Fidjiaanse nasionale rugbyspan

Die Fidjiaanse nasionale rugbyspan (Engels: Fiji national rugby union team) is die nasionale rugbyspan wat Fidji in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Rugby word in Fidji geadministreer deur die Fidjiaanse Rugbyunie (Fiji Rugby Union, FRU) wat in 1913 gestig is. Fidji word deur Wêreldrugby as ’n vlak twee-span erken. Die Fidjiaanse rugbyspan is tans (September 2024) tiende op Wêreldrugby se wêreldranglys gelys. Die span neem deel aan die jaarlikse Stille Oseaan-nasiesbeker, saam met Japan, Samoa en Tonga. Fidji is ’n lid van die Stille Oseaan-eilande Rugbyalliansie (Engels: Pacific Islands Rugby Alliance; PIRA), saam met Tonga; Samoa was tot in 2009 ook ’n lid, maar hulle het hulself onttrek.

Fidji
Unie		Fidjiaanse Rugbyunie (FRU)
Bynaam(e)		Vlieënde Fidjiane
Embleem		die Palmboom
Stadion		ANZ Nasionale Stadion, Suva
Kapasiteit		25 000
Afrigter(s)		Mick Byrne (sedert 2024)
Kaptein(s)		Tevita Ikanivere
Spankleure		Alt. kleure
Statistiek
Meeste toetse		Nicky Little (71)
Meeste toetspunte		Nicky Little (670)
Meeste drieë		Vereniki Goneva en Nemani Nadolo (22 elk)
Eerste internasionale wedstryd
Tonga 9–6 Fidji (Apia, Samoa; 15 Augustus 1924)
Grootste oorwinning
Niue 4–120 Fidji (Apia, Samoa; 11 September 1983)
Grootste nederlaag
Nieu-Seeland 91–0 Fidji (North Shore City, Nieu-Seeland; 10 Junie 2005)
Wêreldbeker
Verskynings		9/10 (Eerste in 1987)
Beste uitslag		Kwarteindrondte in 1987, 2007 en 2023
Unie webwerf
www.fijirugby.com

Fidji het in 1924 sy eerste internasionale wedstryd teen Tonga gespeel. Fidji, Samoa en Tonga speel gereeld teen mekaar in toernooie soos die Stille Oseaan-nasiesbeker (tot in 2005 Stille Oseaan-drienasies), waarin Fidji tot dusver 16 titels gewen het. Fidji se bynaam is Flying Fijians (Engels vir: “Vlieënde Fidjiane”) en hulle speel tradisioneel in wit truie met swart broeke. Die Cibi-oorlogsdans (Fidjiaans: [ˈðimbi]) word voor elke toetswedstryd deur die Fidjiaanse span uitgevoer. Die oorlogsdans dateer uit die land se oorloë met naburige eilande en word sedert 1939 op die rugbyveld gebruik.

Fidji het tot dusver vir nege van die tien rugbywêreldbekertoernooie gekwalifiseer en net die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika misgeloop. In 1987, 2007 en 2023 het hulle daarin geslaag om tot die kwarteindrondte deur te dring. Een voormalige Fidjiaanse rugbyspeler is in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem.

Beheerliggaam

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Fidjiaanse Rugbyunie.

Die beheerliggaam vir rugby in Fidji is die Fidjiaanse Rugbyunie (Engels: Fiji Rugby Union, FRU). Die Fidjiaanse Rugbyunie is in 1913 gestig en het in 1987, net voor die eerste rugbywêreldbekertoernooi, ’n volle lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby) geword. Daarbenewens het die Fidjiaanse Rugbyunie in 2000 ’n stigtingslid van die Vereniging van Oseaniese Rugbyunies (Federation of Oceania Rugby Unions, FORU; nou Oseanië Rugby) geword.

Naas die amptelike nasionale span roep die Fidjiaanse Rugbyunie ook ander keurspanne byeen. Fiji Warriors is die tweede nasionale span van Fidji en hulle neem aan Wêreldrugby se Stille Oseaan-uitdaagtoernooi deel. Die Fiji Sevens is die Fidjiaanse sewesrugbyspan en hulle neem aan internasionale toernooie soos Wêreldrugby se Sewesreeks, Sewesrugbywêreldbeker, Olimpiese Somerspele en die Statebondspele deel. Nes ander rugbylande beskik Fidji oor ’n o/20-nasionale span wat aan die Wêreldrugby o/20-kampioenskap deelneem. Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting.

As deel van die Stille Oseaan-eilande Rugbyalliansie het die beheerliggaam van 2004 wedstryde gereël van die Stille Oseaan-eilanders, ’n gemeensame keurspan van die drie Stille Oseaan-eilandstate Fidji, Samoa en Tonga. Aangesien die Stille Oseaan-eilanders nie die gewenste inkomste vir die beheerliggame gegenereer het nie, het die Samoaanse beheerliggaam dié samewerking in 2009 beëindig. Sedert 2022 word Fidji in die internasionale Superrugbytoernooi verteenwoordig deur die professionele span Fijian Drua, wat aan dié toernooi deelneem saam met spanne uit Australië, Nieu-Seeland en een uit die Stille Oseaan-eilande (feitlik die Cookeilande, Fidji, Samoa en Tonga).

Algemene situasie

Rugbyspelende kinders in Fidji

Fidji is een van die min lande waar rugby die hoofsport is. Slegs die Cookeilande, Nieu-Seeland, Samoa, Tonga en Wallis kan soortgelyke bewerings maak. Daar is ongeveer 80 000 geregistreerde spelers uit ’n totale bevolking van sowat 950 000 wat in meer as 600 klubs aktief is. Fidji ly egter onder ’n groot uitvloei aan talent, aangesien baie spelers in die professionele ligas in Australië, Nieu-Seeland, Europa of Japan speel en deur die onderskeie land ingeburger word. Volgens Wêreldrugby se reëls is ’n tydperk van vyf jaar ononderbroke blyplek genoeg om vir die nasionale span van ’n ander land uit te draf (tot aan die einde van 2020 was dit net drie jaar). Verder speel ’n beduidende aantal spelers, wat vir Fidji verkiesbaar is, vir Australië of Nieu-Seeland; noemenswaardige voorbeelde is die Fidjiaans gebore All Blacks Joe Rokocoko en Sitiveni Sivivatu asook die Wallabies Tevita Kuridrani en Lote Tuqiri.

Die Stille Oseaan-eilandstate se beheerliggame is nie sterk genoeg om hierdie uitvloei aan talent stop te sit nie. Soms word die sistematiese stropery in ’n ironiese manier met die 19de eeuse Blackbirding vergelyk. Fidjiane, wat hul eie land verteenwoordig, kan nie altyd vir hul nasionale span verskyn nie, aangesien veral Engelse klubs huiwerig is om spelers vir toetswedstryde beskikbaar te stel. Die professionele span Fijian Drua, wat sedert 2022 aan die internasionale toernooi Superrugby deelneem, sal as ’n oplossing dien.

Die Fidjiane is in rugbyunie steeds onder die 15 beste spanne wêreldwyd. Hulle is egter nog meer suksesvol in sewesrugby, waarvan die reëls op rugbyunie s’n geskoei is. Byvoorbeeld: het hulle twee Sewesrugbywêreldbekertoernooie en tydens die Olimpiese Somerspele in 2016 en 2020 goue medaljes gewen. Vir die sewesrugbyspan het spelers verskyn wat voorheen of later ook vir die rugbyuniespan gespeel het. Volgens Wêreldrugby se reëls is dit egter nie moontlik om terselfdertyd vir albei nasionale spanne in aanmerking te kom nie; hierdeur sal veral uitputting van spelers vermy word.

Geskiedenis

Invoering en vestiging van rugby

Britte, Nieu-Seelanders en inheemse polisiemagte het in 1884 vir die eerste keer rugby by Ba op die eiland Viti Levu gespeel. Gedurende die vroeë 1890’s het die plaaslike pers vir die eerste keer oor dié sport verslag gedoen, waarvolgens dit in die bevolking begin versprei het. Aanvanklik was dit in wedywering met sokker, maar rugby het spoedig die voortou gekry en is tot op hede die oorheersende balsport in Fidji. Volgens Robert F. Dewey, ’n historikus aan die DePauw-universiteit, was rugby destyds ’n belangrike manier om die plaaslike trots en strydlustige manlikheid uit te druk. Nadat baie tradisionele rituele gedurende die koloniale tydperk verdwyn het, was rugby ’n goeie plaasvervanger vir die uitvoering van ou konflikte. Buitendien was die atletiese vaardighede van die inheemse spelers glo heel geskik vir die rugbyspel. ’n Soortgelyke ontwikkeling het in twee ander Stille Oseaan-eilandstate plaasgevind: Samoa en Tonga.

Van 1904 is aparte toernooie aangebied, waartydens Europese setlaars en inheemses net onder mekaar gespeel het; dié toernooie was egter net los gestruktureer. In 1913 het die Nieu-Seelandse loodgieter Paddy Sheehan, wat by die oprigting van die Grand Pacific Hotel in die hoofstad Suva gewerk het, met die Pacific Club die eerste formeel georganiseerde klub gestig. Onmiddellik daarna is die Fidjiaanse Rugbyvoetbalunie (Fiji Rugby Football Union, FRFU) gestig en die goewerneur Ernest Bickham Sweet-Escott het die Escott Shield as kampioenskaptrofee geskenk. Sheehan het as die eerste president van die beheerliggaam daarvoor gesorg dat die Nieu-Seelandse All Blacks tydens hul terugkeer van hul suksesvolle toer na Kalifornië ’n tussenstop in Suva maak om in ’n wedstryd te speel. Dit het op 13 Desember 1913 plaasgevind en met ’n 3–67-nederlaag vir die uitsluitlik uit Europeërs saamgestelde span geëindig. Sheehan, wat ook as kaptein en afrigter gedien het, het met sy drie die enigste punte vir Fidji aangeteken.

As gevolg van die destydse rasseskeiding was die FRFU in die eerste jare vir Europeërs voorbehou. In 1914 het Ratu Epeli Ganilau ’n toernooi vir “inheemses” (natives) met vier klubs, wat saam die Fiji Native Union gevorm het, van stapel gestuur. Dié beheerliggaam was met die FRFU geassosieerd en het ook die meeste nasionale spelers gelewer, maar die rasseskeiding het vir die volgende drie dekades bly bestaan. Eers in 1945 is die Fiji Native Union volledig in die FRFU geïntegreer. Sedert 1963 dra die beheerliggaam die naam Fidjiaanse Rugbyunie (Fiji Rugby Union, FRU). Die meeste hoofafrigters, raadslede en ander funksionarisse was steeds van ’n Europese afkoms wat eers met die onafhanklikheidwording in 1970 begin verander het. Die Fidjiaanse Indiërs, wat aan die einde van die 19de eeu deur die Britse koloniste uit Brits-Indië hier gevestig is, was egter steeds uitgesluit. Tot op hede word hierdie bevolkingsgroep nie deur die Fidjiaanse rugbykultuur betrek nie.

Die nasionale span se eerste jare

Die Fidjiaanse span in 1924

Die Fidjiaanse span in 1932

Die Fidjiaanse span in 1939

In 1924 het die FRFU en die geassosieerde Fiji Native Union die eerste Fidjiaanse nasionale rugbyspan saamgestel. Dit het net uit spelers van die vyf bestaande “inheemse” klubs bestaan en geen Europese speler ingesluit nie. Die eerste toetswedstryd is op 15 Augustus 1924 op neutrale bodem in die Samoaanse hoofstad Apia teen Tonga gespeel en met 6–0 gewen. Volgens ’n legende is die wedstryd op ’n rugbyveld met ’n groot boom op die middellyn gespeel, maar destydse koerantberigte vermeld niks daarvan nie. Die wedstryd het om 7 v.m. afgeskop om die Samoaanse toeskouers kans te gee om ná die wedstryd te gaan werk. Die Fidjiaanse spelers was volledig in swart geklee (na die Nieu-Seelandse voorbeeld) en het kaalvoet uitgedraf. Aansluitend het hulle vir nege wedstryde na Tonga getoer. Die eerste toetswedstryd in Nukuʻalofa is met 6–9 verloor, die tweede met 14–3 gewen en in die derde het hulle met 0–0 gelykop gespeel. Op pad huis toe is Fidji deur Samoa met 9–3 geklop.

Met uitsondering van die jaar 1930 het Fidji en Tonga tussen 1924 en 1934 al om die twee jaar ’n toetsreeks van drie wedstryde teen mekaar gespeel. Toe die Tongane in 1926 vir die eerste keer Fidji besoek het, het die Fidjiaanse spelers in ’n wit trui met ’n geborduurde Palmembleem begin uitdraf; saam met die swart broeke vorm dit steeds die gewone speeldrag. In 1928 het die beheerliggaam vir die eerste keer ’n studentekompetisie aangebied. Op daardie stadium was die meeste rugby-aktiwiteite veral op Suva en Nausori beperk. In ’n berig deur die beheerliggaam is die rede hiervoor genoem: “Dit is moeilik om die spel buite Suva te vestig, aangesien amper elke geskikte plek reeds ’n krieketveld met ’n betonblad in die middel het.” Die Nieu-Seelandse Maori (die Maori's se keurspan) het in Augustus 1938 vir die eerste keer na Fidji getoer. Die gasheer het vir die eerste keer in stewels uitgedraf, maar hulle het die neiging gehad om dit tydens die wedstryd uit te trek en oor die kantlyn te gooi. Van die vyf wedstryde tydens die toer was drie toetswedstryde. In die eerste het hulle met 3–3 gelykop gespeel, Fidji het die tweede met 11–5 en die Maori die derde met 6–3 gewen, waarvolgens die reeks onbeslis geëindig het.

Die Fidjiane het in 1939 Nieu-Seeland vir die eerste keer besoek. Die spankaptein tydens die toer van agt wedstryde, Ratu George Cakobau, was van mening dat sy span ’n oorloogsdans in antwoord op die Nieu-Seelandse Haka moes opvoer. Sedertdien word die Cibi voor elke wedstryd deur die nasionale span gedans. Die Fidjiane het sonder vrees gespeel en die toeskouers met hul onvoorspelbare spelstyl vermaak. Hulle was die eerste span nog wat tydens ’n toer na Nieu-Seeland onoorwonne gebly het, ’n prestasie wat geen ander span kon naboots nie. Hulle het van die eerste sewe wedstryde teen provinsiale keurspanne ses gewen en een gelykop gespeel. Ter afsluiting het die Fidjiane in Hamilton teen die Nieu-Seelandse Maori te staan gekom en met 14–4 geseëvier. Hulle kon egter nie teen die All Blacks speel nie.

Naoorlogse tydperk

Die Fidjiaanse span in 1948

Die Fidjiaanse span in 1957

Die Fidjiaanse span in 1961

Die Tweede Wêreldoorlog het ’n meerjarige onderbreking van die internasionale speelprogram tot gevolg gehad. In 1947 het hulle Tonga vir twee toetswedstryde gehuisves, wat hul albei verloor het. In 1948 het die Nieu-Seelandse Maori Fidji besoek; van die drie toetswedstryde het die Fidjiane twee gewen. Drie jaar later het die teenbesoek in Nieu-Seeland gevolg, waartydens die nasionale span oor ’n tydperk van sewe weke in 14 wedstryde gespeel het. In Wellington het hulle teen die Nieu-Seelandse Maori te staan gekom en hulle met 21–14 geklop. Ook dié keer het hulle nie die All Blacks ontmoet nie.

In Julie en Augustus 1952 het die Fidjiane vir die eerste keer Australië besoek, nadat hulle deur die Australiese Rugbyunie genooi is. Die provinsiale beheerliggaam van Nieu-Suid-Wallis was destyds amper bankrot en moes by die belangrikste klubs vir skenkings aanklop om ’n vooruitbetaling vir die Fidjiane se bestedings in dié deelstaat te kon bekostig. In die eerste ses van die tien wedstryde tydens die toer het Fidji onoorwonne gebly; onder andere het hulle teen die Nieu-Suid-Wallis Waratahs met 14–14 gelykop gespeel en die Queensland Reds met 24–17 geklop, wat die toeskouers se belangstelling in die twee toetswedstryde in Sydney aansienlik verhoog het. Die eerste ontmoeting met die Australiese nasionale span, die Wallabies, het in ’n 9–15-nederlaag geëindig. Die pers was eens, dat dit veral aan die reënerige weer en die nat speelveld te wyte was dat die Fidjiane se speelvaardighede glo belemmer is. Die besoekers het die tweede toetswedstryd naelskraap met 17–15 gewen. Daarmee het Fidji vir die eerste keer daarin geslaag om ’n tradisionele rugbyland te verslaan.

In 1954 het Fidji ’n tweede toer van 16 wedstryde na Australië onderneem, wat weens die Fidjiane se aanskoulike speelstyl weereens rekordskare gelok het. Hul enigste nederlaag teen ’n provinsiale keurspan was teen die Waratahs. Die eerste toetswedstryd in Brisbane het die Wallabies met 22–19 gewen, terwyl Fidji die tweede in Sydney met 18–16 gewen het. Albei wedstryde is deur erge vuilspel gekenmerk. In dieselfde jaar het hulle die Nieu-Seelandse Maori gehuisves en in 1955 het hulle vir die eerste keer in 27 jaar weer Samoa besoek. In 1957 het die Fidjiane weer na Nieu-Seeland getoer, waar hulle onder andere die Maori in Wellington met 36–13 en in Dunedin met 17–8 verslaan het. Die volgende toer na Australië in Mei en Julie 1961 het 14 wedstryde ingesluit, waarvan drie toetswedstryde was. Terwyl die Fidjiane in Brisbane en Sydney deur die Wallabies verslaan is, het hulle in Melbourne met 3-elk gelykop gespeel.

Toenemende internasionale kontak

Die Fidjiaanse span in 1964

In 1963 is die eerste Suid-Stille Oseaan-spele in Suva aangebied en Fidji het tydens die rugbytoernooi onoorwonne gebly en dié toernooi beklink. Die FRU het in 1964 vir die eerste keer ’n interkontinentale toer gereël wat die nasionale span deur Wallis, Frankryk en Kanada geneem het. Tydens dié toer het Fidji onder andere wedstryde teen die verskeie nasionale spanne gespeel, maar net dié teen Frankryk is as ’n toetswedstryd erken. Die Fidjiane het die toeskouers weer met hul aggressiewe en aantreklike speelstyl vermaak. Veral die ontmoeting met die Walliese nasionale span in Cardiff het ’n skare van meer as 60 000 gelok. Die mededingers uit Samoa en Tonga het nie aan die Suid-Stille Oseaan-spele 1969 se rugbytoernooi deelgeneem nie; Fidji het die ander deelnemende spanne heeltemal oorheers en in die eindstryd die gasheer Papoea-Nieu-Guinee met 88–3 oorrompel.

Ná ’n eenmaandse toer deur Nieu-Seeland met ’n gemengde rekord (onder andere ’n gelykop en ’n nederlaag teen die Nieu-Seelandse Maori) het aan die einde van die jaar 1970 die tweede toer na Europa en Noord-Amerika gevolg, waartydens 13 van die 16 wedstryde in Engeland gespeel is. Op 24 Oktober het die Fidjiane in Newcastle upon Tyne ’n verrassing behaal, toe hulle die Barbarians met 29–9 verneder het. Hierdie prestasie is veral noemenswaardig aangesien die Barbarians amper net nasionale spelers van die boonste rakke op die veld gesit het. Tydens die toere van 1972 en 1976 het hulle vier deels naelskraapse nederlae teen die Wallabies behaal. In teenstelling met die Australiërs het die Nieu-Seelanders in 1974 wedstryde teen die Fidjiane nie as toetswedstryde erken nie, maar nietemin het die All Blacks ná hul toer na Australië na Suva vertrek om vir die eerste keer teen die Fidjiaanse nasionale span te speel. Die gaste het die wedstryd op 11 Junie net met groot moeite naelskraap 14–13 gewen. Die Fidjiane het op 15 Augustus 1977 een van die grootste verrassings nog behaal, toe die Britse Leeus op hul pad huis toe van hul driemaandse toer na Nieu-Seeland ’n tussenhalte in Fidji gemaak het en voor ’n opgewonde skare van 20 000 met 21–25 verslaan is.

Tydens die Suid-Stille Oseaan-spele 1979 in Suva het Fidji in die eindstryd teen Tonga met 3–6 verloor en die silwermedalje verower. In 1980 was daar twee premières: Italië het Fidji besoek (en is met 16–3 geklop) en die Fidjiane het hul eerste toer na Suid-Amerika onderneem; die hoogtepunte was die eerste twee toetswedstryde teen die Argentynse nasionale span wat Fidji albei verloor het. In 1982 het die nuwe, jaarlikse Stille Oseaan-drienasiestoernooi gereelde wedstryde aan die drie voorste Stille Oseaan-rugbylande besorg; in 1983 het Fidji dié toernooi vir die eerste keer beklink. In dieselfde jaar het hulle tydens die Suid-Stille Oseaan-spele met die goue medalje weggestap. Dit was ook hul laaste deelname aan dié toernooi, aangesien die klasverskil met die meeste ander deelnemers te groot was: Byvoorbeeld het hulle Niue met 120–4 verneder, tot op hede hul hoogste oorwinning. Tydens die toer na Europa gedurende herfs 1985 het Fidji in sy eerste toetswedstryd teen Wallis gespeel, wat die gasheer oortuigend met 40–3 gewen het. Daarteenoor was hul eerste wedstryd teen Ierland (wat nie as ’n toetswedstryd erken is nie) meer gebalanseerd en die Fidjiane het in Dublin naelskraap met 15–16 verloor. Die hoogtepunt van die jaar 1986 was die eerste besoek van die Walliesers aan Fidji wat die gaste met 22–15 gewen het.

Eerste deelname aan rugbywêreldbekertoernooie

Weens hul voortgesette goeie prestasies teen sterker geagte spanne was Fidji in 1987 een van die 16 lande wat deur die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby) uitgenooi is om aan die eerste rugbywêreldbekertoernooi in 1987 in Australië en Nieu-Seeland deel te neem. Daarmee het gepaard gegaan die Fidjiaanse beheerliggaam se aansluiting by die voorheen redelik eksklusiewe IRVR, waarvolgens amper alle wedstryde met die tradisionele rugbylande as toetswedstryde erken is. Tydens die Rugbywêreldbeker het Fidji Argentinië in die groepfase geklop (met 28–9), maar ook twee nederlae teen Nieu-Seeland (met 13–74) en Italië (met 15–18) gely. Aangesien by gelyke punte vir die kwarteindstrydkwalifisering die aantal drieë gedruk belangrik was, en nie soos in die huidige formaat die punteverskil nie, het die Fidjiane bo Italië en Argentinië die tweede plek gehaal en tot die kwarteindrondte gevorder. In die kwarteindstryd het hulle teen Frankryk met 16–31 verloor.

Benewens die jaarlikse Stille Oseaan-drienasiestoernooi het hulle in die daaropvolgende jare ook ’n aantal toere onderneem. Onder andere het Fidji vir die eerste keer teen Engeland, Skotland en Japan te staan gekom. Die Rugbywêreldbeker 1991, wat deur die destydse Vyfnasies aangebied is, het vir Fidji teleurstellend verloop: Hulle het in aldrie hul groepwedstryde teen Kanada (met 3–13), Frankryk (met 9–33) en Roemenië (met 15–17) verloor, waardeur hulle die laaste plek ingeneem het.

Gedurende die vroeë 1990’s het die span ernstig gesukkel en suksesse was maar skaars. Weens sy laaste plek tydens die Rugbywêreldbeker 1991 moes Fidji aan die rugbywêreldbekerkwalifisering deelneem. Gedurende die uitspeelwedstryde wat uit ’n tuis- en wegwedstryd teen Tonga bestaan het, het hulle met ’n totale telling van 26–34 die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika misgeloop. Nadat die IRVR in Augustus 1995 al die beperkinge rakende spelersbetaling opgehef en daarmee die professionele tydperk van die rugbyspel ingelui het, was dit vir Fidji en die ander Stille Oseaan-eilandstate terselfdertyd vloek én seën. Aan die een kant kon die nasionale span professionele spelers insluit wat oorwegend by klubs in Nieu-Seeland, Australië, Europa en Japan gespeel het. Aan die ander kant het die FRU altyd met die risiko gesit dat hierdie spelers meer as drie jaar oorsee gebly het en volgens die IRVR se woonplekreël deur die onderskeie beheerliggame gekeur kon word, waarvolgens hulle nie meer vir die nasionale span beskikbaar was nie. Buitendien het die finansieel sterk mededingers die plaaslike liga erg verswak. Ná jare sonder sukses het die beheerliggaam met die heropbou van die nasionale span begin, maar die prestasies was aanvanklik min gesaai. Byvoorbeeld het ’n toer vir ses wedstryde gedurende herfs 1995 na Wallis en Ierland in ses nederlae geëindig. ’n Kort toer gedurende die somer van 1996 deur Nieu-Seeland en Suid-Afrika het beter verloop, en die hoogtepunt was die eerste toetswedstryd teen die Springbokke op Loftus op 2 Julie. Fidji het die toets met 18–43 verloor, maar hulle kon drie dae later as troosprys die Blou Bulle, een van die sterkste provinsiale spanne, met 44–37 klop.

Die daaropvolgende rugbywêreldbekerkwalifisering was suksesvol en Fidji het een van die Oseaniese plekke bespreek. Tussen die twee kwalifiseringsrondtes het hulle op 26 Junie 1998 vir ’n verrassing gesorg, toe hulle die Skotse besoekers in Suva met 51–26 oorrompel het. Gedurende somer 1999 het Fidji vir die eerste keer deelgeneem aan die Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap, ’n toernooi vir die spanne in en rondom die Stille Oseaan, en die vierde plek onder ses deelnemers beklee. Tydens die Rugbywêreldbeker 1999, wat weer in die destydse Vyfnasies gehou is, het Fidji ná oorwinnings teen Namibië (met 67–18) en Kanada (met 38–22), asook ’n naelskraapse nederlaag teen Frankryk (met 19–28) die tweede plek gehaal en tot die uitspeelrondte gevorder, maar hulle is deur Engeland met 45–24 geklop.

Vestiging naby die wêreldklas

Fidji teen Suid-Afrika tydens die Rugbywêreldbeker 2007

Lynstaan tydens Fidji se groepwedstryd teen Kanada in die Rugbywêreldbeker 2007

Toetswedstryd tussen Italië en Fidji in 2010

Lynstaan tydens Fidji se groepwedstryd teen Suid-Afrika in die Rugbywêreldbeker 2011

In 2001 het Fidji die laaste Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap beklink, nadat hulle in die eindstryd in Tokio Samoa met 28–17 geklop het. Die Stille Oseaan-drienasies in 2002 het terselfdertyd as rugbywêreldbekerkwalifisering gedien. Fidji en Samoa het hul toernooiplekke met drie oorwinnings en ’n gelykop elk bespreek, bowendien het Fidji danksy sy beter punteverskil dié toernooi gewen. As gevolg van die wêreldwyd toenemende professionalisering en die afnemende beskikbaarheid van spelers het die tradisionele rugbytoere uit die amateurtydperk eindelik verdwyn. Fidji het sy laaste rugbytoer in Augustus 2003 onderneem en na Suid-Amerika getoer. Tydens die daaropvolgende Rugbywêreldbeker 2003 in Australië het die Fidjiane in die groepfase die Verenigde State (met 19–18) en Japan (met 41–13) geklop, maar hulle het teen Skotland (met 20–22) en Frankryk (met 18–61) verloor. Vervolgens het hulle met hul derde plek die kwarteindrondte misgeloop.

In 2002 was die FRU een van die stigtingslede van die Stille Oseaan-eilande Rugbyalliansie wat die doelwit gehad het om die samewerking tussen die Stille Oseaan-rugbylande te verbeter. In 2004 het die lede die gesamentlike keurspan Stille Oseaan-eilanders byeengeroep, wat volgens die Britse en Ierse Leeus se voorbeeld al om die twee jaar pleks van die onderskeidelike nasionale span ’n aantal toetswedstryde teen die vername rugbylande gespeel het. Op mediumtermyn sou dié span homself vir ’n moontlike uitbreiding van die Super 12 of die Drienasiesreeks beskikbaar stel. In altesaam elf wedstryde het hulle agt nederlae gely en drie oorwinnings aangeteken. In 2009 het die Samoaanse beheerliggaam die alliansie verlaat, aangesien hulle glo naas die sportiewe ook nie in die finansiële doelwitte geslaag het nie. Sedertdien het die Stille Oseaan-eilanders ondanks verskeie herlewingspogings nie meer byeengekom nie. Nes die ander Stille Oseaan-rugbylande het Fidji toenemend gebuk gegaan onder die feit dat die beste spelers kontrakte by oorsese klubs onderteken het en vervolgens van hul onderskeie klubs afhanklik was. Dit en ander nadele het daartoe gelei dat die beheerliggame van Fidji, Samoa en Tonga in 2000 die kontinentale beheerliggaam Vereniging van Oseaniese Rugbyunies (Federation of Oceania Rugby Unions, FORU; nou Oseanië Rugby) van stapel gestuur het. Die FORU het vir ’n medebeslissingsreg by die IRR se uitvoerende raad aangeklop en dit is in 2004 toegestaan. Die meer as ’n dosyn lede moet egter twee setels deel en word dus steeds erg benadeel teenoor die “groot” rugbylande.

Tydens die 2005-midjaarrugbytoetsreeks het Fidji weg teen Nieu-Seeland met 0–91 hul ergste nederlaag nog gely; die in Fidji gebore All Black Sitiveni Sivivatu, wat volgens die woonplekreël gekeur is, het met vier drieë die meeste punte aangeteken. Ses weke later het die Fidjiane vir die rugbywêreldbeker gekwalifiseer. In 2006 is die vorige Stille Oseaan-drienasies met die nuwe Stille Oseaan-nasiesbeker vervang. Tydens die eerste toernooi het die FRU vyf spelers vir die res van die jaar geskors, nadat hulle in Japan dronk in ’n bakleiery betrokke was.

Die 2007-midjaarrugbytoetsreeks het as voorbereiding op die rugbywêreldbeker gedien. Vir dié toernooi kon die Fidjiane nie op hul beste spelers staat maak nie, aangesien hulle deur hul klubs nie beskikbaar gestel is nie. Erg verswak is hulle weg deur die Wallabies met 0–49 geklop. Tydens die Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk het Fidji weer oor alle spelers beskik. In die groepfase het hulle twee oorwinnings teen Japan (met 35–31) en Kanada (met 29–16) aangeteken. Vir die wedstryd teen Australië het die hoofafrigter ’n aantal sleutelspelers laat rus, waardeur die 12–55-nederlaag geen verrassing was nie. Die volstomspan het in die wedstryd Wallis oorheers en in ’n tot die eindfluitjie noue wedstryd ’n verrassende oorwinning met 38–34 aangeteken. Daarmee het hulle vir die eerste keer sedert 1987 die kwarteindrondte gehaal. Hulle is egter deur die latere kampioen Suid-Afrika met 37–20 geklop. Met hul kwarteindrondtedeelname het hulle regstreeks vir die daaropvolgende rugbywêreldbeker gekwalifiseer.

Nadat hulle tydens die eerste drie Stille Oseaan-nasiesbekertoernooie onderpresteer het, het die Fidjiane tydens die 2009-toernooi die tweede plek behaal en hulle is net deur die Junior All Blacks, die Nieu-Seelandse tweede span, verbygesteek. In 2010 het hulle weer as naaswenner geëindig, dié keer na Japan, wat ’n beter punteverskil gehad het. In dieselfde jaar is hulle in toetswedstryde deur Australië en Frankryk maklik verslaan. Daarteenoor het hulle in November 2010 in Cardiff teen die Walliesers in ’n verrassende 16–16-gelykop gespeel. Tydens die Rugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland is die Fidjiane in ’n sterk groep geloot. In hul eerste wedstryd het hulle Namibië met 49–25 geklop, maar in die ander drie wedstryde het hulle swak nederlae gely: met 3–49 teen Suid-Afrika, met 7–27 teen Samoa en met 0–66 teen Wallis.

Geleidelike suksesse

Fidji teen Wallis tydens die Rugbywêreldbeker 2011

Ná hul tweede plek in 2012 het Fidji tydens die Stille Oseaan-nasiesbeker 2013 vir die eerste keer die titel gewen. Daarteenoor het hulle al hul toetswedstryde teen vlak-een-spanne verloor. Een rede hiervoor was die spelers se gebrek aan dissipline. Byvoorbeeld het die Fidjiane in November 2013 in Cremona teen Italië vyf geel kaarte gesien. Hoewel hulle met tye net elf pleks van 15 spelers op die veld gehad het, was die nederlaag met 31–37 nogal naelskraap. Sewe maande later het hulle in Suva met ’n 25–14-oorwinning wraak geneem. Tydens die rugbywêreldbekerkwalifisering in dieselfde maand was ’n maklike 108–6-oorwinning teen die Cookeilande genoeg. Tydens die Stille Oseaan-nasiesbeker 2015 het die Fidjiane hul tweede titel gewen; in die eindstryd in die Kanadese stad Burnaby het hulle Samoa met 39–29 geklop. Soos vier jaar voorheen is Fidji tydens die Rugbywêreldbeker 2015 in ’n “doodsgroep” geloot. Die openingswedstryd op die Londense Twickenham-stadion teen die gasheer Engeland het soos verwag in ’n 11–35-nederlaag geëindig. Ná twee verdere nederlae teen Australië (met 13–28) en Wallis (met 13–23) het Fidji reeds die kwarteindrondte misgeloop; hul maklike oorwinning teen Uruguay met 47–15 was nie meer van belang nie.

In 2016, 2017 en 2018 het Fidji in die Stille Oseaan-nasiesbekertoernooi drie opeenvolgende titels ingepalm en in al daardie toernooie onoorwonne gebly. In 2017 het die toernooi ook as rugbywêreldbekerkwalifisering gedien. Tydens die 2017 midjaarrugbytoetsreeks het Fidji Italië en Skotland tuis verslaan. In November 2018 het hul 21–14-wegoorwinning teen Frankryk groot opskudding veroorsaak; dit was hul eerste oorwinning teen dié span. Hul prestasies tydens die Rugbywêreldbeker 2019 in Japan was gemeng. Op hul 21–39-nederlaag teen Australië het ’n onverwagse 27–30-nederlaag teen die buiteperd Uruguay gevolg. Die derde groepwedstryd teen Georgië het in ’n maklike 45–17-oorwinning geëindig. In hul laaste wedstryd het die Fidjiane teen Wallis met 17–29 verloor. Met hul derde plek het hulle die uitklopfase misgeloop, maar regstreeks vir die volgende toernooi gekwalifiseer.

Sowel in 2020 as in 2021 is die Stille Oseaan-nasiesbekertoernooi weens die wêreldwye Covid-19-pandemie afgelas. Pleks daarvan is Fidji vir die Herfsnasiesbeker in November 2020 na Groot-Brittanje genooi. Weens ’n aantal besmettings het die span al die groepwedstryde misgeloop en hulle is as nederlae geag. Hulle kon net in die wedstryd om die sewende plek speel en het met 38–24 teen Georgië gewen.

Aan die begin van 2022 het Wêreldrugby ’n nuwe reël geïmplementeer wat vir die Stille Oseaan-eilandstate as baie voordelig beskou word. Hiervolgens kan nasionale spelers van ’n “groot” rugbyland na ’n ander land oorskakel, ongeag die aantal toetswedstryde wat tot dusver gespeel is. Hiervoor moes 36 maande verloop het sedert die laaste toetswedstryd en die speler moet in die betrokke land gebore wees; ’n oorskakeling is ook moontlik met ’n ouer of grootouer wat daar gebore is. Volgens verwagtinge sal talle spelers met ’n Fidjiaanse, Samoaanse of Tongaanse herkoms tydens die Rugbywêreldbeker 2023 vir hul oorspronklike land kan speel. Tydens die Stille Oseaan-nasiesbekertoernooi 2023 het die Fidjiane onoorwonne gebly en hul sesde titel ingepalm. In hul laaste opwarmingswedstryd voor die Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk kon Fidji op Twickenham sy eerste oorwinning nog teen Engeland aanteken. Tydens die hooftoernooi het die Fidjiane hul eerste oorwinning teen Australië in 69 jaar aangeteken (met 22–15) en Georgië naelskraap geklop (met 17–12), maar hulle het ook naelskraapse nederlae teen Wallis (met 26–32) en ietwat verrassend Portugal (met 23–24) gely. Daarmee het hulle pleks van die Australiërs die uitklopfase gehaal, maar teen Engeland verloor (met 24–30). Tydens die Stille Oseaan-nasiesbekertoernooi 2024 kon die span sy titel onoorwonne verdedig.

Kleure, embleem en bynaam

Fidji speel tradisioneel in ’n wit trui met swart kleuraksente, wit broeke en swart-wit-gestreepte sokkies. Hul alternatiewe trui is swart met wit kleuraksente, wit broeke en wit sokkies met swart bane.

Die huidige truiverskaffer is sedert 2021 Nike en die truiborg is sedert 2021 Vodafone/Swire Shipping. Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken in die middel.

Die beheerliggaam Fidjiaanse Rugbyunie se kenteken toon ’n palmboom in wit voor ’n gestileerde rugbybal met ’n swart fraiing en die belettering Fiji Rugby daaronder. Die nasionale span se bynaam is Flying Fijians (“Vlieënde Fidjiane”).

Truiverskaffers en -borge

Sedert die 1970’s het die volgende truiverskaffers en -borge verskyn:

Truiverskaffer		Truiborg
Tydperk	Handelsmerk	Handelsmerk	Tydperk
1970’s–2003	Canterbury	National Bank of Fiji	1994–1998
		Vodafone	1998–2003
2004–2005	Cotton Traders	Digicel	2004–2005
2005–2016	KooGa–BLK	Fiji Flour Mills	2005–2007
		Fiji Airways	2009–2014
		Vodafone	2014
2017–2021	ISC	Fiji Airways	2018
sedert 2021	Nike	Vodafone/Swire Shipping	sedert 2021

Die Cibi

Fidji voer die Cibi tydens die Rugbywêreldbeker 2007 teen Kanada op

Fidji se Cibi op Millennium-stadion in Cardiff, Wallis, 2010

Fidji voer die Cibi tydens die Rugbywêreldbeker 2011 teen Suid-Afrika op

Voor elke wedstryd voer die span ’n Cibi (Fidjiaans: [ˈðimbi]) genoemde oorlogsdans uit om die opponent te intimideer en hulself aan te moedig. Dit is tydens die 1939-toer na Nieu-Seeland vir die eerste keer gedans om die bekende Haka van die All Blacks en ander Nieu-Seelandse keurspanne (in dié geval die Nieu-Seelandse Maori) met ’n ekwivalent te beantwoord. Ratu Sir George Cakobau, die destydse spankaptein, het Ratu Bola, die opperhoof van die krygerstam Navusaradave in die provinsie Ba, versoek om vir die nasionale span ’n nuwe oorlogsdans te bedink.

Fidjiaans

Afrikaans

Ai tei vovo, tei vovo E ya, e ya, e ya, e ya; Tei vovo, tei vovo E ya, e ya, e ya, e ya Rai tu mai, rai tu mai Oi au a virviri kemu bai Rai tu mai, rai ti mai Oi au a virviri kemu bai Toa yalewa, toa yalewa Veico, veico, veico Au tabu moce koi au Au moce ga ki domo ni biau E luvu koto ki ra nomu waqa O kaya beka au sa luvu sara nomu bai e wawa mere Au tokia ga ka tasere

Maak reg, maak reg, Oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh; * Maak reg, maak reg, Oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh Kyk hier, kyk hier, Ek bou ’n oorlogdraad vir jou, Kyk hier, kyk hier, Ek bou ’n oorlogdraad vir jou ’n Haan en ’n hen, Hulle val aan, val aan, val aan, Ek mag nie sluimer nie, Behalwe vir die geluid van die inbrekende branders Jou skip lê diep gekelder, Moenie dink ek het ook verdrink nie. Jou verdediging wag net daarop Om in te stort as ek dit prik.

* soos ’n waarskuwing uitgespreek

Tuisstadions

Fidji se tuisstadion is die ANZ Nasionale stadion in die hoofstad Suva wat in 1951 opgerig is. Ná opknappings in 1978/79 en 2012 het dit ’n kapasiteit van 15 000. Hier is tot dusver sowat driekwart van Fidji se tuiswedstryde aangebied. ’n Ander belangrike stadion is die Churchillpark in Lautoka wat sedert 1954 gereeld gebruik word. Enkele wedstryde is ook op die Prince Charles Park in Nadi gespeel.

Toetswedstryde

Fidji se plek op Wêreldrugby se ranglys van 10 Oktober 2003 tot op hede

Fidji het 185 van sy 360 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 51,39%. Fidji se statistieke in toetswedstryde teen alle lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek in September 2024):

Opponent	Gespeel	Gewen	Verloor	Gelykop	% Gewen
Argentinië	4	1	3	0	25,00
Australië	23	3	19	1	13,04
België	1	1	0	0	100,00
Britse Barbarians	3	1	2	0	33,33
Chili	1	1	0	0	100,00
Cookeilande	2	2	0	0	100,00
Engeland	9	1	8	0	11,11
Frankryk	12	1	11	0	8,33
Georgië	8	6	1	1	75,00
Hongkong	3	3	0	0	100,00
Ierland	5	0	5	0	0,00
Italië	13	6	7	0	46,15
Japan	20	16	4	0	80,00
Kanada	13	9	4	0	69,23
Namibië	2	2	0	0	100,00
Nieu-Seeland	8	0	8	0	0,00
Nieu-Seelandse Maori	28	8	18	2	28,57
Niue	1	1	0	0	100,00
Papoea-Nieu-Guinee	3	3	0	0	100,00
Portugal	3	2	1	0	66,67
Roemenië	3	2	1	0	66,67
Salomonseilande	2	2	0	0	100
Samoa	60	36	21	3	60,00
Skotland	10	2	8	0	20,00
Spanje	2	2	0	0	100,00
Suid-Afrika	3	0	3	0	0,00
Tonga	95	65	27	3	68,42
Uruguay	4	3	1	0	75,00
Verenigde State	7	6	1	0	85,71
Wallis	14	1	12	1	7,14
Algeheel	360	185	164	11	51,39

Rekords

Wêreldbekerrekord

Fidji het tot dusver aan amper elke rugbywêreldbekertoernooi deelgeneem, met uitsondering van die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika. Hul beste prestasie tot dusver was hul vordering tot die kwarteindrondte in 1987, 2007 en 2023.

Jaar	Uitslag
1987	Kwarteindrondte
1991	Groepfase
1995	Geen deelname
1999	Uitspeelrondte
2003	Groepfase
2007	Kwarteindrondte
2011	Groepfase
2015	Groepfase
2019	Groepfase
2023	Kwarteindrondte
2027	gekwalifiseer
2031	N.v.t.

Stille Oseaan-drienasies

Die Stille Oseaan-drienasies was van 1982 tot 2005 die tradisionele jaarlikse toernooi tussen die drie Stille Oseaan-rugbylande Fidji, Samoa en Tonga. Hulle het die toernooi elf keer gewen.

• Titeloorwinnings (11): 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1994, 1995, 1996, 1998, 2002, 2004

Stille Oseaan-nasiesbeker

Fidji se enigste jaarlikse toernooi sedert 2006 is die Stille Oseaan-nasiesbeker, waartydens hulle teen Samoa en Tonga speel (soms word ook ander nasionale span genooi). Hulle het die toernooi sewe keer gewen.

• Titeloorwinnings (7): 2013, 2015, 2016, 2017, 2018, 2023, 2024

Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap

Fidji het drie keer aan die Stille Oseaanrand Rugbykampioenskap deelgeneem en die laaste toernooi gewen.

• Titeloorwinnings (1): 2001

Suid-Stille Oseaan-spele

Fidji het vyf keer aan die Suid-Stille Oseaan-spele se rugbytoernooi deelgeneem en drie keer gewen.

• Titeloorwinnings (3): 1963, 1969, 1983

Ander toetswedstryde

Gedurende die amateurtydperk het Fidji maandelange oorsese toere onderneem, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaaslike saamgestelde spanne en klubspanne gespeel het. Eweneens het oorsese spanne na Fidji getoer. Teen die jaar 2000 het die oorsese toere volgens die ou tradisie tot ’n einde gekom, aangesien die professionalisering van die rugbyspel te min tyd vir toere oorlaat. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die Noordelike Halfrond tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se midjaarrugbytoetsreeks vertrek Europese spanne na Fidji en gedurende Novembermaand se eindjaarrugbytoetsreeks reis Fidji na Europa. In teenstelling met die meeste ander rugbylande speel Fidji nie vir enige trofee teen sy opponente nie.

Spelers

Huidige span

Die volgende spelers het die Fidjiaanse span gevorm tydens die Stille Oseaan-nasiesbeker 2024:

Agterspelers (backs) Speler Posisie Klub Toetswedstryde Frank Lomani Skrumskakel Fijian Drua 33 Ratu Peni Matawalu Skrumskakel Fijian Drua 07 Moses Sorovi Skrumskakel Fijian Drua 00 Caleb Muntz Losskakel Fijian Drua 05 Isaiah Armstrong-Ravula Losskakel Fijian Drua 02 Iosefo Masi Senter Fijian Drua 04 Inia Tabuavou Senter Racing 92 02 Apisalome Vota Senter Fijian Drua 00 Adrea Cocagi Vleuel Castres 01 Vuate Karawalevu Vleuel Waratahs 00 Epeli Momo Vleuel Fijian Drua 00 Selestino Ravutaumada Vleuel Fijian Drua 07 Ilaisa Droasese Heelagter Fijian Drua 09 Ponepati Loganimasi Heelagter Fijian Drua/Fiji Sevens 00

Voorspelers (forwards) Speler Posisie Klub Toetswedstryde Mesu Dolokoto Haker Fijian Drua 13 Tevita Ikanivere Haker Fijian Drua 15 Kavaia Tagivetaua Haker Fijian Drua 00 Haereiti Hetet Stut Fijian Drua 07 Jone Koroiduadua Stut Fijian Drua 02 Eroni Mawi Stut Saracens 33 Livai Natave Stut Fijian Drua 03 Peni Ravai Stut Fijian Drua 45 Samu Tawake Stut Fijian Drua 06 Meli Tuni Stut Fijian Drua 00 Meli Derenalagi Slot Fijian Drua 07 Temo Mayanavanua Slot Northampton Saints 17 Isoa Nasilasila Slot Fijian Drua 14 Ratu Leone Rotuisolia Slot Fijian Drua 02 Mesake Vocevoce Slot Fijian Drua 00 Elia Canakaivata Losvoorspeler Fijian Drua 02 Kitione Salawa jr. Losvoorspeler Fijian Drua 02 Albert Tuisue Losvoorspeler Fijian Drua 26

Bekende spelers

Waisale Serevi (2014)		Nicki Little (2007)

Seremaia Bai (2009)		Vereniki Goneva (2012)

Leone Nakarawa (2014)		Ben Volavola (2014)

Een voormalige Fidjiaanse speler is vir sy uitstekende prestasie in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem:

Speler	Posisie	Inskrywing
Waisale Serevi	Losskakel, Heelagter, Skrumskakel	2013

Spelerstatistieke

Vervolgens die belangrikste statistieke van Fidji se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.

(Korrek teen September 2024)

Meeste toetswedstryde Rang Naam Tydperk Toetswedstryde 01 Nicky Little 1996–2011 71 02 Leone Nakarawa 2009–2021 66 03 Akapusi Qera 2005–2018 64 04 Campese Ma’afu 2010–2019 62 05 Vereniki Goneva 2007–2019 59 06 Sunia Koto 2005–2017 57 07 Seremaia Bai 2000–2016 53 08 Manasa Saulo 2012–2022 51 09 Dominiko Waqaniburotu 2010–2019 51 10 Twee spelers met 49 toetswedstryde elk	Meeste toetswedstryde as kaptein Rang Naam Tydperk Toetswedstryde 01 Akapusi Qera 2011–2018 38 02 Greg Smith 1996–2003 30 03 Esala Teleni 1983–1989 19 04 Waisea Nayacalevu * 2015–2024 17 05 Mosese Rauluni 2004–2008 17 06 Dominiko Waqaniburotu 2010–2019 16 07 Epi Bolawaqatabu 1969–1973 12 08 Deacon Manu 2010–2012 12 09 Alifereti Doviverata 2001–2007 11 10 Simon Raiwalui 1999–2006 11
Meeste punte aangeteken Rang Naam Tydperk Punte 01 Nicky Little 1996–2011 670 02 Seremaia Bai 2000–2016 321 03 Ben Volavola 2015–2023 294 04 Severo Koroduadua 1982–1991 268 05 Nemani Nadolo 2010–2021 237 06 Waisale Serevi 1989–2003 221 07 Vereniki Goneva 2007–2019 110 08 Taniela Rawaqa 2007–2011 103 09 Caleb Muntz * 2023–2024 094 10 Twee spelers met 85 punte elk	Meeste drieë gedruk Rang Naam Tydperk Drieë 01 Vereniki Goneva 2007–2019 22 02 Nemani Nadolo 2010–2021 22 03 Sanivalati Laulau 1980–1985 20 04 Norman Ligairi 2000–2010 17 05 Waisea Nayacalevu * 2012–2024 17 06 Timoci Nagusa 2008–2018 16 07 Viliame Satala 1999–2005 16 08 Fero Lasagavibau 1997–2002 15 09 Leone Nakarawa 2009–2021 13 10 Metuisela Talebula 2012–2018 13

Afrigters

Inoke Male (2013)		Vern Cotter (2010)

Simon Raiwalui (2023)		Mick Byrne (2023)

Fidji het in 1954 met William Goodsir sy eerste afrigter benoem. Sedert 2024 dien die Australiër Mick Byrne as Fidjiaanse hoofafrigter.

Naam	Tydperk
William Goodsir	1954
Douglas Walkden-Brown	1964
Jo Sovau	1987
George Simpkin	1987–1991
Samisoni Viriviri Sr	1989–1991
Meli Kurisaru	1996
Brad Johnstone	1996–1999
Greg Smith	2000–2001
Ifereimi Tawake (tussentyds)	2001–2002
Mac McCallion	2002–2003
Wayne Pivac	2004–2007
Ilivasi Tabua	2007–2008
Mike Brewer	2009–2010
Sam Domoni	2010–2011
Inoke Male	2012–2014
John McKee	2014–2019
Vern Cotter	2020–2023
Simon Raiwalui	2023
Mick Byrne	sedert 2024

Verdere leesstof

• (en) Robert F. Dewey (2008). Greg Ryan (red.). Pacific Islands rugby: Navigating the global professional era. ISBN 978-1-84718-530-3. {{cite book}}: |work= ignored (hulp)
• (en) Richard Bath (1997). The Complete Book of Rugby. Seven Oaks Ltd. ISBN 1-86200-013-1.
• (en) J. R. Jones (1976). Encyclopedia of Rugby Union Football. Londen: Robert Hale. ISBN 0-7091-5394-5.

Eksterne skakels

• (en) Amptelike webwerf van die Fidjiaanse Rugbyunie
• (en) Fidji by Wêreldrugby
• (en) Fidji op Planet Rugby