Wikipedia

Portugese nasionale rugbyspan

Die Portugese nasionale rugbyspan (Portugees: Seleção Portuguesa de Rugby Union) is die nasionale rugbyspan wat Portugal in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Dié span se bynaam is Os Lobos (“die wolwe”), ontleen aan die Iberiese wolf. Rugby word in Portugal geadministreer deur die Portugese Rugbyfederasie (Federação Portuguesa de Rugby, FPR) wat in 1926 gestig is. Portugal word deur Wêreldrugby as ’n vlak twee-span erken. Daarmee behoort Portugal tot die beste Europese rugbyspanne naas die Sesnasies. Die Portugese rugbyspan is tans (Augustus 2024) 15de op Wêreldrugby se wêreldranglys gelys.[4]

Portugal
Unie Portugese Rugbyfederasie (FPR)
Bynaam(e) Os Lobos (“die wolwe”)
Embleem Portugese skild
Stadion Estádio Universitário, Lissabon
Kapasiteit 8 000
Afrigter(s) Vlag van Nieu-Seeland Simon Mannix (sedert 2024)
Kaptein(s) Tomás Appleton
Spankleure
Alt. kleure
Statistiek
Meeste toetse Gonçalo Uva en Vasco Uva (101 elk)[1]
Meeste punte Gonçalo Malheiro (279)[2]
Meeste drieë Rodrigo Marta (30)[3]
Eerste internasionale wedstryd
Vlag van Portugal Portugal 5–6 Spanje Vlag van Spanje
(Lissabon, Portugal; 13 April 1935)
Grootste oorwinning
Vlag van Tsjeggië Tsjeggië 0–93 Portugal Vlag van Portugal
(Caldas da Rainha, Portugal, 23 Maart 2019)
Grootste nederlaag
Vlag van Portugal Portugal 13–108 Nieu-Seeland Vlag van Nieu-Seeland
(Lyon, Frankryk; 15 September 2007)
Wêreldbeker
Verskynings 2/10 (Eerste in 2007)
Beste uitslag Vierde in groep 2023
Unie webwerf
www.fpr.pt

Portugal het in 1935 sy eerste toetswedstryd teen Spanje gespeel. Portugal het tot dusver vir twee rugbywêreldbekertoernooie gekwalifiseer en in 2023 met die vierde plek in hul groep hul beste prestasie behaal. Hulle het tydens die Europese Rugbykampioenskap een titel ingepalm, twee keer as naaswenner en vier keer in die derde plek geëindig. Die Portugese span speel tradisioneel in rooi truie met wit broeke en rooi sokkies.

Beheerliggaam

wysig
Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Portugese Rugbyfederasie.

Die beheerliggaam vir rugby in Portugal is die Portugese Rugbyfederasie (Federação Portuguesa de Rugby, FPR). Die FPR is in 1926 gestig en het in 1988 ’n volle lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby) geword.[5] Daarbenewens was die Portugese Rugbyfederasie in 1934 ’n stigtingslid van die Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa).[6]

Die hoogste rugbyliga in Portugal is die Campeonato Português de Rugby, waaraan twaalf spanne deelneem. Weens die beter finansiële moontlikhede verkies baie spelers egter ’n loopbaan by ’n klub in Frankryk of ’n ander Wes-Europese land. In Portugal draf aktiewe nasionale spelers meestal uit vir die professionele span Lusitanos XV wat sedert 2021 aan die Rugby Europa Superbeker deelneem. Naas die amptelike nasionale span roep die FPR ook ander keurspanne byeen. Net soos ander rugbylande beskik Portugal oor ’n o/20-nasionale span wat aan die Europese en Wêreldrugby o/20-kampioenskap deelneem.[7] Die Portugal Sevens is die Portugese sewesrugbyspan en hulle neem aan internasionale toernooie soos Wêreldrugby se Sewesreeks, Sewesrugbywêreldbeker en die Olimpiese Somerspele deel. Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting.

Geskiedenis

wysig

Invoer en stadige vestiging van rugby

wysig

Aan die begin van die 20ste eeu het Britse handelaars rugby na Portugal gebring en verskeie spanne is gestig. Op 11 Desember 1903 is in Cruz Quebrada, ’n voorstad van die hoofstad Lissabon, die eerste gedokumenteerde rugbywedstryd gespeel. Daar het twee spanne ontmoet, wie se spelers uitsluitlik bestaan het uit Britte wat om beroepsredes in die hoofstad was.[8] Dié sportsoort kon aanvanklik egter nie vestig nie. Redes was die ekonomiese en sosiale probleme ná die stigting van die Eerste Portugese Republiek, die Eerste Wêreldoorlog en veral die oorheersing van sokker.[9] Eers van 1922 af kon gereelde wedstryde met inheemse spelers gereël word. Naas die Britte was dit nou veral Franse wat ’n leidende rol in die verspreiding van rugby gespeel het. Sedertdien is die Portugese rugbykultuur sterk deur die Franse invloed gekenmerk, soos blyk uit rugbyterme soos ensaio vir ’n drie (afgelei van die Franse essai).[8]

Rugby se elite-karakter het dit bemoeilik om die sport gewild te maak, waarvolgens dit dikwels moeilik was om genoeg spelers, ondersteuners of selfs skeidsregters te kry. Daarbenewens is rugby in Portugal sedert die eerste jare ’n tipiese universiteitsport en die leidende klubs is in die universiteitstede Lissabon, Porto en Coimbra gesetel. Buitendien was die toegang op die min universiteite vir ’n lang tyd beperk, waarvolgens rugby in die wye publiek min ondersteuning geniet het. Tydens die outoritêr-diktatoriese Estado Novo is rugby selfs deur die elite nie eenparig aanvaar nie, in teenstelling met die fascistiese Italië. Byvoorbeeld het die skrywer Henrique Galvão rugby as “onversoenbaar met die Portugese ras” bestempel, aangesien hulle “versuim om die kalmte en lojaliteit te handhaaf wat nodig is om te keer dat ’n rugbywedstryd in ’n reeks bokswedstryde ontaard”.[8]

Ondanks al die moeilikhede is in 1926 die rugbybeheerliggaam Portugese Rugbyfederasie (Federação Portuguesa de Rugby, FPR) gestig, wat een jaar later die eerste kampioenskap gereël het. In 1934 was die FPR een van die stigtingslede van die vastelandse beheerliggaam Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa) wat onder Franse leiding as mededinger tot die destydse eksklusiewe, Angel-Saksies oorheersde Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby) gestig is.[6][10] Nogtans was internasionale ontmoetings skaars. Op 13 April 1935 het die tot op hede aanhoudende mededinging met die buurland Spanje met ’n 5–6-tuisnederlaag in Lissabon afgeskop; vir Portugal was dit die eerste toetswedstryd ooit.[11] Een jaar later het die eerste wegwedstryd in Madrid gevolg, wat ook verloor is. Weens ’n gebrek aan belangstelling is die volgende toetswedstryd eers in 1954 gespeel, gevolg deur ’n onderbreking van nog tien jaar.

Gereelde internasionale kontak

wysig
 
Die Portugese nasionale span in 1966

Eers van die middel-1960’s af was daar gereelde internasionale wedstryde, toe Portugal aan die FIRA-nasiesbeker 1965/66 se tweede afdeling en sodoende vir die eerste keer aan die Europese Nasiesbeker deelgeneem het. Tydens dié toernooi het hulle op 27 Maart 1966 in Madrid vir die eerste keer Spanje verslaan. Vier weke later het die Portugese met ’n gelykop teen België hul promosie na die eerste afdeling verseker.[12] Tydens die FIRA-nasiesbeker 1966/67 het die Portugese al hul drie wedstryde teen Italië, Roemenië en die Franse reserwespan verloor, waarmee hulle weer gerelegeer is.[13] Een jaar later, in die FIRA-nasiesbeker 1967/68 se tweede afdeling, het hulle ’n oorwinning oor België aangeteken en in ’n gelykop teen Marokko gespeel.[14] Ook in die volgende twee jaar het Portugal die gewenste promosie gemis, met Nederland wat ook by die vorige opponente aangesluit het. Tydens die FIRA-nasiesbeker 1972/73 het hulle die promosie naelskraap misgeloop, toe die Portugese in die eerste rondte Italië geklop en teen Joego-Slawië gelykop gespeel het, maar in die eindstryd teen Pole vasgeval het.[15] Ná twee nederlae teen Italië en Duitsland aan die begin van die FIRA-beker 1973/74 het die Portugese nasionale span as gevolg van die Angelierrewolusie op 25 April 1974 homself uit die toernooi onttrek.[16]

Met uitsondering van ’n vriendskaplike wedstryd teen Switserland in Maart 1979 is die internasionale speelprogram tot in Februarie 1981 stopgesit. Tydens die FIRA-beker 1980/81 se derde afdeling het Portugal teen Switserland, België, Denemarke en Swede onoorwonne gebly.[17] Die volgende paar jaar is gekenmerk deur ’n geleidelike verbetering in die tweede afdeling. Van Mei 1983 tot Oktober 1985 het die Portugese in agt van nege wedstryde onoorwonne gebly. Tydens die FIRA-beker 1983/84 het hulle hul promosie na die eerste afdeling slegs misgeloop weens ’n gelykop teen Spanje, wat aan die einde ’n beter punteverskil gehad het.[18] Hul promosie het een jaar later gekom tydens die FIRA-beker 1984/85, toe hulle Tsjeggo-Slowakye, Pole en Marokko kon klop.[19] Die FIRA-beker 1985–1987 se eerste afdeling was toe te uitdagend vir die Portugese, aangesien hulle al die tien wedstryde teen die Franse reserwespan, die Sowjetunie, Roemenië, Italië en Tunisië verloor het.[20] Soos verwag is die span in 1987 deur die IRVR nie vir die eerste wêreldbekertoernooi genooi nie. Die Portugese beheerliggaam het egter een jaar later by die IRVR aangesluit.[21]

Tydens die FIRA-beker 1987–1989 se tweede afdeling het Portugal in die tweede plek geëindig. Aansluitend het die span in Oktober 1989 deelgeneem aan die Rugbywêreldbeker 1991-kwalifisering, waartydens hulle Tsjeggo-Slowakye geklop het en deur Nederland uitgeskakel is. Tydens die FIRA-beker 1989/90 se tweede afdeling het die span in Groep A die eerste plek gehaal, in die eindstryd in Sevilla het hulle egter teen Spanje (die eerste-plek-span in Groep B) met 6–29 verloor en sodoende die promosie misgeloop.[22] Weens ’n formaatverandering is die Portugese regstreeks na die FIRA-beker 1990–1992 se uitgebreide eerste afdeling gepromoveer, maar hulle het die eindrondte misgeloop.[23] Tydens die FIRA-beker 1992–1994 is hulle in die tweede rondte uitgeskakel. Enkele wedstryde het gelyktydig as tweede rondte van die Rugbywêreldbeker 1995-kwalifisering gedien. Saam met die eerste geplaaste Spanjaarde het die Portugese deurgedring na die derde rondte, waar hulle teen beide Wallis en Spanje verloor het.[21] Die volgende Europese Kampioenskap het oor ’n tydperk van twee en ’n half jaar gestrek. Hier het die Portugese in 1994/95 met hul tweede plek in die eerste rondte se Groep B gekwalifiseer vir die tweede rondte wat in 1995/96 beslis is. Daar het hulle met ’n gebalanseerde rekord van twee oorwinnings en nederlae elk in die derde plek geëindig.[24]

Op pad na die eerste Europese titel

wysig

Die jare van 1997 tot 1999 was ’n tyd van veranderinge in Europese rugby, aangesien FIRA homself onder die IRVR as vastelandse beheerliggaam geskik en gelyktydig die nie-Europese lede ontslaan het. Buitendien het met Frankryk en Italië die twee sterkste spanne nie meer aan die Europese kampioenskappe deelgeneem nie. Om dié redes is ander toernooie beslis, wat nie as vastelandse kampioenskappe geag is nie. In die FIRA-toernooi 1996/97 se eerste rondte het Portugal Nederland en Tunisië verslaan, in die tweede rondte ook Georgië. Die eindstryd om die toernooititel teen Spanje het in ’n 18–25-nederlaag geëindig. Met sy deelname aan die eindstryd kon Portugal die Rugbywêreldbeker 1999-kwalifisering se eerste rondte oorspring. Die tweede rondte het Portugal weer in die tweede plek ná Spanje afgesluit en daarmee die derde rondte gehaal, wat in November 1998 op Murrayfield-stadion in Edinburg beslis is. Daar het hulle teen Skotland met 11–85 en teen Spanje met 17–21 verloor. Beide Skotland en Spanje het vir die rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer, terwyl die Portugese in die aansluitende uitspeelwedstryd teen Uruguay om een van die twee oorblywende plekke moes speel. Die wegwedstryd op 13 Maart 1999 in Montevideo is met 6–49 verloor en die tuiswedstryd op 3 April in Lissabon met 24–33, waardeur Uruguay met ’n algehele telling van 79–33 geseëvier het.[25] Ná afsluiting van die Europese rugby se herstrukturering het die Portugese in die Europese Nasiesbeker 1999/2000 se eerste afdeling gespeel, waar hulle in die laaste plek geëindig het. Hulle is net nie gerelegeer nie omdat die beter geplaaste Marokko na die Afrikabeker moes oorskakel.[26]

In September 2001 het Tomaz Morais as hoofafrigter oorgeneem. Tydens sy negejarige termyn het hy daarin geslaag om die nasionale span se speelkwaliteit aansienlik te verbeter en die Portugese rugby na ’n “goue tydperk” te neem. Aan die een kant het hy staat gemaak op besonder talentvolle sleutelspelers soos die broers Gonçalo en Vasco Uva of António Aguilar. Aan die ander kant is hulle ook dikwels ingespan in die nasionale sewesrugbyspan wat ook deur hom afgerig is en groot prestasies behaal het. Aangesien ’n redelik klein groep baie saamgespeel het, het oor die jare heen ’n takties baie goed ingeoefende span ontwikkel.[8] Tydens die Europese Nasiesbeker 2001/02 het Portugal die vierde plek beklee, wat egter genoeg was om die Rugbywêreldbeker 2003-kwalifisering se derde rondte te haal. Dit is vroeg in 2002 beslis en was baie gebalanseerd, aangesien al drie deelnemers een oorwinning en nederlaag elk aangeteken het: Terwyl Spanje met ’n algehele telling van 49–48 die vierde rondte gehaal het, is Portugal (met 60–60) en Pole (met 53–54) naelskraap uitgeskakel.[27]

Tydens die Europese Nasiesbeker 2002–2004 het die Portugese goed presteer en nege van die tien wedstryde gewen, die enigste nederlaag was in Februarie 2004 weg teen Roemenië. Die toernooi is een maand later beslis, toe hulle in Coimbra in hul laaste wedstryd met ’n naelskraapse 19–18-tuisoorwinning oor Rusland die eerste plek verdedig het. Daarmee het hulle voor die Roemene, wat voor die toernooi as groot gunstelinge geag is, verrassend met die Europese Nasiesbekertitel weggestap.[28] Dié prestasie is noemenswaardig, veral omdat Portugal destyds nog as ’n derde vlak-span geag is en oor beskeie finansiële middele beskik het. Die nasionale span is in Oktober 2004 deur die IRR in die kategorie “span van die jaar” genomineer, terwyl Morais ook as “afrigter van die jaar” genomineer is.[29]

Eerste rugbywêreldbekerdeelname

wysig
 
Portugal speel teen Italië tydens die Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk
 
Die Nieu-Seelandse haka teen Portugal in Lyon, Frankryk, tydens die Rugbywêreldbeker 2007

In 2006 het die IRR ’n beursprogram van stapel gestuur om verskeie nasionale spanne te ondersteun om by die tweede vlak se kwaliteit aan te sluit. Byvoorbeeld het die Portugese beheerliggaam vir vier jaar finansiële toelaes ter waarde van 1,1 miljoen euro ontvang.[30] Die Nasiesbeker vorm deel van die beursprogram en is in dieselfde jaar vir die eerste keer aangebied. Aan dié toernooi het naas die gasheer ook Rusland, asook die reserwespanne van Argentinië en Italië deelgeneem. Ná slegs een gelykop teen die Italiaanse reserwespan het Portugal in die laaste plek geëindig.[31]

Met die Europese Nasiesbeker 2004–2006 het gelyktydig die Rugbywêreldbeker 2007-kwalifisering afgeskop. Ná ses oorwinnings, een gelykop en twee nederlae het die Portugese die toernooi ná Roemenië en Georgië in die derde plek afgesluit. Daarmee het hulle die volgende rondte gehaal, wat in Oktober 2006 tussen Italië, Rusland en Portugal beslis is. Sowel die Portugese as die Russe het swak nederlae gely teen die Italianers, wat regstreeks vir die hooftoernooi gekwalifiseer het. In die laaste wedstryd het Portugal met 26–23 teen Rusland gewen en die laaste Europese kwalifiseringsrondte gehaal. Dit het bestaan uit ’n tuis- en wegwedstryd teen Georgië, die tweede geplaaste in die ander kwalifiseringsgroep. Portugal is weg met 3–17 verslaan en het tuis met 17–17 gelykop gespeel, waardeur Georgië vir die hooftoernooi gekwalifiseer het. Die Portugese het in die interkontinentale uitspeelrondte ’n kans op een van die twee oorblywende plekke vir die rugbywêreldbekertoernooi gehad. In Januarie 2007 het hulle twee keer teen Marokko te staan gekom en tuis met 10–5, asook weg met 16–15 gewen. Die beslissende rondte het in Maart 2007 in die tweede uitspeelwedstryd teen Uruguay gekom. Terwyl die Portugese die tuiswedstryd in Lissabon met 12–5 gewen het, het hulle die wegwedstryd in Montevideo met 12–18 verloor. Met ’n algehele telling van 24–23 het hulle naelskraap gekwalifiseer vir die hooftoernooi, gelyk aan Portugal se eerste deelname aan ’n rugbywêreldbekertoernooi ooit.[32]

Die blote feit, dat ’n amper slegs uit amateurs bestaande span vir die hooftoernooi in Frankryk gekwalifiseer het, is binne- en buitelands as ’n sensasie beskou. Dienooreenkomstig was die verwagtinge aan die Portugese nie groot nie. Nogtans het hulle daarin geslaag om soms goed by te hou. Op die 10–56-nederlaag in die eerste wedstryd teen Skotland het die ontmoeting met Nieu-Seeland gevolg. Hoewel die 13–108-nederlaag teen die heeltemal oorheersende All Blacks die ergste in die beheerliggaam se geskiedenis is, het die Portugese nietemin ’n drie gedruk. Tydens die 5–31-nederlaag teen Italië het hulle gekeer dat die opponent ’n bonuspuntoorwinning kon aanteken. In die laaste wedstryd teen Roemenië het die Portugese twee keer voorgeloop, maar hulle kon die wedstryd nie beklink nie en het naelskraap met 10–14 verloor, maar vir hul verdedigingsprestasie die verloorbonuspunt behaal. Oor die algemeen is die Portugese span vir hul toewyding en passie geprys.[33][34]

Langdurige droogte

wysig
 
Spanje speel teen Portugal op 16 Maart 2013 in Santiago de Compostela, Spanje
 
Pole teen Portugal op 24 Maart 2018, Łódź, Pole

Ná die Rugbywêreldbeker het Portugal verskeie moeilikhede in die gesig gestaar, insluitende die afdanking van verskeie sleutelspelers; in die volgende Europese Nasiesbeker se terugrondte kon die Portugese slegs een oorwinning oor Tsjeggië aanteken. Hulle het slegs in die vyfde plek geëindig, hul swakste resultaat sedert 2002. In November 2008 het Portugal vir die eerste keer aan die eindjaarrugbytoetsreeks deelgeneem, waartydens hulle ’n tuiswedstryd teen Kanada met 13–21 verloor het.[35] Die Europese Nasiesbeker 2008–2010 het gelyktydig as deel van die Rugbywêreldbeker 2011-kwalifisering gedien. Ná ’n nederlaag teen Rusland en ’n gelykop teen Georgië het die Portugese voor die derde wedstryd ’n agterstand gehad wat hulle in dié toernooi se verdere verloop nie meer kon inhaal nie. Dit is deur drie verdere nederlae teen Rusland, Georgië en Roemenië vererger, waarvolgens hulle slegs die vierde plek beklee het. Hulle het die derde plek, wat vir die deelname aan die volgende kwalifiseringsrondte nodig was, om twee punte misgeloop.[36] Ná dié mislukking het Morais in Maart 2010 as hoofafrigter bedank, maar hy het aansluitend vir nog vyf jaar as die nasionale span se tegniese direkteur gedien.[37]

Sy gereeld wisselende opvolgers kon nie keer dat die prestasie van die nasionale span bly stagneer het nie, al het hulle hulleself in die tweede vlak gevestig. Sowel tydens die Europese Nasiesbeker 2010–2012 as tydens die Europese Nasiesbeker 2012–2014 het die Portugese in die hoogste afdeling die vyfde plek beklee, waardeur hulle die gewenste doelwit van nog ’n rugbywêreldbekerdeelname duidelik gemis het (vir die behaling van die volgende kwalifiseringsrondte moes hulle in 2014 minstens die derde plek beklee het).[38] Sowel in 2011 as in 2012 het hulle aan die Nasiesbeker deelgeneem; albei kere het hulle teleurgestel met die laaste plek onder ses deelnemers. Nog swakker het hulle gevaar tydens die Europese Nasiesbeker 2014–2016, toe hulle die sesde plek beklee het en gerelegeer is; hulle het nege nederlae gely en kon slegs een tuisoorwinning oor Duitsland aanteken.[39]

In die tweederangse Rugby Europa-trofee 2016/17 het die Portugese hulle opponente heeltemal oorheers. Onoorwonne boaan die tabel het hulle daarna gespeel om die regstreekse promosie teen België, die laaste geplaaste in die Rugby Europa-kampioenskap, maar hulle het die promosie-relegasiewedstryd in Brussel met 18–29 verloor. Gevolglik kon hulle nie meer vir die Rugbywêreldbeker 2019 kwalifiseer nie.[40] Tydens die Rugby Europa-trofee 2017/18 het hulle op ’n soortgelyke manier gevaar. Onoorwonne boaan die tabel het die Portugese in die promosie-relegasiewedstryd teen Roemenië te staan gekom en in Boekarest met 6–36 verloor.[41] In die derde probeerslag het hulle daarin geslaag: Tydens die Rugby Europa-trofee 2018/19 was die Portugese weer onoorwonne en het in die promosie-relegasiewedstryd teen Duitsland te staan gekom en in Frankfurt am Main met 37–32 geseëvier.[42]

Tweede rugbywêreldbekerdeelname

wysig

Onder die nuwe hoofafrigter Patrice Lagisquet, ’n voormalige Franse nasionale speler, kon die Portugese hulself in die Europese Rugbykampioenskap se hoogste afdeling vestig en het gedurende die eerste drie toernooie elk gemiddelde prestasies behaal. Die uitslae van die Europese Rugbykampioenskappe in 2020/21 en 2021/22 het gesamentlik as Rugbywêreldbeker 2023-kwalifisering gedien. Aanvanklik het Spanje met sy tweede plek regstreeks die hooftoernooi gehaal en so het die vierde geplaaste Portugal die rugbywêreldbekertoernooi misgeloop. Weens die insluiting van uitgeslote spelers in twee wedstryde is vyf punte elk deur die wêreldbeheerliggaam Wêreldrugby afgetrek van die Spaanse nasionale span, waardeur hulle na die vierde plek geval en die Rugbywêreldbeker 2023 misgeloop het. Spanje is by dié toernooi deur Roemenië vervang, terwyl die nou derde geplaaste Portugal, pleks van Roemenië, aan die volgende kwalifiseringsrondte kon deelneem.[43][44] ’n Vierhoekige toernooi is in November 2022 in Doebai beslis. In dié rondte het die Portugese Hongkong en Kenia geklop en teen die Verenigde State met 16–16 gelykop gespeel. Sowel Portugal as die Verenigde State was gelyk op punte, maar Portugal het die toernooi met ’n beter punteverskil beklink en sodoende vir die hooftoernooi in Frankryk gekwalifiseer.[45] Hier het hulle nederlae teen Wallis (met 8–28) en Australië (met 14–34) gely, terwyl hulle teen Georgië gelykop (met 18–18) gespeel het en teen Fidji hul eerste rugbywêreldbekeroorwinning (met 24–23) ooit kon aanteken.[46] Ná Portugal se beste rugbywêreldbekerprestasie ooit het Lagisquet as afrigter bedank.[47]

Tydens beide die Europese Rugbykampioenskappe in 2022/23 en 2023/24 het die Portugese die tweede plek ná die Georgiërs behaal. Vroeg in 2024 het die voormalige All Black Simon Mannix as afrigter oorgeneem.[48] Tydens die 2024 midjaarrugbytoetsreeks het Portugal vir die eerste keer weg teen Suid-Afrika te staan gekom, maar hulle is met 64–21 verslaan.[49]

Kleure, embleem en bynaam

wysig

Portugal speel tradisioneel in ’n rooi trui met wit broeke en rooi sokkies met wit strepe. Hul alternatiewe trui is groen met wit broeke en groen sokkies.

Die Portugese span se huidige truiverskaffer is die Italiaanse sportuitruster Macron[50] en die truiborg is die Portugese loterystigting Jogos Santa Casa.[51] Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken op die middel.

Die beheerliggaam Portugese Rugbyfederasie se kenteken toon die wapen van Portugal in rooi met die belettering Portugal Rugby daaronder. Die nasionale span se bynaam is Os Lobos (“die wolwe”), ontleen aan die Iberiese wolf.

Truiverskaffers en -borge

wysig

Sedert 2005 het die volgende truiverskaffers en -borge verskyn:

Tydperk Verskaffer Borg
2005–2008 Quebramar Caixa Geral de Depósitos
2008–2014 Adidas
2014–2016 Canterbury
2016–2019 Macron
2019–2020 CV&A Consulting
sedert 2020 Banco Santander

Tuisstadion

wysig
 
Estádio Universitário de Lisboa

Portugal se tuisstadion is die Estádio Universitário de Lisboa. Dit is geleë op die Universiteit van Lissabon se kampus, is in 1956 ingewy en beskik oor ’n kapasiteit van sowat 8 000. Hier is tot dusver meer as driekwart van Portugal se tuiswedstryde gespeel. Die tweede mees gebruikte plek is Coimbra.

Toetswedstryde

wysig
 
Portugal se plek op Wêreldrugby se ranglys vanaf 10 Oktober 2003 tot op hede

Portugal het 137 van sy 312 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 43,91%. Portugal se statistieke in toetswedstryde teen al die lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek teen Augustus 2024):[52]

Opponent Gespeel Gewen Verloor Gelykop % Gewen
  Andorra 3 3 0 0 100,00
  Australië 1 0 1 0 0,00
  België 17 11 4 2 64,71
  Brasilië 6 4 2 0 66,67
  Chili 4 4 0 0 100,00
  Denemarke 2 2 0 0 100,00
  Duitsland 12 7 5 0 58,33
  Fidji 3 1 2 0 33,33
  Georgië 27 4 19 4 14,81
  Hongkong 2 1 1 0 50,00
  Italië 12 1 10 1 8,33
  Japan 1 0 1 0 0,00
  Joego-Slawië 4 2 1 1 50,00
  Kanada 5 1 4 0 20,00
  Kenia 2 1 1 0 50,00
  Litaue 1 1 0 0 100,00
  Marokko 14 7 5 2 50,00
  Moldowa 2 2 0 0 100,00
  Namibië 9 3 6 0 33,33
  Nederland 17 13 3 1 76,47
  Nieu-Seeland 1 0 1 0 0,00
  Oekraïne 5 4 1 0 80,00
  Pole 12 9 3 0 75,00
  Roemenië 29 6 23 0 20,69
  Rusland 21 7 13 1 33,33
  Skotland 1 0 1 0 0,00
  Sowjetunie 2 0 2 0 0,00
  Spanje 44 14 28 2 31,82
  Suid-Afrika 1 0 1 0 0,00
  Swede 2 2 0 0 100,00
  Switserland 6 6 0 0 100,00
  Tonga 1 0 1 0 0,00
  Tsjeggië 10 10 0 0 100,00
  Tsjeggo-Slowakye 3 2 1 0 66,67
  Tunisië 10 3 7 0 30,00
  Uruguay 10 3 7 0 30,00
  Verenigde State 4 1 2 1 25,00
  Wallis 2 0 2 0 0,00
  Zimbabwe 4 2 2 0 50,00
Algeheel 312 137 160 15 43,91

Rekords

wysig

Wêreldbekerrekord

wysig

Portugal het tot dusver aan twee rugbywêreldbekertoernooie deelgeneem en tydens die Rugbywêreldbeker 2023 met een oorwinning en gelykop elk hul beste prestasie behaal.

Jaar Uitslag
1987 Nie genooi nie
1991 Nie gekwalifiseer nie
1995 Nie gekwalifiseer nie
1999 Nie gekwalifiseer nie
2003 Nie gekwalifiseer nie
2007 Groepfase
2011 Nie gekwalifiseer nie
2015 Nie gekwalifiseer nie
2019 Nie gekwalifiseer nie
2023 Groepfase
2027 N.v.t.
2031 N.v.t.

Europese Rugbykampioenskap

wysig

Die Portugese nasionale span neem sedert 1935 aan die Europese Rugbykampioenskap deel, met uitsondering van 1974 tot 1980. Hulle het sedertdien een toernooi gewen.

  • Titeloorwinning (1): 2002–2004

Nasiesbeker

wysig

Portugal het van 2006 tot 2012 drie keer aan die jaarlikse Nasiesbeker deelgeneem. Hul beste prestasie was ’n vierde plek by die eerste deelname.

Ander toetswedstryde

wysig

In teenstelling met die meeste ander rugbylande het die Portugese gedurende die amateurtydperk geen oorsese toere onderneem nie. Hul opponente was in dié tydperk op Europese en Noord-Afrikaanse spanne tydens die FIRA-toernooie beperk. Eers sedert die 1990’s vertrek die nasionale span gereeld na lande in ander streke. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die Suidelike Halfrond tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se midjaarrugbytoetsreeks reis Portugal na die Suidelike Halfrond en gedurende Novembermaand se eindjaarrugbytoetsreeks tree Portugal as gasheer op. In teenstelling met die meeste ander rugbylande speel Portugal nie vir enige trofee teen sy opponente nie.

Spelers

wysig

Huidige span

wysig

Die volgende spelers het die Portugese span gevorm tydens die Europese Rugbykampioenskap 2024:[53]

Agterspelers (zagueros)
Speler Posisie Klub Toetswedstryde
Duarte Azevedo Skrumskakel CF Os Belenenses 08
João Bello Skrumskakel CDUP 27
Hugo Camacho Skrumskakel Bayonne 00
Pedro Lucas Skrumskakel Técnico 19
Hugo Aubry Losskakel Mont-de-Marsan 00
Jerónimo Portela Losskakel GD Direito 30
José Rodrigues Losskakel Benfica 05
Tomás Appleton   Senter CDUL 67
Pedro Bettencourt Senter Oyonnax 34
José Lima Senter Agronomia 58
António Vidinha Senter Cascais 17
Rodrigo Marta Vleuel Colomiers 36
Pierre Sayerse Vleuel Mont-de-Marsan 00
Raffaele Storti Vleuel Béziers 26
Simão Bento Heelagter Mont-de-Marsan 11
Manuel Cardoso Pinto Heelagter Agronomia 33
Nuno Sousa Guedes Heelagter CDUP 42
Voorspelers (atacantes)
Speler Posisie Klub Toetswedstryde
Lucas da Silva Haker Brive 00
Pedro Santiago Lopes Haker Cascais 00
Pedro Vicente Haker Agronomia 00
André Arrojado Stut Técnico 02
Abel da Cunha Stut Albi 00
Diogo Ferreira Stut Dax 42
António Prim Stut GD Direito 06
Cody Thomas Stut Rouen 01
Antonio Machado Stut CF Os Belenenses 02
Martim Bello Slot Cascais 09
Steevy Cerqueira Slot Chambéry 16
José Madeira Slot Grenoble 36
José Rebelo de Andrade Slot Agronomia 22
Duarte Torgal Slot GD Direito 19
João Granate Losvoorspeler GD Direito 35
Nicolas Martins Losvoorspeler Soyaux Angoulême 13
Manuel Picão Losvoorspeler GD Direito 21
Rafael Simões Losvoorspeler CF Os Belenenses 32
David Wallis Losvoorspeler CF Os Belenenses 26

Bekende spelers

wysig

Tot dusver is nog geen Portugese speler in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem nie.

Spelerstatistieke

wysig
 
Samuel Marques (2016)
 
Pedro Leal (2016)
 
Gonçalo Uva (2018)

Vervolgens die belangrikste statistieke van Portugal se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.

(Korrek teen Augustus 2024)

Meeste toetswedstryde[54]
Rang Naam Tydperk Toetswedstryde
01 Vasco Uva 2003–2016 101
02 Gonçalo Uva 2004–2018 101
03 Joaquim Ferreira 1993–2007 087
04 António Aguilar 1999–2014 083
05 João Correia 2003–2014 081
06 Pedro Leal 2005–2017 077
07 Diogo Mateus 2000–2010 074
08 Tomás Appleton * 2014–2024 073
09 Luís Pissarra 1996–2007 072
10 Miguel Portela 1996–2010 065
Meeste toetswedstryde as kaptein[55]
Rang Naam Tydperk Toetswedstryde
01 Tomás Appleton * 2019–2024 37
02 João Correia 2008–2014 35
03 Vasco Uva 2006–2015 20
04 Francisco Magalhães 2015–2017 12
05 Luís Pissarra 2003–2005 10
06 Rohan Hoffmann 2002–2002 07
07 Gonçalo Uva 2007–2014 07
08 João Queimado 1990–1994 05
09 Joaquim Ferreira 1998–2007 04
10 Ses spelers met een wedstryd elk
Meeste punte aangeteken[56]
Rang Naam Tydperk Punte
01 Gonçalo Malheiro 1998–2007 279
02 João Queimado 1984–1994 269
03 Pedro Leal 2005–2017 265
04 Samuel Marques 2012–2023 253
05 Pedro Cabral 2006–2011 183
06 Rodrigo Marta * 2018–2024 150
07 Nuno Sousa Guedes * 2016–2024 149
08 Pedro Bettencourt * 2013–2024 130
09 José Maria Vilar Gomes 1989–2000 120
10 Twee spelers met 115 punte elk
Meeste drieë gedruk[57]
Rang Naam Tydperk Drieë
01 Rodrigo Marta * 2018–2024 30
02 Gonçalo Foro 2007–2017 23
03 António Aguilar 1999–2014 23
04 Raffaele Storti * 2019–2024 19
05 Tomás Appleton * 2014–2024 16
06 Manuel Cardoso Pinto * 2017–2024 13
07 Nuno Durão 1983–1995 13
08 Diogo Mateus 2000–2010 13
09 Vasco Uva 2003–2016 13
10 Rohan Hoffmann 1996–2002 12

Afrigters

wysig
 
Simon Mannix (2018)

Die volgende persone het al as hoofafrigters van die Portugese nasionale rugbyspan gedien:

Naam Tydperk
  Francisco Xavier de Araújo 1935–1936
  António Carqueijeiro 1965–1969
  Vasco Pinto Magalhães 1969–1974
  Pedro Lynce 1979–1983
  João Paulo Bessa 1983–1986
  Olegário Borges 1986–1991
  Vasco Lynce 1991–1992
  Andrew Cushing 1992–1994
  João Paulo Bessa 1994–1999
  Evan Crawford 1999–2001
  Tomaz Morais 2001–2010
  Errol Brain 2010–2013
  Frederico Sousa 2013–2014
  João Luís Pinto 2014–2015
  Olivier Baragnon 2015–2016
  Ian Smith 2016–2016
  Martim Aguiar 2016–2019
  Patrice Lagisquet 2019–2023
  João Mirra (tussentyds) 2023
  Simon Mannix sedert 2024

Sien ook

wysig
  Rugbyportaal

Verwysings

wysig
  1. ↑ (en) "Most matches". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  2. ↑ (en) "Most points". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  3. ↑ (en) "Most tries". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  4. ↑ (en) "World Rankings". Wêreldrugby. Besoek op 11 Augustus 2024.
  5. ↑ (en) "Portugal". Wêreldrugby. Besoek op 11 Augustus 2024.
  6. ↑ 6,0 6,1 (en) "Historical Rugby Milestones 1930s". Rugby Football History. Besoek op 11 Augustus 2024.
  7. ↑ (en) "World Rugby U20 Championship". Wêreldrugby. Besoek op 11 Augustus 2024.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 (pt) João Tiago Pedroso de Lima (2019). O Rugby em Portugal. Breve panorâmica (PDF). pp. 127–132. doi:10.15460/apropos.0.1367. ISSN 2627-3446. Besoek op 11 Augustus 2024. {{cite book}}: |work= ignored (hulp)
  9. ↑ (en) Andrew W. Shepherd (2020). The British impact on the development of sport in Portugal (PDF). p. 39. Besoek op 11 Augustus 2024. {{cite book}}: |work= ignored (hulp)
  10. ↑ (en) "About us". Rugby Europa. Besoek op 11 Augustus 2024.
  11. ↑ (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburg: Mainstream. p. 129. ISBN 978-1-84596-255-5.
  12. ↑ (en) "1965/66 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  13. ↑ (en) "1966/67 FIRA Nations Cup". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  14. ↑ (en) "1967/68 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  15. ↑ (en) "1972/73 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  16. ↑ (en) "1973/74 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  17. ↑ (en) "1980/81 FIRA Nations Cup – Division 3". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  18. ↑ (en) "1983/84 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  19. ↑ (en) "1984/85 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  20. ↑ (en) "1987–89 FIRA Nations Cup – Division 1". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  21. ↑ 21,0 21,1 (en) Richard Bath (1997). The Complete Book of Rugby. Seven Oaks Ltd. p. 73. ISBN 1-86200-013-1.
  22. ↑ (en) "1989/90 FIRA Nations Cup – Division 2". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  23. ↑ (en) "1992–94 FIRA Nations Cup – Division 1". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  24. ↑ (en) "1994–96 FIRA FIRA Trophy". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  25. ↑ (en) "1999 Rugby World Cup – Qualifiers repechage". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  26. ↑ (en) "2000 European Nations Cup – Division 1". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  27. ↑ (en) "2003 Rugby World Cup 3rd qualifying round (ENC relegation tie break)". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  28. ↑ (en) "2002–2004 European Nations Cup – Division 1". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  29. ↑ (en) "IRB announce player of the year nominations". ESPNscrum. 6 Oktober 2004. Besoek op 11 Augustus 2024.
  30. ↑ (en) "IRB grants: Who will benefit?". rugby365.com. 14 Mei 2008. Besoek op 11 Augustus 2024.
  31. ↑ (en) "2006 Nations Cup". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  32. ↑ (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburg: Mainstream. p. 279. ISBN 978-1-84596-255-5.
  33. ↑ (en) "Rugby World Cup 2007: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 11 Augustus 2024.
  34. ↑ (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburg: Mainstream. p. 281. ISBN 978-1-84596-255-5.
  35. ↑ (en) "Pritchard seals win". World News Network. 3 November 2008. Besoek op 11 Augustus 2024.
  36. ↑ (en) "2008–2010 Nations Cup – Division 1". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  37. ↑ (pt) "Fim da linha para Tomaz Morais". Record. 10 Junie 2016. Besoek op 11 Augustus 2024.
  38. ↑ (en) "2012–14 European Nations Cup – Division 1A". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  39. ↑ (en) "2014–16 European Nations Cup – Division 1A". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  40. ↑ (en) "2016/17 Rugby Europe Trophy". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  41. ↑ (en) "2017/18 Rugby Europe Trophy". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  42. ↑ (en) "2018/19 Rugby Europe Trophy". rugbyarchive.net. 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  43. ↑ (en) "Spain stripped of Rugby World Cup place for second time after using ineligible player". BBC. 28 April 2022. Besoek op 11 Augustus 2024.
  44. ↑ (en) "Independent Judicial Committee decision: Rugby World Cup 2023 European qualifying". Wêreldrugby. 28 April 2022. Besoek op 11 Augustus 2024.
  45. ↑ (en) "Samuel Marques kicks Portugal to Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 18 November 2022. Besoek op 11 Augustus 2024.
  46. ↑ (en) "Portugal: Rugby World Cup 2023 review". rugbyworldcup.com. 10 Oktober 2023. Besoek op 11 Augustus 2024.
  47. ↑ (en) "Patrice Lagisquet: The man who unlocked Portugal's potential". rugbyworldcup.com. 3 Januarie 2024. Besoek op 11 Augustus 2024.
  48. ↑ (en) Sarah Rendell (19 April 2024). "Former All Black is the new Portugal head coach". Rugby World. Besoek op 11 Augustus 2024.
  49. ↑ (en) David Skippers (11 Julie 2024). "'Thank goodness that still exists in rugby' – Portugal coach's praise for Springboks after 'incredible experience'". Planet Rugby. Besoek op 11 Augustus 2024.
  50. ↑ (en) "Macron expands portfolio with Portugal Rugby". Sportbusiness. 25 November 2016. Besoek op 11 Augustus 2024.
  51. ↑ (pt) "Jogos Santa Casa renovam o seu patrocínio com a FPR". Portugese Rugbyfederasie. 16 Junie 2020. Besoek op 11 Augustus 2024.
  52. ↑ (en) "International Rugby Union Statistics – Portugal". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  53. ↑ (pt) "1ª Convocatória da Seleção Nacional de XV Masculina". Portugese Rugbyfederasie. 18 Januarie 2024. Besoek op 11 Augustus 2024.
  54. ↑ (en) "Total matches played (descending)". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  55. ↑ (en) "Total matches played as captain (descending)". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  56. ↑ (en) "Total points scored (descending)". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.
  57. ↑ (en) "Total tries scored (descending)". ESPNscrum. Besoek op 11 Augustus 2024.

Verdere leesstof

wysig
  • (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburg: Mainstream Publishing. ISBN 978-1-84596-255-5.
  • (en) Richard Bath (1997). The Complete Book of Rugby. Seven Oaks Ltd. ISBN 1-86200-013-1.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Portugese_nasionale_rugbyspan&oldid=2709774"