Wikipedia

Rugbywêreldbeker 2019

negende Rugbywêreldbeker

Die Rugbywêreldbeker 2019 (Japannees: ラグビーワールドカップ2019) is van 20 September tot 2 November 2019 in Japan beslis. Dit was die negende rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur Wêreldrugby aangebied word en die vyfde in die Noordelike Halfrond. Dit was die eerste keer wat dié toernooi in Asië en buite die “tradisionele tuiste” van rugby aangebied is.[3] Al die vorige Rugbywêreldbekertoernooie is afwisselend in lande van óf die destydse Drienasiesreeks (nou bekend as die Rugbykampioenskap, Suidelike Halfrond) of die destydse Vyfnasiestoernooi (nou bekend as die Sesnasies-toernooi, Noordelike Halfrond) gehou.

Rugbywêreldbeker 2019
Rugbywêreldbeker 2019.svg
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Japan Japan
Datums 20 September – 2 November
Aantal nasies 20 (93 kwalifiseer)
Finale posisies
Kampioen Gold medal blank.svg Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Naaswenner Silver medal blank.svg Vlag van Engeland Engeland
Derde plek Bronze medal blank.svg Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Toernooistatistiek
Wedstryde 48
Bywoning 1 700 498 (gem. 35 427 per wedstryd)
Drieë 285 (gemiddeld 5.94 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Suid-Afrika Handré Pollard (69)[1]
Meeste drieë Vlag van Wallis Josh Adams (7)[2]
← 2015
2023 →
Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

Die toernooi se formaat van 2003, 2007, 2011 en 2015 het onveranderd gebly en 20 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbeker 2019 deelgeneem: die twaalf regstreekse kwalifiseerders van die 2015-toernooi (Argentinië, Australië, Engeland, Frankryk, Georgië, Ierland, Italië, Japan, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis), saam met die agt beste spanne van die kwalifisering (Fidji, Kanada, Namibië, Rusland, Samoa, Tonga, Uruguay en die Verenigde State). Tydens die Rugbywêreldbeker 2019 is 48 wedstryde gespeel, waaronder 40 tydens die poelfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die toernooi het op 20 September tussen die gasheer Japan en Rusland op Chōfu, Tokio, se Ajinomoto-stadion afgeskop. Die spanne is in vier poele van vyf elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die poel gespeel het. Die twee beste spanne van elke poel het hierna vir die kwarteindrondte gekwalifiseer, terwyl die drie beste spanne van elke poel – altesaam twaalf spanne – regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk gekwalifiseer het. Suid-Afrika het die eindstryd op Internasionale Stadion Jokohama teen Engeland met 32–12 gewen en sodoende sy derde wêreldtitel ná 1995 en 2007 ingepalm. Hiermee het Suid-Afrika Nieu-Seeland se vorige rekord van drie titels geëwenaar en word gelyktydig die suksesvolste span in die rugbywêreldbekergeskiedenis, nadat die Springbokke die eerste twee toernooie misgeloop het. Die telling, waarin twee drieë gedruk is, is behaal met ses strafskoppe deur Handré Pollard en die twee drieë deur Makazole Mapimpi en Cheslin Kolbe, teenoor slegs die vier strafdoele deur Engeland se Owen Farrell. Die verdedigende kampioen Nieu-Seeland het in die derde en Wallis in die vierde plek geëindig. Soos tydens die Rugbywêreldbeker 2015 was daar geen nuwe toetreders nie.

Die gasheer Japan se oorwinning teen Ierland – een van die groot gunstelinge voor dié toernooi – word as een van die grootste verrassings in die rugbygeskiedenis beskou, soos ook ná die Japannese oorwinning teen Suid-Afrika tydens die Rugbywêreldbeker 2015.[4] Enkele dae vroeër het Uruguay die eerste groot verrassing besorg toe hulle Fidji met 30–27 geklop het.[5] Die grootste skok was die uitskakeling van die mede-gunsteling Argentinië tydens die poelfase nadat hulle deur Engeland met 39–10 geklop is. Die gasheer Japan het hul 2015-sukses oortref en al vier teenstanders tydens die poelfase – Rusland, Ierland, Samoa en Skotland – verslaan. Japan het vervolgens as die eerste Asiatiese span nog tot die uitklopfase gevorder, hul beste prestasie in internasionale rugby tot dusver; die gasheer is egter deur die latere wêreldkampioen Suid-Afrika met 26–3 geklop.

Vir die eerste keer in die rugbywêreldbekertoernooi se geskiedenis moes wedstryde, eers dié tussen Nieu-Seeland en Italië asook tussen Engeland en Frankryk, weens die tifoon Hagibis afgelas word. Albei wedstryde is as ’n 0–0-gelykop geag en elke span het vervolgens twee bykomende tabelpunte gekry.[6][7][8][9] Later moes ook die poelwedstryd tussen Kanada en Namibië afgelas word, met dieselfde uitslag vir die tabel.[10]

Die Japannese Nasionale Stadion, wat herbou is vir die Olimpiese Somerspele 2020, was oorspronklik die kern van die Japannese bod vir die Rugbywêreldbeker 2019, maar as gevolg van hersienings aan die planne vir die Japannese Nasionale Stadion moes die stadions vir die Rugbywêreldbeker 2019 opnuut gereël word.[11] Die Internasionale Stadion Jokohama het vervolgens die nuwe hoofstadion geword en ook die eindstryd gehuisves; dié stadion is al tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2002 ingespan.

Saam met die Olimpiese Somerspele 2020 in Tokio was die Rugbywêreldbeker 2019 een van twee groot sportkompetisies in Japan binne twee jaar; albei behoort tot die mees gesiene sportgeleenthede ter wêreld. Tydens die Olimpiese Somerspele 2020 is sewesrugbywedstryde gehou, waarmee Japan twee van die rugbywêreld se belangrikste toernooie binne twee jaar gehuisves het. Die Olimpiese Somerspele 2020 is as gevolg van die wêreldwye Covid-19-pandemie deur die Internasionale Olimpiese Komitee en die Japannese reëlingskomitee egter vir een jaar uitgestel.[12][13]

ToewysingWysig

 
Kaart van die kandidaatlande vir die Rugbywêreldbeker 2019

Die wêreldbeheerliggaam Wêreldrugby (tot 2014: Internasionale Rugbyraad) het tot op 15 Augustus 2008 vir bode van belangstellende lande wat die Rugbywêreldbeker 2015 of Rugbywêreldbeker 2019 wou aanbied tyd gegee. Tot op hierdie datum was slegs ’n formele verklaring sonder gedetailleerde planne voldoende. ’n Rekord van tien lande het vervolgens hul belangstelling vir een van die twee toernooie aangekondig: Australië, Engeland, Ierland, Italië, Jamaika, Japan, Rusland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.[14] Van hierdie tien lande het ses hul kandidatuur in die eerste helfte van 2009 teruggetrek. Engeland, Italië, Japan en Suid-Afrika was vervolgens die moontlike kandidaatlande; met Engeland en Japan as gunstelinge.[15]

Tydens ’n spesiale vergadering van die Internasionale Rugbyraad wat op 28 Julie 2009 in Dublin gehou is, is die Rugbywêreldbeker 2015 aan Engeland toegeken, terwyl die Rugbywêreldbeker 2019 aan Japan toegewys is.[3][16] Japan het voorheen ook aangebied om die Rugbywêreldbeker 2011 te huisves, maar dié toernooi is in Nieu-Seeland aangebied.[17] Die Internasionale Rugbyraad was destyds van mening dat Japan nie volle stadions kan waarborg nie.[18]

Beide Hongkong en Singapoer het aangebied om van die wedstryde te huisves en het deel gevorm van die Japannese Rugbyunie se oorspronklike suksesvolle gasheerbod, maar albei stadstate was nie deel van die 14 plekke wat die organiseerders op 5 November 2014 amptelik as gasheerstede aangekondig het nie.[3] Daarmee het dit ná die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika, die Rugbywêreldbeker 2003 in Australië en die Rugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland die vierde rugbywêreldbekertoernooi geword wat geheel en al in een land aangebied is.

DeelnemersWysig

 
Grafiek van die kwalifiseringsproses vir die Rugbywêreldbeker 2019

Naas die gasheer Japan, wat ook met sy derde plek tydens die poelfase van die Rugbywêreldbeker 2015 gekwalifiseer het, het ook die agt deelnemers aan die kwarteindrondte en die drie ander derdeplek-spanne van die 2015-poelfase vir die Rugbywêreldbeker in 2019 gekwalifiseer. Vervolgens is agt van die 20 plekke van die toernooi tydens die kwalifisering uitgespeel. Die kwalifiseringstoernooi is in vyf streekspoele verdeel: Afrika, Amerikas, Asië, Europa en Oseanië. Twee plekke elk is vir die nasionale spanne van die Amerikas en Oseanië gereserveer en een elk vir Afrika en Europa. Die twee oorblywende plekke is tydens ’n interkontinentale kwalifiseringsrondte (uitspeel tussen Europa en Oseanië) en ’n uitspeelwedstryd gespeel.[19] As die regstreekse klassifiseerders getel word, het 93 nasies in aanmerking gekom vir kwalifisering vir die finale toernooi in Japan.

Die volgende spanne het regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer: Japan as gasheer en poel-derdeplek 2015, Nieu-Seeland as verdedigende kampioen, Australië as naaswenner en Suid-Afrika as derde plek in 2015, Argentinië as halfeindrondtespan, die spanne van die kwarteindrondte Ierland, Frankryk, Skotland en Wallis, asook die derde plekke in die poelfase Italië, Georgië en Engeland. In Julie 2017 het die Verenigde State as Amerikas 1 gekwalifiseer toe hulle Uruguay met ’n algehele telling van 80–44 verslaan het.[20] Twee weke later is Fidji en Tonga bevestig as kwalifiseerders van Oseanië, as onderskeidelik Oseanië 1 en 2.[21] Amerikas 2 is in Februarie die volgende jaar gevul toe Uruguay Kanada met ’n algehele telling van 70–60 geklop het.[22] In Julie 2018 het Samoa die uitspeelwedstryd teen Duitsland gewen en vir die toernooi gekwalifiseer.[23] Een maand later het Namibië vir hulle sesde agtereenvolgende Wêreldbeker gekwalifiseer toe die span die Afrikabeker beklink het.[24] Kanada het deur heruitdunning gekwalifiseer nadat die span die uitspeelrondte gewen het.[25]

Aanvanklik het Roemenië as Europa 1 vir die toernooi gekwalifiseer, maar nadat die nasionale rugbyspanne van België, Roemenië en Spanje tydens hul kwalifisering uitgeslote spelers ingespan het, is hulle vir elke wedstryd met hierdie spelers met puntaftrekking beboet.[26][27] Vervolgens het Rusland onmiddellik vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer, terwyl Duitsland, ondanks soms swaar nederlae, tot die volgende rondte gevorder het.[28] Duitsland, wat as naaswenner van die uitspeel geëindig het, het die Rugbywêreldbeker 2019 egter net-net misgeloop, nadat hulle die beslissende wedstryd teen Kanada verloor het.

Kwalifiserende spanneWysig

Die volgende 20 spanne het vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer. Rusland, wat Roemenië vervang het, is die enigste verandering in die 20-span-lys van die Rugbywêreldbeker 2015. Dit is die eerste toernooi wat Roemenië misgeloop het.

 
Nasies wat aan die kwalifiseringstoernooi deelgeneem en die wat regstreeks gekwalifiseer het; altesaam 93 nasies het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

 
Uitslag van die kwalifisering:

   Gasheer

   Twaalf beste spanne van die 2015-toernooi

   Wenner van die plaaslike kwalifisering

   Versuim om te kwalifiseer

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie Poel
  Japan Gasgeer Negende 2015 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) A
  Argentinië Regstreeks Negende 2015 Derde plek (2007) C
  Australië Negende 2015 Kampioen (1991, 1999) D
  Engeland Negende 2015 Kampioen (2003) C
  Frankryk Negende 2015 Naaswenner (1987, 1999, 2011) C
  Georgië Vyfde 2015 Poelfase (2003, 2007, 2011, 2015) D
   Ierland Negende 2015 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995, 2003, 2011, 2015) A
  Italië Negende 2015 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) B
  Nieu-Seeland Negende 2015 Kampioen (1987, 2011, 2015) B
  Skotland Negende 2015 Vierde plek (1991) A
  Suid-Afrika Sewende 2015 Kampioen (1995, 2007) B
  Wallis Negende 2015 Derde plek (1987) D
  Fidji Oseanië 1 Agste 2015 Kwarteindrondte (1987, 2007) D
  Kanada Uitspeelwenner Negende 2015 Kwarteindrondte (1991) B
  Namibië Afrika 1 Sesde 2015 Poelfase (1999, 2003, 2007, 2011, 2015) B
  Rusland Europa 1 Tweede 2011 Poelfase (2011) A
  Samoa Uitspeelwedstrydwenner Agtste 2015 Kwarteindrondte (1991, 1995) A
  Tonga Oseanië 2 Agtste 2015 Poelfase (1987, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) C
  Uruguay Amerikas 2 Vierde 2015 Poelfase (1999, 2003, 2015) D
  Verenigde State Amerikas 1 Agtste 2015 Poelfase (1987, 1991, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) C

StadionsWysig

 
Die Japannese Nasionale Stadion in Tokio, kern van die Japannese bod, was nie betyds klaar vir die Rugbywêreldbeker 2019 nie

Die lys wat in 2009 bekendgemaak is ná die toernooitoewysing het 22 stadions bevat. Oorspronklik is oorweeg om van die wedstryde in Hongkong (Hongkong-stadion) en Singapoer (Nasionale Stadion) te huisves.[29] Die amptelike lys wat op 2 Maart 2015 bekendgemaak is, het 12 stadions bevat. Onder andere is die Internasionale Stadion Jokohama bygevoeg, wat nie op die oorspronklike lys was nie. Hongkong en Singapoer is van dié lys verwyder, waarvolgens al die wedstryde in Japan aangebied is.[30]

Die kernpunt van die Japannese bod was die Japannese Nasionale Stadion in Tokio, wat met die oog op die Olimpiese Somerspele 2020 deur Zaha Hadid ontwerp is. Met ’n beplande kapasiteit van 80 000 sou dit die grootste stadion wees; dit was ook as plek vir die eindstryd en ander belangrike wedstryde beplan. Weens ’n massiewe koste-oorskryding het eerste minister Shinzō Abe op 17 Julie 2015 aangekondig dat dié projek geskrap en ’n nuwe aansoek ingedien sal word. As gevolg van hierdie vertraging was die nuwe Japannese Nasionale Stadion nie vir die Rugbywêreldbeker 2019 beskikbaar nie.[31] In ’n verklaring het Wêreldrugby sy teleurstelling oor dié beslissing uitgedruk, veral nadat beide die bodkomitee en die Japannese Sportraad herhaaldelik verseker het dat die projek betyds klaar sou wees.[32]

Wêreldrugby het vervolgens tot einde September 2015 tyd gegun om ’n alternatiewe plan te ontwerp. Te midde van verskeie mediaberigte oor ’n nuwe toewysing van die toernooi aan óf Italië óf Suid-Afrika, het raadspresident Bernard Lapasset beklemtoon dat Japan in elk geval gasheer sal wees en dat daar nie ’n “Plan B” is nie.[33] Op 28 September 2015 het Wêreldrugby ’n ooreenkoms met die reëlingskomitee oor ’n nuwe stadionkonsep bekend gemaak. Die belangrikste stadion was nou die Internasionale Stadion Jokohama, terwyl die Ajinomoto-stadion, in ’n voorstad van Tokio, Chōfu, ook ingespan is.[11] Die Internasionale Stadion Jokohama is al tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2002 gebruik en het ook die eindstryd gehuisves.

Chōfu, Honsjoe Jokohama, Honsjoe Fukuroi, Honsjoe Higashiosaka, Honsjoe
Ajinomoto-stadion Int’l Stadion Jokohama Shizuoka-stadion Hanazono Rugbystadion
35°39′51.4″N 139°31′37.7″O / 35.664278°N 139.527139°O / 35.664278; 139.527139 (Ajinomoto-stadion) 35°30′36.16″N 139°36′22.49″O / 35.5100444°N 139.6062472°O / 35.5100444; 139.6062472 (Int’l Stadion Jokohama) 34°44′35.60″N 137°58′13.81″O / 34.7432222°N 137.9705028°O / 34.7432222; 137.9705028 (Shizuoka-stadion) 34°40′8.2″N 135°37′35″O / 34.668944°N 135.62639°O / 34.668944; 135.62639 (Hanazono Rugbystadion)
Kapasiteit: 49 970 Kapasiteit: 72 327 Kapasiteit: 50 889 Kapasiteit: 30 000
       
Fukuoka, Kioesjoe
Ligging van die 12 stadions vir rugbywedstryde tydens die Rugbywêreldbeker 2019 soos aangekondig op 28 September 2015.[11]
 Toyota, Honsjoe
Level-5-stadion Toyota-stadion
33°35′09″N 130°27′39″O / 33.585889°N 130.46079°O / 33.585889; 130.46079 (Level-5-stadion) 35°05′04.2″N 137°10′14.2″O / 35.084500°N 137.170611°O / 35.084500; 137.170611 (Toyota-stadion)
Kapasiteit: 22 563 Kapasiteit: 45 000
   
Sapporo, Hokkaido Ōita, Kioesjoe
Sapporo Dome Ōita Bank Dome
43°0′54.62″N 141°24′35.16″O / 43.0151722°N 141.4097667°O / 43.0151722; 141.4097667 (Sapporo Dome) 33°12′2″N 131°39′27″O / 33.20056°N 131.65750°O / 33.20056; 131.65750 (Ōita Bank Dome)
Kapasiteit: 41 410 Kapasiteit: 40 000
   
Kumamoto, Kioesjoe Kobe, Honsjoe Kumagaya, Honsjoe Kamaishi, Honsjoe
Umakana Yokana-stadion Noevir Stadion Kobe Kumagaya Rugbystadion Kamaishi Recovery Memorial Stadion
32°50′13″N 130°48′0″O / 32.83694°N 130.80000°O / 32.83694; 130.80000 (Umakana Yokana-stadion) 34°39′24.15″N 135°10′8.27″O / 34.6567083°N 135.1689639°O / 34.6567083; 135.1689639 (Kobe City Misaki Park-stadion) 36°09′50″N 139°24′40″O / 36.164°N 139.411002°O / 36.164; 139.411002 (Kumagaya Rugbygrond) 39°16′N 141°53′O / 39.267°N 141.883°O / 39.267; 141.883 (Kamaishi Recovery Memorial Stadion)
Kapasiteit: 32 000 Kapasiteit: 30 312 Kapasiteit: 24 000 Kapasiteit: 16 187
       

FormaatWysig

 
’n Reuse rugbybal, Sirius – die amptelike rugbybal van die Rugbywêreldbeker 2019 – adverteer in Osaka vir die Rugbywêreldbeker 2019

Die Rugbywêreldbeker 2019 is oor 44 dae tussen 20 verskillende spanne oor 48 wedstryde beslis. Dit het op 20 September op die Ajinomoto-stadion in Chōfu naby Tokio met die openingswedstryd tussen die gasheer Japan en Rusland afgeskop. Die toernooi het geëindig by Internasionale Stadion Jokohama op 2 November met die eindstryd tussen Engeland en Suid-Afrika, waartydens die Springbokke die Webb Ellis-beker ingepalm het.

KalenderWysig

Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 2019 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die poelfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Poelfase
September/Oktober 		Vr
20 		Sa
21 		So
22 		Ma
23 		Di
24 		Wo
25 		Do
26 		Vr
27 		Sa
28 		So
29 		Ma
30 		Di
1 		Wo
2 		Do
3 		Vr
4 		Sa
5 		So
6 		Ma
7 		Di
8 		Wo
9 		Do
10 		Vr
11 		Sa
12 		So
13
Seremonies OS
Poel A 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Poel B 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Poel C 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Poel D 1 1 1 2 1 1 1 1 1
Uitklopfase
Oktober/November 		Ma
14 		Di
15 		Wo
16 		Do
17 		Vr
18 		Sa
19 		So
20 		Ma
21 		Di
22 		Wo
23 		Do
24 		Vr
25 		Sa
26 		So
27 		Ma
28 		Di
29 		Wo
30 		Do
31 		Vr
1 		Sa
2
Seremonies SS
Uitklopfase 2 2 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Poelfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

PoeleWysig

 
Die loting vir die Rugbywêreldbeker 2019 het op 10 Mei 2017 in die Kioto Staatsgastehuis plaasgevind
 
Die destydse eerste minister van Japan Shinzo Abe en Wêreldrugby se voorsitter Bill Beaumont tydens die loting

Die eerste rondte, of die poelfase, het 20 lande wat in vier poele van vyf spanne gedeel is met dieselfde formaat as wat in 2003, 2007, 2011 en 2015 gebruik is. Die loting vir die poelfase was op 10 Mei 2017 in Kioto se Staatsgastehuis waar die twaalf regstreekse kwalifiseerders in drie poele gedeel is na aanleiding van hul posisie op die IRR-ranglys.[34] Die loting is geskuif van die tradisionele datum ná die eindjaarrugbytoetsreeks gedurende die Novembermaand ná die vorige Rugbywêreldbekertoernooi sodat die spanne meer tyd gehad het om hul wêreldranglysposisie voor die loting te verbeter.[35]

Die lootstelsel van vorige rugbywêreldbekertoernooie is behou met die twaalf regstreekse kwalifiseerders uit 2015 wat op die lotingsdag aan hul onderskeie groepe toegewys is, gebaseer op hul plek op die Wêreldrugby-ranglys op 10 Mei 2017:

  • Groep 1: Die vier beste gekeurde spanne
  • Groep 2: Die vier naasbeste gekeurde spanne
  • Groep 3: Die vier laagste regstreekse kwalifiseerders

Die oorblywende twee groepe bestaan uit die agt bykomende spanne, met die toewysing in elke groep gebaseer op die vorige Rugbywêreldbekertoernooi:

  • Groep 4: Oseanië 1, Amerikas 1, Europa 1, Afrika 1
  • Groep 5: Oseanië 2, Amerikas 2, uitspeelwenner, uitspeelwedstrydwenner

Dit beteken dat die 20 deelnemende spanne, gekwalifiseerde en kwalifiserende, soos volg gekeur is (volgens hul plek op die wêreldranglys op 10 Mei 2017):

Groep 1 Groep 2 Groep 3 Groep 4 Groep 5

Ná die loting op 10 Mei 2017 lyk die poele soos volg:[36]

Poel A Poel B Poel C Poel D

   Ierland[n 1]
  Skotland[n 1]
  Japan[n 1][n 2]
  Rusland
  Samoa

  Nieu-Seeland[n 1]
  Suid-Afrika[n 1]
  Italië[n 1]
  Namibië
  Kanada

  Engeland[n 1]
  Frankryk[n 1]
  Argentinië[n 1]
  Verenigde State
  Tonga

  Australië[n 1]
  Wallis[n 1]
  Georgië[n 1]
  Fidji
  Uruguay

Elke land kon 31 spelers vir die toernooi kies. Die spanne moes teen 8 September 2019 aan Wêreldrugby voorgelê word. Nadat die span voorgelê is kan ’n beseerde speler vervang word, maar so ’n speler sal nie toegelaat word om weer by die span aan te sluit nie.[37]

PoelfaseWysig

 
Verbyvlug van die Japannese Lugselfverdedigingsmag se Blue Impulse tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2019[38]
 
Toneel tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2019
 
Toneel met berg Foedji tydens die openingseremonie

Soos in die Rugbywêreldbekertoernooie van 2003, 2007, 2011 en 2015 is die 20 nasies wat vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer het, in vier poele verdeel. Die poele is verdeel van Poel A tot Poel D en elke poel het uit vyf spanne bestaan. Elke poel het een semifinalis en een kwarteindfinalis (regstreekse kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2015 gehad, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel gevul is. Elke land het een keer teen elke ander span in hulle poel gespeel: elke land het dus vier wedstryde in die poelfase gespeel.

Klassifisering binne elke poel was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • twee vir ’n gelykopuitslag;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[39]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling is toegeken in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe punte (’n verdoelde drie) of minder.[39]

Aan die einde van die poelfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee of meer spanne ewe veel punte behaal het, is ’n kriteriastelsel gebruik om te bepaal watter span ’n hoër rang gehad het. Die kriteriastelsel het berus op ’n gedetailleerde analise van die wedstryde waaraan die spanne deelgeneem het. As geen uitslag met die stelsel bereik kon word nie, is die span wat die hoër rang op die amptelike ranglys van Wêreldrugby gehad het (soos gepubliseer op 14 Oktober 2019) die hoër rang toegeken.[39]

UitklopfaseWysig

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die poele het na die uitklopfase deurgedring. Poelwenners het teen naaswenners in ander poele in die kwarteindstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Poel A het teen die naaswenner van Poel B en die wenner van Poel B teen die naaswenner van Poel A gespeel. Spanne van dieselfde poel sou dus eers weer in óf die klein finale óf die eindstryd kon ontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopfase moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar na tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag was, is daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik is daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, 10 minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner was nie, is daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin geslaag het om punte aan te teken, gewen het. As daar steeds nie ’n wenner was na 110 minute nie is die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[39]

2019-effek op 2023-kwalifiseringWysig

Soos tydens die Rugbywêreldbekertoernooie van 2007, 2011 en 2015 het die top drie spanne in elke poel regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk gekwalifiseer. Hulle was Argentinië, Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Italië, Japan, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.

Kaartjies en borgskappeWysig

Kaartjies vir die Rugbywêreldbeker 2019 is in agt fases verdeel dwarsdeur 2018 en tot in Januarie 2019, toe in die laaste fase die oorblywende kaartjies vrygestel is.[40] In Julie 2018 is daar aangekondig dat daar reeds 950 000 van die 1,8 miljoen kaartjies verkoop is.[41] Altesaam is daar 1,83 miljoen kaartjies verkoop, wat dit die grootste enkelsportoernooi in Japan maak; die 99% bywoning gedurende die 45 wedstryde is die hoogste in die rugbywêreldbekergeskiedenis.[42]

Die wêreldwye vennote van die toernooi was Emirates, Heineken, Land Rover, Mastercard, Société Générale en DHL, en die amptelike borge sluit in Canon, Toto, Secom, Lipod, Mitsubishi, NEC, Hito en Taisei.[43] Gilbert het die rugbyballe vir die toernooi verskaf en die Sirius-wedstrydbal is deurgaans in die toernooi gebruik. Dit sit Gilbert se betrokkenheid by rugbywêreldbekertoernooie voort nadat die maatskappy die Barbarian- (1995), Revolution- (1999), Xact- (2003), Synergie- (2007), Virtuo- (2011) en Match XV-balle (2015) vir vorige toernooie verskaf het.[44] Saam met Gilbert was die amptelike verskaffers Tudor, Toppan, Canterbury, NTT Docomo, EY, Suntory en Aggreko.[43]

WedstrydbeamptesWysig

’n Paneel van twaalf skeidsregters, sewe lynregters en vier televisieskeidsregters is vir die 48 wedstryde ingespan.[45]

Skeidsregters
Lynregters
Televisieskeidsregters

WedstrydeWysig

Kwalifiseer vir die kwarteindrondte én regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2023.
Uit die toernooi geskakel, maar kwalifiseer regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2023.
Uit die toernooi geskakel én loop regstreekse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2023 mis.

Die wedstryde is in twee fases opgedeel, naamlik die poel- en die uitklopfase.

PoelfaseWysig

20 spanne het aan die poelfase deelgeneem. Die twee beste spanne in elke poel het na die uitklopfase deurgedring, terwyl die drie beste spanne regstreeks vir die volgende toernooi gekwalifiseer het.

Poel AWysig

 
Die openingswedstryd tussen Japan en Rusland in Chōfu
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Japan 4 4 0 0 13 115 62 +53 3 19
   Ierland 4 3 0 1 18 121 27 +94 4 16
  Skotland 4 2 0 2 16 119 55 +64 3 11
  Samoa 4 1 0 3 8 58 128 –70 1 5
  Rusland 4 0 0 4 1 19 160 –141 0 0

Poel BWysig

 
Italië klop Namibië op 22 September in Higashiosaka met 47–22
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Nieu-Seeland 4 3 1 0 22 157 22 +135 2 16
  Suid-Afrika 4 3 0 1 27 185 36 +149 3 15
  Italië 4 2 1 1 14 98 78 +20 2 12
  Namibië 4 0 1 3 3 34 175 –141 0 2
  Kanada 4 0 1 3 2 14 177 –163 0 2

Poel CWysig

 
Wedstryd tussen Frankryk en Tonga in Poel C op 6 Oktober
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Engeland 4 3 1 0 17 119 20 +99 3 17
  Frankryk 4 3 1 0 9 79 51 +28 1 15
  Argentinië 4 2 0 2 14 106 91 +15 3 11
  Tonga 4 1 0 3 9 67 105 –38 2 6
  Verenigde State 4 0 0 4 7 52 156 –104 0 0

Poel DWysig

 
Wedstryd tussen Australië en Fidji in Poel D op 21 September
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
  Wallis 4 4 0 0 17 136 69 +67 3 19
  Australië 4 3 0 1 20 136 68 +68 4 16
  Fidji 4 1 0 3 17 110 108 +2 3 7
  Georgië 4 1 0 3 9 65 122 –57 1 5
  Uruguay 4 1 0 3 6 60 140 –80 0 4

UitklopfaseWysig

 
Nieu-Seeland teen Wallis tydens die bronseindstryd, 1 November 2019
 
Suid-Afrika nadat hulle in 2019 as die wêreldkampioen gekroon is
Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindrondte
                   
19 Oktober – Ōita        
   Engeland  40
26 Oktober – Jokohama
   Australië  16  
   Engeland  19
19 Oktober – Chōfu
     Nieu-Seeland  7  
   Nieu-Seeland  46
2 November – Jokohama
    Ierland  14  
   Engeland  12
20 Oktober – Ōita
     Suid-Afrika  32
   Wallis  20
27 Oktober – Jokohama
   Frankryk  19  
   Wallis  16 Uitspeel om derde plek
20 Oktober – Chōfu
     Suid-Afrika  19   1 November – Chōfu
   Japan  3
     Nieu-Seeland  40
   Suid-Afrika  26  
   Wallis  17

KwarteindrondteWysig

HalfeindrondteWysig

BronseindstrydWysig

EindstrydWysig


Rugbywêreldkampioen 2019
  Suid-Afrika

StatistiekWysig

Finale puntestandWysig

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 20 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 2019.[63]

 
Uitslag van die Rugbywêreldbeker 2019:

   Kampioen

   Naaswenner

   Derde plek

   Vierde plek

   Kwarteindrondte

   Groepfase

   Nie deelgeneem nie

Rang Span Poel Wed Wen Gel Ver Pte Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1   Suid-Afrika B 7 6 0 1 262 33 23 16 1
2   Engeland C 7 5 1 1 190 22 16 16 0
3   Nieu-Seeland B 7 5 1 1 250 36 28 4 0
4   Wallis D 7 5 0 2 189 22 19 11 2
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5   Japan A 5 4 0 1 118 13 10 11 0
6    Ierland A 5 3 0 2 135 20 15 1 0
7   Australië D 5 3 0 2 152 21 13 7 0
8   Frankryk C 5 3 1 1 98 12 10 5 1
In die poelfase uitgeskakel
9   Italië B 4 2 1 1 98 14 9 2 0
10   Skotland A 4 2 0 2 119 16 13 2 1
11   Argentinië C 4 2 0 2 106 14 12 4 0
12   Fidji D 4 1 0 3 110 17 7 3 0
13   Tonga C 4 1 0 3 67 9 8 2 0
14   Georgië D 4 1 0 3 65 9 7 2 0
15   Samoa A 4 1 0 3 58 8 3 4 0
16   Uruguay D 4 1 0 3 60 6 6 6 0
17   Namibië B 4 0 1 3 34 3 2 5 0
18   Kanada B 4 0 1 3 14 2 2 0 0
19   Verenigde State C 4 0 0 4 52 7 4 3 0
20   Rusland A 4 0 0 4 19 1 1 3 1
Algeheel 48 2196 285 208 107 6

Meeste punte en drieëWysig

Meeste punte aangeteken:[1]
Naam Punte
1   Handré Pollard 69
2   Owen Farrell 58
3   Richie Mo’unga 54
4   Yu Tamura 51
5   Dan Biggar 41
6   Josh Adams 35
7   George Ford 32
8   Jordie Barrett 31
9   Felipe Berchesi 30
  Makazole Mapimpi
11   Elton Jantjies 28
12   Romain Ntamack 27
13   Adam Hastings 26
  Johnny Sexton
15   Kotaro Matsushima 25
16   Rhys Patchell 24
17   Tommaso Allan 23
  Christian Leali’ifano
19   Sonatane Takulua 21
  Ben Volavola
Meeste drieë gedruk:[2]
Naam Drieë
1   Josh Adams 7
2   Makazole Mapimpi 6
3   Kotaro Matsushima 5
4   Kenki Fukuoka 4
  Julián Montoya
  Ben Smith
7   Beauden Barrett 3
  Jordie Barrett
  Andrew Conway
  Luke Cowan-Dickie
  Dane Haylett-Petty
  George Horne
  Cheslin Kolbe
  Marika Koroibete
  Jonny May
  Bongi Mbonambi
  Cobus Reinach
  Manu Tuilagi
  Telusa Veainu

Sien ookWysig

  Rugbyportaal

NotasWysig

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Regstreekse kwalifiseerder (derde in hul poel in 2015).
  2. ↑ Benewens regstreekse kwalifisering as gevolg van sy prestasie in 2015 is Japan die gasheer en sou die land op grond daarvan gekwalifiseer het.

VerwysingsWysig

  1. ↑ 1,0 1,1 (en) "Rugby World Cup 2019: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 17 Maart 2023.
  2. ↑ 2,0 2,1 (en) "Rugby World Cup 2019: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 17 Maart 2023.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (en) "England will host 2015 World Cup". BBC. 28 Julie 2009. Besoek op 17 Maart 2023.
  4. ↑ (en) Michael Morrow (28 September 2019). "Japan 19-12 Ireland: Dazzling display gives hosts shock victory". BBC. Besoek op 17 Maart 2023.
  5. ↑ (en) Adam Williams (25 September 2019). "Rugby World Cup: Relive Uruguay's stunning win v Fiji". BBC. Besoek op 17 Maart 2023.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 (en) "Typhoon Hagibis impact on Rugby World Cup 2019 matches". rugbyworldcup.com. 10 Oktober 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  7. ↑ (en) Chris Jones (10 Oktober 2019). "Rugby World Cup: Typhoon Hagibis forces England-France off; Scotland wait & Ireland play". BBC. Besoek op 17 Maart 2023.
  8. ↑ (en) Justin McCurry (10 Oktober 2019). "Rugby World Cup: England v France off and Japan v Scotland under threat from Typhoon Hagibis". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  9. ↑ (en) Matt Bonesteel (10 Oktober 2019). "Rugby World Cup to cancel — not postpone — matches because of typhoon". The Washington Post. Besoek op 17 Maart 2023.
  10. ↑ 10,0 10,1 (en) "Namibia v Canada match cancelled, Hanazono and Kumamoto matches go ahead". Rugby World Cup. 12 Oktober 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 (en) "World Rugby approves revised Japan 2019 hosting roadmap". rugbyworldcup.com. 28 September 2015. Besoek op 17 Maart 2023.
  12. ↑ (en) Justin McCurry (24 Maart 2020). "Tokyo Olympics postponed to 2021 due to coronavirus pandemic". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  13. ↑ (en) "Tokyo 2020: Olympic and Paralympic Games postponed because of coronavirus". BBC. 24 Maart 2020. Besoek op 17 Maart 2023.
  14. ↑ (en) "IRB confirm 2015 & 2019 host bids". BBC. 15 Augustus 2008. Besoek op 17 Maart 2023.
  15. ↑ (en) "England set to get 2015 World Cup". BBC. 1 Julie 2009. Besoek op 17 Maart 2023.
  16. ↑ (en) Steve Wilson (28 Julie 2009). "England to host 2015 Rugby World Cup with Japan chosen for 2019". Daily Telegraph. Besoek op 17 Maart 2023.
  17. ↑ (en) "New Zealand handed 2011 World Cup". BBC. 17 November 2005. Besoek op 17 Maart 2023.
  18. ↑ (en) "Japan frustrated by 2011 decision". BBC. 17 November 2005. Besoek op 17 Maart 2023.
  19. ↑ (en) "RWC 2019 Qualifying". Wêreldrugby. 12 Februarie 2016. Besoek op 17 Maart 2023.
  20. ↑ (en) "USA book place at RWC 2019 in style". Wêreldrugby. 2 Julie 2017. Besoek op 17 Maart 2023.
  21. ↑ (en) "Tonga qualify for RWC 2019 as Oceania 2". Wêreldrugby. 15 Julie 2017. Besoek op 17 Maart 2023.
  22. ↑ (en) "Uruguay qualify for RWC 2019". Wêreldrugby. 3 Februarie 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  23. ↑ (en) "Samoa beat Germany to qualify for the 2019 Rugby World Cup". news.com.au. 15 Julie 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  24. ↑ (en) "Namibia qualify for 2019 Rugby World Cup". The Namibian. 18 Augustus 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  25. ↑ (en) "Canada beats Hong Kong to qualify for 2019 Rugby World Cup". CBC/Radio-Canada. 23 November 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  26. ↑ (en) "Independent Appeal Committee decision regarding Romania and Spain". Wêreldrugby. 6 Junie 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  27. ↑ (en) "Russia handed 2019 World Cup spot". ESPNscrum. 15 Mei 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  28. ↑ (en) Gerard Meagher (15 Mei 2018). "Russia handed World Cup place as Romania penalised for ineligible player". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  29. ↑ (en) Karolos Grohmann (30 Julie 2015). "World Rugby to meet Japan's 2019 World Cup organisers over stadium scrapping". Stuff. Besoek op 17 Maart 2023.
  30. ↑ (en) "Host cities and venues announced for RWC 2019 in Japan". Wêreldrugby. 2 Maart 2015. Besoek op 17 Maart 2023.
  31. ↑ (en) Alastair Himmer (15 Julie 2015). "Japan rips up 2020 Olympic stadium plan". Yahoo!. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Februarie 2023. Besoek op 13 Februarie 2023.
  32. ↑ (en) "World Rugby officials seeking answers from Japan". Reuters. 17 Julie 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Augustus 2019. Besoek op 13 Augustus 2019.
  33. ↑ (en) Michael Aylwin (15 September 2015). "Japan will host 2019 Rugby World Cup, insists Bernard Lapasset". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  34. ↑ (en) "Date confirmed Rugby World Cup 2019 pool draw". Wêreldrugby. 24 November 2016. Besoek op 17 Maart 2023.
  35. ↑ (en) Barry Glendenning (23 Maart 2017). "RWC 2019 Pool Draw". rugbyworldcup.com. Besoek op 17 Maart 2023.
  36. ↑ (en) Barry Glendenning (10 Mei 2017). "Rugby World Cup 2019 draw: England land France and Argentina – as it happened". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  37. ↑ (en) Jack de Menezes (19 September 2019). "Rugby World Cup 2019 squads: Every player from every team announced for Japan". The Independent. Besoek op 17 Maart 2023.
  38. ↑ (en) Patrick McKendry (20 September 2019). "Fitting beginning to 2019 Rugby World Cup as Japan overcome Russia". The New Zealand Herald. Besoek op 17 Maart 2023.
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2015. Besoek op 28 September 2015.
  40. ↑ Sam Tremlett (15 Oktober 2019). "2019 Rugby World Cup Tickets". Rugby World. Besoek op 17 Maart 2023.
  41. ↑ (en) "Unprecedented demand for Rugby World Cup 2019 tickets as priority ballot sales close". Wêreldrugby. 10 Julie 2018. Besoek op 17 Maart 2023.
  42. ↑ (en) "RWC 2019 delivers record economic, social and sporting outcomes for Japan". rugbyworldcup.com. 24 Junie 2020. Besoek op 17 Maart 2023.
  43. ↑ 43,0 43,1 (en) "2019 Rugby World Cup". rugbyworldcup.com. Besoek op 17 Maart 2023.
  44. ↑ (en) "Gilbert Rugby Memories". Gilbert. Besoek op 17 Maart 2023.
  45. ↑ (en) "Match officials selected for RWC 2019: Introducing Team 21". rugbyworldcup.com. 7 Mei 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 46,4 (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Tries scored: greater than or equal to 3". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2018. Besoek op 3 November 2018.
  47. ↑ (en) "Scotland secure vital bonus-point win against Samoa". ESPNscrum. 30 September 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  48. ↑ (en) "Ireland 47–5 Samoa: Bundee Aki upset by World Cup red card – Joe Schmidt". BBC. 12 Oktober 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  49. ↑ (en) "Kolbe grabs double as Springboks rumble past Italy for bonus-point win". rugbyworldcup.com. 4 Oktober 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  50. ↑ (en) Simon Burnton (8 Oktober 2019). "South Africa 66–7 Canada: Rugby World Cup 2019 – as it happened". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  51. ↑ (en) "U.S. handed first red card of Rugby World Cup as England prove too strong". ESPNscrum. 26 September 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  52. ↑ (en) "England 39–10 Argentina: Eddie Jones' side qualify for World Cup quarter-finals". BBC. 5 Oktober 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  53. ↑ (en) "Dominant Georgia ease to bonus point win against tired Uruguay". ESPNscrum. 29 September 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  54. ↑ (en) "Wales strike late to make 'unlucky' France pay for red card". rugbyworldcup.com. 20 Oktober 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  55. ↑ (en) Robert Kitson (26 Oktober 2019). "England dethrone New Zealand to reach Rugby World Cup final". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  56. ↑ (en) "Rugby World Cup final: Frans Steyn's memories of late loved ones drove him to become a dual champion". Stuff. 3 November 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  57. ↑ (en) "Dominant Boks repel England before flying wingers strike to seal world title No. 3". rugbyworldcup.com. 2 November 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  58. ↑ (en) Paul Rees (29 Oktober 2019). "Frenchman Jérôme Garcès to referee Rugby World Cup final". The Guardian. Besoek op 17 Maart 2023.
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 59,3 (en) "Rugby World Cup final: South Africa break records and beat All Blacks to milestones". Stuff. 3 November 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  60. ↑ (en) "South Africa Crushes England in Rugby World Cup Final". The New York Times. 2 November 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  61. ↑ (en) "RWC 2019 – 10 Records That Were Broken". Americas Rugby News. 2 November 2019. Besoek op 17 Maart 2023.
  62. ↑ (en) Tom Fordyce (2 November 2019). "England 12–32 South Africa: Springboks win World Cup for record-equalling third time". BBC. Besoek op 17 Maart 2023.
  63. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2020. Besoek op 23 Junie 2020.

Verdere leesstofWysig

  • (fr) Emmanuel Massicard (19 Julie 2019). Midi Olympique SAS (red.). Atlas de la Coupe du monde de rugby. Spesiale uitgawe. Toulouse: Midi Olympique. p. 210. Atlas2019.

Eksterne skakelsWysig

Rugbywêreldbeker  

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023 • Australië 2027 • Verenigde State 2031

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2019&oldid=2565356"