Sint Pierre en Miquelon
Sint Pierre en Miquelon (Frans: Saint-Pierre-et-Miquelon) is 'n oorsese gebied van Frankryk, wat uit 'n aantal klein eilande langs die oostelike kus van Kanada, suid van die eiland Newfoundland (Frans: Terre-Neuve), bestaan.
| |||||
| Nasionale leuse: A Mare Labor (Latyns vir: "Van die see, werk") | |||||
| Volkslied: Marseillaise | |||||
| |||||
| Hoofstad | Sint Pierre | ||||
| Grootste stad | Sint Pierre | ||||
| Amptelike tale | Frans | ||||
| Regering | Oorsese kollektiwiteit Emmanuel Macron Patrice Latron Stéphane Artano | ||||
| Onafhanklikheid Franse oorsese kollektiwiteit
• Afgestaan deur die VK • Oorsese gebied • Oorsese departement • Territoriale kollektiwiteit • Oorsese kollektiwiteit |
30 Mei 1814 27 Oktober 1946 17 Julie 1976 11 Junie 1985 28 Maart 2003 | ||||
| Oppervlakte - Totaal - Water (%) |
242 km2 (214de) 93 myl2 feitlik niks | ||||
| Bevolking - 2011-sensus - Digtheid |
6 080[1] 25 / km2 (188ste) 64,7 / myl2 | ||||
| BBP (KKP) - Totaal - Per capita |
2004-skatting €161,131 miljoen[2] | ||||
| Geldeenheid | Euro (€) (EUR)
| ||||
| Tydsone - Somertyd |
(UTC-3) (UTC-2) | ||||
| Internet-TLD | .pm | ||||
| Skakelkode | +508 | ||||
Geskiedenis
wysig
Die oudste artefakte, wat deur Inuïet of Indiane gemaak is, dateer uit die tydperk van 3000 v.C.
Die Portugese ontdekker João Álvares Fagundes het die eilandgroep "Die Elfduisend Maagde" vernoem, maar uiteindelik het die Franse naam "Eilande van Saint-Pierre" gebruiklik geword.
Tydens die 16de eeu het die eilande as 'n Franse visvangbasis gedien. In die kabeljouseisoen het veral die vissers van La Rochelle, Granville, Saint-Malo en die Baskeland hier aangedoen. Die Franse seevaarder Jacques Cartier het in die jaar 1536 'n besoek aan Saint-Pierre gebring en berig gelewer oor die Franse en Bretonse visvangsaktiwiteite in die gebied.
Die naam van die eiland Miquelon is van Baskiese herkoms, aangesien dit die basis van vissers uit die Baskiese dorp Saint-Jean-de-Luz was.
Die eerste Franse nedersetting op Saint-Pierre is in die 17de eeu gestig. Frankryk moes die eilandgroep ingevolge 'n ooreenkoms by die Verdrag van Utrecht in die jaar 1713 afstaan. Vyftig jaar later, teen die einde van die Sewejarige Oorlog in 1763, is die eilande weer aan Frankryk oorhandig.
In die tydperk tussen 1763 en 1778 was die eilandgroep die toevlugsoord van Franstalige Akadiërs, wat deur die Britse owerheid uit Nova Scotia verdryf is.
Die Britte het die Franse ondersteuning van die Amerikaanse Rewolusionêre Oorlog in 1778 met 'n aanval op die eiland en die verdrywing van sy bevolking vergeld.
In 1783 het die eilande weer onder Franse heerskappy gekom. Aangesien Brittanje teenoor die Franse Rewolusie vyandelik gesind was en as reaksie op die Franse oorlogsverklaring, was daar 'n hernieude Britse aanval op die eiland. Die hele bevolking is gedeporteer.
Ná die tweede afdanking van keiser Napoleon I Bonaparte in 1814 het Frankryk die gesag oor die eilandgroep herwin. Hulle is die laaste oorblyfsel van die eertydse uitgestrekte Franse kolonies in Noord-Amerika.
Die eilande bly weens die korte afstand van die Grand Banks van Newfoundland, een van die rykste visgronde wêreldwyd, altyd belangrik vir die visvangbedryf.
Tydens die Amerikaanse prohibisie het die eilande as basis vir rampokkers soos Al Capone en Bill McCoy gedien, wat alkoholiese dranke na die Verenigde State gesmokkel het.
Nadat die Duitse Ryk tydens die Tweede Wêreldoorlog groot dele van die Europese vasteland verower het, het die eilande onder die gesag van die Franse Vichy-regering gekom. Op Kersdag van die jaar 1941 is die eilande in opdrag van generaal Charles de Gaulle deur Vrye Franse troepe onder die leiding van skout-admiraal Émile Muselier bevry. Die Franse aksie het tot 'n geskil met die Amerikaanse Departement van Buitelandse Sake gelei, wat nou bande met die Vichy-regering gehandhaaf en oorlogskepe gestuur het om die eilande terug te wen.
In 1976 het die eilande 'n oorsese département (département d'outre-mer) van Frankryk geword. Hierdie status is in 1985 gewysig, en Sint Pierre en Miquelon was nou 'n gebied met besondere status (collectivité territoriale à statut particulier). Met die wysiging van die Franse Grondwet op 28 Maart 2003 het die eilandgroep 'n collectivité d'outre-mer (COM) geword.
Klimaat
wysigHoë lugvogtigheid en sterk winde kenmerk die klimaat van die eilande. Die winters is besonder lank en koud, terwyl die lente en vroegsomer regtig fris en mistig is. In die laatsomer en herfs is daar baie sonskynure.
Ekonomiese basis
wysigVier eeue lank bly die kabeljou-vissery die vernaamste bron van inkomste vir die eilanders. Weens die oorbenutting van die visvoorrade langs die Grand Banks-kusgebied het die Kanadese regering visvangkwotas ingestel, 'n maatreël wat die plaaslike en Franse visserybedryf 'n ernstige knou toedien.
Met die ondersteuning van die Franse regering begin die eilanders nou ander sektore van die ekonomie ontwikkel, soos byvoorbeeld toerisme, visboerdery, kreefvissery en landbou.
Die eilande het hul eie posseëls, hoewel hulle die Euro as geldeenheid gebruik.
Radio en televisie
wysigDie publieke Franse televisiediens Reseau France Outre-Mer bied 'n televisie- en radioprogram aan, wat ook op die internet beskikbaar is (Windows Mediaspeler).
Verwysings
wysig- ↑ INSEE, Regering van Frankryk. "Populations légales 2011 pour les départements et les collectivités d'outre-mer" (in Frans). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2018. Besoek op 1 September 2014.
- ↑ (fr) "Evaluation du PIB 2004 de Saint-Pierre-et-Miquelon – janvier 2007" (PDF). p. 24. Besoek op 1 September 2014.[dooie skakel]
Eksterne skakels
wysig| Wikimedia Commons bevat media in verband met Saint-Pierre and Miquelon. |
- (en) Toerisme-inligting oor Pierre_and_Miquelon Sint Pierre en Miquelon op Wikivoyage
- (fr) Tourisme St Pierre & Miquelon
- (fr) Communauté de St Pierre & Miquelon
- (fr) Radio en televisie van Sint Pierre en Miquelon Geargiveer 7 Februarie 2006 op Wayback Machine
