels (VSA)). Besoek op 5 Junie 2024.
  65. ↑ "Group dynamics and division of labor within the anti-LGBTQ+ pseudoscience network". Southern Poverty Law Center (in Engels). Besoek op 1 Januarie 2024.
  66. ↑ Haldeman 2022, p. 7.
  67. ↑ Christensen, Jen (8 Maart 2022). "Conversion therapy is harmful to LGBTQ people and costs society as a whole, study says". CNN (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Desember 2022. Besoek op 5 November 2022.
  68. ↑ 68,0 68,1 Forsythe, Anna; Pick, Casey; Tremblay, Gabriel; Malaviya, Shreena; Green, Amy; Sandman, Karen (2022). "Humanistic and Economic Burden of Conversion Therapy Among LGBTQ Youths in the United States". JAMA Pediatrics. 176 (5): 493–501. doi:10.1001/jamapediatrics.2022.0042. PMC 8902682. PMID 35254391. S2CID 247252995.
  69. ↑ thisisloyal.com, Loyal |. "LGB people who have undergone conversion therapy almost twice as likely to attempt suicide". Williams Institute (in Engels (VSA)). Besoek op 5 November 2022.
  70. ↑ Flores, Andrew R.; Mallory, Christy; Conron, Kerith J. (2020). "Public attitudes about emergent issues in LGBTQ rights: Conversion therapy and religious refusals". Research & Politics. 7 (4): 205316802096687. doi:10.1177/2053168020966874. S2CID 229001894.
  71. ↑ Kirk, Isabelle (3 Mei 2022). "The majority of Welsh people support a ban on trans conversion therapy in Wales". YouGov (in Engels (VK)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2022. Besoek op 30 Junie 2022.
  72. ↑ "France Passed Law To Protect LGBTQ People From 'Conversion Therapy'". LQIOO (in Engels (VSA)). 3 Februarie 2022. Besoek op 24 Februarie 2023.
  73. ↑ Legislative Services Branch (10 Januarie 2022). "Consolidated federal laws of canada, An Act to amend the Criminal Code (conversion therapy)". laws.justice.gc.ca. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Februarie 2023. Besoek op 6 Julie 2022.
  74. ↑ 74,0 74,1 Trispiotis, Ilias; Purshouse, Craig (2021). "'Conversion Therapy' As Degrading Treatment". Oxford Journal of Legal Studies. 42 (1): 104–132. doi:10.1093/ojls/gqab024. PMC 8902017. PMID 35264896.
  75. ↑ Purshouse, Craig; Trispiotis, Ilias (2022). "Is 'conversion therapy' tortious?". Legal Studies. 42 (1): 23–41. doi:10.1017/lst.2021.28. S2CID 236227920.
  76. ↑ 76,0 76,1 "Conversion Therapy is Torture". International Rehabilitation Council for Torture Victims (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Januarie 2021. Besoek op 31 Mei 2021.
  77. ↑ Canady, Valerie (2015). "New report calls for an end to 'conversion therapy' for youth". The Brown University Child and Adolescent Behavior Letter. 31 (12): 3–4. doi:10.1002/cbl.30088.
  78. ↑ Lee, Cory (2022). "A Failed Experiment: Conversion Therapy as Child Abuse". Roger Williams University Law Review. 27 (1). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 4 Julie 2022.
  79. ↑ "'Conversion therapy' Can Amount to Torture and Should be Banned says UN Expert". United Nations Human Rights: Office of the High Commissioner. 13 Julie 2020. Besoek op 20 Julie 2021.
  80. ↑ Nugraha, Ignatius Yordan (2017). "The compatibility of sexual orientation change efforts with international human rights law". Netherlands Quarterly of Human Rights. 35 (3): 176–192. doi:10.1177/0924051917724654. S2CID 220052834.
  81. ↑ "Nothing to cure: putting an end to so-called "conversion therapies" for LGBTI people - Commissioner for Human Rights - www.coe.int". Commissioner for Human Rights (in Engels (VK)). Besoek op 22 Julie 2023.
  82. ↑ Ramsay, Max (17 September 2024). "EU to Pursue Ban on Conversion Therapy in New LGBTQ Strategy". BNN Bloomberg (in Engels). Besoek op 5 Oktober 2024.
  83. ↑ "MEDIAWAN - HOMOTHERAPY, A RELIGIOUS SICKNESS (2019)". rights.mediawan.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2023. Besoek op 22 Julie 2023.
  84. ↑ "" Homothérapies " sur Arte : le scandale des " conversions " sexuelles forcées". Le Monde.fr (in Frans). 26 November 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2023. Besoek op 22 Julie 2023.
  85. ↑ "Health and Medical Organization Statements on Sexual Orientation, Gender Identity/Expression and 'Reparative Therapy'". Lambda Legal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Junie 2017. Besoek op 16 Desember 2017.
  86. ↑ 86,0 86,1 "Policy and Position Statements on Conversion Therapy". Human Rights Campaign. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 April 2017. Besoek op 12 April 2017.
  87. ↑ "Memorandum of Understanding on Conversion Therapy in the UK" (PDF). United Kingdom Council for Psychotherapy. Desember 2021. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 24 September 2024. Besoek op 31 Mei 2023.
  88. ↑ "Answers to Your Questions: For a Better Understanding of Sexual Orientation and Homosexuality". American Psychological Association. 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Januarie 2019. Besoek op 31 Januarie 2015.
  89. ↑ 89,0 89,1 "Therapies Focused on Attempts to Change Sexual Orientation". Psych.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 September 2008. Besoek op 18 Julie 2011.
  90. ↑ APA Maintains Reparative Therapy Not Effective, Psychiatric News (news division of the American Psychiatric Association), 15 January 1999, http://www.psychiatricnews.org/pnews/99-01-15/therapy.html, besoek op 28 August 2007 
  91. ↑ Luo, Michael (12 February 2007), "Some Tormented by Homosexuality Look to a Controversial Therapy", The New York Times: p. 1, https://www.nytimes.com/2007/02/12/nyregion/12group.html, besoek op 28 August 2007 
  92. ↑ "Albania becomes third European country to ban gay 'conversion therapy'". France 24 (in Engels). 16 Mei 2020. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Mei 2020. Besoek op 30 Junie 2022.

Bronne

wysig
  • Bright, Chuck (December 2004), "Deconstructing Reparative Therapy: An Examination of the Processes Involved When Attempting to Change Sexual Orientation", Clinical Social Work Journal 32 (4): 471–481, doi:10.1007/s10615-004-0543-2 
  • Cohen, Richard A. (2000). Coming Out Straight: Understanding and Healing Homosexuality. Oakhill Press. ISBN 978-1-886939-41-7.
  • Cruz, David B. (Julie 1999). "Controlling desires: sexual orientation conversion and the limits of knowledge and law". Southern California Law Review. 72 (5): 1297–1400. hdl:10822/925326. PMID 12731502.
  • Drescher, Jack (June 1998a), "I'm Your Handyman: A History of Reparative Therapies", Journal of Homosexuality 36 (1): 19–42, doi:10.1300/J082v36n01_02, PMID 9670099 
  • Drescher, Jack (2001), "Ethical Concerns Raised When Patients Seek to Change Same-Sex Attractions", Journal of Gay & Lesbian Psychotherapy 5 (3/4): 183, doi:10.1300/j236v05n03_11 
  • Drescher, Jack; Zucker, Kenneth, eds. (2006), Ex-Gay Research: Analyzing the Spitzer Study and Its Relation to Science, Religion, Politics, and Culture, New York: Harrington Park Press, ISBN 978-1-56023-557-6 
  • Drescher, Jack (2000). "Psychoanalytic Therapy and the Gay Man". The American Journal of Psychoanalysis. 60 (2): 191–196. doi:10.1023/a:1001968909523. PMID 10874429.
  • Haldeman, Douglas (1991). "Sexual Orientation Conversion Therapy for Gay Men and Lesbians: A Scientific Examination". Homosexuality: Research Implications for Public Policy. pp. 149–160. doi:10.4135/9781483325422.n10. ISBN 978-0-8039-3764-2.
  • Haldeman, Douglas C. (2022). "Introduction: A history of conversion therapy, from accepted practice to condemnation". The case against conversion 'therapy': Evidence, ethics, and alternatives. pp. 3–16. doi:10.1037/0000266-001. ISBN 978-1-4338-3711-1. S2CID 243777493.
  • Jones, Stanton L.; Yarhouse, Mark A. (2007). Ex-Gays?: A Longitudinal Study of Religiously Mediated Change in Sexual Orientation. InterVarsity Press. ISBN 978-0-8308-2846-3.
  • Rivera, David P.; Pardo, Seth T. (2022). "Gender identity change efforts: A summary". In Haldeman, Douglas C. (red.). The Case Against Conversion Therapy: Evidence, Ethics, and Alternatives (in Engels). American Psychological Association. pp. 51–68. doi:10.1037/0000266-003. ISBN 978-1-4338-3711-1. S2CID 243776563.
  • Rolls, Geoff (2019). Rolls, Geoff (red.). Classic Case Studies in Psychology. doi:10.4324/9780429294754. ISBN 978-0-429-29475-4.
  • Schmidt, Gunter (1985). "Allies and Persecutors". Journal of Homosexuality. 10 (3–4): 127–140. doi:10.1300/J082v10n03_16.
  • Schwartz, Michael (25 Junie 2021). "Homosexuelle im modernen Deutschland: Eine Langzeitperspektive auf historische Transformationen" [Homosexuals in Modern Germany: A Long-Term Perspective on Historical Transformations]. Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte (in Duits). 69 (3): 377–414. doi:10.1515/vfzg-2021-0028. S2CID 235689714.
  • Waidzunas, Tom (2016), The Straight Line: How the Fringe Science of Ex-Gay Therapy Reoriented Sexuality, Minneapolis: University of Minnesota Press, ISBN 978-0-8166-9615-4 
  • Wachsmann, Nikolaus (2015) [2004]. Hitler's Prisons: Legal Terror in Nazi Germany (in Engels). Yale University Press. ISBN 978-0-300-22829-8.
  • Weindling, Paul (2015). Victims and Survivors of Nazi Human Experiments: Science and Suffering in the Holocaust (in Engels). Bloomsbury Academic. ISBN 978-1-4411-7990-6.
  • Whisnant, Clayton J. (2016). Queer Identities and Politics in Germany: A History, 1880–1945 (in Engels). Columbia University Press. ISBN 978-1-939594-10-5.
  • Yoshino, Kenji (2002), "Covering", Yale Law Journal 111 (4): 769–939, doi:10.2307/797566, http://www.yalelawjournal.org/article/covering, besoek op 7 May 2015 
  • Zinn, Alexander (2020b). "'Das sind Staatsfeinde' Die NS-Homosexuellenverfolgung 1933–1945" ["They are enemies of the state": The Nazi persecution of homosexuals 1933–1945] (PDF). Bulletin des Fritz Bauer Instituts (in Duits): 6–13. ISSN 1868-4211. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2022.

Nog leesstof

wysig
  • Haldeman, Douglas C. (2021). Sexual Orientation and Gender Identity Change Efforts: Evidence, Effects, and Ethics (in Engels). Columbia University Press. ISBN 978-1-939594-36-5.

Skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Konversieterapie&oldid=2722223"