Curium

Hoofartikel: Isotope van curium
iso	NV	halfleeftyd	VM	VE (MeV)	VP
²⁴²Cm	sin	160 d	Ss
²⁴³Cm	sin	29,1 j	α	6,169	²³⁹Pu
²⁴⁴Cm	sin	18,1 j	Ss
²⁴⁵Cm	sin	8500 j	Ss
²⁴⁶Cm	sin	4730 j	α	5,475	²⁴²Pu
²⁴⁷Cm	sin	1,56×10⁷ j	α	5,353	²⁴³Pu
²⁴⁸Cm	sin	3,40×10⁵ j	α	5,162	²⁴⁴Pu
²⁵⁰Cm	sin	9000 j	Ss

Portaal

Chemie

Curium is 'n chemiese element met die simbool Cm en atoomgetal 96. Dit is 'n silwerige aktinied.

Ontdekking

In 1944 is curium vir die eerste keer vervaardig deur Glenn Seaborg, Ralph James en Albert Ghiorso aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley en geïdentifiseer deur navorsers van die Argonne National Laboratory in Chicago. Deur plutonium in 'n siklotron te bombardeer met α-deeltjies ontstaan ²⁴²Cm. Drie jaar later slaag Louis Werner en Isadore Perlman daarin om 'n waarneembare hoeveelheid curiumhidroksied te produseer. In 1951 is curium vir die eerste keer in suiwer basiese vorm geproduseer. Curium is vernoem na Marie Curie uit respek vir die werk wat sy verrig het op die gebied van radioaktiwiteit.

Toepassings

Curium is slegs in beperkte mate beskikbaar en word daarom feitlik uitsluitlik vir wetenskaplike doeleindes gebruik. Daar bestaan vermoedens dat curium gebruik kan word as 'n hittebron. Curium is ook toegepas as α-bron vir die Alpha Proton X-Ray Spectrometer wat na die planeet Mars gestuur is.

Eienskappe

Sommige curiumisotope (soos ²⁴⁸Cm) is tot op hede slegs in orde van milligramme geproduseer. Van ander isotope (bv. ²⁴²Cm en ²⁴⁴Cm) is groter hoeveelhede geproduseer en sodoende kan daar ondersoek gedoen word na die eienskappe van hierdie element. Verskeie verbindings van curium is bekend en beskryf, soos curium-3-oksied en kurium-3-chloried. Chemiese gesien vertoon curium baie ooreenkomste met gadolinium, maar die kristalstruktuur is kompleks.

Verskyning

In uiters klein hoeveelhede word curium aangetref in uraanerts as gevolg van natuurlike verval. Hierdie hoeveelhede is kommersieel gesien nie noemenswaardig nie. Vir wetenskaplike en industriële toepassings word curium geproduseer deur plutonium te bombardeer met neutrone.

Isotope

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Isotope van curium.

Stabielste isotopen
Iso	RA (%)	Halfleeftyd	VV	VE (MeV)	VP
²⁴⁵Cm	sin	8500 j	α	5,623	²⁴¹Pu
²⁴⁶Cm	sin	4730 j	α	5,475	²⁴²Pu
²⁴⁷Cm	sin	1,56×10⁷ j	α	5,353	²⁴³Pu
²⁴⁸Cm	sin	3,40×10⁵ j	α	5,162	²⁴⁴Pu
²⁵⁰Cm	sin	9700 j	α	3,700	²⁴⁶Pu

Daar is 19 radioaktiewe curiumisotope bekend. Met 'n halfleeftyd van so 16 miljoen jaar is ²⁴⁷Cm die stabielste.

Toksikologie en veiligheid

Aangesien curium nie in noemenswaardige hoeveelhede in die biosfeer aangetref word nie, is die risiko's in die natuur klein. In kernnavorsingslaboratoria waar curium wel voorkom moet dit met groot versigtigheid behandel te word, omdat curium hom in botstrukture kan ophoop waarna dit as gevolg van die radioaktiwiteit rooibloedselle kan vernietig.

Verwysings

↑ Domanov, V. P.; Lobanov, Yu. V. (Oktober 2011). "Formation of volatile curium(VI) trioxide CmO₃". Radiochemistry. SP MAIK Nauka/Interperiodica. 53 (5): 453–6. doi:10.1134/S1066362211050018.
↑ Schenkel, R. (1977). "The electrical resistivity of 244Cm metal". Solid State Communications. 23 (6): 389. Bibcode:1977SSCom..23..389S. doi:10.1016/0038-1098(77)90239-3.