Die T20I-wêreldbeker 2014 (Engels: 2014 ICC World Twenty20) het van 16 Maart tot en met 6 April 2014 in Bangladesj plaasgevind. Dit was die vyfde T20I-wêreldbeker in T20I-krieket wat deur die Internasionale Krieketraad (IKR) aangebied is. Destyds is na dié toernooi as Wêreldtwintig20 2014 verwys, maar sedert die 2021-toernooi staan dit as T20I-wêreldbeker bekend. Die manstoernooi is gelyktydig met die vrouetoernooi gehou en beide die halfeindrondte en die eindstryde van albei toernooie is op dieselfde dag op dieselfde stadions gespeel. Ná die T20I-wêreldbeker 2012 in Sri Lanka was dit die tweede agtereenvolgende T20I-wêreldbekertoernooi in ’n Asiatiese land.
Die T20I-wêreldbeker 2014 was die eerste toernooi met 16 deelnemende nasionale krieketspanne, teenoor die 12 van die eerste vier T20I-wêreldbekertoernooie. Die 16 deelnemende nasionale krieketspanne was: Die destydse tien toetskrieketlande (Australië, Bangladesj, Engeland, Indië, Nieu-Seeland, Pakistan, Sri Lanka, Suid-Afrika, Wes-Indië en Zimbabwe), saam met die wenners van die kwalifisering Afghanistan, Hongkong, Ierland, Nederland, Nepal en die Verenigde Arabiese Emirate. Die beste spanne op die IKR se T20I-ranglys soos op 8 Oktober 2012 het aan die Super Tien deelgeneem, terwyl die laer geplaasde spanne saam met die kwalifiserende spanne in die eerste rondte gespeel het. Die agt spanne wat aan die eerste rondte deelgeneem het, is in twee groepe van vier spanne elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne van die groep gespeel het. Die beste span van elke groep het hierna vir die Super Tien gekwalifiseer. In die Super Tien is die spanne in twee groepe van vyf spanne elk verdeel, waarvan die twee beste spanne tot die halfeindrondte gevorder en die wenners van hierdie wedstryde in die eindstryd ontmoet het.
Indië, Sri Lanka, Suid-Afrika en Wes-Indië het vir die halfeindrondte gekwalifiseer. Indië het Suid-Afrika en Sri Lanka het die verdedigende kampioen Wes-Indië geklop, waardeur die twee Suid-Asiatiese spanne Indië en Sri Lanka in die eindstryd ontmoet het. Sri Lanka het Indië in die eindstryd op die Sher-e-Bangla Nasionale Krieketstadion in Dhaka met ses paaltjies verslaan en sodoende sy eerste T20I-wêreldbekertitel ingepalm. Saam met hul oorwinning tydens die Krieketwêreldbeker 1996 en die gedeelde titel met Indië tydens die Kampioentrofee 2002 was dit Sri Lanka se derde internasionale kriekettitel. Die gasheer Bangladesj is in die Super Tien uitgeskakel.
Die Internasionale Krieketraad het Bangladesj in 2010 as gasheer vir die T20I-wêreldbeker 2014 aangewys.[3] Ná die Kampioentrofee 1998 was dit die tweede kriekettoernooi wat geheel en al in Bangladesj aangebied is.
Op 16 April 2012 het die IKR se uitvoerende raad beslis dat vanaf 2014 16 pleks van 12 spanne aan die T20I-wêreldbeker sal kan deelneem. Vervolgens kon naas die destydse tien toetsnasies ses assosiaatlede aan die T20I-wêreldbeker 2014 deelneem.[4] Die volgende 16 spanne het vir die T20I-wêreldbeker 2014 gekwalifiseer: Australië, Bangladesj (gasheer), Engeland, Indië, Nieu-Seeland, Pakistan, Sri Lanka, Suid-Afrika, Wes-Indië en Zimbabwe het as volle lede van die Internasionale Krieketraad met toetskrieketstatus regstreeks vir die T20I-wêreldbeker 2014 gekwalifiseer. Afghanistan, Hongkong, Ierland, Nederland, Nepal en die Verenigde Arabiese Emirate het as wenners van die kwalifisering vir dié toernooi gekwalifiseer. Hongkong, Nepal en die Verenigde Arabiese Emirate het vir die eerste keer aan ’n internasionale kriekettoernooi deelgeneem.
Tydens die toernooi is drie Bengaalse stadions ingespan. Altesaam 35 wedstryde is tydens die T20I-wêreldbeker 2014 gespeel, waaronder twee halfeindstryde en een eindstryd.
Die volgende tabel dui die T20I-wêreldbeker 2014 se daaglikse program aan. ’n Pers blokkie dui op wedstryde tydens die eerste rondte, ’n siaan blokkie op die groepfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase en ’n geel blokkie op die eindstryd.
In twee groepe van vier spanne elk het elke span een keer teen al die ander spanne wedstryde gespeel; vir ’n oorwinning is vier punte, terwyl vir ’n gelykop of onbeslis twee punte toegeken is. Die beste span van elke groep het vir die Super Tien gekwalifiseer. In die Super Tien het die twee beste spanne tot die halfeindrondte gevorder, waarvan albei wenners in die eindstryd ontmoet is. Altesaam 35 wedstryde is gespeel, waarvan 32 tydens die groepfase en die Super Tien en drie in die uitklopfase, insluitende die eindstryd.
Afghanistan teken met 72 almal uit sy laagste T20I-telling aan en dit is ook die laagste T20I-telling teen Bangladesj deur enige span.[5][6]
Bangladesj se oorwinning met nege paaltjies en 48 oorblywende aflewerings is hulle hoogste T20I-oorwinning volgens beide “met paaltjies” en “met aflewerings”.[7]
Afghanistan se nederlaag met nege paaltjies en 48 oorblywende aflewerings is hulle ergste T20I-nederlaag volgens beide “met paaltjies” en “met aflewerings”.[8][9][10]
Ierland het die loot gewen en gekies om eerste veldwerk te doen.
Speel is weens vloedligskade onderbreek en eindelik na reën by 14.2 boulbeurte gedurende Ierland se kolfbeurt afgelas. Hul wentelling was 83 lopies volgens die Duckworth-Lewis-metode.
Die Verenigde Arabiese Emirate is hiermee uit die toernooi geskakel.
Nieu-Seeland het die loot gewen en gekies om eerste veldwerk te doen.
Speel is weens reën by 5.2 boulbeurte gedurende Nieu-Seeland se kolfbeurt afgelas. Hul wentelling was 44 lopies volgens die Duckworth-Lewis-metode.
Die Engelse kaptein Stuart Broad word met 15% van sy wedstrydgeld beboet nadat hy die skeidsregters se besluit om tydens ’n donderstorm te speel kritiseer.[13]
Nieu-Seeland het die loot gewen en gekies om eerste veldwerk te doen.
Die Suid-Afrikaanse kaptein Faf du Plessis word weens ’n stadige oorskotkoers met 40% van sy wedstrydgeld beboet en die ander Suid-Afrikaanse spelers met 20%.
Sri Lanka het die loot gewen en gekies om eerste te kolf.
Speel is weens reën en hael by 13.5 boulbeurte gedurende Wes-Indië se kolfbeurt afgelas. Hul wentelling was 107 lopies volgens die Duckworth-Lewis-metode.
Sri Lanka haal vir die derde keer ná 2009 en 2012 die eindstryd.
Bangladesj
Sri Lanka (1ste titel)
Indië
Ahsan Malik
Imran Tahir (12 elk)[2]
Bangladesj
Australië
Engeland
Nieu-Seeland
Pakistan
Wes-Indië
Zimbabwe
Afghanistan
Hongkong
Ierland
Nepal
Verenigde Arabiese Emirate
