Wikipedia

Rugbywêreldbeker 2019

negende Rugbywêreldbeker

Die Rugbywêreldbeker 2019 (Japannees: 2019 ラグビーワールドカップ) is vanaf 20 September tot 2 November 2019 in Japan gehuisves. Dit was die negende rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur Wêreldrugby aangebied word en die vyfde in die Noordelike Halfrond. Dit was die eerste keer wat dié toernooi in Asië en buite die tradisionele tuiste van rugby aangebied is.[5] Al die vorige Rugbywêreldbekertoernooie is afwisselend in lande van óf die destydse Drienasiesreeks (nou bekend as die Rugbykampioenskap, Suidelike Halfrond) óf die destydse Vyfnasiestoernooi (nou bekend as die Sesnasies-toernooi, Noordelike Halfrond) gehou.

Rugbywêreldbeker 2019
RugbyWorldCup.svg
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Japan Japan
Datums 20 September – 2 November
Aantal nasies 20 (93 kwalifiseer)
Finale posisies
Kampioen Gold medal blank.svg Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Naaswenner Silver medal blank.svg Vlag van Engeland Engeland
Derde plek Bronze medal blank.svg Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Toernooistatistiek
Wedstryde 48
Bywoning 1 700 498 (gem. 35 427 per wedstryd)
Drieë 285 (gemiddeld 5.94 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Suid-Afrika Handré Pollard (69)[1][2]
Meeste drieë Vlag van Wallis Josh Adams (7)[3][4]
← 2015
2023 →
Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

20 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbekertoernooi in 2019 deelgeneem, waartydens 48 wedstryde beslis is. Die toernooi het op 20 September tussen die gasheer Japan en Rusland op Chōfu, Tokio, se Ajinomoto-stadion afgeskop. Die spanne is in vier poele van vyf spanne elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne van die poel gespeel het. Die boonste twee spanne van elke poel het hierna vir die uitklopfase gekwalifiseer. Die drie beste spanne van elke poel het outomaties vir die komende Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk gekwalifiseer. Suid-Afrika se Springbokke het Engeland met 32 punte teen 12 verslaan wat aan die land sy derde Rugbywêreldbekertitel ná 1995 en 2007 besorg het. Hiermee het Suid-Afrika Nieu-Seeland se vorige rekord van drie titels geëwenaar en word gelyktydig die suksesvolste span in die rugbywêreldbekergeskiedenis, nadat die Springbokke die eerste twee toernooie misgeloop het. Die telling, waarin twee drieë gedruk is, is behaal met ses strafskoppe deur Handré Pollard en die twee drieë deur Makazole Mapimpi en Cheslin Kolbe, teenoor slegs die vier strafdoele deur Engeland se Owen Farrell. Die verdedigende kampioen Nieu-Seeland eindig in die derde en Wallis in die vierde plek. Soos tydens die Rugbywêreldbeker 2015 was daar geen nuwe toetreders nie.

Die wedstryd tussen die gasheer Japan en Ierland – een van die groot gunstelinge voor dié toernooi – word as een van die grootste verrassings in die rugbygeskiedenis beskou, soos ook ná die Japannese oorwinning teen Suid-Afrika tydens die Rugbywêreldbeker 2015.[6] Enkele dae vroeër het Uruguay die eerste groot verrassing besorg toe hulle Fidji met 30–27 kon klop.[7] Die grootste skok was die uitskakeling van die mede-gunsteling Argentinië tydens die poelfase nadat hulle deur Engeland met 39–10 geklop is. Die gasheer Japan kon hul 2015-sukses oortref en al vier teenstanders tydens die poelfase – Rusland, Ierland, Samoa en Skotland – verslaan. Japan kon vervolgens as die eerste Asiatiese span nog tot die uitklopfase vorder, hul beste prestasie in internasionale rugby tot dusver; die gasheer is egter deur Suid-Afrika met 3–26 geklop.

Vir die eerste keer in die rugbywêreldbekertoernooi se geskiedenis moes wedstryde, eers dié tussen Nieu-Seeland en Italië asook tussen Engeland en Frankryk, weens die tifoon Hagibis afgelas word. Albei wedstryde is as ’n 0–0-gelykop geag en elke span het vervolgens twee bykomende tabelpunte gekry.[8][9][10][11] Later moes ook die poelwedstryd tussen Kanada en Namibië afgelas word, met dieselfde uitslag vir die tabel.[12]

Die Nasionale Olimpiese stadion, wat herbou is vir die Olimpiese Somerspele 2020, was oorspronklik die kern van die Japannese bod vir die Rugbywêreldbeker 2019, maar as gevolg van hersienings aan die planne vir die Olimpiese Stadion moes die stadions vir die Rugbywêreldbeker 2019 opnuut gereël word.[13] Die Internasionale Stadion Jokohama het vervolgens die nuwe hoofstadion geword en ook die eindstryd gehuisves; dié stadion is al tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2002 ingespan.

Saam met die Olimpiese Somerspele 2020 in Tokio is die Rugbywêreldbeker 2019 een van twee groot sportkompetisies in Japan binne een jaar; albei behoort tot die mees gesiene sportgeleenthede ter wêreld. Tydens die Olimpiese Somerspele 2020 sal sewesrugbywedstryde beslis word, waarmee Japan twee van die rugbywêreld se belangrikste toernooie binne een jaar huisves.

ToewysingWysig

 
Kaart van die kandidaatlande vir die Rugbywêreldbeker 2019

Die wêreldbeheerliggaam Wêreldrugby (tot 2014: Internasionale Rugbyraad) het tot op 15 Augustus 2008 vir bode van belangstellende lande wat die Rugbywêreldbeker 2015 of Rugbywêreldbeker 2019 wou aanbied tyd gegee. Tot op hierdie datum was slegs ’n formele verklaring sonder gedetailleerde planne voldoende. ’n Rekord van tien lande het vervolgens hul belangstelling vir een van die twee toernooie aangekondig: Australië, Engeland, Ierland, Italië, Jamaika, Japan, Rusland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.[14] Van hierdie tien lande het ses hul kandidatuur in die eerste helfte van 2009 teruggetrek. Engeland, Italië, Japan en Suid-Afrika was vervolgens die moontlike kandidaatlande; met Engeland en Japan as gunstelinge.[15]

Tydens ’n spesiale vergadering van die Internasionale Rugbyraad wat op 28 Julie 2009 in Dublin gehou is, is die Rugbywêreldbeker 2015 aan Engeland toegeken. Vervolgens is die Rugbywêreldbeker 2019 aan Japan toegewys.[16][5] Japan het voorheen ook aangebied om die Rugbywêreldbeker 2011 te huisves, maar dié toernooi is in Nieu-Seeland aangebied.[17] Die Internasionale Rugbyraad was destyds van mening dat Japan nie volle stadions kan waarborg nie.[18]

Beide Hongkong en Singapoer het aangebied om van die wedstryde te huisves en het deel gevorm van die Japannese Rugbyunie se oorspronklike suksesvolle gasheerbod, maar albei stadstate was nie deel van die 14 plekke wat die organiseerders op 5 November 2014 amptelik as gasheerstede aangekondig het nie.[5]

DeelnemersWysig

 
Grafiek van die kwalifiseringsproses vir die Rugbywêreldbeker 2019

Naas die gasheer Japan, wat ook met sy derde plek tydens die poelfase van die Rugbywêreldbeker 2015 kon kwalifiseer, het ook die agt deelnemers aan die kwarteindrondte en die drie ander derdeplek-spanne van die 2015-poelfase vir die Rugbywêreldbeker in 2019 gekwalifiseer. Vervolgens is agt van die 20 plekke van die toernooi tydens die kwalifisering uitgespeel. Twee plekke elk is vir die nasionale spanne van die Amerikas en Oseanië en een elk vir Afrika en Europa gereserveer. Die twee oorblywende plekke is tydens ’n interkontinentale kwalifiseringrondte (uitspeel tussen Europa en Oseanië) en ’n uitspeelwedstryd beslis.

Die volgende 20 spanne het vir die Rugbywêreldbeker in 2019 gekwalifiseer: Japan as gasheer en poel-derdeplek 2015, Nieu-Seeland as verdedigende kampioen, Australië as naaswenner en Suid-Afrika as derde plek in 2015, Argentinië as halfeindrondtespan, die spanne van die kwarteindrondte Ierland, Frankryk, Skotland en Wallis, asook die derde plekke van die poelfase Italië, Georgië en Engeland. Hierby het die Verenigde State en Uruguay as Amerikaanse spanne, Rusland vir Europa, Fidji en Tonga uit Oseanië, Namibië uit Afrika, Samoa as wenner van die uitspeelwedstryd tussen Europa en Oseanië en Kanada as uitspeelwenner aangesluit.[19]

Nadat die nasionale rugbyspanne van België, Roemenië en Spanje tydens hul kwalifisering uitgeslote spelers ingespan het, is hulle vir elke wedstryd met hierdie spelers met puntaftrekking beboet.[20][21] Vervolgens het Rusland onmiddellik vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer, terwyl Duitsland, ondanks soms swaar nederlae, tot die volgende rondte gevorder het.[22] Duitsland, wat as naaswenner van die uitspeel geëindig het, het die Rugbywêreldbeker 2019 egter net-net misgeloop, nadat hulle die beslissende wedstryd teen Kanada verloor het.

Kwalifiserende spanneWysig

Die volgende 20 spanne het vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer. Rusland, wat Roemenië vervang het, is die enigste verandering in die 20-span-lys van die Rugbywêreldbeker 2015. Dit is die eerste toernooi wat Roemenië misgeloop het.

 
Kwalifiseringsuitslag:

   Land kwalifiseer vir Wêreldbeker

   Nie gekwalifiseer nie

   Nie-lidland van Wêreldrugby of nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie
  Argentinië Outomaties Negende 2015 Derde plek (2007)
  Australië Negende 2015 Kampioen (1991, 1999)
  Engeland Negende 2015 Kampioen (2003)
  Frankryk Negende 2015 Naaswenner (1987, 1999, 2011)
  Georgië Vyfde 2015 Poelfase (2003, 2007, 2011, 2015)
   Ierland Negende 2015 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995, 2003, 2011, 2015)
  Italië Negende 2015 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015)
  Japan Negende 2015 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015)
  Nieu-Seeland Negende 2015 Kampioen (1987, 2011, 2015)
  Skotland Negende 2015 Vierde plek (1991)
  Suid-Afrika Sewende 2015 Kampioen (1995, 2007)
  Wallis Negende 2015 Derde plek (1987)
  Fidji Oseanië 1 Agste 2015 Kwarteindrondte (1987, 2007)
  Kanada Uitspeelwenner Negende 2015 Kwarteindrondte (1991)
  Namibië Afrika 1 Sesde 2015 Poelfase (1999, 2003, 2007, 2011, 2015)
  Rusland Europa 1 Tweede 2011 Poelfase (2011)
  Samoa Uitspeelwedstrydwenner Agtste 2015 Kwarteindrondte (1991, 1995)
  Tonga Oseanië 2 Agtste 2015 Poelfase (1987, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015)
  Uruguay Amerikas 2 Vierde 2015 Poelfase (1999, 2003, 2015)
  Verenigde State Amerikas 1 Agtste 2015 Poelfase (1987, 1991, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015)

StadionsWysig

 
Die Olimpiese Stadion in Tokio, kern van die Japannese bod, was nie betyds klaar vir die Rugbywêreldbeker 2019 nie

Die lys wat in 2009 bekendgemaak is ná die toernooitoewysing het 22 stadions bevat. Oorspronklik is oorweeg om van die wedstryde in Hongkong (Hongkong-stadion) en Singapoer (Nasionale Stadion) te huisves.[23] Die amptelike lys wat op 2 Maart 2015 bekendgemaak is, het 12 stadions bevat. Onder andere is die Internasionale Stadion Jokohama bygevoeg, wat nie op die oorspronklike lys was nie. Hongkong en Singapoer is van dié lys verwyder, waarvolgens al die wedstryde in Japan aangebied is.[24]

Die kernpunt van die Japannese bod was die Olimpiese Stadion in Tokio, wat met die oog op die Olimpiese Somerspele 2020 deur Zaha Hadid ontwerp is. Met ’n beplande kapasiteit van 80 000 sou dit die grootste stadion wees; dit was ook as plek vir die eindstryd en ander belangrike wedstryde beplan. Weens ’n massiewe koste-oorskryding het eerste minister Shinzō Abe op 17 Julie 2015 aangekondig dat dié projek geskrap en ’n nuwe aansoek ingedien sal word. As gevolg van hierdie vertraging was die nuwe Olimpiese Stadion nie vir die Rugbywêreldbeker 2019 beskikbaar nie.[25] In ’n verklaring het Wêreldrugby sy teleurstelling oor dié beslissing uitgedruk, veral nadat beide die bodkomitee en die Japannese Sportraad herhaaldelik verseker het dat die projek betyds klaar sou wees.[26]

Wêreldrugby het vervolgens tot einde September 2015 tyd gegun om ’n alternatiewe plan te ontwerp. Te midde van verskeie mediaberigte oor ’n nuwe toewysing van die toernooi aan óf Italië óf Suid-Afrika, het raadspresident Bernard Lapasset beklemtoon dat Japan in elk geval gasheer sal wees en dat daar nie ’n "Plan B" is nie.[27] Op 28 September 2015 het Wêreldrugby ’n ooreenkoms met die reëlingskomitee oor ’n nuwe stadionkonsep bekend gemaak. Die belangrikste stadion was nou die Internasionale Stadion Jokohama, terwyl die Ajinomoto-stadion, in ’n voorstad van Tokio, Chōfu, ook ingespan is.[13] Die Internasionale Stadion Jokohama is al tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2002 gebruik en het ook die eindstryd gehuisves.

Chōfu, Honsjoe Jokohama, Honsjoe Fukuroi, Honsjoe Higashiosaka, Honsjoe
Ajinomoto-stadion Int’l Stadion Jokohama Shizuoka-stadion Hanazono Rugbystadion
35°39′51.4″N 139°31′37.7″O / 35.664278°N 139.527139°O / 35.664278; 139.527139 (Ajinomoto-stadion) 35°30′36.16″N 139°36′22.49″O / 35.5100444°N 139.6062472°O / 35.5100444; 139.6062472 (Int’l Stadion Jokohama) 34°44′35.60″N 137°58′13.81″O / 34.7432222°N 137.9705028°O / 34.7432222; 137.9705028 (Shizuoka-stadion) 34°40′8.2″N 135°37′35″O / 34.668944°N 135.62639°O / 34.668944; 135.62639 (Hanazono Rugbystadion)
Kapasiteit: 49 970 Kapasiteit: 72 327 Kapasiteit: 50 889 Kapasiteit: 30 000
       
Fukuoka, Kioesjoe
Ligging van die 12 stadions vir rugbywedstryde tydens die Rugbywêreldbeker 2019 soos aangekondig op 28 September 2015.[13]
 Toyota, Honsjoe
Level-5-stadion Toyota-stadion
33°35′09″N 130°27′39″O / 33.585889°N 130.46079°O / 33.585889; 130.46079 (Level-5-stadion) 35°05′04.2″N 137°10′14.2″O / 35.084500°N 137.170611°O / 35.084500; 137.170611 (Toyota-stadion)
Kapasiteit: 22 563 Kapasiteit: 45 000
   
Sapporo, Hokkaido Ōita, Kioesjoe
Sapporo Dome Ōita Bank Dome
43°0′54.62″N 141°24′35.16″O / 43.0151722°N 141.4097667°O / 43.0151722; 141.4097667 (Sapporo Dome) 33°12′2″N 131°39′27″O / 33.20056°N 131.65750°O / 33.20056; 131.65750 (Ōita Bank Dome)
Kapasiteit: 41 410 Kapasiteit: 40 000
   
Kumamoto, Kioesjoe Kobe, Honsjoe Kumagaya, Honsjoe Kamaishi, Honsjoe
Umakana Yokana-stadion Noevir Stadion Kobe Kumagaya Rugbystadion Kamaishi Recovery Memorial Stadion
32°50′13″N 130°48′0″O / 32.83694°N 130.80000°O / 32.83694; 130.80000 (Umakana Yokana-stadion) 34°39′24.15″N 135°10′8.27″O / 34.6567083°N 135.1689639°O / 34.6567083; 135.1689639 (Kobe City Misaki Park-stadion) 36°09′50″N 139°24′40″O / 36.164°N 139.411002°O / 36.164; 139.411002 (Kumagaya Rugbygrond) 39°16′N 141°53′O / 39.267°N 141.883°O / 39.267; 141.883 (Kamaishi Recovery Memorial Stadion)
Kapasiteit: 32 000 Kapasiteit: 30 312 Kapasiteit: 24 000 Kapasiteit: 16 187
       

FormaatWysig

 
’n Reuse rugbybal, Sirius – die amptelike rugbybal van die Rugbywêreldbeker 2019 – adverteer in Osaka vir die Rugbywêreldbeker 2019

Die Rugbywêreldbeker 2019 is oor 44 dae tussen 20 verskillende nasies oor 48 wedstryde gespeel. Dit het op 20 September op die Ajinomoto-stadion in Chōfu naby Tokio met ’n wedstryd tussen die gasheer, Japan, en Rusland afgeskop. Die toernooi het geëindig by Internasionale Stadion Jokohama op 2 November met die eindstryd tussen Engeland en Suid-Afrika, waartydens die Springbokke die Webb Ellis-beker ingepalm het.

PoeleWysig

Die eerste rondte, of die poelfase, het 20 lande wat in vier poele van vyf spanne gedeel is met dieselfde formaat as wat in 2003, 2007, 2011 en 2015 gebruik is. Die loting vir die poelfase was op 10 Mei 2017 in Kioto waar die twaalf outomatiese kwalifiseerders in drie poele gedeel is na aanleiding van hul posisie op die IRR-ranglys.[28]

Die poele is soos volg (in hakies is die ranglysplasing vóór die loting):

  • Poel 1: Nieu-Seeland (1), Engeland (2), Australië (3), Ierland (4)
  • Poel 2: Skotland (5), Frankryk (6), Suid-Afrika (7), Wallis (8)
  • Poel 3: Argentinië (9), Japan (11), Georgië (12), Italië (15)
  • Poel 4: Fidji (Oseanië 1), Verenigde State (Amerikas 1), Rusland (Europa 1), Namibië (Afrika 2)
  • Poel 5: Tonga (Oseanië 2), Uruguay (Amerikas 2), Samoa (Uitspeelwedstrydwenner), Kanada (Uitspeelwenner)
Poel A Poel B Poel C Poel D

   Ierland
  Skotland
  Japan
  Rusland
  Samoa

  Nieu-Seeland
  Suid-Afrika
  Italië
  Namibië
  Kanada

  Engeland
  Frankryk
  Argentinië
  Verenigde State
  Tonga

  Australië
  Wallis
  Georgië
  Fidji
  Uruguay

PoelfaseWysig

 
Verbyvlug van die Japannese Lugselfverdedigingsmag se Blue Impulse tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2019[29]
 
Toneel tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2019
 
Toneel met die berg Foedji tydens die openingseremonie

Soos in die Rugbywêreldbekertoernooie van 2003, 2007, 2011 en 2015 is die 20 nasies wat vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer het, in vier poele verdeel. Die poele is verdeel van Poel A tot Poel D en elke poel het uit vyf spanne bestaan. Elke poel het een semifinalis en een kwarteindfinalis (outomatiese kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2015 gehad, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel gevul is. Elke land het een keer teen elke ander span in hulle poel gespeel: elke land het dus vier wedstryde in die poelfase gespeel.

Klassifisering binne elke poel was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • twee vir ’n gelykopuitslag;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[30]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling is toegeken in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe punte (’n verdoelde drie) of minder.[30]

Aan die einde van die poelfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee top spanne wat na die kwarteindstryd deurdring het.

UitklopfaseWysig

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindrondtewedstryde, twee halfeirondtewedstryde, ’n derde-plek-wedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die poele het na die uitklopfase deurgedring. Poelwenners het teen naaswenners in ander poele in die kwarteindstrydwedstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Poel A speel teen die naaswenner van Poel B en die wenner van Poel B speel teen die naaswenner van Poel A. Spanne van dieselfde poel sou dus eers weer in óf die klein finale óf die eindstryd kon ontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopstadium moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar na tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag is, word daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik word daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, 10 minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner is nie word daar vir tien minute gespeel in ’n uitklop-formaat, waar die eerste span wat daarin slaag om punte te behaal, wen. As daar steeds nie ’n wenner is na 110 minute nie word die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[30]

2019-effek op 2023-kwalifiseringWysig

Soos tydens die Rugbywêreldbekertoernooie van 2007, 2011 en 2015 het die top drie spanne in elke poel outomaties vir die volgende Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk gekwalifiseer. Hulle is: Argentinië, Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Italië, Japan, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.

WedstrydbeamptesWysig

’n Paneel van 12 skeidsregters, sewe lynregters en vier televisieskeidsregters is vir die 48 wedstryde ingespan.[31]

Skeidsregters
Lynregters
Televisieskeidsregters

WedstrydeWysig

PoelwedstrydeWysig

Poel AWysig

 
Die openingswedstryd tussen Japan en Rusland in Chōfu
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Japan 4 4 0 0 13 115 62 +53 3 19
   Ierland 4 3 0 1 18 121 27 +94 4 16
  Skotland 4 2 0 2 16 119 55 +64 3 11
  Samoa 4 1 0 3 8 58 128 –70 1 5
  Rusland 4 0 0 4 1 19 160 –141 0 0

Poel BWysig

 
Italië klop Namibië op 22 September in Higashiosaka met 47–22
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Nieu-Seeland 4 3 1 0 22 157 22 +135 2 16
  Suid-Afrika 4 3 0 1 27 185 36 +149 3 15
  Italië 4 2 1 1 14 98 78 +20 2 12
  Namibië 4 0 1 3 3 34 175 –141 0 2
  Kanada 4 0 1 3 2 14 177 –163 0 2

Poel CWysig

 
Wedstryd tussen Frankryk en Tonga in Poel C op 6 Oktober
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Engeland 4 3 1 0 17 119 20 +99 3 17
  Frankryk 4 3 1 0 9 79 51 +28 1 15
  Argentinië 4 2 0 2 14 106 91 +15 3 11
  Tonga 4 1 0 3 9 67 105 –38 2 6
  Verenigde State 4 0 0 4 7 52 156 –104 0 0

Poel DWysig

 
Wedstryd tussen Australië en Fidji in Poel D op 21 September
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Wallis 4 4 0 0 17 136 69 +67 3 19
  Australië 4 3 0 1 20 136 68 +68 4 16
  Fidji 4 1 0 3 17 110 108 +2 3 7
  Georgië 4 1 0 3 9 65 122 –57 1 5
  Uruguay 4 1 0 3 6 60 140 –80 0 4

UitklopwedstrydeWysig

 
Nieu-Seeland teen Wallis tydens die bronseindstryd, 1 November 2019
 
Suid-Afrika nadat hulle in 2019 as die wêreldkampioen gekroon is
Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindrondte
                   
19 Oktober – Ōita        
   Engeland  40
26 Oktober – Jokohama
   Australië  16  
   Engeland  19
19 Oktober – Chōfu
     Nieu-Seeland  7  
   Nieu-Seeland  46
2 November – Jokohama
    Ierland  14  
   Engeland  12
20 Oktober – Ōita
     Suid-Afrika  32
   Wallis  20
27 Oktober – Jokohama
   Frankryk  19  
   Wallis  16 Uitspeel om derde plek
20 Oktober – Chōfu
     Suid-Afrika  19   1 November – Chōfu
   Japan  3
     Nieu-Seeland  40
   Suid-Afrika  26  
   Wallis  17

KwarteindrondteWysig

HalfeindrondteWysig

BronseindstrydWysig

EindstrydWysig


Rugbywêreldkampioen 2019
  Suid-Afrika

Finale puntestandWysig

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 20 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 2019.[40]

Rang Span Poel Wed Wen Gel Ver Pte Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1   Suid-Afrika B 7 6 0 1 262 33 23 16 1
2   Engeland C 7 5 1 1 190 22 16 16 0
3   Nieu-Seeland B 7 5 1 1 250 36 28 4 0
4   Wallis D 7 5 0 2 189 22 19 11 2
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5   Japan A 5 4 0 1 118 13 10 11 0
6    Ierland A 5 3 0 2 135 20 15 1 0
7   Australië D 5 3 0 2 152 21 13 7 0
8   Frankryk C 5 3 1 1 98 12 10 5 1
In die poelfase uitgeskakel
9   Italië B 4 2 1 1 98 14 9 2 0
10   Skotland A 4 2 0 2 119 16 13 2 1
11   Argentinië C 4 2 0 2 106 14 12 4 0
12   Fidji D 4 1 0 3 110 17 7 3 0
13   Tonga C 4 1 0 3 67 9 8 2 0
14   Georgië D 4 1 0 3 65 9 7 2 0
15   Samoa A 4 1 0 3 58 8 3 4 0
16   Uruguay D 4 1 0 3 60 6 6 6 0
17   Namibië B 4 0 1 3 34 3 2 5 0
18   Kanada B 4 0 1 3 14 2 2 0 0
19   Verenigde State C 4 0 0 4 52 7 4 3 0
20   Rusland A 4 0 0 4 19 1 1 3 1
Totaal 48 2196 285 208 107 6

Sien ookWysig

VerwysingsWysig

  1. ↑ (en) "Rugby Union – IRB Rugby World Cup – Most individual points in a tournament". ESPNscrum. Besoek op 22 Desember 2019.
  2. ↑ (en) "Points scored". Rugby World Cup 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  3. ↑ (en) "Rugby Union – IRB Rugby World Cup – Most individual tries in a tournament". ESPNscrum. Besoek op 22 Desember 2019.
  4. ↑ (en) "Tries scored". Rugby World Cup 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (en) "England will host 2015 World Cup". BBC. 28 Julie 2009. Besoek op 22 Desember 2019.
  6. ↑ (en) "Japan 19-12 Ireland: Dazzling display gives hosts shock victory". BBC. 28 September 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  7. ↑ (en) "Rugby World Cup: Relive Uruguay's stunning win v Fiji". BBC. 25 September 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 (en) "Typhoon Hagibis impact on Rugby World Cup 2019 matches". Rugby World Cup. 10 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  9. ↑ (en) "Rugby World Cup: Typhoon Hagibis forces England-France off; Scotland wait & Ireland play". BBC. 10 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  10. ↑ (en) "Rugby World Cup: England v France off and Japan v Scotland under threat from Typhoon Hagibis". The Guardian. 10 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  11. ↑ (en) "Rugby World Cup to cancel — not postpone — matches because of typhoon". The Washington Post. 10 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  12. ↑ 12,0 12,1 (en) "Namibia v Canada match cancelled, Hanazono and Kumamoto matches go ahead". Rugby World Cup. 13 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 (en) "World Rugby approves revised Japan 2019 hosting roadmap". rugbyworldcup.com. 28 September 2015. Besoek op 22 Desember 2019.
  14. ↑ (en) "IRB confirm 2015 & 2019 host bids". BBC. 15 Augustus 2008. Besoek op 22 Desember 2019.
  15. ↑ (en) "England set to get 2015 World Cup". BBC. 1 Julie 2009. Besoek op 22 Desember 2019.
  16. ↑ (en) "England to host 2015 Rugby World Cup with Japan chosen for 2019". The Telegraph. 28 Julie 2009. Besoek op 22 Desember 2019.
  17. ↑ (en) "New Zealand handed 2011 World Cup". BBC. 17 November 2005. Besoek op 22 Desember 2019.
  18. ↑ (en) "Japan frustrated by 2011 decision". BBC. 17 November 2005. Besoek op 22 Desember 2019.
  19. ↑ (en) "Canada complete Rugby World Cup 2019 line-up". Wêreldrugby. 23 November 2018. Besoek op 22 Desember 2019.
  20. ↑ (en) "Independent Appeal Committee decision regarding Romania and Spain". Wêreldrugby. 6 Junie 2018. Besoek op 22 Desember 2019.
  21. ↑ (en) "Russia handed 2019 World Cup spot". ESPNscrum. 15 Mei 2018. Besoek op 22 Desember 2019.
  22. ↑ (en) "Russia handed World Cup place as Romania penalised for ineligible player". The Guardian. 15 Mei 2018. Besoek op 22 Desember 2019.
  23. ↑ (en) "World Rugby to meet Japan's 2019 World Cup organisers over stadium scrapping". stuff.co.nz. 30 Julie 2015. Besoek op 22 Desember 2019.
  24. ↑ (en) "Host cities and venues announced for RWC 2019 in Japan". Wêreldrugby. 2 Maart 2015. Besoek op 22 Desember 2019.
  25. ↑ (en) "Japan rips up 2020 Olympic stadium plan". Yahoo!. 15 Julie 2015. Besoek op 22 Desember 2019.
  26. ↑ (en) "World Rugby officials seeking answers from Japan". Reuters. 17 Julie 2015. Besoek op 22 Desember 2019.
  27. ↑ (en) "Japan will host 2019 Rugby World Cup, insists Bernard Lapasset". The Guardian. 15 September 2015. Besoek op 22 Desember 2019.
  28. ↑ (en) "Date confirmed Rugby World Cup 2019 pool draw". Wêreldrugby. 24 November 2016. Besoek op 22 Desember 2019.
  29. ↑ (en) McKendry, Patrick (21 September 2019). "Fitting beginning to 2019 Rugby World Cup as Japan overcome Russia". The New Zealand Herald. Besoek op 22 Desember 2019.
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. 1 Augustus 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  31. ↑ (en) "Match officials selected for RWC 2019: Introducing Team 21". Wêreldrugby. 7 Mei 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  32. ↑ (en) "England dethrone New Zealand to reach Rugby World Cup final". The Guardian. 26 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  33. ↑ (en) "Rugby World Cup final: Frans Steyn's memories of late loved ones drove him to become a dual champion". stuff.co.nz. 3 November 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  34. ↑ (en) "Dominant Boks repel England before flying wingers strike to seal world title No. 3". Rugbywêreldbeker. 2 November 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  35. ↑ (en) "Frenchman Jérôme Garcès to referee Rugby World Cup final". The Guardian. 29 Oktober 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 (en) "Rugby World Cup final: South Africa break records and beat All Blacks to milestones". stuff.co.nz. 3 November 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  37. ↑ (en) "South Africa Crushes England in Rugby World Cup Final". The New York Times. 2 November 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  38. ↑ (en) "RWC 2019 – 10 Records That Were Broken". Americas Rugby News. 2 November 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  39. ↑ (en) "England 12–32 South Africa: Springboks win World Cup for record-equalling third time". BBC. 2 November 2019. Besoek op 22 Desember 2019.
  40. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Besoek op 22 Desember 2019.

Verdere leesstofWysig

  • (fr) Emmanuel Massicard (19 Julie 2019). Midi Olympique SAS (red.). Atlas de la Coupe du monde de rugby. Spesiale uitgawe. Toulouse: Midi Olympique. p. 210. Atlas2019.

Eksterne skakelsWysig

Rugbywêreldbeker  

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2019&oldid=2105704"