Wikipedia

Roemeense nasionale rugbyspan

Die Roemeense nasionale rugbyspan (Roemeens: Echipa națională de rugby a României) is die nasionale rugbyspan wat Roemenië in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Dié span se bynaam is Stejarii (“die eike”). Rugby word in Roemenië geadministreer deur die Roemeense Rugbyfederasie (Federația Română de Rugby, FRR) wat in 1931 gestig is. Roemenië word deur Wêreldrugby as ’n vlak twee-span erken. Daarmee behoort Roemenië tot die beste Europese rugbyspanne naas die Sesnasies. Die Roemeense rugbyspan is tans (Maart 2024) 20ste op Wêreldrugby se wêreldranglys gelys.[4]

Roemenië
Unie Roemeense Rugbyfederasie (FRR)
Bynaam(e) Stejarii (“die eike”)
Embleem Eikeblaar
Stadion Stadionul Arcul de Triumf, Boekarest
Kapasiteit 8 207
Afrigter(s) Vlag van Frankryk David Gérard (sedert 2024)
Kaptein(s) Ovidiu Cojocaru
Spankleure
Alt. kleure
Statistiek
Meeste toetse Florin Vlaicu (129)[1]
Meeste toetspunte Florin Vlaicu (1321)[2]
Meeste drieë Cătălin Fercu (33)[3]
Eerste internasionale wedstryd
Vlag van Roemenië Roemenië 0–21 Verenigde State Vlag van Verenigde State van Amerika
(Parys, Frankryk; 26 Junie 1919)
Grootste oorwinning
Vlag van Bulgarye Bulgarye 0–100 Roemenië Vlag van Roemenië
(Boergas, Bulgarye; 21 September 1976)
Grootste nederlaag
Vlag van Engeland Engeland 134–0 Roemenië Vlag van Roemenië
(Londen, Engeland; 17 November 2001)
Wêreldbeker
Verskynings 9/10 (Eerste in 1987)
Beste uitslag Een oorwinning elk in 1987, 1991, 1999, 2003, 2007 en 2015
Unie webwerf
www.rugbyromania.ro

Roemenië het in 1919 sy eerste toetswedstryd teen die Verenigde State gespeel. Roemenië was net soos Italië oor dekades heen een van die sterkste Europese spanne buite die destydse Vyfnasies. Hulle het tydens die Europese Rugbykampioenskap tien titels ingepalm, 20-keer as naaswenner en 16-keer in die derde plek geëindig. Gedurende hul bloeitydperk in die 1980’s het hulle herhaaldelik daarin geslaag om groot rugbylande soos Frankryk, Wallis en Skotland te klop. Ná die omverwerping van die Kommunistiese Ceaușescu-diktatuur is die span van sy vrygewige finansiële befondsing ontneem en het ’n swak fase betree wat tot vandag toe aanhou.

Die Roemeense span speel tradisioneel in geel truie met blou broeke en rooi sokkies. Roemenië se belangrikste internasionale verskyning is tydens die vierjaarlikse rugbywêreldbekertoernooi wat sedert 1987 beslis word. Sedert die Rugbywêreldbeker in 1987 ingevoer is, het die span aan amper al die toernooie deelgeneem en slegs die Rugbywêreldbeker 2019 misgeloop.

Beheerliggaam

wysig
Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Roemeense Rugbyfederasie.

Die beheerliggaam vir rugby in Roemenië is die Roemeense Rugbyfederasie (Federația Română de Rugby, FRR). Die FRR is in 1931 gestig[5] en het in 1987, net voor die eerste rugbywêreldbekertoernooi, ’n volle lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby) geword.[6] Daarbenewens was die Roemeense Rugbyfederasie in 1934 ’n stigtingslid van die Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa).[7]

Die hoogste rugbyliga in Roemenië is die professionele SuperLiga, waaraan ses spanne deelneem. As gevolg van die land se swak ekonomiese toestand verkies baie spelers egter ’n loopbaan by een van die Wes-Europese klubs (veral in Frankryk). Die meeste nasionale spelers wat nie by ’n Wes-Europese klub betrokke is nie, speel vir die professionele span Romanian Wolves wat sedert 2022 aan die Rugby Europa Superbeker deelneem. Naas die amptelike nasionale span roep die FRR ook ander keurspanne byeen. Net soos ander rugbylande beskik Roemenië oor ’n o/20-nasionale span wat aan die Europese en Wêreldrugby o/20-kampioenskap deelneem.[8] Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting.

Geskiedenis

wysig

Invoering en vestiging van rugby

wysig
 
Roemenië teen Frankryk tydens die Inter-Geallieerde Spele in 1919 op die Stade Olympique Yves-du-Manoir, Frankryk

Die Roemeense rugbygeskiedenis het in 1913 begin, toe studente tydens ’n buitelandse semester in Parys dié sport leer ken en met rugbyballe in hul bagasie na hul tuiste teruggekeer het. Die rugbyspel het in Boekarest gevestig waar dit deur studente en lede van die opkomende Bourgeoisie uitgeoefen is. In 1913 is met Stadiul Român die eerste klub gestig, waarop vinnig ander gevolg het, maar aanvanklik slegs in die hoofstad.[9] Dié klubs het van 1914 af lede geword van die sportbeheerliggaam Federatiunea Societatilor de Sport din Romania, wat twee jaar vroeër gestig is en ook sportsoorte soos tennis, fietsry en sokker bestuur het. Die eerste klubs in provinsiale stede het in 1919 in Lupeni en Petroșani ontstaan.[5]

In 1919 is Roemenië ook as een van die Eerste Wêreldoorlog se seëvierende magte vir die Inter-Geallieerde Spele in Parys genooi. Die FSSR het ’n nasionale span saamgestel uit diegene by die weermag, wat die beste talent vir dié spel getoon het en reeds lede van een van die bestaande klubs was.[10] Hul eerste internasionale wedstryd op 23 Junie het in ’n 5–48-nederlaag teen ’n nieamptelike span van die gasheer geëindig. Drie dae later het teen die Verenigde State ’n 0–21-nederlaag gevolg. In teenstelling met die wedstryd teen Frankryk is dit as ’n toetswedstryd erken en word derhalwe as die eerste amptelike toetswedstryd van Roemenië beskou.[11] Een Jaar later sou Roemenië aan die Olimpiese Somerspele 1920 se rugbytoernooi deelneem, maar hulle moes hulself onttrek, aangesien die Nasionale Olimpiese Komitee nie oor genoeg finansiële middele beskik het om hoegenaamd atlete na Antwerpen te stuur nie. Aan die Olimpiese Somerspele 1924 het hulle wél deelgeneem. Die Roemeense span het ná ’n vierdaagse treinrit uitgeput, sonder kos en met min finansiële middele Parys bereik. Hulle is deur Frankryk met 61–3 en die Verenigde State met 39–0 geklop. Ondanks dié swak nederlae het die Roemene die bronsmedalje gewen, aangesien slegs drie spanne aan dié toernooi deelgeneem het.[12][13]

Gedurende die daaropvolgende jare het Roemenië min aan internasionale wedstryde deelgeneem, hul eerste oorwinning was in 1927 oor Tsjeggo-Slowakye. In 1931 het die FSSR se rugbykommissie afgestig en die beheerliggaam Roemeense Rugbyfederasie (Federația Română de Rugby, FRR) gestig wat tot vandag toe bestaan.[5] In Januarie 1934 was die FRR een van die stigtingslede van die vastelandse beheerliggaam Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa) wat onder Franse leiding as mededinger tot die destydse eksklusiewe, Angel-Saksies oorheersde Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby) gestig is.[7][14] In 1936 het Roemenië deelgeneem aan die eerste FIRA-kampioenskap in Berlyn wat as nieamptelike Europese Nasiesbeker beskou is en hulle het die klein finale om die derde plek teen Italië naelskraap met 7–8 verloor.[15] In April 1937 het die eerste tuiswedstryd teen Italië in ’n puntelose gelykop geëindig. ’n Halwe jaar later is Roemenië tydens die FIRA-kampioenskap 1937 in Parys weer in die klein finale om die derde plek verslaan, dié keer deur Duitsland.[16] In 1938 het Boekarest die derde FIRA-kampioenskap aangebied en Roemenië het onder drie deelnemers in die laaste plek geëindig.[17] In 1939, 1940 en 1942 het hulle in internasionale wedstryde teen Italië gespeel, maar die Tweede Wêreldoorlog het die internasionale speelprogram vir sekere jare gekniehalter; die nasionale kampioenskap kon ononderbroke voortgaan.

Simbool van kommunistiese propaganda

wysig

Ná die Kommunistiese magsoorname was die Roemeense rugby se toekoms aanvanklik onseker, aangesien sommige Kommuniste dit as ’n sportsoort van die onlangs afgesette “Bourgeoisie” beskou het. Die staat het rugby nie net geduld nie, maar dit ook direk befonds. Een rede was glo dat Gheorghe Gheorghiu-Dej, die Roemeense Werkersparty se voorsitter, voorheen by Boekarest se Grivița-werkswinkel van die Roemeense staatsspoorweg gewerk het, wat oor ’n suksesvolle rugbywerkspan beskik het.[18] Die regering se waardering blyk ook uit die feit dat die minister van buitelandse sake Grigore Preoteasa gelyktydig as die FRR se president gedien het.[19] In 1954 is die eerste sportkontak oor die Ystergordyn heen aangeknoop, toe die Walliese klub Swansea RFC ’n toer na Roemenië onderneem het.[20] ’n Jaar later het die Roemeense nasionale span se teenbesoek plaasgevind, hulle het teen Walliese en Engelse klubs te staan gekom en ’n gebalanseerde wenrekord behaal.[21]

 
Alex Penciu word as een van die beste rugbyspelers gedurende die 1960’s beskou

Gedurende die Koue Oorlog en veral nadat Nicolae Ceaușescu in 1965 die bewind oorgeneem het, het die Kommunistiese diktatuur rugby en ander sportsoorte vir internasionale wedywering met die Westerse Kapitalistiese “klasvyand” ingespan. Elke internasionale sukses het volgens die propaganda die beweerde meerderwaardigheid van die Kommunistiese regering en sy ideologie direk bewys. Al die finansiële hulpbronne is aangewend vir die afrigting en toerusting van die nasionale span.[22] Die noodwendige opleidingswerk is aanvanklik veral deur Franse afrigters gedoen, voordat dié werk later deur plaaslike mense oorgeneem is. Die meeste topspelers is deur die leër of polisie in diens geneem, waarvolgens hulle veral vir Steaua Bukarest of Dinamo Bukarest uitgedraf het (derhalwe het albei spanne die kampioenskap oorheers). As sogenoemde staatsamateurs het hulle amper uitsluitlik mededingende sport beoefen en in goed toegeruste fasiliteite geoefen. Hierdie infrastruktuur en finansiële ondersteuning het baie talent vir die nasionale span opgelewer.[23]

Toe die nasionale span in 1949 weer begin speel het, het hulle aanvanklik veral teen die Sosialistiese Broerstate in Oos-Europa te staan gekom en hulle oorheers. Die tuiswedstryd op 19 Mei 1957 teen Frankryk op Boekarest se Stadionul 23 August was histories op twee maniere: Die eerste ontmoeting tussen albei spanne in twee dekades het met ’n naelskraapse 15–18-nederlaag vir die gasheer geëindig, nadat hulle teen halftyd voorgeloop en die oorwinning in die laaste minuut uit die hand gegee het. Die buitelandse pers het ook berig dat ’n gehoor van 100 000 dié wedstryd bygewoon het – dit was ’n nuwe wêreldrekord vir ’n rugbywedstryd, wat eers tydens ’n wedstryd tussen Australië en Nieu-Seeland in 2000 oorgesteek is.[18] In 1958 het politieke suiweringe in die Roemeense rugbysport plaasgevind, waartydens ’n aantal topspelers deur die outoriteite as “polities agterdogtig” bestempel, uit die leidende klubs ontslaan en van die nasionale span verban is. Dit het die nasionale span se sterkte egter nie beïnvloed nie – in Oos-Europa is hul oorheersing nie aangetas nie – maar dit het daartoe gelei dat beplande wedstryde teen Britse spanne afgelas en vir meer as ’n dekade uitgestel is.[24] Die Italianers en Franse was die enigste Wes-Europese spanne wat gereeld teen Roemenië bly speel het. Op 5 Junie 1960 is in Boekarest ’n noemenswaardige prestasie behaal, toe Frankryk, wat enkele maande voorheen die Vyfnasies-toernooi 1960 gewen het, met 11–5 geklop is.[25]

Nadat hulle ’n verdere nederlaag gely en twee gelykopslae behaal het, het die Franse in November 1964 eindelik daarin geslaag om die Roemene se wenreeks van 20 wedstryde te beëindig. Van 1965 af het Roemenië aan die jaarlikse FIRA-nasiesbeker deelgeneem en weens sy destydse vaardigheidsvlak aan die hoogste van twee afdelings deelgeneem. Ná ’n derde en twee verdere tweede plekke in die eerste drie toernooie het die Roemene die FIRA-nasiesbeker 1967/68 beklink, dit was hul eerste Europese titel. Die fondasie is in Desember 1968 gelê met ’n taai 15–14-tuisoorwinning oor Frankryk, wat die Vyfnasies-toernooi 1968 met ’n Grand Slam gewen het.[26]

Goue tydperk van Roemeense rugby

wysig

Gedurende die eerste helfte van die 1970’s het die Roemene vyf agtereenvolgende keer die tweede plek in die FIRA-beker beklee, elke keer ná Frankryk. In Augustus en September 1973 het hulle hul eerste toer buite Europa aangepak, toe hulle ses wedstryde in Argentinië gespeel het; albei toetswedstryde teen die Poemas het in nederlae geëindig.[27] Tydens die FIRA-beker 1974/75 het Roemenië die verdedigende kampioen Frankryk verslaan en sy tweede Europese titel ingepalm. Dié prestasie het tot ’n groter belangstelling deur die Westerse rugbylande gelei. In Augustus 1975 het die nasionale span deur Nieu-Seeland getoer, waar hulle in wedstryde teen plaaslike keurspanne vier oorwinnings aangeteken en drie nederlae gely het. ’n Ontmoeting met die All Blacks was nie op die program nie, maar Roemenië het teen die tweede span Junior All Blacks ’n noemenswaardige 10–10-gelykop behaal.[28] Die derde Europese titeloorwinning het tydens die FIRA-beker 1976/77 met oorwinnings in al die wedstryde gevolg. Byvoorbeeld het hulle Frankryk met 15–12 geklop en Italië met 69–0 verneder.[29]

Die Roemene het hulle uiteindelik as sterkste Europese span buite die Vyfnasies en die IRVR gevestig, toe hulle meer wedstryde teen spanne van die Britse Eilande begin speel het. Sowel in 1979 as in 1980 het hulle in nieamptelike internasionale wedstryde redelik goed meegeding, toe hulle deur Wallis naelskraap met 13–12 geklop is en teen Ierland met 13–13 gelykop gespeel het. Tydens die FIRA-beker 1980/81 het die Roemene opnuut onoorwonne gebly (insluitende ’n 15–0-tuisoorwinning oor Frankryk). In Oktober 1981 het die All Blacks Roemenië besoek. Die gaste het hul tot op hede enigste toetswedstryd in Oos-Europa met 14–6 gewen, maar die Skotse skeidsregter het twee drieë deur die Roemene nie erken nie en hulle van ’n moontlike oorwinning ontneem.[30] Tydens die FIRA-beker 1982/83 het Roemenië weereens onoorwonne gebly en sy vyfde Europese titel ingepalm. Van 1983 af het die Tuisnasies se beheerliggame elke wedstryd teen Roemenië as ’n toetswedstryd erken. Wallis het in November 1983 Roemenië besoek en ’n onverwagse swak 6–24-nederlaag gely. Skotland, wat die Vyfnasies-toernooi 1984 met ’n Grand Slam gewen het, het nie baie beter gevaar nie en hulle is in Mei 1984 in Boekarest met 28–22 geklop. Daar was toenemende oproepe dat die Roemeense span by die Vyfnasies-toernooi ingesluit moes word. Dit is egter verhoed deur die onoorbrugbare politieke verskille en die staatsamateurs, waarna in tradisionele rugbykringe neerhalend as shamateurs (van sham = bedrog) verwys is.[31] Tydens ’n kort toer aan die begin van Januarie 1985 het Roemenië op die Londense Twickenham-stadion vir die eerste keer teen Engeland te staan gekom en naelskraap met 15–22 verloor.[32]

Suksesse tydens die FIRA-beker het in die tweede helfte van die 1980’s begin afneem, nadat nie net die Franse nie, maar ook in ’n toenemende mate Italië en die Sowjetunie in sterk mededingers ontwikkel het. Die bevoorregte nasionale span het oorwegend deur die destydse uiterste tekorte gespaar gebly, maar hul vertonings het baie inkonsekwent begin word. Byvoorbeeld is hulle op 1 November 1986 in hul eerste wegtoetswedstryd deur Ierland met 0–60 verneder. Dit was die destyds hoogste oorwinning in ’n toetswedstryd ooit.[33] In 1987 was Roemenië een van die 16 lande wat deur die IRVR uitgenooi is om aan die eerste rugbywêreldbekertoernooi in 1987 in Australië en Nieu-Seeland deel te neem. Daarmee gepaard gegaan het die Roemeense beheerliggaam se aansluiting by die voorheen redelik eksklusiewe IRVR. Teen Zimbabwe het Roemenië ’n 21–20-oorwinning aangeteken, die ander twee groepwedstryde teen Frankryk en Skotland is met onderskeidelik 12–55 en met 28–55 verloor. Daarmee het Roemenië die kwarteindrondte misgeloop en hulle is reeds in die groepfase uitgeskakel.[34] In November 1988 het hulle hul eerste wegoorwinning oor ’n Vyfnasies-span aangeteken, toe Roemenië Wallis in Cardiff met 15–9 geklop het.[35]

Afgly na tweede vlak

wysig

Die Ceaușescu-diktatuur se gewelddadige omverwerping in Desember 1989 het ingrypende gevolge gehad. Gedurende die Roemeense Rewolusie se onrus is ses nasionale spelers dood, onder andere die voormalige kaptein Florică Murariu.[36] Veral danksy die vrygewige ondersteuning het rugby as die derde mees gewilde sportsoort ná sokker en handbal gevestig, met meer as ’n 12 000 gelisensieerde spelers in 110 klubs. Ná die rewolusie het die staat se vrygewige finansiële ondersteuning as gevolg van die politieke omwentelinge grootliks weggeval. Die jeug het in ’n toenemende mate ook sy belangstelling in rugby verloor, aangesien nou baie ander vryetydaktiwiteite bestaan het, wat in die Kommunistiese tydperk nie moontlik was nie.[9]

Onder die heeltemal veranderde toestande het die nasionale span aanvanklik suksesvol gebly. In Mei 1990 het hulle Italië weg met 16–9 geklop, ’n maand later Frankryk met 12–6, die titeloorwinning tydens die FIRA-beker 1989/90 het hulle slegs weens hul swakker punteverskil misgeloop.[37] In Augustus 1991 is Skotland tuis met 18–12 geklop. Tydens die daaropvolgende Rugbywêreldbeker 1991, wat in die destydse Vyfnasies aangebied is, het Roemenië twee nederlae gely, ’n 3–30 teen Frankryk en ’n 11–19 teen Kanada. Die aansluitende 17–15-oorwinning oor Fidji was nie meer van belang nie.[38] Terwyl die nasionale rugby-infrastruktuur weens die tekort aan geld verval het, het Roemenië meer en meer gesukkel om teen opponente mee te ding. Suksesse teen as sterker geagte spanne het minder begin word; ’n uitsondering was ’n 26–12-tuisoorwinning oor Italië in Mei 1994. ’n Jaar later het hulle met oorwinnings oor Duitsland en Rusland vir die rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer. Tydens die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika het Roemenië nie ’n oorwinning aangeteken nie. Hulle het weer teen Kanada te staan gekom, maar ook teen die gasheer Suid-Afrika en Australië. Teen Suid-Afrika het die Roemene verbasend die beste kanse op ’n oorwinning gehad, maar hulle is deur die latere wêreldkampioen eindelik met 21–8 geklop.[39]

Nadat die IRVR in Augustus 1995 al die beperkinge rakende die spelersbetaling opgehef en daarmee die professionele tydperk van die rugbyspel ingelui het, het dit nog ’n groter kwaliteitsverskil teenoor die leidende rugbylande tot gevolg gehad. Aangesien die finansieel swak beheerliggaam weens die gebreek aan geskikte borge geen eie eersteklasliga van stapel kon stuur nie, het baie spelers na buitelandse klubs oorgeskakel, veral in Frankryk. Twaalf jaar later was meer as 300 Roemene by Franse klubs betrokke, tot by die vyfde liga. Die inheemse liga, as ’t ware sonder toeskouers en amper behoeftig, was eenvoudig te onaantreklik om talente te kon hou. Aan die ander kant was die beheerliggaam byna nie meer in staat om vir die nasionale span ’n genoegsame omgewing te skep nie.[22] Alin Petrache, die span se kaptein rondom die draai van die millenium, het in ’n onderhoud in 2003 die situasie soos volg beskryf: “Toe die res van die rugbywêreld soos amateurs opgetree het, was ons professioneel. Sedert rugby se professionalisering het ons volledig amateuragtig geword.”[31]

In 1995 en 1997 het Roemenië saam met Argentinië, Frankryk en Italië aan die Coupe Latine deelgeneem. Dié rugbytoernooi het net min belangstelling gekweek en die betrokke beheerliggame het dit na slegs twee seisoene nie meer aangebied nie; die Roemene het al hul wedstryde swak verloor en albei keer in die laaste plek geëindig.[40] Ook in 1997 het Frankryk en Italië hulle aan die Europese beker onttrek, aangesien die klasverskil teenoor die ander deelnemende spanne te groot geword het. Die wegval van albei hoofmededingers het veral vir Roemenië met ’n groot aansienverlies gepaard gegaan, aangesien dit ’n uiteindelike teiken was dat die nasionale span vir die “groot” rugbylande nie meer ’n noemenswaardige opponent was nie en vervolgens met baie minder moontlikhede gesit het om teen hulle getoets te word. ’n Toer na Argentinië gedurende somer 1998 (die laaste volgens die tradisionele manier) het teleurstellend verloop: Die Roemene het teen plaaslike spanne slegs twee gelykopuitslae aangeteken en al die ander wedstryde verloor; in die toetswedstryd is hulle deur die Poemas met 68–22 geklop.[41] Daarteenoor was die rugbywêreldbekerkwalifisering met deels maklike oorwinnings oor België, Nederland, Pole, Oekraïne en Georgië meer suksesvol; hul enigste nederlaag was, soos verwag, teen Ierland.[42] Tydens die Rugbywêreldbeker 1999, wat weer in die destydse Vyfnasies aangebied is, het die Roemene weereens slegs een oorwinning aangeteken, toe hulle die Verenigde State naelskraap met 27–25 geklop het; teen Australië (met 9–57) en Ierland (met 14–44) was hulle sonder enige kans.[43]

Die onttrekking van beide Frankryk en Italië het by die FIRA tot ’n fundamentele hervorming van die Europese beker gelei. Dié toernooi is in Europese Nasiesbeker hernoem en het nou al die Europese nasionale spanne buite die Sesnasies-toernooi behels. Roemenië het van die begin af in die hoogste afdeling gespeel, die eerste toernooi oorheers en met die eerste titeloorwinning sedert 1983 weggestap (hul sesde algeheel).[44] Dat dié sukses nie vanselfsprekend was nie, het die daaropvolgende jare met die opkomende Georgiese mededinger gewys. Reeds tydens die Europese Nasiesbeker 2001 het hulle hul eerste nederlaag teen dié span gely, wat aan die Georgiërs hul eerste titeloorwinning besorg het. November 2001 was ’n goeie voorbeeld van hoe ver die Roemene se prestasievlak ná dié van die leidende rugbylande geval het. Die nasionale span het weg teen Engeland met 0–134 verloor, tot op hede die ergste nederlaag in die beheerliggaam se geskiedenis. Dié uitslag was deels te danke aan die feit dat die beste Roemeense spelers geweier het om hoegenaamd te speel, omrede hulle andersins vir die tydperk van die Novemberwedstryde baie min betaling van hul Franse klubs sou ontvang het.[45]

’n Kort hoopvolle tydperk

wysig
 
Roemenië teen Ierland op Landsdowne Road, Dublin, Ierland, 26 November 2005
 
Skotland 44–6 Roemenië, 11 November 2006 op Murrayfield, Edinburg, Skotland

In reaksie op hierdie nederlaag het die Roemeense beheerliggaam ’n fundamentele hervorming aangepak om die nasionale span se afgly in totale onbelangrikheid te verhoed; ook dié land se leidende klubs het ’n aansienlike professionalisering ondergaan. Die beheerliggaam se nuwe president Octavian Morariu het by sy Franse eweknie vir hulp aangeklop. Die Franse Rugbyfederasie het toe die suksesvolle juniorafrigter Bernard Charreyre beskikbaar gestel en hom ook betaal.[46] Tydens die Europese Nasiesbeker 2001/02 het die Roemene ná oorwinnings oor al hul vyf opponente hul sewende Europese bekertitel ingepalm. Hulle het die beslissende wedstryd in April 2002 met ’n 31–23-wegoorwinning in die Georgiese hoofstad Tbilisi gewen; in dié wedstryd het albei spanne vir die eerste keer ook om die nuwe Antim-beker gespeel.[47] Gedurende herfs is ’n rugbywêreldbekerkwalifiseringstoernooi aangebied, waartydens die drie deelnemers om twee plekke vir die daaropvolgende rugbywêreldbekertoernooi gespeel het. Roemenië is deur Italië met 25–17 geklop, maar danksy hul 67–6-oorwinning oor Spanje het hulle sonder moeite die tweede plek behaal.[48] Tydens die Rugbywêreldbeker 2003 in Australië het Roemenië sy eerste drie groepwedstryde teen Ierland (met 17–45), die gasheer (met 8–90) en Argentinië (met 3–50) verloor; hul enigste oorwinning was oor Namibië (met 37–7).[49]

Die beheerliggaam se leiers was met die nasionale span se vertoning ontevrede en hulle het nog voor die laaste wedstryd teen Namibië aangekondig om Charreyre se kontrak nie te verleng nie. Die behaalde vooruitgang is onmisverkenbaar, maar die vertoning tydens die rugbywêreldbekertoernooi het nie aan die verwagtinge voldoen nie.[50] Op Charreyre het in die daaropvolgende vier jaar drie verdere Franse as nasionale afrigters gevolg. Aan die begin van die Europese Nasiesbeker 2003/04 is Roemenië deur Portugal verras en met 16–15 in Lissabon geklop. Gedurende die terugrondte het die Roemene daarin geslaag om vir ’n rukkie die eerste plek te beklee, maar hulle is in die voorlaaste wedstryd deur die Russe met 33–24 geklop. Die Roemeense beheerliggaam het aansluitend beweer dat twaalf spelers tydens hul verblyf in Krasnodar deur die opsetlike bymenging van kalmeermiddels in hul kos beïnvloed is. Portugal het verrassend met die titel weggestap, terwyl Roemenië met die tweede plek tevrede moes wees.[51] Tydens die 2004 midjaarrugbytoetsreeks het hulle ’n noemenswaardige prestasie behaal, toe hulle Italië tuis met 25–24 geklop het. Wêreldrugby het Roemenië in dieselfde jaar as ’n tweede vlak-span geag, waarmee ’n beter finansiële ondersteuning gepaard gegaan het. In 2005 het die span aan die laaste Super Powers Cup deelgeneem, maar hulle is deur beide Japan en die Verenigde State geklop, waarvolgens hulle in die laaste plek geëindig het.[52]

Die Europese Nasiesbeker 2004–2006 het gelyktydig as die rugbywêreldbekerkwalifisering se eerste deel gedien. Met agt oorwinnings en twee nederlae oor ’n tydperk van ietwat meer as 18 maande het Roemenië sy agtste Europese bekertitel ingepalm, danksy ’n beter punteverskil teenoor die ernstige mededinger Georgië.[53] Die rugbywêreldbekerkwalifisering se tweede deel het in Oktober 2006 uit ’n klein rondtetoernooi bestaan. Roemenië het Georgië tuis met 20–8 en Spanje weg met 43–20 geklop, waarvolgens hulle regstreeks vir die hooftoernooi gekwalifiseer het.[54] In Junie 2007 het Roemenië vir die eerste keer die nuwe Nasiesbeker aangebied en die vierde plek onder ses deelnemers behaal. Tydens die Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk het duidelik geword dat ten spyte van hul positiewe benadering die verskil teenoor die leidende rugbylande nie kleiner geword het nie. Terwyl Roemenië in die eerste groepwedstryd teen Italië goed tred kon hou, het teen Skotland ’n swak 0–42-nederlaag gevolg. Hulle het hul enigste oorwinning oor Portugal (met 14–10) aangeteken en in hul laaste wedstryd het hulle teen Nieu-Seeland met 8–85 verloor. Daarmee het hulle hul klein doel (die derde groepplek en sodoende die regstreekse kwalifisering vir die volgende hooftoernooi) nie behaal nie.[55]

Aanhoudende stagnasie

wysig
 
Roemenië teen Spanje in Madrid, 2008
 
Die Roemeense nasionale rugbyspan vier hul oorwinning oor die Verenigde State met die Pershing-trofee 2016

Die ná die rugbywêreldbekertoernooi as hoofafrigter aangestelde Nieu-Seelander Ellis Meachen is reeds in Maart 2009 weer ontslaan, nadat Roemenië tydens die Europese Nasiesbeker 2008–2010 ná twee twee nederlae teen Rusland en een verdere teen Georgië slegs die vierde plek, buite die range vir ’n rugbywêreldbekerkwalifisering, behaal het.[56] Toe sy Franse plaasvervanger Serge Lairle in Mei 2010 ’n verlening van sy kontrak teen ’n minder salaris verwerp het, het die beheerliggaam Romeo Gontineac as nuwe hoofafrigter aangestel; hy is deur die voormalige Nieu-Seelandse nasionale speler Steve McDowall bygestaan.[57] In 2010 het Roemenië tydens die Europese Nasiesbeker onoorwonne gebly en sy negende Europese bekertitel ingepalm. Met hul swak 2009-resultate het hulle in die tweejaarse Europese rugbywêreldbekerkwalifisering slegs die derde plek behaal. Aangesien slegs die eerste twee plekke regstreeks gekwalifiseer het, moes Roemenië in twee bykomende kerkwalifiseringsrondtes speel. In die Europese relegasie was Oekraïne geen ernstige hindernis nie en is met ’n algehele telling van 94–10 geklop, waarop ’n interkontinentale relegasie in twee fases gevolg het. Hulle het eers Tunisië met 56–13 verslaan en Uruguay in die twee beslissende wedstryde ontmoet. Roemenië het weg met 21–21 gelykop gespeel en met ’n 39–12-tuisoorwinning die laaste plek bespreek.[58] Die aansluitende Rugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland het met vier nederlae teen Skotland (met 24–34), Argentinië (met 8–43), Engeland (met 3–67) en Georgië (met 9–25) egter baie teleurstellend verloop.[59]

Die vorige nasionale speler Haralambie Dumitraș het ná die rugbywêreldbekertoernooi as hoofafrigter oorgeneem. Onder sy leiding het die span tydens die Europese Nasiesbeker 2010–2012 agtergebly, aangesien hulle Georgië nie meer kon inhaal nie en eindelik met groot afstand die tweede plek beklee het. In Junie 2012 het Roemenië tydens sy sesde deelname aan die Nasiesbeker onoorwonne gebly en dié toernooi vir die eerste keer gewen.[60] Ná die 2012 eindjaarrugbytoetsreeks het die beheerliggaam Dumitraș met Lynn Howells vervang. Maar ook die ervare Wallieser het aanvanklik nie daarin geslaag om Georgië se groeiende oorheersing tydens die Europese Nasiesbekertoernooie te beëindig nie. Van 2013 tot 2016 het die Roemene vier agtereenvolgende keer na hul grootste mededingers die tweede plek beklee. Daarteenoor het hulle in die Nasiesbeker in 2013 en 2016 twee toernooititels ingepalm. Die Europese Nasiesbekertoernooie 2013 en 2014 het gesamentlik as Europese rugbywêreldbekerkwalifisering gedien; Roemenië het ná Georgië die gedeelde tweede plek beklee en regstreeks vir die rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer.[61] Tydens die Rugbywêreldbeker 2015 in Engeland het hulle eers teen Frankryk met 11–38 en Ierland met 10–44 verloor. Teen Kanada het die Roemene net voor halftyd met 0–15 agternageloop, maar hulle kon dié wedstryd draai en met 17–15 wen; dit was die hoogste suksesvolle inhaling in die rugbywêreldbekergeskiedenis tot dusver.[62] In die laaste wedstryd is hulle deur Italië met 32–22 geklop.[63]

In Junie 2016 het Roemenië die Nasiesbeker vir die derde keer gewen, gelyktydig het hulle vir die laaste keer as dié toernooi se gasheer opgetree en ook daaraan deelgeneem. Die beheerliggaam het daarmee ’n strategieverandering geïmplementeer, waarvolgens die nasionale span in die toekoms meer teen spanne van die Amerikaanse vasteland te staan sou kom.[64] Vervolgens het Roemenië in November 2016 tuisoorwinnings oor die Verenigde State, Kanada en Uruguay aangeteken, en in Junie 2017 wegoorwinnings oor Kanada en Brasilië. Tydens die Europese Rugbykampioenskap 2016/17 (die Europese Nasiesbeker is intussen hervorm en hernoem) is Roemenië in die eerste wedstryd deur Duitsland geklop, maar hulle het die laaste beslissende wedstryd tuis teen Georgië met 8–7 gewen en die tiende Europese bekertitel ingepalm. Aangesien albei lande gelyk op punte was, was die direkte ontmoeting se uitslag beslissend. Onmiddellik na die einde van die wedstryd het onder beide die beamptes en toeskouers verwarring geheers, aangesien Rugby Europa se verantwoordelikes die wenbeker eers aan Georgië wou oorhandig, voordat hulle hul fout besef en die Roemene as Europese kampioen gekroon het.[65]

’n Kontroverse en sy gevolge

wysig

’n Kontroverse het die Europese Rugbykampioenskap 2018 oorskadu, wat saam met die voorjaar se toernooi ook as rugbywêreldbekerkwalifisering gedien het. Aanvanklik het Roemenië met sy tweede plek glo regstreeks die hooftoernooi bereik, maar dan het Wêreldrugby op 18 Maart 2018 ’n latere ondersoek van die wedstryd België–Spanje aangekondig, waartydens ’n Roemeense skeidsregter ’n aantal omstrede besluite geneem het. Gedurende die ondersoeke het die Kommissie van Ondersoek wat deur Wêreldrugby saamgestel is, agtergekom dat België, Roemenië en Spanje elk in verskeie wedstryde spelers ingespan het, wat volgens die regulasies nie geskik was nie.[66] In Roemenië se geval was dit die Tongaanse speler Sione Fakaʻosilea, wat in 2014 ’n kontrak met ’n Roemeense klub gesluit en nooit vir Tonga uitgedraf het nie, maar wél vir die Tongaanse nasionale sewesrugbyspan (waarvan die beheerliggaam glo geen kennis gedra het nie). Aangesien albei weergawes onder die toesig van Wêreldrugby is, was die reël waarvolgens buitelandse spelers met ’n verblyf van meer as drie jaar ingespan mag word, nie van toepassing nie.[67] Op 15 Mei is al drie spanne deur Wêreldrugby met puntaftrekking beboet, waarvolgens Roemenië na die laaste plek geval en die Rugbywêreldbeker 2019 misgeloop het. Roemenië is by dié toernooi deur Rusland vervang, terwyl Duitsland pleks van Spanje aan die volgende kwalifiseringsrondte kon deelneem.[68] Drie weke later het ’n onafhanklike appèlliggaam dié uitspraak bevestig.[69]

Lynn Howells, wat sy kontrak ná ses jaar beëindig het, is deur die Franse Thomas Lièvremont as nuwe hoofafrigter opgevolg. Die beheerliggaam het hom in November 2018 egter ná slegs drie wedstryde ontslaan[70] en deur die Engelse Andy Robinson vervang.[71] Maar ook hy kon nie keer dat Roemenië in vergelyking met die ander Europese rugbylande verder agterraak nie. Sowel in 2018 as in 2019 het die Roemene tydens die Europese Rugbykampioenskap slegs die derde plek ná Georgië en Spanje beklee, in 2021 wél die tweede plek (al was dit ver ná Georgië). Die Howells-tydperk se optimistiese gees is blykbaar verby, veral omdat die vooruitsigte vir die toekoms nie baie rooskleurig is nie. Die aantal professionele Roemeense spelers in die buiteland neem geleidelik af en ook die nasionale jeugspanne van al die ouderdomme was lanklaas mededingend. Buitendien is daar ’n aansienlike onbelangstelling onder die Roemeense bevolking in sport: Volgens ’n Eurostat-opname in 2014 beklee Roemenië die laaste plek van al die EU-lande in terme van die proporsie mense wat sport uitoefen in vergelyking met die totale bevolking, en dit op ’n groot afstand; die waarde van bywoning van sportbyeenkomste is ook van die laagste in Europa.[72]

Tydens die kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2023 het Spanje glo regstreeks die hooftoernooi behaal, nadat hulle in die oor twee jaar besliste Europese kwalifisering ná Georgië en voor Roemenië in die tweede plek geëindig het. Ná ’n ondersoek in die geskiktheid van spelers deur die wêreldbeheerliggaam Wêreldrugby is Spanje egter vir twee wedstryde vyf punte elk afgetrek, waardeur hulle na die vierde plek geval het en die Rugbywêreldbeker 2023 misloop. Spanje is by dié toernooi deur Roemenië vervang, terwyl die nou derde geplaaste Portugal pleks van Roemenië aan die volgende kwalifiseringsrondte kon deelneem.[73][74] Tydens die groepfase in Frankryk het die Roemene deels swak nederlae teen Ierland (met 8–82), die verdedigende kampioen Suid-Afrika (met 0–76), Skotland (met 0–84) en Tonga (met 24–45) gely.

Kleure, embleem en bynaam

wysig

Roemenië speel tradisioneel in ’n geel trui met blou broeke en rooi sokkies met wit strepe. Hul alternatiewe trui is wit met blou en rooi kleuraksente, wit broeke en wit sokkies.

Die Roemeense span se huidige truiverskaffer is die Italiaanse sportuitruster Macron[75] en die truiborg is die Britse sportwedkantoor Stanleybet. Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken op die middel.

Die beheerliggaam Roemeense Rugbyfederasie se kenteken toon ’n as eikeblaar gestiliseerde rugbybal in blou met die belettering Rugby România langsaan. Die nasionale span se bynaam is Stejarii (“die eike“).

Tuisstadion

wysig
 
Die Stadionul Arcul de Triumf in Boekarest

Roemenië se tuisstadion is die Stadionul Arcul de Triumf (“Triomfboogstadion”) in Boekarest, wat in Julie 2021 ingewy en ’n kapasiteit van 8 200 het. Dit is op die plek van die gelyknamige voorganger wat in 1913 ingewy en in 2018 afgebreek is. Die stadion word deur die Roemeense Rugbyfederasie besit met hul hoofkantoor in die stadion.[76]

Die Stadionul Arcul de Triumf is in 2007 vir die eerste keer deur die nasionale span gebruik. Voorheen is die meeste tuiswedstryde van 1951 af op die Dinamo-stadion aangebied, enkele belangrike wedstryde met ’n groot gehoorbelangstelling op die Stadionul 23 August. Buite die hoofstad word tuiswedstryde soms ook in ander stede aangebied; waarvan die meeste in Constanța.

Toetswedstryde

wysig
 
Roemenië se plek op Wêreldrugby se ranglys vanaf 10 Oktober 2003 tot op hede

Roemenië het 267 van sy 469 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 56,93%. Roemenië se statistieke in toetswedstryde teen al die lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek teen Maart 2024):[77]

Opponent Gespeel Gewen Verloor Gelykop % Gewen
  Argentinië 9 0 9 0 0,00
  Australië 3 0 3 0 0,00
  België 9 9 0 0 100,00
  Brasilië 2 2 0 0 100,00
  Bulgarye 2 2 0 0 100,00
  Chili 2 2 0 0 100,00
  Duitse Demokratiese Republiek 13 12 0 1 92,31
  Duitsland 21 15 6 0 71,43
  Engeland 5 0 5 0 0,00
  Fidji 3 1 2 0 33,33
  Frankryk 51 8 41 2 15,69
  Georgië 29 9 19 1 31,03
   Ierland 10 0 10 0 0,00
  Italië 44 17 24 3 38,64
  Japan 6 1 5 0 16,37
  Kanada 8 6 2 0 75,00
  Marokko 9 8 1 0 88,89
  Namibië 6 5 1 0 83,33
  Nederland 9 9 0 0 100,00
  Nieu-Seeland 2 0 2 0 0,00
  Oekraïne 7 7 0 0 100,00
  Pole 19 18 1 0 94,74
  Portugal 29 23 6 0 79,31
  Rusland 27 18 8 1 66,67
  Samoa 3 2 1 0 66,67
  Skotland 13 2 11 0 15,38
  Sowjetunie 15 12 3 0 80,00
  Spanje 42 36 6 0 85,71
  Suid-Afrika 2 0 2 0 0,00
  Tsjeggië 6 6 0 0 100,00
  Tsjeggo-Slowakye 16 15 0 1 93,75
  Tonga 5 2 3 0 40,00
  Tunisië 5 4 1 0 80,00
  Uruguay 13 9 3 1 69,23
  Verenigde State 10 2 8 0 20,00
  Wallis 10 2 8 0 20,00
  Zimbabwe 4 4 0 0 100
Algeheel 469 267 10 192 56,93

Rekords

wysig

Wêreldbekerrekord

wysig

Roemenië het tot dusver aan amper elke rugbywêreldbekertoernooi deelgeneem, met uitsondering van die Rugbywêreldbeker 2019 in Japan. Hul beste prestasie tot dusver was een oorwinning elk in 1987, 1991, 1999, 2003, 2007 en 2015.

Jaar Uitslag
1987 Groepfase
1991 Groepfase
1995 Groepfase
1999 Groepfase
2003 Groepfase
2007 Groepfase
2011 Groepfase
2015 Groepfase
2019 Geen deelname
2023 Groepfase
2027 N.v.t.
2031 N.v.t.

Olimpiese Spele

wysig

Roemenië het een keer aan Olimpiese rugbytoernooie deelgeneem. Tydens die Olimpiese Somerspele 1924 se rugbytoernooi het hulle albei wedstryde teen Frankryk en die Verenigde State verloor, waarmee hulle die bronsmedalje ingepalm het.

Europese Rugbykampioenskap

wysig

Die Roemeense nasionale span neem sedert 1935 aan die Europese Rugbykampioenskap deel en hulle het sedertdien tien toernooie gewen.

  • Titeloorwinnings (10): 1968/69, 1974/75, 1976/77, 1980/81, 1982/83, 2000, 2002, 2006, 2010, 2017

Nasiesbeker

wysig

Roemenië het van 2007 tot 2016 aan die jaarlikse Nasiesbeker deelgeneem. Hulle het vier toernooie beklink.

  • Titeloorwinnings (4): 2012, 2013, 2015, 2016

Ander toetswedstryde

wysig
 
Roemenië ding sedert 2014 met die Verenigde State om die Pershingbeker mee

Gedurende die amateurtydperk het Roemenië maandelange oorsese toere onderneem, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaaslike saamgestelde spanne en klubspanne gespeel het. Eweneens het oorsese spanne na Roemenië getoer. Teen die jaar 2000 het die oorsese toere volgens die ou tradisie tot ’n einde gekom, aangesien die professionalisering van die rugbyspel te min tyd vir toere oorlaat. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die Suidelike Halfrond tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se midjaarrugbytoetsreeks reis Roemenië na die Suidelike Halfrond en gedurende Novembermaand se eindjaarrugbytoetsreeks tree Roemenië as gasheer op. As deel daarvan ding Roemenië sedert 2002 met Georgië om die Antim-beker mee (genoem na die in Georgië gebore Roemeense metropolis Antim Ivireanul), sedert 2014 met die Verenigde State om die Pershing-beker (genoem na die Amerikaanse generaal John J. Pershing wat in 1919 die Inter-Geallieerde Spele gereël het, waartydens Roemenië sy eerste toetswedstryd gespeel het) en sedert 2021 met Rusland om die Kiseleff-beker (genoem na die Russiese prins Pawel Kiseljof, wat in 1829 die eerste grondwet vir die twee prinsdome Moldawië en Walachye opgestel het).

Spelers

wysig

Huidige span

wysig

Die volgende spelers het die Roemeense span gevorm tydens die Europese Rugbykampioenskap 2024:[78]

Agterspelers
Speler Posisie Klub Toetswedstryde
Alin Conache Skrumskakel Steaua Bukarest 005
Gabriel Rupanu Skrumskakel Timișoara 021
Florin Surugiu Skrumskakel Rapid Bukarest 103
Tudor Boldor Losskakel Dinamo Bukarest 016
Lucian Mureșan Losskakel Timișoara 010
Gabriel Pop Losskakel Cascais 005
Johan van Heerden Losskakel Dinamo Bukarest 034
Taylor Gontineac Senter Rouen 010
Mihai Graure Senter Dinamo Bukarest 001
Tevita Manumua Senter Timișoara 002
Jason Tomane Senter Baia Mare 014
Tangimana Fonovai Vleuel Timișoara 022
Cosmin Iliuță Vleuel Steaua Bukarest 001
Mihai Lămboiu Vleuel Baia Mare 003
Ovidiu Neagu Vleuel Baia Mare 000
Paul Popoaia Heelagter Baia Mare 012
Voorspelers
Speler Posisie Klub Toetswedstryde
Florin Bărdașu Haker Rapid Bukarest 011
Ovidiu Cojocaru Haker Dinamo Bukarest 032
Robert Irimescu Haker Baia Mare 004
Costel Burțilă Stut RC Hyères Caraqueiranne 013
Vasile Balan Stut Timișoara 001
Ciprian Chiriac Stut Timișoara 005
Alexandru Gordaș Stut Dinamo Bukarest 035
Iulian Harțig Stut RC Bassin d’Arcachon 009
Alexandru Savin Stut Rapid Bukarest 025
Ștefan Iancu Slot Baia Mare 005
Vlad Neculau Slot Timișoara 014
Andrei Mahu Slot Massy 002
Florian Roșu Slot Baia Mare 013
Dragoș Ser Slot Timișoara 015
Kamil Sobota Slot Dinamo Bukarest 009
Damian Strătilă Slot Steaua Bukarest 006

Bekende spelers

wysig

Tot dusver is nog geen Roemeense speler in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem nie. Die Olimpiese 1924-span is wél in dié Heldesaal ingeskryf.[12]

Spelerstatistieke

wysig
 
Sorin Socol (2010)
 
Valentin Calafeteanu (2015)
 
Mihai Macovei (2015)

Vervolgens die belangrikste statistieke van Roemenië se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.

(Korrek teen Maart 2024)

Meeste toetswedstryde[79]
Rang Naam Tydperk Toetswedstryde
01 Florin Vlaicu 2006–2022 129
02 Cătălin Fercu 2005–2020 109
03 Florin Surugiu * 2008–2024 108
04 Mihai Macovei 2006–2023 104
05 Valentin Calafeteanu 2004–2019 100
06 Cristian Petre 2001–2012 092
07 Csaba Gál 2005–2015 088
08 Valentin Popârlan 2007–2020 077
09 Drie spelers met 76 toetswedstryde elk
Meeste toetswedstryde as kaptein[80]
Rang Naam Tydperk Toetswedstryde
01 Mihai Macovei 2012–2023 72
02 Sorin Socol 2001–2011 36
03 Stelian Burcea 2009–2018 19
04 Mircea Paraschiv 1980–1987 18
05 Haralambie Dumitraș 1989–1993 14
06 Romeo Gontineac 1999–2003 14
07 Tiberiu Brînză 1994–1997 13
08 Marius Tincu 2007–2012 11
09 Costica Mersoiu 2007–2008 10
10 Alin Petrache 1999–2004 07
Meeste punte aangeteken[81]
Rang Naam Tydperk Punte
01 Florin Vlaicu 2006–2022 1321
02 Dănuț Dumbravă 2002–2015 0389
03 Petre Mitu 1996–2009 0339
04 Ionuț Tofan 1997–2007 0316
05 Valentin Calafeteanu 2004–2019 0233
06 Neculai Nichitean 1990–1997 0201
07 Ionel Melinte * 2018–2024 0176
08 Cătălin Fercu 2005–2020 0171
09 Gelu Ignat 1986–1992 0148
10 Gabriel Brezoianu 1996–2007 0142
Meeste drieë gedruk[82]
Rang Naam Tydperk Drieë
01 Cătălin Fercu 2005–2020 33
02 Gabriel Brezoianu 1996–2007 28
03 Mihai Macovei 2006–2023 22
04 Ionuț Dumitru 2013–2022 17
05 Ovidiu Tonița 2000–2016 15
06 Petre Mitu 1996–2009 14
07 Cristian Săuan 1999–2007 14
08 Marius Tincu 2002–2012 14
09 Florin Vlaicu 2006–2022 14
10 Vier spelers met 13 drieë elk

Afrigters

wysig
 
Thomas Lièvremont (2009)
 
Haralambie Dumitraș (2015)

Die volgende persone het al as hoofafrigters van die Roemeense nasionale rugbyspan gedien:

Naam Tydperk
  Bernard Charreyre 2002–2003
  Philippe Sauton 2003–2004
  Daniel Santamans en
  Robert Antonin		 2004–2007
  Marin Moț 2007–2008
  Serge Laïrle 2009–2010
  Romeo Gontineac 2010–2011
  Haralambie Dumitraș 2011–2012
  Lynn Howells 2012–2018
  Thomas Lièvremont 2018
  Marius Tincu (tussentyds) 2019
  Andy Robinson 2019–2022
  Eugen Apjok (tussentyds) 2022–2023
  David Gérard sedert 2024

Sien ook

wysig
  Rugbyportaal

Verwysings

wysig
  1. ↑ (en) "Most matches". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  2. ↑ (en) "Most points". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  3. ↑ (en) "Most tries". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  4. ↑ (en) "World Rankings". Wêreldrugby. Besoek op 19 Maart 2024.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (ro) "Istoric Rugby în Romania". Roemeense Rugbyfederasie. Besoek op 19 Maart 2024.
  6. ↑ (en) "Romania". Wêreldrugby. Besoek op 19 Maart 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 (en) "Historical Rugby Milestones 1930s". Rugby Football History. Besoek op 19 Maart 2024.
  8. ↑ (en) "World Rugby U20 Championship". Wêreldrugby. Besoek op 19 Maart 2024.
  9. ↑ 9,0 9,1 (en) Richard Bath (1997). The Complete Book of Rugby. Seven Oaks Ltd. pp. 73–74. ISBN 1-86200-013-1.
  10. ↑ (en) Albert R. Mann (1919). "The inter-allied games, Paris, 22nd June to 6th July, 1919". Cornell University Library. Besoek op 19 Maart 2024.
  11. ↑ (en) "Inter-Allied Games". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  12. ↑ 12,0 12,1 (en) "1924 Romanian Olympic Team". Wêreldrugby. Besoek op 19 Maart 2024.
  13. ↑ (en) "Olympic Games Paris 1924". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  14. ↑ (en) "About us". Rugby Europa. Besoek op 19 Maart 2024.
  15. ↑ (en) "European Cup 1936". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  16. ↑ (en) "European Cup 1937". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  17. ↑ (en) "European Cup 1938". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  18. ↑ 18,0 18,1 (ro) "Record mondial de spectatori pe „23 August"". Adevărul. 30 Augustus 2011. Besoek op 19 Maart 2024.
  19. ↑ (en) Mihaela Sitariu (22 November 2013). "British-Romanian Relations during the Cold War" (PDF, 1,6 MB). Universiteit van Wes-Ontario. p. 108. Besoek op 19 Maart 2024.
  20. ↑ (en) "The historic Romanian Tour of 1954". Swansea RFC. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  21. ↑ (en) "1955 Rumania tour to England and Wales". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  22. ↑ 22,0 22,1 (en) Andy Bull (25 September 2007). "Rugby's forgotten fairytale". The Guardian. Besoek op 19 Maart 2024.
  23. ↑ (fr) David Reyrat (23 September 2015). "Ceausescu, Tournoi bis, «Chênes» des Carpates: ce qu'il faut savoir sur la Roumanie". Le Figaro. Besoek op 19 Maart 2024.
  24. ↑ (ro) Chris Tau (6 Mei 2020). "Rugby: România – deținătoarea necunoscută a unui record mondial". Radio France Internationale Romania. Besoek op 19 Maart 2024.
  25. ↑ (ro) "60 de ani de la prima victorie in fata unei natiuni majore a rugbyului mondial, 11–5 cu Franta, pe Stadionul 23 August". Roemeense Rugbyfederasie. 6 Mei 2020. Besoek op 19 Maart 2024.
  26. ↑ (en) "FIRA Nations Cup 1968/69". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  27. ↑ (en) "1973 Romania Tour to Argentina". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  28. ↑ (en) "1975 Romania tour to New Zealand". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  29. ↑ (en) "FIRA Trophy 1976/77". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  30. ↑ (en) "Rugby: Romanian world cup team retain fighting spirit". The New Zealand Herald. 20 September 2011. Besoek op 19 Maart 2024.
  31. ↑ 31,0 31,1 (en) Garry Doyle (26 September 2015). "Rugby World Cup: The rise and ruin of Romania". The Irish Post. Besoek op 19 Maart 2024.
  32. ↑ (en) Richard Seeckts (5 Januarie 1985). "The game that kickstarted an England revival". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  33. ↑ (en) Ireland 60 Romania 0 – November 1st 1986 – BBC News report op YouTube
  34. ↑ (en) "Rugby World Cup 1987: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  35. ↑ (en) Ben James (14 Desember 2018). "Welsh rugby's most humiliating day as embarrassing defeat drives Jonathan 'Jiffy' Davies and other top stars up north". Wales Online. Besoek op 19 Maart 2024.
  36. ↑ (ro) Petru Clej (21 Desember 2018). "Rugby: Radu Durbac, Florică Murariu morți ne-elucidate de 29 de ani". Radio France Internationale Romania. Besoek op 19 Maart 2024.
  37. ↑ (en) "FIRA Trophy 1989/90". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  38. ↑ (en) "Rugby World Cup 1991: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  39. ↑ (en) "Rugby World Cup 1995: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  40. ↑ (en) "Latin Cup". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  41. ↑ (en) "1998 Romania tour to Argentina". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  42. ↑ (en) "1999 Rugby World Cup – European qualifiers". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  43. ↑ (en) "Rugby World Cup 1999: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  44. ↑ (en) "European Nations Cup 2000 – Division 1". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  45. ↑ (en) Vic Marks (18 November 2001). "England show no mercy". The Guardian. Besoek op 19 Maart 2024.
  46. ↑ (en) Gerry Thornley (9 Oktober 2003). "Romania aim to continue revolution". The Irish Times. Besoek op 19 Maart 2024.
  47. ↑ (en) Giorgi Dolidse (6 Februarie 2009). "Rugby Tropies: A History". Bleacher Report. Besoek op 19 Maart 2024.
  48. ↑ (en) "Rugby World Cup 2003 – European qualifiers". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  49. ↑ (en) "Rugby World Cup 2003: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  50. ↑ (ro) "Charreyre inapoi in Franta". Ziua. 29 Oktober 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 September 2023. Besoek op 7 September 2023.
  51. ↑ (en) John O’Sullivan (29 Maart 2004). "Planet Rugby". The Irish Times. Besoek op 19 Maart 2024.
  52. ↑ (en) "Emperors Cup 2005". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  53. ↑ (en) "European Nations Cup 2004–06 – Division 1". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  54. ↑ (en) "Rugby World Cup 2007 – European qualifiers". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  55. ↑ (en) "Rugby World Cup 2007: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  56. ↑ (fr) "Roumanie : Meachen remercié". Rugbyrama. 16 Maart 2009. Besoek op 19 Maart 2024.
  57. ↑ (ro) "Antrenor neo-zeelandez pentru nationala de rugby". onlinesport.ro. 19 Mei 2010. Besoek op 19 Maart 2024.
  58. ↑ (en) "Rugby World Cup 2011 – Qualifiers repechage". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  59. ↑ (en) "Rugby World Cup 2011: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  60. ↑ (en) "Nations Cup 2012". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  61. ↑ (en) "European Nations Cup 2012–14 – Division 1A". rugbyarchive.net. 2021. Besoek op 19 Maart 2024.
  62. ↑ (en) Owen Phillips (6 Oktober 2015). "Rugby World Cup 2015: Canada 15–17 Romania". BBC. Besoek op 19 Maart 2024.
  63. ↑ (en) "Rugby World Cup 2015: Overview". rugbyworldcup.com. 2019. Besoek op 19 Maart 2024.
  64. ↑ (en) "Namibia, Russia and Spain to Play in Uruguay in June 2017". Americas Rugby News. 17 Desember 2016. Besoek op 19 Maart 2024.
  65. ↑ (en) "Romania v Georgia: 'Oscars fail' at Rugby Europe Championship 2017". Georgian Journal. 20 Maart 2017. Besoek op 19 Maart 2024.
  66. ↑ (en) Paul Tait (31 Maart 2018). "Further Repercussions Arise from European RWC Qualifiers". Americas Rugby News. Besoek op 19 Maart 2024.
  67. ↑ (en) Bryan Ray (26 Maart 2018). "Serious Questions asked of Romanian player eligibility". Americas Rugby News. Besoek op 19 Maart 2024.
  68. ↑ (en) "Russia into Rugby World Cup as Romania are punished". Raidió Teilifís Éireann. 16 Mei 2018. Besoek op 19 Maart 2024.
  69. ↑ (en) "Romania, Spain lose appeals, won't compete in 2019 Rugby World Cup". The Japan Times. 7 Junie 2018. Besoek op 19 Maart 2024.
  70. ↑ (fr) "Thomas Lièvremont n'est plus le sélectionneur de la Roumanie". L’Équipe. 7 Desember 2018. Besoek op 19 Maart 2024.
  71. ↑ (en) Stuart Bathgate (23 September 2019). "Romania name Andy Robinson as new head coach". The Offside Line. Besoek op 19 Maart 2024.
  72. ↑ (en) "Can Romanian rugby recover again from a horrible 2018?". Tier 2 Rugby. 14 Desember 2018. Besoek op 19 Maart 2024.
  73. ↑ (en) "Spain stripped of Rugby World Cup place for second time after using ineligible player". BBC. 28 April 2022. Besoek op 19 Maart 2024.
  74. ↑ (en) "Independent Judicial Committee decision: Rugby World Cup 2023 European qualifying". Wêreldrugby. 28 April 2022. Besoek op 19 Maart 2024.
  75. ↑ (en) Matthew Williams (4 Februarie 2021). "Macron replaces Errea as Romanian Rugby Union kit supplier". Sportbusiness. Besoek op 19 Maart 2024.
  76. ↑ (ro) "Viorica Dancila: Investitiile la stadionul Steaua vor fi de 301,7 milioane de lei, iar la stadionul Arcul de Triumf de 126,4 milioane de lei". Hot News. 7 Maart 2018. Besoek op 19 Maart 2024.
  77. ↑ (en) "International Rugby Union Statistics – Romania". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  78. ↑ (ro) "32 de Stejari pentru meciul de debut cu Polonia din Campionatul European". Roemeense Rugbyfederasie. 15 Januarie 2024. Besoek op 31 Januarie 2024.
  79. ↑ (en) "Total matches played (descending)". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  80. ↑ (en) "Total matches played as captain (descending)". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  81. ↑ (en) "Total points scored (descending)". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.
  82. ↑ (en) "Total tries scored (descending)". ESPNscrum. Besoek op 19 Maart 2024.

Verdere leesstof

wysig
  • (en) Huw Richards (2007). A Game for Hooligans: The History of Rugby Union. Edinburg: Mainstream Publishing. ISBN 978-1-84596-255-5.
  • (en) Richard Bath (1997). The Complete Book of Rugby. Seven Oaks Ltd. ISBN 1-86200-013-1.

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Roemeense_nasionale_rugbyspan&oldid=2709775"